Share

บทที่ 323

Author: จันทร์กระจ่างภูผา
“หากราษฎรทุกคนทำตามองค์ชายเก้า ไม่ให้ความเคารพต่อผู้อาวุโสเช่นนี้! ต้าเซี่ยอันยิ่งใหญ่ มารยาทพิธีกรรมถูกทำลาย ศีลธรรมคุณธรรมสาบสูญ”

สีหน้าของขุนนางทุกคนต่างเคียดแค้นชิงชัง พากันตำหนิหลี่หลงหลินอย่างเดือดดาล

มันก็แค่ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ แต่พวกเขากลับทำให้เรื่องที่ดูธรรมดาๆ กลายเป็นเรื่องใหญ่ ทำให้มันเป็นถึงระดับแคว้น ระดับคุณธรรมดาศีลธรรม

“แย่แล้ว! แย่แล้ว!”

นอกจากกงซูหว่านแล้ว สตรีตระกูลซูทุกคนล้วนมีสีหน้าประหม่ากันมาก

ลั่วอวี้จู๋บ่นว่า “ข้าเคยเตือนองค์ชายเก้าแล้ว ทั้งที่เขาพูดเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าเตรียมของขวัญวันเกิดเสร็จแล้ว”

ซูเฟิ่งหลิงกำหมัดแน่น กล่าวด้วยความขุ่นเคือง “ข้ารู้ว่าองค์ชายเก้าพึ่งพาไม่ได้ เขารนหาที่ตายให้ตัวเองยังไม่พอ แต่ยังลากพวกเราตระกูลซูลงหลุมไปด้วย”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูนิ่งเงียบ ในมือดึงลูกประคำพร้อมกับพึมพำว่าอามิตาพุทธ อวยพรให้พระพุทธคุณคุ้มครอง

ในท้องพระโรง

หลินกุ้ยเฟยก็ตะลึงเช่นกัน พุ่งไปตรงหน้าราวจับบันไดโดยไม่สนภาพลักษณ์ใดๆ สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว “ทำอย่างไร? ทำอย่างไรดี?”

ไทเฮายิ่งไม่พอพระทัยมากกว่า นางไม่พูดกับหลี่หลงหลิน แต่พูดกับฮ่องเต้หวู่ “ฮ่องเต้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
เรือรักกระดาษ ลำนาวา
แม่งเอ้ยไม่ไปไหนเลย น้ำเน่าเกิน สงครามน้ำลาย
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1618

    ทุกคนมีสีหน้าประหลาดใจ ต่างวิพากษ์วิจารณ์กันเซ็งแซ่“ใช้ไฟสู้กับไฟ?”“เคยได้ยินแต่ใช้น้ำดับไฟ เพิ่งจะเคยได้ยินว่าใช้ไฟสู้กับไฟเป็นครั้งแรก”องค์ชายเจ็ดกล่าวว่า “ไฟนี้มีแต่จะช่วยโหมกระพือไฟให้แรงขึ้น จะใช้สู้กับไฟได้อย่างไร? องค์รัชทายาทคงไม่ได้ถูกไฟไหม้นี่ทำให้ตกใจจนเลอะเลือนไปแล้วหรอกนะ?”หลี่หลงหลินกล่าวเสียงเย็นชา “หากเจ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ ก็หุบปากของเจ้าซะ แล้วทำตามที่ข้าบอกก็พอ!”ตอนนี้เวลาเร่งรัดเข้ามาทุกทีหลี่หลงหลินไม่ต้องการเสียเวลาไปกับการพูดจาไร้สาระอีกยิ่งไปกว่านั้นต่อให้หลี่หลงหลินบอกองค์ชายเจ็ด ด้วยสมองของเขาก็คงไม่เข้าใจอยู่ดีองค์ชายเจ็ดหุบปากไม่พูดอะไรอีก และทำตามคำสั่งของหลี่หลงหลินในทันทีหลี่หลงหลินใช้กระบี่คู่กายขีดเส้นบนพื้น “ทหารมาสองสามนาย มาขุดหลุมตรงนี้ ยิ่งลึกยิ่งดี”“คนที่เหลือทั้งหมด ไปรื้อกระโจมกับผ้าสักหลาดในค่ายทหารนี้ทั้งหมดแล้วโยนออกมานอกหลุม”ในค่ายทหารของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือไม่มีของอย่างอื่นมากนัก ที่มีมากที่สุดก็คือผ้าสักหลาดและกระโจมของเหล่านี้เป็นเชื้อเพลิงชั้นเยี่ยมขอเพียงมีเปลวไฟเพียงเล็กน้อยก็จะลุกไหม้ขึ้นมาในชั่วพริ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1617

