LOGINShare
บทที่ 757
Latest chapter
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 762
ฉินซูกำลังหรี่ตามองสำรวจตำแหน่งที่ตั้งของก้นหุบเหวทันใดนั้น เขาก็รู้สึกเท้าเบาหวิว จากนั้นทั้งตัวก็เริ่มร่วงหล่นลงไปในก้นเหวเมื่อเขาหันไปมอง ก็พบว่าซ่างกวนอวิ๋นซีจับแขนของเขาแล้วกระโดดลงมาจากความสูงร้อยจั้งมินานนัก ร่างของทั้งสองก็ร่อนลงสู่ก้นหุบเขาได้อย่างปลอดภัยฉินซูตั้งสติได้ก็บ่นอย่างอดมิได้ว่า “ซ่างกวนอวิ๋นซี คราวหน้าก่อนจะลงมือกระไร ช่วยส่งเสียงบอกก่อนสักคำจะได้หรือไม่ อย่างน้อยข้าจะได้เตรียมใจไว้บ้าง”ซ่างกวนอวิ๋นซีเหลือบมองเขา “มีข้าอยู่ด้วย เจ้ายังกลัวจะตกลงไปตายอีกรึ? วางใจเถิด ตอนนี้เจ้าคือบุตรแห่งนักปราชญ์ของหอดารารักษ์ของข้าไว้วางใจ ข้ายังมิใจร้ายพอที่จะปล่อยเจ้าตายไปตอนนี้หรอก”ตอนนี้?ฉินซูสีหน้าเอือมระอา ในใจพึมพำว่า “อย่างน้อยก็คนรู้จักกันแท้ ๆ ยายเฒ่าบ้าผู้นี้แล้งน้ำใจเสียมิมี”เขาบ่นในใจ แล้วถามว่า “ท่านมิได้บอกว่าสถานที่ที่แผนที่ขุมทรัพย์ระบุไว้คือที่นี่หรอกหรือ? ไหนขุมทรัพย์เล่า?”ซ่างกวนอวิ๋นซีมิได้ตอบ นางหยิบแผนที่ขุมทรัพย์ออกมาดูอย่างละเอียดอีกครั้งฉินซูมองไปรอบ ๆ ด้วยใบหน้าอยากรู้อยากเห็นทันใดนั้น เขาสังเกตเห็นว่า ด้านหลังก้อนหินที่ยื่นออกมาทาง
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 761
แต่ทุกครั้งที่เขาจะเอ่ยปากบอก ก็รู้สึกว่ากระบี่มารในร่างกายสั่นสะเทือนเบา ๆ ราวกับอ้อนวอนอะไรบางอย่างกับเขาและที่สำคัญที่สุด ฉินซูค้นพบโดยบังเอิญว่า พลังอันมหาศาลที่สถิตอยู่บนกระบี่มารนั้น ดูเหมือนจะสามารถนำมาใช้ประโยชน์แก่ตนได้!เมื่อสังเกตเห็นถึงจุดนี้ เขาจึงตัดสินใจสังเกตการณ์สักระยะ หากกระบี่มารแสดงท่าทีที่จะกัดกร่อนจิตใจจริง เขาจะยอมบอกความจริงกับซ่างกวนอวิ๋นซี แล้วให้อีกฝ่ายหาวิธีนำกระบี่มารออกจากร่างของตนซ่างกวนอวิ๋นซีจ้องมองฉินซูอย่างลุ่มลึก จากนั้นก็เร่งเร้าว่า “ช่างเถิด ในเมื่อกระบี่มารหนีไปแล้ว รอให้มันออกอาละวาดอีกครั้ง ข้าค่อยไปจัดการมันเองดีกว่า ส่วนตอนนี้ ไปเถิด พวกเราไปหาขุมทรัพย์กันต่อ”ฉินซูพยักหน้าแล้วตามนางไปยังป่าในป่ามีม้าหลายตัวยืนอยู่แถวนั้นพอดีมิต้องถามก็รู้ว่าม้าเหล่านี้เป็นของเหล่ายอดฝีมือระดับสวรรค์เมื่อครู่น่าเสียดายที่ตอนนี้พวกเขาเสียชีวิตไปแล้ว ม้าเหล่านี้คงไม่มีวันได้พบกับเจ้าของอีกซ่างกวนอวิ๋นซีกระโดดขึ้นม้า แล้วกล่าวว่า “ออกเดินทางเถิด อยู่มิไกลจากที่นี่แล้ว”ฉินซูได้ยินดังนั้นก็ขี่ม้าตามไปหลังจากควบม้าไปหนึ่งชั่วยามท่ามกลางหิมะและอากา
