Share

บทที่ 831

Author: จันทร์กระจ่างภูผา
แน่นอนว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือ ตอนนี้หลี่หลงหลินคือรัชทายาท

พระมารดาของรัชทายาทได้รับแต่งตั้งเป็นฮองเฮา นั่นคือสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสมตามธรรมเนียม

เหล่าขุนนางที่คัดค้านการแต่งตั้งหลินกุ้ยเฟยเป็นฮองเฮา ล้วนทำเพื่อผลประโยชน์ส่วนตน ไม่มีเหตุผลอันใดเลย

ฮ่องเต้หวู่ตบมือหัวเราะเสียงดัง “ในเมื่อไม่มีขุนนางคนใดคัดค้าน เช่นนั้นก็เป็นอันตกลงตามนี้! ส่งราชโองการของข้าออกไป แต่งตั้งองค์ชายเก้าหลี่หลงหลินเป็นรัชทายาท พระมารดาหลินกุ้ยเฟยเป็นฮองเฮา! ประกาศให้ทั่วทั้งแผ่นดิน!”

เหล่าขุนนางไม่มีทางเลือก ได้แต่คุกเข่าลงและกล่าวว่า “กระหม่อมน้อมรับราชโองการ!”

หลังเลิกประชุม

ฮ่องเต้หวู่เบิกบานใจยิ่งนัก ตรงไปยังตำหนักฉางเล่อทันที

หลินกุ้ยเฟยรีบออกมาต้อนรับที่หน้าประตูตำหนัก

“ฝ่าบาท!”

“หม่อมฉันได้ยินว่าพระองค์ถูกวางยาพิษ เกือบเอาชีวิตไม่รอด!”

“หากพระองค์เป็นอะไรไป หม่อมฉัน...หม่อมฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว!”

หลินกุ้ยเฟยน้ำตาไหลพราก ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

ฮ่องเต้หวู่หัวเราะ “ข้าสบายดีมิใช่หรือ? เจ้าอย่าร้องไห้เลย! ต่อไปเจ้าต้องเป็นมารดาแห่งแผ่นดิน ปกครองวังหลัง หากวันๆ เอาแต่ร้องไห้ จะดูไม่สง่างาม”
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1667

    เกรงว่าเรื่องราวคงจะยุ่งยากแล้วหลี่หลงหลินกล่าวว่า “คนเราไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ยิ่งไปกว่านั้นเจตนาเริ่มต้นของเจ้าก็ดี”“คือต้องการจะสร้างผลงานให้แก่ต้าเซี่ยของเรา ต้องการจะสังหารศัตรูอย่างกล้าหาญ”“เพียงแต่ว่าขั้นตอนเกิดความผิดพลาดขึ้น ไม่ใช่ปัญหาที่ร้ายแรงจนเกินไป”“หลังจากที่ข้าและแม่ทัพจางได้ปรึกษาหารือกันแล้ว เห็นแก่ผลงานศึกอันยิ่งใหญ่ที่เจ้าได้สร้างไว้ จึงตัดสินใจให้เจ้าประจำการอยู่ที่แดนชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ”“หวังว่าเจ้าจะไม่ลืมเจตนารมณ์ดั้งเดิม และยืนหยัดได้อย่างสม่ำเสมอ”ใบหน้าขององค์ชายเจ็ดเต็มไปด้วยสีหน้าแห่งความยินดี “ขอองค์รัชทายาทโปรดวางพระทัย จะไม่ทำให้ความคาดหวังขององค์รัชทายาทต้องผิดหวังอย่างแน่นอน”หลี่หลงหลินยืนกอดอกพลางยิ้ม “ขอเพียงแค่เจ้าสามารถจัดการเรื่องราวในดินแดนทางเหนือได้ดี รอให้ข้าขึ้นครองราชย์แล้ว”“จะแต่งตั้งเจ้าเป็นอ๋องแห่งดินแดนทางเหนือทันที!”อะไรนะ!ใบหน้าขององค์ชายเจ็ดเต็มไปด้วยสีหน้าแห่งความตกตะลึงเขาแทบจะไม่เชื่อหูของตัวเอง!วันนี้ความตกตะลึงที่หลี่หลงหลินมอบให้เขานั้นมากมายเหลือเกิน!ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าตนเองกำลังฝันไปตุ้บ!อ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1666