    องค์ชายเจ็ดมองเปลวเพลิงสูงหลายเมตรเบื้องหน้า ภาพของตนเองที่กำลังจะถูกกลืนกินปรากฏขึ้นในจินตนาการร่างกายถูกเผาด้วยไฟ ทรมานจนตายจางไป่เจิงในตอนนี้กลับสงบนิ่งเพราะในใจของเขาชัดเจนแล้วว่า ทั้งหมดนี้คือความจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ไม่มีทางที่จะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นนอกจากการยอมรับแล้ว เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นทำได้เพียงรอให้เปลวเพลิงกลืนกินเขาจนหมดสิ้น จากนั้นก็ฝังร่างอยู่ในทะเลเพลิงทันใดนั้นข้างหูของจางไป่เจิงพลันได้ยินเสียงกีบม้าดังขึ้นเป็นระลอกเขาเบิกตาโพลงจับจ้องไปยังทิศทางที่มาของเสียง“หรือว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นจริง ๆ?”นอกจากกลุ่มควันหนาทึบและเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำแล้ว ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอื่นใดจางไป่เจิงถอนหายใจ “หรือว่านี่คือภาพสุดท้ายก่อนตายหรือ?”“ดูท่าว่าวันนี้คงต้องตายอย่างแน่นอนแล้วจริง ๆ”ทันใดนั้นเสียงร้องของม้าตัวหนึ่งก็ดังสนั่นไปทั่วท้องฟ้าจากนั้น ร่างหนึ่งก็พุ่งออกมาจากกลุ่มควันหนาจางไป่เจิงตะลึงงันอยู่กับที่ แยกไม่ออกว่าเป็นความจริงหรือภาพลวงตาเห็นเพียงซูเฟิ่งหลิงสวมเกราะเงินขี่ม้าขาวทะยานออกมาจากกลุ่มควันและเปลวเพลิงแม้ควันจะหนาทึบเพีย

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1616

    ภายในเมืองเสวี่ยหลางเปลวเพลิงโหมกระหน่ำ ควันดำหนาทึบลอยคละคลุ้งหลี่หลงหลินเงยหน้าขึ้นมอง แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “อ้ายเฟย ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว”“บัดนี้จงถ่ายทอดคำสั่งข้า ให้เหล่าทหารใช้ถุงน้ำที่พกติดตัวราดเสื้อผ้าของตนให้เปียก จากนั้นใช้ปิดปากและจมูก แล้วบุกเข้าไปช่วยคนในทะเลเพลิงพร้อมกับข้า!”ซูเฟิ่งหลิงมีสีหน้าตกตะลึงในสายตาของนาง นี่เป็นการกระทำที่ฆ่าตัวตายชัด ๆ!ซูเฟิ่งหลิงลังเลเล็กน้อยหลี่หลงหลินตวาดลั่น “เร็วเข้า! ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะลังเล!”“พวกเราต้องแข่งกับเวลา มิเช่นนั้นแม่ทัพจางอาจสิ้นชีพในเมืองได้ทุกเมื่อ!”ซูเฟิ่งหลิงใจหนึ่งตัดสินใจแน่วแน่ กัดฟันแน่นคัดเลือกทหารชั้นยอดสองสามนายจากกองทัพตระกูลซูจากนั้นทำตามที่หลี่หลงหลินบอก ใช้น้ำจากถุงน้ำราดตั้งแต่ศีรษะลงมา ทำให้เสื้อผ้าทั่วทั้งตัวเปียกโชกแล้วจึงใช้เสื้อผ้าที่เปียกนั้นปิดปากและจมูกไว้ให้แน่นสายตาของหลี่หลงหลินกวาดมองเหล่าทหารชั้นยอด “ไม่ว่าอีกเดี๋ยวจะเกิดอะไรขึ้น จงจำไว้เพียงสิ่งเดียว”“บุกไปข้างหน้า! อย่าหยุด!”จากการวิเคราะห์สถานการณ์ไฟของหลี่หลงหลินในตอนนี้ไฟไหม้ครั้งใหญ่นี้ไม่ได้เริ่มจากใจ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1615

    ตอนนี้มองดูแล้ว ก็เป็นจริงดังคาด วันนี้ไม่ว่าอย่างไร เขาก็คงต้องตายสถานเดียว เข้าเมืองเสวี่ยหลาง ไปตามหาองค์ชายเจ็ด แล้วตายในกองเพลิง ไม่เข้าเมืองเสวี่ยหลาง องค์ชายเจ็ดตายในกองเพลิง เมื่อฮ่องเต้หวู่ทรงกริ้วลงมา เขาก็ยังคงต้องตายอยู่ดี จางไป่เจิงอดถอนหายใจไม่ได้ชั่วขณะ เขาไม่ยินยอม เขายังมิได้บรรลุปณิธานอันยิ่งใหญ่ของตน เขายังมิได้ทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับฮ่องเต้หวู่เมื่อครั้งนั้น ภัยพิบัติจากชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยังมิได้ถูกปราบปรามจนสิ้นซาก ตอนนี้เหลือเพียงก้าวสุดท้ายเท่านั้น หากเขาต้องตายในกองเพลิงเช่นนี้ คงตายตาไม่หลับเป็นแน่! เมื่อเห็นเปลวเพลิงโหมกระหน่ำใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ในค่ายทหารก็ยังมีทหารอีกหลายนายติดอยู่ภายใน องค์ชายเจ็ดกำมือจางไป่เจิงแน่น: “ท่านแม่ทัพจาง ตอนนี้จะทำอย่างไรดี?” “ข้ายังไม่อยากตาย ข้าอยากกลับไปพบเสด็จพ่อ...” “ท่านรีบหาทางช่วยที!” “ต่อไปข้าจะเชื่อฟังท่านทุกอย่าง มิกล้าขัดคำสั่งทัพอีกเลย” จางไป่เจิงสีหน้าจำนน ตอนนี้เขาจะทำอะไรได้? ก็แค่รอความตายอยู่ที่นี่เท่านั้น เว้นเสียแต่ฟ้าจะเปิดทาง พลันมีพายุฝนกระหน่ำลงมา ดับเปลวเ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1614