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 760
ภายในถ้ำหินฉินซูกำลังนั่งผิงไฟอุ่น ๆแต่แล้วในตอนนั้นเอง ซ่างกวนอวิ๋นซีก็พรวดพราดเข้ามาด้วยจิตสังหารเต็มเปี่ยม“บอกมา กระบี่มารนั่น… ว้าย!!”นางยังพูดมิทันจบประโยค เมื่อสังเกตเห็นว่าฉินซูเปลือยกายก็กรีดร้องออกมาแล้วหันหลังกลับไปทันทีฉากนี้ทำเอาฉินซูงุนงงเป็นไก่ตาแตก!มิจริงกระมัง?นางอายุปาเข้าไปสี่ห้าสิบแล้ว ยังมิเคยเห็นเรือนร่างผู้ชายเลยหรืออย่างไร?หากเคยเห็นแล้วจะตื่นตกใจถึงเพียงนี้ได้อย่างไร?เขาอดมิได้ที่จะเอ่ยถาม “นี่ ท่านคงมิใช่สาวเทื้อพรหมจรรย์[footnoteRef:0]หรอกกระมัง?” [0: สาวเทื้อพรหมจรรย์ หมายถึง ผู้หญิงอายุมากที่ยังไม่แต่งงาน] ซ่างกวนอวิ๋นซีมิเข้าใจความหมายในคำพูดของเขา นางทั้งอับอายทั้งโกรธจึงหันหลังไปตวาดว่า “ใส่อาภรณ์เดี๋ยวนี้ ข้ามีเรื่องจะถามเจ้า!”“โอ้ ได้”ฉินซูรับคำ แล้วก็เริ่มใส่อาภรณ์ครู่ต่อมา เขาก็กล่าวว่า “ข้าเรียบร้อยแล้ว ท่านอยากถามกระไร?”ซ่างกวนอวิ๋นซีหันกลับมาจ้องมองเขาเขม็งด้วยแววตาเย็นชา “บอกมา ตกลงกระบี่มารบินไปที่ใดกันแน่?”“ข้าบอกไปแล้วมิใช่หรือว่าเหมือนจะบินไปทางป่าโน้น”“พูดจาเหลวไหล มีคนบอกว่าแสงสีแดงที่แปรจากกระบี่มารนั้นบินห
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 759
กล่าวจบ นางก็เดินตรงเข้าไปในป่า ฉินซูเข้ามาในถ้ำหินด้วยร่างที่สั่นงันงก มินานนัก ซ่างกวนอวิ๋นซีก็หอบฟืนเดินเข้ามาหลังจากก่อไฟแล้ว อาภรณ์ที่เปียกชุ่มของฉินซูก็เริ่มมีไอน้ำระเหยออกมาซ่างกวนอวิ๋นซีกล่าวเสียงเรียบเฉยว่า “ถอดอาภรณ์ออกผิงไฟให้แห้ง แล้วเราค่อยเดินทางต่อ”“ให้ถอดก็ได้ แต่ท่านช่วยออกไปข้างนอกก่อนจะได้หรือไม่?” ฉินซูมองซ่างกวนอวิ๋นซีด้วยท่าทางหวาดระแวงหากมิรู้ว่าซ่างกวนอวิ๋นซีอายุปาเข้าไปสี่สิบห้าสิบปีได้แล้ว เขาคงมิรังเกียจจะหยอกเย้านางเล่นสักหน่อยแต่ด้วยอายุของอีกฝ่าย เขาก็ทำเช่นนั้นมิได้แน่นอน อายุสี่สิบห้าสิบของซ่างกวนอวิ๋นซีนั้นเป็นเพียงความคิดส่วนตัวของฉินซูเท่านั้น“หึ พูดราวกับว่าข้าอยากจะดูเจ้าเสียเต็มประดา”ซ่างกวนอวิ๋นซีกล่าวจบก็หันหลังเดินออกไปฉินซูจึงถอดอาภรณ์ออกแล้ววางผึ่งไว้ข้างกองไฟภายนอกถ้ำหินซ่างกวนอวิ๋นซีเปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน ร่างของนางวูบไหวแล้วหายไปจากที่ที่นางยืนทันทีในป่าที่อยู่ไกลออกไป จ้าวอวี้หมิงและคนอื่น ๆ กำลังล่าถอยอย่างระมัดระวังพวกเขาได้เห็นพลังของแสงสีแดงเมื่อครู่นี้กับตาแล้ว แม้แต่ยอดฝีมือระดับสวรรค์ยังไม่มีกำลังต่อต้าน
