เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 552
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1484
ซูเฟิ่งหลิงได้ยินถ้อยคำนี้ของหลี่หลงหลิน ซาบซึ้งใจอย่างมาก น้ำตาร้อนเอ่อคลอนางคิดไม่ถึงหลี่หลงหลินยอมเป็นศัตรูกับใต้หล้าเพื่อยืนอยู่ฝั่งเดียวกับตนทว่า เสด็จพ่อจะรับปากหรือ?ฮ่องเต้หวู่พิงพระที่นั่งมังกร ขมวดคิ้วเบาๆ “หากให้พระชายารัชทายาทออกศึกแล้วเกิดอันใดกับนาง...”หลี่หลงหลินยิ้มน้อยๆ “เสด็จพ่อ ด้วยอุปนิสัยของซูเฟิ่งหลิง ย่อมมุทะลุไปบ้าง ลูกยินดีเป็นผู้ตรวจการกองทัพ ติดตามกองทัพออกศึกพ่ะย่ะค่ะ”เพียงพูดถ้อยคำนี้ออกมา เหล่าขุนนางต่างฮือฮาจะสร้างความวุ่นวายก็ต้องมีขอบเขตกระมัง!หลี่หลงหลินให้พระชายารัชทายาทออกศึก นี่ก็เหลือจะเชื่อแล้ว!เขาถึงขั้นต้องการออกศึกไปเป็นผู้ตรวจการกองทัพที่ดินแดนทางเหนือด้วยตนเอง?จะต้องรู้ว่าหลี่หลงหลินเคยเป็นผู้ตรวจการกองทัพที่ดินแดนทางเหนือ ก่อความวุ่นวายในกองทัพและสร้างรายงานการศึกเท็จอีกด้วยชนิดที่ว่าผู้ภักดีทั้งสกุลซูต้องตายไปในดินแดนทางเหนือ นี่ก็หนีไม่พ้นเขา!เขาคิดจะไปเป็นผู้ตรวจการกองทัพอีกหรือคิดจะก่อเหตุซ้ำรอยเดิม ทำให้พ่ายแพ้เหมือนอย่างปีนั้น?ฮ่องเต้หวู่นึกถึงเรื่องในปีนั้น ต่อต้านอย่างกระตือรือร้น ส่ายหน้าอย่างต่อเนื่อง “ไม
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1483
เหล่าแม่ทัพชนชั้นสูงต่างหน้าแดงก่ำ ทอดสายตามองทางจางไป่เจิงด้วยสายตาวิงวอนหากปล่อยให้ซูเฟิ่งหลิงสตรีคนหนึ่งออกรบ เช่นนั้นหน้าตาของพวกเขาบุรุษเหล่านี้จะไปอยู่ที่ใด?จางไป่เจิงเข้าใจ พูดเสียงเคร่งขรึม “ฝ่าบาท พระชายารัชทายาทกำลังพูดเหลวไหลไร้สาระ! ข้าน้อยไม่เห็นด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”ซูเฟิ่งหลิงชะงัก ดวงตาหงส์จ้องจางไป่เจิงเขม็งทั้งๆ ที่เป็นทหารคนสนิทของท่านปู่หรือเขาไม่เข้าใจเป้าหมายในการมีชีวิตอยู่ของตนก็คือออกศึกสู้รบกับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ เพื่อล้างแค้นให้ท่านปู่และผู้จงรักภักดีจองสกุลซูทั้งตระกูล?เหตุใดเขาต้องขัดขวางตนเองด้วย?ดี!ต่อให้เขาไม่เข้าใจจริงๆเหล่าแม่ทัพชนชั้นสูงในราชสำนักล้วนหดหัวอยู่ในกระดอง ตนเองยินดีร่วมออกศึกสู้รบกับเขาด้วยความภักดี นี่มีอันใดผิด?ซูเฟิงหลิงไม่เข้าใจ “แม่ทัพจาง เหตุใดท่านไม่ยินยอมให้ข้าออกศึก?”จางไป่เจิงสบมองซูเฟิ่งหลิงแวบหนึ่ง “ออกศึกเป็นหน้าที่ของบุรุษ ท่านเป็นแม่นางน้อยคนหนึ่ง จะสร้างความวุ่นวายอะไร?”ซูเฟิ่งหลิงอธิบาย “ข้าไม่ใช่แม่นางน้อย แต่งงานแล้ว...”จางไป่เจิงพูดเสียงเย็นชา “ในเมื่อแต่งงานแล้ว เช่นนั้นก็สมควรอยู่ที่บ้าน เ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1482
