LOGINShare
บทที่ 62
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1632
ความตื่นตะลึงฉายชัดขึ้นบนใบหน้าของท่านข่านการที่เขายอมยกย่องหลี่หลงหลินเป็นท่านข่านแห่งสวรรค์นั้น คือสิ่งสูงสุดที่เขาสามารถทำได้แล้วถึงขนาดที่ว่าเขาได้ตัดสินใจแทนชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนี่นับเป็นความอัปยศที่เหนือกว่าความอัปยศใดๆ!และยังเป็นไพ่ใบสุดท้ายที่เขาสามารถนำออกมาใช้ได้ทว่าหลี่หลงหลินกลับยังคงไม่ไหวติงแม้แต่น้อย!ท่านข่านจ้องมองหลี่หลงหลิน ในแววตาฉายแววหวาดหวั่นเขาอ้อนวอนว่า “องค์รัชทายาท เช่นนั้นท่านทรงปรารถนาสิ่งใด? ขอเพียงเป็นสิ่งที่ข้าสามารถทำได้ ข้าล้วนยินยอมรับปากท่าน”หลี่หลงหลินค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้า กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “วางใจเถอะ สิ่งที่ข้าต้องการ ในอนาคตเจ้าจะได้รู้เอง แต่ตอนนี้ข้าจะยังไม่สังหารเจ้าง่าย ๆ”“เพราะนั่นจะปรานีเจ้าเกินไป!”“ข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่”“จะทำให้เจ้ามีชีวิตอยู่ก็มิสู้ตาย จะตายก็มิอาจสมหวัง!”“ทหาร!”“คุมตัวเขาออกไป นำกลับไปยังค่ายทหารเพื่อรอการตัดสิน!”ท่านข่านถูกหลี่หลงหลินข่มขวัญจนสิ้นสลบไปในทันทีบัดนี้เขาจึงเข้าใจในที่สุดว่าเหตุใดเสิ่นชิงโจวจึงยอมเสี่ยงชีวิต กระโจนลงสู่แม่น้ำอันเย็นยะเยือกสายนั้นเพราะกา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1631
เสิ่นชิงโจวถึงขั้นมองเห็นเหล่าทหารต้าเซี่ยที่ไล่ตามมาข้างหลังแล้วหลี่หลงหลินควบม้ามาอยู่หน้าสุด บนใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มของผู้มีชัยเสิ่นชิงโจวรู้ดีว่าตนจะรอต่อไปไม่ได้อีกแล้ว!หากยังมัวถ่วงเวลาอยู่กับท่านข่านตรงนี้ มีแต่ต้องตายสถานเดียว!ตู้ม!โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เสิ่นชิงโจวกระโจนลงไปในน้ำทันทีจากนั้นจึงอาศัยกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากไหลไปตามลำน้ำท่านข่านถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นเขามองแม่น้ำเบื้องหน้าอย่างเหม่อลอยเขาไม่มีความกล้าหาญชาญชัยเช่นนั้น ไม่มีความเด็ดเดี่ยวถึงเพียงนั้นเขายอมคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิตจากหลี่หลงหลิน ดีกว่าต้องมาหนาวตายหรือสำลักน้ำตายในแม่น้ำที่เย็นยะเยือกสายนี้ท่านข่านหันกลับไปมองก็เห็นหลี่หลงหลินขี่ม้าตัวสูงสง่ามาหยุดอยู่ตรงหน้าบัดนี้ หลี่หลงหลินและเหล่าทหารต้าเซี่ยได้ปลดการปลอมแปลงตัวตนออกแล้วไร้ซึ่งสภาพอิดโรยน่าเวทนาเช่นตอนที่หลบหนีอย่างพ่ายแพ้หลี่หลงหลินเดินเข้ามาพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เสิ่นชิงโจวเล่า!”ท่านข่านชี้ไปยังแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว พลางตอบ “เขา...กระโดดน้ำไปแล้ว”หลี่หลงหลินกวาดสายตามองแม่น้ำเบื้องหน้าด้วยร่างกายของเสิ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1630