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 758
ฉินซูชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วก็อดสบถออกมามิได้“บัดซบเอ๊ย ข้ายังมิทันได้ทำกระไร เจ้าจะตามข้ามาหาปะไร?!”ถึงจะสบถไปอย่างนั้น แต่กระบี่เล่มนี้ก็ประหลาดอย่างยิ่ง เขามิอยากถูกแสงสีแดงนั้นกลืนกินเมื่อคิดได้ดังนั้น ร่างของเขาก็พลันวูบหายไปจากที่เดิมเมื่อแสงสีแดงพุ่งพลาดไป เห็นได้ชัดว่าโกรธจัด!แสงสีแดงสว่างวาบขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากหมุนตัวหนึ่งครั้งก็พุ่งตรงเข้าใส่ฉินซูอีกครั้งเดิมทีฉินซูตั้งใจจะหลบต่อไป แต่โชคร้ายที่เขาเหยียบไปบนอากาศที่ว่างเปล่า!ด้วยมิทันตั้งตัว เขาจึงร่วงหล่นลงไปในผืนทะเลสาบที่เย็นเฉียบส่วนแสงสีแดงนั้นก็พุ่งตามลงไปอย่างรวดเร็วราวกับเงาตามตัวภายใต้สายตาที่หวาดกลัวของฉินซู แสงสีแดงนั้นกลับหรี่ลงแล้วพุ่งเข้าไปในร่างของเขา!“???”สีหน้าของฉินซูเต็มไปด้วยคำถาม!ทว่ายามนี้ตัวเขาทั้งตัวเปียกชุ่ม น้ำในทะเลสาบแสนเย็นเยียบห่อหุ้มร่างของเขาไว้ในขณะนั้นเอง มือหยกเรียวเล็กขาวผ่องข้างหนึ่งก็ยื่นลงมาจากผิวน้ำจากนั้นฉินซูก็ถูกซ่างกวนอวิ๋นซีดึงขึ้นไปฉินซูยังมิทันได้สติ ซ่างกวนอวิ๋นซีก็ถามอย่างร้อนรนว่า “ฉินซู กระบี่มารนั่นหายไปไหนแล้ว?”ฉินซูหนาวจนฟันบนฟันล่างกระทบกันกึ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 757
ชายร่างใหญ่ซึ่งอยู่ใกล้กับฉินซูที่สุด ร้องออกมาด้วยความดีใจสุดขีดแล้วพุ่งเข้าใส่ฉินซูทว่า ทันใดนั้นเอง ปราณแห่งกระบี่สายหนึ่งก็ตกลงมาจากฟากฟ้าโดยไม่มีสัญญาณเตือนร่างของชายร่างใหญ่ผู้นั้นถูกปราณกระบี่ฟันแยกออกเป็นสองส่วนในทันทีโลหิตสีแดงฉานย้อมผืนน้ำแข็งบนทะเลสาบให้กลายเป็นสีแดงในพริบตา!ในขณะเดียวกัน ปราณอันยิ่งใหญ่ใต้พื้นทะเลสาบก็ดูเหมือนจะถูกดึงดูดด้วยกลิ่นคาวเลือด ทำให้มันบ้าคลั่งขึ้นมาหนองน้ำอัสดงทั้งผืนสั่นสะเทือนตามไปด้วยเมื่อเห็นดังนั้น ฉินซูก็ขมวดคิ้วพลางมองไปยังชายที่ลงมือเมื่ออีกฝ่ายรู้สึกถึงสายตาอันเย็นชาของฉินซู ในใจก็อดสั่นสะท้านมิได้ ความหวาดกลัวแผ่ซ่านออกมาจากกระดูก“ข้า… ข้า...”เขาพยายามจะอธิบายสิ่งที่ตนเองกระทำภายใต้ความหวาดกลัวสุดขีด แต่เพราะตกใจเกินไปจึงพูดจาติดขัด'ตูม!!'