ท้องพระโรงความเงียบกลืนกินทั่วทุกหนแห่ง แม้แต่เสียงเข็มตกยังได้ยินเหล่าขุนนางบุ๋นต่างถอนหายใจโล่งอกขอเพียงจางไป่เจิงออกรบ ต่อให้ยึดเมืองซั่วเป่ยกลับมาไม่ได้ ก็จะต้องปกป้องเมืองหลวงให้ปลอดภัยได้แน่อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ต้องทิ้งกิจการของครอบครัว ลี้ภัยไปดินแดนทางใต้สีหน้าฮ่องเต้หวู่เผยแววดีใจ พยักหน้ารับเบาๆ “ใต้เท้าจง ลำบากเจ้าแล้ว! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าขอแต่งตั้งเจ้าเป็นแม่ทัพใหญ่ปราบแดนเหนือ รีบออกเดินทางไปดินแดนทางเหนือปราบชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือและยึดเมืองซั่วเป่ยกลับมาในทันที!”จางไป่เจิงคุกเข่าโขกคำนับ “ข้าน้อยยอมฝ่าฟันอันตราย ไม่คิดบ่ายเบี่ยงพ่ะย่ะค่ะ!”จากนั้น หน้าผากจางไป่เจิงแตะพื้น กลับไม่ยอมลุกขึ้นฮ่องเต้หวู่สงสัยอยู่บ้าง “อ้ายชิง เจ้ายังมีคำใดจะพูดหรือ?”จางไป่เจิงเงยหน้า พูดเสียงเคร่งขรึม “กราบทูลฝ่าบาท ข้าน้อยรักษาการณ์ที่เมืองซั่วเป่ยมานานหลายปี รู้ดีอย่างลึกซึ้งว่าปกครองง่ายโจมตียาก เป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญ หากจะโจมตีชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือตอนนี้ ต้องการยึดเมืองซั่วเป่ยคืนกลับไม่ใช่เรื่องง่าย....”สีหน้าฮ่องเต้หวู่เคร่งขรึมลงไป “ถ้อยคำนี้ของเจ้าหมายคว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1481
เสียงดังมาจากภายนอกท้องพระโรงระลอกหนึ่งจากนั้นทหารโลหิตท่วมตัวคุกเข่าหน้าประตูใหญ่ของท้องพระโรง“ฝ่าบาท! เกิดเรื่องใหญ่แล้วพ่ะย่ะค่ะ!”ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้ว “เกิดเรื่องใดขึ้นแล้ว? ตื่นตระหนกถึงเพียงนี้?”เขาเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่างภายในใจขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ!ทหารส่งข่าวหายใจเข้าลึกๆ พลางพูดเสียงสั่น “ฝ่าบาท ดินแดนทางเหนือส่งรายงานการศึกมา กองทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือบุกเข้ามา อาศัยตอนทหารคุ้มกันเมืองเหนือไม่ทันระวังตัว โจมตีเมืองซั่วเป่ยพ่ะย่ะค่ะ”“เสียเมืองซั่วเป่ยไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”“อะไรนะ!”ฮ่องเต้หวู่โมโหหนัก ตบโต๊ะผุดลุกขึ้นมาขุนนางทั่วทั้งราชสำนักต่างตกตะลึงพรึงเพริดสถานการณ์วุ่นวายขึ้นมาในทันใดหลี่หลงหลินขมวดคิ้ว แต่เขากลับไม่ใส่ใจเขาถึงขั้นหยั่งเดาไว้แล้ว นี่คือแผนสำรองของเสิ่นชิงโจว!หลังจางไป่เจิงได้รับข่าวแล้ว สีหน้าตกตะลึงพรึงเพริด “นี่...นี่จะเป็นไปได้อย่างไร! เมืองซั่วเป่ยแข็งแกร่งดุจทอง ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะบุกโจมตีเมืองซั่วเป่ยได้อย่างรวดเร็วเพียงนี้ได้อย่างไร!”หลี่หลงหลินพูดเสียงเครียด “แม่ทัพจาง นี่ล้วนเป็นเพราะเจ้า”จางไป่เจิงชะงักไป “ข