แต่ตอนนี้ท่านข่านไม่สนใจเรื่องพวกนี้อีกแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้คือการเอาชีวิตรอดให้ได้! ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขามีทหารเหลือเพียงไม่กี่นาย ซึ่งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่หลงหลินเลยแม้แต่น้อย! ม้าที่เขานั่งอยู่ วิ่งอย่างสุดกำลัง! เสียงสังหารที่ดังกึกก้องของเหล่าทหารต้าเซี่ยดังมาจากด้านหลัง! เพียงแค่ได้ยินเสียงก็เพียงพอที่จะทำให้ท่านข่านตัวสั่นไปทั้งตัว! เสิ่นชิงโจวไม่หันกลับไปมองเลยแม้แต่น้อย แต่ควบม้าหนีอย่างไม่คิดชีวิต หนี! จะต้องหนีไปให้ได้! ข้ายังมีเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ที่ยังไม่บรรลุ! ข้าจะไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อคนคนเดียวถึงสองครั้ง! ครั้งนี้ข้าเกือบจะทำสำเร็จแล้ว! เกือบจะฆ่าหลี่หลงหลินได้! ข้าจะตายไม่ได้! ทั้งสองคนเริ่มหนีอย่างไม่คิดชีวิต เมฆดำปกคลุมท้องฟ้า แม้แต่ดวงอาทิตย์ก็ถูกบดบังอย่างมิดชิด ทั้งสองคนไม่สามารถแยกแยะทิศทางได้ จึงพากันควบม้าไปบนทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ แต่โชคดีที่ระยะห่างระหว่างพวกเขากับเหล่าทหารต้าเซี่ยยังคงไม่ลดลง ไม่รู้ว่าวิ่งไปนานแค่ไหน ทันใดนั้นเสิ่นชิงโจวได้ยินเสียงน้ำดังขึ้นในหู หยุด! ท่านข่านตะโกนเสียงดัง และรีบดึงบังเหี
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1629
ชีวิตของข่านแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือขึ้นอยู่กับผ้าชุบน้ำผืนนี้แล้ว! ข่านรีบคว้ามาและปิดปากปิดจมูกของตนเองไว้แน่น แม้ว่าจะไม่มีควันไฟมารมจมูกแล้ว แต่กลิ่นฉุนของฉี่ก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเลย ท่านข่านมองดูเปลวเพลิงที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “ราชครู พวกเราต้องรีบหาทางแล้ว หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป ไฟคงจะยิ่งลุกลามมากขึ้น ถึงตอนนั้นพวกเราทุกคนคงจะตายในทะเลเพลิงแห่งนี้!” ในหูของเสิ่นชิงโจวได้ยินเสียงร้องโหยหวนของเหล่าทหารที่ถูกไฟเผาเป็นระยะ รวมถึงเสียงของม้าที่วิ่งเตลิดอย่างบ้าคลั่งในทะเลเพลิง แล้วล้มลงในกองไฟ สถานการณ์ช่างวุ่นวายยิ่งนัก เสิ่นชิงโจวหลับตาและพยายามบังคับให้ตนเองสงบสติอารมณ์ ในสถานการณ์ที่วุ่นวายเช่นนี้ เขาไม่สามารถคิดหาทางแก้ไขได้เลย ทันใดนั้น เสิ่นชิงโจวลืมตาขึ้นและมองดูท่านข่าน “ตอนนี้มีวิธีหนึ่งที่จะหนีออกไปได้” “ต้องทำลายเพื่อสร้าง!” “ขอท่านข่านรีบออกคำสั่ง ให้เหล่าทหารใช้ร่างกายของพวกเขาบุกเบิกทางออก!” ท่านข่านตกใจเล็กน้อย ลดเสียงลง “ราชครู ท่านจะให้เหล่าทหารไปตายหรือ?” เสิ่นชิงโจวกล่าวว่า “ไม่! นี่ไม่ใช่การไปตาย! นี่คื
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1628