แพน้ำแข็งหนาระเบิดออก แสงสีแดงเจิดจ้าพวยพุ่งออกมาจากใต้ทะเลสาบปราณอันยิ่งใหญ่ชวนให้อกสั่นขวัญแขวนก็แผ่กระจายออกมาด้วยเช่นกัน!“ให้ตายสิ พวกท่านอยากตายกันหรือไร? ยังมิรีบหนีไปอีก!” ฉินซูตะโกนใส่กลุ่มคนที่กำลังงงงันเสียงของเขาเปล่งออกมาจากกำลังภายใน ส่งผลให้แก้วหูของผู้ที่ได้ยิ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 756
ชายหนุ่มร่างสูงคิ้วหนาตาโตผู้ถือดาบใหญ่ที่ฝังอัญมณีอยู่นั้นฟาดฟันปราณแห่งกระบี่สุดแรงออกมาหลายสายอย่างรวดเร็วและรุนแรงชายอีกคนฟาดแส้เก้าท่อนในมือมิยั้ง เงามากมายเข้าปกคลุมร่างฉินซูไว้ทันใดดาบใหญ่ในมือของชายชราก็ชักออกจากฝักทันที แสงดาบอันเข้มข้นราวกับมีตัวตนพุ่งลงมาดุจธารน้ำ!ในพริบตา การโจมตีหลายสายก็ห่อหุ้มฉินซูไว้แน่นหนาหมายจะสังหารฉินซูให้ตายคาที่ขณะที่พวกเขาลงมือ ก็มีร่างอีกหลายร่างพุ่งเข้ามาพลังของคนเหล่านี้มิได้อ่อนด้อยเลย แม้แต่ผู้ที่วรยุทธ์ย่ำแย่ที่สุดก็ยังอยู่ในขั้นต้นระดับสวรรค์ทันทีที่พวกเขาปรากฏตัวก็เห็นพวกชายชราลงมือสังหารฉินซูพร้อมกันภาพนี้ทำให้พวกเขาคิดว่าเทพศาสตราวุธได้ตกไปอยู่ในมือของฉินซูแล้วดังนั้น คนกลุ่มนี้จึงชักอาวุธในมือออกมาอย่างมิลังเล แล้วเปิดฉากโจมตีฉินซูอย่างรวดเร็วร่างของฉินซู หายวับไปในพริบตา ท่ามกลางการโจมตีที่โถมเข้าใส่ในแนวป่าจ้าวอวี้หมิงและคนอื่น ๆ มองดูฉากที่มิเคยเกิดมาก่อนนี้ ต่างคนต่างหลั่งเหงื่อเย็นแทนฉินซูเจ้าสำนักหวงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เจ้าหนุ่มนั่นจบสิ้นแล้ว สงสัยเทพศาสตราวุธคงจะตกไปอยู่ในมือของคนกลุ่มนี้เสียแล้ว”
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 755
ครู่ต่อมา ทั้งสองคนก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น “ดี ตกลงตามนี้!”พวกเขาต่างทราบดีว่า หากโชคดีได้เทพศาสตราวุธมาครอง ต่อไปหากมองไปทั่วเป่ยเยี่ยน จะมีผู้ใดกล้าท้าทายอีกเล่า?สิ่งที่สามารถทำให้เกิดปรากฏการณ์ประหลาดบนฟากฟ้าเช่นนี้ได้ เพียงใช้ปลายนิ้วเท้าคิดก็รู้ได้ว่าเทพศาสตราวุธนี้วิเศษเพียงใดดังนั้น มิว่าอย่างไรพวกเขาก็ต้องลองเสี่ยงดูสักตั้งจากนั้น สายตาของคนสองสามคนก็หันไปมองจูเหล่าจิ่วฝ่ายหลังนั้นส่ายหน้าอย่างเด็ดขาด “พรรควิหคเพลิงของเราวรยุทธ์อ่อนแอเกินไป มิขอเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายเหล่านี้อีก ทุกท่านเชิญตามสบาย ข้าขอตัวลาก่อน!”