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1480
ครึ่งชั่วยามต่อมา จางไป่เจิงถูกพามายังท้องพระโรง ทว่าบัดนี้ความองอาจสง่างามของเขามิได้หลงเหลืออยู่ เขาสวมชุดนักโทษ หัวฟู ตัวสกปรก และส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง จางไป่เจิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาถูกจับเข้าคุกหลวงอย่างงงงวย และถูกปล่อยตัวออกมาอย่างงงงวยเช่นกัน พลั่ก! จางไป่เจิงหวาดกลัวอย่างยิ่ง “กระหม่อมขอถวายบังคมฝ่าบาท!” ฮ่องเต้เรียกตนเองมา จะทรงปลิดชีพตนเองแล้วหรือ? ฮ่องเต้หวู่ตรัสด้วยสีหน้าอ่อนโยน “จางอ้ายชิง ลุกขึ้นเถิด” จางไป่เจิงงงงวย ค่อยๆ ลุกขึ้น “ขอบพระทัยฝ่าบาทที่เมตตา!” อ้ายชิงคำเรียกขานที่คุ้นเคยนี้ ฟังดูช่างแปลกหน้าเสียจริง! ฮ่องเต้หวู่มองไปที่หลี่หลงหลิน แล้วกล่าวว่า “หากจางอ้ายชิงต้องการขอบคุณ ก็จงขอบคุณองค์รัชทายาทเถิด การที่ท่านออกมาจากคุกหลวงได้ ล้วนเป็นผลงานขององค์รัชทายาททั้งสิ้น” จางไป่เจิงงงงวย “ฝ่าบาท เกิดอะไรขึ้นพ่ะย่ะค่ะ?” ฮ่องเต้หวู่ทรงอธิบายเรื่องราวความเป็นมาทั้งหมดให้จางไป่เจิงฟังอย่างละเอียด จางไป่เจิงจึงเข้าใจในที่สุด “อะไรนะ! องค์ชายห้าผู้นั้นเป็นศิษย์ของเสิ่นชิงโจวหรือ?” หลี่หลงหลินพยักหน้า “ถูกต้อง และข้าสงสัยว่าครั้งนี้พวกเขา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1479
“...” ฮ่องเต้หวู่กล่าวเสียงเย็นชา “ไม่ใช่ว่าข้าไม่เชื่อเจ้า แต่สิ่งที่เจ้าพูดมานั้นมีหลักฐานหรือไม่! พูดเปล่าๆ ไม่มีหลักฐาน หากไม่มีหลักฐานมายืนยัน ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเจ้าหรอก” ในสายตาของฮ่องเต้หวู่ เรื่องเหล่านี้มันเหลือเชื่อเกินไป พระองค์ย่อมรู้ดีว่าองค์ชายห้าอ่อนแอ ย่อมไม่มีทางมีวรยุทธ์สูงส่งอย่างที่หลี่หลงหลินกล่าวมาได้เลย ทุกอย่างฟังดูราวกับเรื่องในฝัน มันไม่มีเหตุผลรองรับเลยแม้แต่น้อย ยิ่งกว่านั้นยังเหมือนเรื่องโกหกที่ถูกแต่งขึ้นมาเพื่อล้างบาปเสียมากกว่า หลี่หลงหลินพยักหน้า “เสด็จพ่อ องค์ชายแปดสามารถเป็นพยานให้ลูกได้พ่ะย่ะค่ะ” คิ้วของฮ่องเต้หวู่เลิกขึ้นเล็กน้อย “องค์ชายแปด? เรียกเขาเข้าวัง! ข้าจะถามเขาด้วยตนเอง!” หลี่หลงหลินกล่าวว่า “เสด็จพ่อ ไม่ต้องพ่ะย่ะค่ะ องค์ชายแปดรออยู่ด้านนอกท้องพระโรงแล้ว” สิ้นเสียง องค์ชายแปดก็ก้าวเดินเข้ามาในวัง “ลูกขอถวายบังคมเสด็จพ่อ!” ฮ่องเต้หวู่โบกมือ “ลุกขึ้นเถิด เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น เล่าให้ข้าฟังหน่อย” พลั่ก! องค์ชายแปดคุกเข่าลงบนพื้น “เสด็จพ่อ พระองค์ไม่รู้หรือว่า! พระองค์เกือบจะไม่ได้พบลูกอีกแล้ว!” ในใจของฮ่องเต้หว