เสิ่นชิงโจวโกรธจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เขาอยากจะพุ่งออกจากกองเพลิงและสังหารหลี่หลงหลินเพื่อระงับความโกรธในใจให้สิ้น! แต่ไฟในป่าเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ควันหนาทึบจนเสิ่นชิงโจวแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ท่านข่านดึงแขนของเสิ่นชิงโจวและพูดว่า “ราชครู ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมานั่งสนใจว่าใครถูกใครผิด” “สิ่งที่สำคัญที่สุดคือรีบหาทางหนีออกจากที่นี่!” “ขอแค่รอดออกไปได้ ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!” “ท่านรีบหาทางสิ!” ท่านข่านไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน และไม่เคยคิดมาก่อนว่าตนเองจะต้องมาตายเพราะถูกไฟคลอก ควันไฟทึบจนเสิ่นชิงโจวลืมตาไม่ขึ้น แม้แต่จะหายใจยังลำบาก เสิ่นชิงโจวรู้สึกว่าตนเองอาจจะไม่ได้ตายเพราะไฟ แต่จะตายเพราะควันไฟแทน! แค่กๆๆ! เสิ่นชิงโจวตะโกนเสียงดัง “ทุกคนรีบถอดเสื้อผ้าของตนเองทันที แล้วเอาไปชุบน้ำ ปิดจมูกและปากไว้!” “มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น จึงจะไม่ถูกควันไฟรมจนตาย!” ท่ามกลางกองเพลิง เหล่าทหารเผ่าหมานไม่ลังเล พากันถอดเสื้อผ้าของตนเองทันที แต่ไม่นานพวกเขาก็นึกขึ้นได้ ท่ามกลางกองเพลิงเช่นนี้ จะไปหาน้ำจากที่ไหน? นี่มันฝันลมๆ แล้งๆ ชัดๆ! หากมีน้ำจริงๆ ป่านนี้คงดับไฟไปนา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1627
เขารู้สึกว่าทุกสิ่งราวกับความฝัน เมื่อครู่ทุกอย่างยังคงสงบดุจกระจกเงา แต่ในวินาทีถัดมากลับกลายเป็นขุมนรกบนโลกมนุษย์! ท่านข่านตะโกนลั่น “ถอย! ถอยเร็ว!” “รีบหาทางหนีออกจากป่าแห่งนี้เดี๋ยวนี้!” ในความคิดช่างสวยงาม แต่ความจริงช่างโหดร้าย ทหารเผ่าหมานแต่ละคนร้องโอดโอย “ท่านข่าน ข้างหลังไม่มีทางถอยแล้ว!” “ทางเข้าและทางออกของป่าสนถูกปิดตายหมดแล้ว!” “พวกเราติดกับดัก!” “ทำยังไงดี? วันนี้พวกเราจะต้องถูกเผาตายที่นี่แน่ๆ!” “ข้ายังไม่อยากตาย!” “...” ท่านข่านยืนนิ่งอยู่กับที่ทันที สติที่เคยถูกความบ้าคลั่งเข้าครอบงำก็กลับมาสงบลงอย่างฉับพลัน เขามองไปรอบๆ เห็นแต่เปลวเพลิงที่ลุกโชนไปทั่วทุกหนแห่ง รวมถึงทหารเผ่าหมานที่ถูกไฟกลืนกิน เสียงคร่ำครวญต่างๆ ก้องอยู่ในหูของเขา เขาก็เพิ่งเข้าใจว่าตนเองติดกับแล้ว นี่คือกับดักตั้งแต่ต้น! องค์ชายเจ็ดเป็นเพียงเหยื่อที่ใช้ล่อให้เขาติดเบ็ด เสียใจภายหลัง! ในใจของเขาเหลือเพียงความเสียใจภายหลังอย่างสุดซึ้ง! ไม่คาดคิดว่าท่านข่านแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือผู้ยิ่งใหญ่! จะต้องเอาชีวิตมาทิ้งเพราะองค์ชายเจ็ดคนเดียว! ในใจของเขายังค
You may also like
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท
LiHong66 viewsข้ามภพไป-กลับ แบบฉบับของชิงชิง
ไป๋เหลียนฮวา211 viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์181 viewsย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค206 viewsตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว
หออักษร1.4K viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋661.8K viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน252.2K viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย359.1K views