กล่าวจบ เขาก็พาเจ้าอ้วนและคนอื่น ๆ จากไปโดยมิลังเลเห็นดังนั้น จ้าวอวี้หมิงและคนอื่น ๆ ก็มิได้ห้ามปราม ถึงอย่างไร แต่ละคนก็ย่อมมีเป้าหมายของตนเอง อีกทั้งสิ่งที่จูเหล่าจิ่วกล่าวมาก็มิได้ผิดจากความจริง วรยุทธ์ของพรรควิหคเพลิงนั้นอ่อนแอเกินไปจริง ๆเมื่อมองส่งจูเหล่าจิ่วและพวกจากไปแล้ว จ้าวอวี้หมิงและคนอื่น ๆ ก็วกกลับเข้าป่าไปซ่อนตัวอยู่ในนั้นในขณะเดียวกันบนผืนน้ำแข็งของหนองน้ำอัสดง แสงสีแดงที่หายไปนานก็พวยพุ่งออกมาอีกครั้งคราวนี้แสงยิ่งเจิดจ้
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 754
!!!เมื่อเห็นเศษเหล็กบนพื้น เจ้าสำนักหวงตกตะลึงอ้าปากค้าง!จ้าวอวี้หมิงและคนอื่น ๆ ก็ตาค้างเช่นกัน!เจ้าสำนักเฝิงถามด้วยสีหน้าประหลาดใจว่า “เจ้าสำนักหวง หากข้าจำมิผิด ขวานเบิกคีรีของท่านสร้างจากเหล็กกล้าใช่หรือไม่?”เจ้าสำนักหวงพยักหน้าด้วยสีหน้าอึ้งทึ่งเหวอเฮือก!!ทุกคนสูดลมหายใจเข้าลึกในทันทีเพียงดีดนิ้วก็สามารถทำลายขวานเบิกคีรีที่สร้างจากเหล็กกล้าให้แตกเป็นเสี่ยง ๆ ได้ วรยุทธ์เช่นนี้นี้มันเกินไปแล้วกระมัง?หากมิใช่ได้เห็นด้วยตาตนเอง ให้ตายพวกเขาก็มิเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงเจ้าสำนักหวงมองดูด้ามขวานที่เหลืออยู่ในมือแล้วรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว ในใจเต็มไปด้วยความหวาดผวาเขาประจักษ์แจ้งแก่ใจว่า เมื่อครู่นี้หากปราณดัชนีนั้นพุ่งตรงมาที่เขา ตอนนี้เขาคงตายมิเหลือศพไปแล้ว!เขาที่เพิ่งเฉียดจายมมา ยามนี้หน้าผากมีเหงื่อเย็นผุดซึมมิหยุดจ้าวอวี้หมิงได้สติแล้ว กล่าวเสียงขรึมว่า “น้องชาย เจ้ามาจากสำนักใดหรือ?”ฉินซูเหลือบมองเขา กล่าวอย่างมิสบอารมณ์ว่า “ข้าจะพูดอีกครั้ง ไร้สำนัก ไร้พรรค พวกเจ้ามิอยากตายก็จงไปให้พ้น มิเช่นนั้น นี่คือจุดจบของพวกเจ้า!”ฉินซูกล่าวจบ ก็ฟาดฝ่ามือใส่ต้นไม้ให
You may also like
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย343.8K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา631 viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋646.2K viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน244.5K viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง185.0K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล304 viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา464 viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ554.1K views