    องค์ชายเจ็ดอ้าปากค้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง “อะไรนะ!”“องค์รัชทายาท ข้าไม่ได้ฝันไปใช่หรือไม่?”องค์ชายเจ็ดแทบจะไม่เชื่อหูของตัวเองหลี่หลงหลินกล่าวอย่างเรียบเฉย “ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจชีวิตของตนเอง”“ชีวิตไม่มีสูงต่ำ มีเพียงแต่เจ้าจะชอบหรือไม่ชอบ”“ข้าดูออกว่า เจ้าไม่ได้ชอบชีวิตในวังหลวง”องค์ชายเจ็ดพยักหน้าราวกับกระเทียมตำ “ถูกต้อง! ถ้าหากให้ข้าอยู่ในวังหลวงตลอดไป สู้ฆ่าข้าเสียดีกว่า”“ข้าชอบที่จะควบตะบึงไปในฟ้าดินอันกว้างใหญ่นี้มากกว่า! ไร้ซึ่งพันธนาการ เป็นอิสรเสรี!”“ถ้าหากให้ข้าเลือก ข้ายินดีที่จะอยู่ที่ทุ่งหญ้าดินแดนทางเหนือแห่งนี้ไปตลอดชีวิต”หลี่หลงหลินพยักหน้าเล็กน้อยเขาดูออกว่านี่คือคำพูดจากใจจริงขององค์ชายเจ็ดและยิ่งดูออกว่า เขาไม่ต้องการกลับไปยังเมืองหลวงจริง ๆองค์ชายเจ็ดถามว่า “เพียงแต่ว่าเรื่องนี้องค์รัชทายาทจะตัดสินใจได้หรือไม่?”“เสด็จพ่อเกรงว่าจะไม่ทรงยินยอมให้ข้าอยู่ที่ทุ่งหญ้าแห่งนี้ เพราะอย่างไรเสียหากข่าวแพร่ออกไปก็จะเสื่อมเสียพระเกียรติของราชวงศ์”หลี่หลงหลินยิ้ม “ในเมื่อข้าจะมาหาเจ้า ก็แสดงว่าในใจของข้ามีความมั่นใจอยู่แปดส่วนแล้ว”องค์

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1665

    ฮ่องเต้หวู่ก็จะไม่ทรงยินยอมเช่นกันอย่างไรเสียองค์ชายเจ็ดตอนนี้ก็เป็นเพียงทหารนายหนึ่งสถานการณ์ในแดนชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้ถูกกำหนดแล้วเขาไม่มีโอกาสที่จะสร้างผลงานอีกต่อไปแต่องค์ชายเจ็ดไม่ยอมจากไปเขาไม่อยากจะจากฟ้าดินผืนนี้ไปและยิ่งไม่เต็มใจที่จะกลับไปยังเมืองหลวงแล้วใช้ชีวิตที่น่าเบื่อหน่ายในวังหลวงต่อไปสีหน้าขององค์ชายเจ็ดมืดครึ้มลง ความรู้สึกฮึกเหิมในใจก็พลันมลายหายไปถ้าหากเขากลับไปยังเมืองหลวงเช่นนี้กระทั่งจะต้องเผชิญหน้ากับการลงโทษของเสด็จพ่อเรื่องที่เขาโลภในผลงานและบุ่มบ่ามเกินไป ย่อมต้องไปถึงหูของฮ่องเต้หวู่อย่างแน่นอนด้วยอุปนิสัยของฮ่องเต้หวู่ เขาย่อมไม่ทำเป็นหลับตาข้างหนึ่งอย่างแน่นอนองค์ชายเจ็ดส่ายหน้า ถอนหายใจตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกสิทธิ์ในการตัดสินใจอยู่ที่หลี่หลงหลินองค์ชายเจ็ดเพิ่งจะพลิกตัวลงจากหลังม้าทหารนายหนึ่งรีบมารายงาน “ท่านแม่ทัพ องค์รัชทายาทมีเรื่องสำคัญจะมาหารือกับท่าน”“ท่านไปไหนมาทั้งคืน! พวกเราหาท่านทั่วทั้งค่ายทหารก็ยังหาไม่พบ เป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว!”องค์ชายเจ็ดไม่มีอารมณ์จะอธิบาย “ทราบแล้ว”เขาทำหน้าเคร่งขรึมมาถึงกระโจม

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1664

    เหล่าทหารขานรับเป็นร้อยเป็นพันต่างก็ยกชามใบใหญ่ในมือขึ้น กระดกเหล้าแรงในถ้วยจนหมดสิ้น!ในตอนนี้ผลงานศึกประดับกาย สุราเมรัยไหลลงคอในใจของเหล่าทหารทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความรู้สึกฮึกเหิม!ต่อให้ตอนนี้จะมอบบรรดาศักดิ์กงให้ก็ไม่ยอมแลก!องค์ชายเจ็ดขว้างชามเหล้าในมือลงบนพื้น เช็ดสุราที่ไหลออกมาจากมุมปาก พลางถอนใจ “สะใจจริง ๆ!”เขาไม่เคยมีสภาพจิตใจเช่นนี้มาก่อนไม่รู้ว่ามีชายหนุ่มชาวต้าเซี่ยกี่มากน้อยที่ปรารถนาจะมีชื่อเสียงไปทั่วทุกสารทิศและไม่รู้อีกว่ามีชายฉกรรจ์เลือดร้อนกี่มากน้อยที่ปรารถนาจะยกทัพสวมเกราะ ได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋องเป็นแม่ทัพ!เขาได้ทำให้ความฝันของชายหนุ่มชาวต้าเซี่ยจำนวนนับไม่ถ้วนกลายเป็นจริง!ทำให้ทุ่งหญ้าของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่เดิมทีอันตรายอย่างยิ่ง บัดนี้ได้กลายเป็นสมบัติในกำมือของต้าเซี่ยแล้ว!นี่คือผลงานศึกอันยิ่งใหญ่ไพศาล!องค์ชายเจ็ดแหงนหน้าขึ้นมองปรากฏเพียงดวงจันทร์สุกสว่างแขวนอยู่บนขอบฟ้า สาดส่องทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ไพศาล มองไม่เห็นจุดสิ้นสุดในตอนนี้สายลมยามค่ำคืนกำลังดีองค์ชายเจ็ดก็พลันเกิดความคิดขึ้นมาเขาอยากจะวัดดูว่าทุ่งหญ้าแห่งนี

