ตอนที่  37 เสือขย้ำลูกกวาง (NC)

“คนหน้าไม่อาย กล้าใช้เรื่องแบบนี้มาโกหกข้าเลยหรือ”

“เช่นนั้นเจ้าก็เล่าให้ข้าฟังสิ ก่อนที่จะถูกจับกิน”

“อย่านะ! ท่านอย่าได้ทำรุ่มร่ามเช่นนี้สิ คุยกันก่อน”

“เช่นนั้นข้าจะให้เวลาอธิบาย หากเหตุผลของเจ้าไม่ถูกใจข้า เช่นนั้น…”

“ท่านลุกไปคุยดี ๆ สิ”

“ไม่ได้ ข้ายังมีแผลอยู่ นอนคุยสะดวกกว่า พูดมาอย่าต่อรอง มิเช่นนั้นจะไม่ให้เจ้าได้พูดแล้ว”

“ข้าพูด ท่านถอยไปหน่อยสิ…พูดแล้ว! อย่าพึ่งสิ”

นางดันเขาออก เมื่อเห็นว่าอวี้หยางก้มลงมาจะจูบนางอีกครั้ง

“หลายวันก่อนตอนพาท่านมารักษา สกุลหวงขอเข้าเฝ้าพี่ใหญ่ ปรึกษาว่า อาการของรองแม่ทัพของเขายังไม่ดีขึ้น พี่ใหญ่จึงเรียกข้าไปเข้าเฝ้า และปรึกษาข้าว่า พอจะมียาใดช่วยเขาได้หรือไม่ ในเวลานั้นชีวิตคนสำคัญกว่า อีกอย่างเป็นเวลาเร่งด่วนต้องรีบช่วยคน ข้าจึงสั่งให้คนมาเอายาที่รักษาท่าน แบ่งไปให้ใต้เท้าหวง”

“เป็นเช่นนี้นี่เอง ที่จริงแล้วแผลของหวงเทียนฟง สาหัสกว่าข้าจริง ๆ ข้าคิดว่าเจ้าแบ่งยาไปตั้งแต่ก่อนหน้านั้นแล้วเสียอีก ไม่คิดว่าจะพึ่งให้ตอนที่หานเซียวมาขอ”

“ข้าก็ไม่คิดว่า ใต้เท้าหวงจะอาการหนักถึงเพียงนั้น อีกอย่างข้าก็ไม่เคยเห็นบาดแผลของเขา”

“เจ้าไม่เห็นหรอกหรือ เช่นน