    ไฟไหม้หรือ? สมองขององค์ชายเจ็ดพลันว่างเปล่า เขาไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่! เขาเพิ่งจะเข้าเมืองมาได้เพียงหนึ่งชั่วยาม ในเมืองก็เกิดเพลิงไหม้ขึ้นเสียแล้ว หรือว่านี่เป็นจริงอย่างที่จางไป่เจิงว่าไว้ ทั้งหมดเป็นแผนการร้ายของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ? องค์ชายเจ็ดพยายามนึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อครั้งที่เขาบุกเข้าเมือง หวังจะค้นหาว่ามีสิ่งใดไม่ชอบมาพากลหรือไม่ เมื่อเขาพาทหารเข้าเมือง ในเมืองว่างเปล่า ชาวเมืองปิดประตูเรือนเงียบเชียบ แม้แต่ค่ายทหารที่สำคัญที่สุดก็ยังวุ่นวาย อาวุธยุทโธปกรณ์ถูกทิ้งเรี่ยราดบนพื้น ในคอกม้าไม่มีม้าเลยแม้แต่ตัวเดียว ในเมืองไม่มีทหารของชนเผ่าป่าเถื่อนแม้แต่คนเดียว เมืองเสวี่ยหลางถูกชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทอดทิ้งโดยสิ้นเชิง องค์ชายเจ็ดได้ส่งหน่วยลาดตระเวนออกตรวจตราบริเวณโดยรอบหลายยี่สิบลี้ เพื่อค้นหาสัญญาณการซุ่มโจมตีของศัตรู แต่ก็ไม่พบสิ่งใด แต่เขากลับไม่เข้าใจว่าเหตุใดตอนนี้ในเมืองจึงเกิดเพลิงไหม้ได้ ทันใดนั้น องค์ชายเจ็ดนึกขึ้นได้ว่าเมื่อตอนที่เขาเพิ่งเข้าเมือง เขาเห็นว่าบ้านเรือนของชาวเมืองต่างเก็บฟืนไว้มากมาย เขาอดไม่ได้ที่จะรู้

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1613

    เหล่าทหารใต้บังคับบัญชาขององค์ชายเจ็ดเมื่อเห็นจางไป่เจิงมาถึง ต่างโห่ร้องยินดีราวกับได้รับชัยชนะในศึกสงคราม โดยมิรู้เลยว่าตนเองได้ตกหลุมพรางของศัตรูแล้ว จางไป่เจิงมิมีเวลามาใส่ใจกับเหล่าทหารเหล่านี้มากนัก เขาพุ่งตรงเข้าไปในค่ายทหารทันที ในค่ายทหาร องค์ชายเจ็ดกำลังพินิจพิจารณาแผนที่เมืองที่แขวนอยู่บนกำแพงอย่างละเอียดถี่ถ้วน เมืองนี้เป็นเมืองที่เขาตีได้ด้วยมือของตนเอง มิได้พึ่งพาผู้ใด เป็นคุณงามความดีของเขาแต่เพียงผู้เดียว เขาต้องการชื่นชมผลงานจากความพยายามของตนเองอย่างเต็มที่ ที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่เขาตีเมืองเสวี่ยหลางได้แล้ว เขาก็สามารถพิสูจน์ตนเองได้! ส่วนเรื่องที่หลี่หลงหลินพูดเหลวไหลเรื่องตาบอดกลางคืนนั้น ก็เป็นเพียงอุบายหลอกลวงเท่านั้น! ตึง ตึง ตึง! จางไป่เจิงเดินเข้าไปในค่ายอย่างรวดเร็ว มิมีท่าทีเชื่องช้า เขาจับแขนองค์ชายเจ็ดแล้วลากออกมา: “ไป! รีบนำทหารออกจากเมืองนี้เดี๋ยวนี้!” เขามิได้ให้โอกาสองค์ชายเจ็ดได้หายใจแม้แต่น้อย การมาถึงของจางไป่เจิงอย่างกะทันหันทำให้อองค์ชายเจ็ดรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย องค์ชายเจ็ดสะบัดแขนออก สีหน้าตกตะลึง: “ท่านแม่ท

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status