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1663

    แต่ความเป็นความตายของเขาก็ต้องให้ฮ่องเต้หวู่เป็นผู้ตัดสินด้วยพระองค์เอง!จะตายอย่างไร จะตายเมื่อใดหลี่หลงหลินไม่กล้าตัดสินใจโดยพลการเขาเพียงแค่ต้องแน่ใจว่า เสิ่นชิงโจวจะต้องตาย!เคร้ง!เหล่าหัวหน้าเผ่าหมานต่างก็ชักดาบออกมา ชี้ไปทางเสิ่นชิงโจวภายในคอกวัว แสงเย็นเยียบปรากฏเด่นชัดเสิ่นชิงโจวแหงนหน้าถอนหายใจยาว “มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็คงต้องเป็นเช่นนี้!”พูดจบ เสิ่นชิงโจวก็ชักดาบที่เอวออกมาหัวหน้าเผ่าหมานหัวเราะลั่น “เสิ่นชิงโจว เจ้าคงจะบ้าไปแล้ว!”“แค่เจ้าก็คิดจะมาสู้กับพวกข้ารึ?”“ฝันไปเถอะ!”“ข้าขอแนะนำให้เจ้ายอมจำนนทันที วางอาวุธแล้วจะไม่ฆ่า!”เสิ่นชิงโจวทำหน้าขมขื่น วางดาบพาดคอตัวเอง กล่าวด้วยเสียงเย็นชา “ไม่!”“ข้าไม่มีวันยอมจำนน!”“โอรสแห่งสวรรค์ก็มีวิธีการตายในแบบของโอรสแห่งสวรรค์!”“ข้าผู้เป็นถึงราชครู ย่อมมีวิธีการตายในแบบของตัวเอง!”“ในเมื่อไม่สามารถตายอย่างยิ่งใหญ่ได้ เช่นนั้นข้าก็จะจบชีวิตของข้าด้วยตัวเอง!”“จะตาย ข้าก็จะยืนตาย!”“ข้าไม่เหมือนพวกเจ้า ที่จะเอาแต่เอาตัวรอดไปวัน ๆ!”ฉึก!เสิ่นชิงโจวชูดาบขึ้นเชือดคอตัวเองโลหิตสีแดงฉานพลันพวยพุ่งออกมา ย้อมคอ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1662

    ใบหน้าของเสิ่นชิงโจวซีดขาวราวกับกระดาษลมแรงพัดผ่านคอกวัว พัดพากลุ่มฝุ่นตลบขึ้นมาเป็นระยะแต่กลับไม่สามารถพัดพาหัวใจของเสิ่นชิงโจวให้หวั่นไหวได้เลยแม้แต่น้อยเพราะใจของเขาได้ตายไปแล้วเขารู้ว่า วันนี้หลี่หลงหลินจะต้องสังหารเขาให้ได้!ขอเพียงแค่วิหคมังกรแห่งต้าเซี่ยออกจากฝัก ก็จะต้องได้เห็นเลือด!เสิ่นชิงโจวเคยคิดถึงวิธีการตายของตัวเองมาแล้วทุกรูปแบบแต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าสักวันหนึ่งจะต้องมาจบชีวิตลงในคอกวัวที่สกปรกและทรุดโทรมแห่งนี้!ช่างน่าอดสูยิ่งนัก!เดิมทีเขาคือราชครูแห่งต้าเซี่ยผู้สง่างาม!อยู่ใต้คนเพียงคนเดียว แต่อยู่เหนือคนนับหมื่น!เป็นผู้ที่มีอำนาจล้นฟ้าชีวิตของเขาเดิมทีควรจะมั่งคั่งรุ่งเรือง มีลูกศิษย์อยู่ทั่วหล้า ชื่อเสียงเงินทองรายล้อม ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบสุขจากไปอย่างเงียบสงบในความฝันอันสันติยามมีชีวิตได้รับการเคารพสักการะจากปวงประชา ได้รับความไว้วางพระทัยจากจักรพรรดิยามตายย่อมต้องได้รับการจัดงานศพอย่างสมเกียรติ ทั่วทั้งแคว้นโศกเศร้า ชื่อจารึกไว้ในประวัติศาสตร์!แต่ตอนนี้ เขากลับถูกบีบคั้นให้อยู่ในคอกวัวที่คับแคบและสกปรกแห่งนี้ไม่ยอม!ในแววตาของเส

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status