เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 42 เจ้าของกิจการ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-28 17:19:15
บทล่าสุด
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 111 ร่วมงาน
ตอนที่ 111 ร่วมงานไป๋เล่อเดินทางไปถึงหอน้ำชาชิงฮวาตามที่ตั้งใจไว้ ตลอดครึ่งค่อนวัน นางตรวจความเรียบร้อยของส่วนผสม ทดลองชิมขนมที่พวกนางฝึกทำ และชี้แนะอย่างละเอียด เมื่อทุกอย่างเข้าที่แล้วนางก็ยืนมองพวกแม่ครัวที่กำลังง่วนอยู่หน้าหม้อและเตาอบสายตาพวกนางเป็นประกายด้วยความมั่นใจ ไม่เหมือนวันที่นางเพิ่งมาถึง ไป๋เล่อจึงเอ่ยเบา ๆ“วันนี้…คงเป็นวันสุดท้ายที่ข้าจะมาที่นี่แล้ว”แม่ครัวใหญ่หันมามอง วันมะรืนเป็นวันงานแล้วนางเข้าใจดี นางก้าวเข้ามา น้ำเสียงเธอสั่นเล็กน้อย “แม่นางอัน…ไม่ว่าท่านจะไปอยู่ที่ใด พวกข้าจะไม่ลืมบุญคุณของท่าน...ท่านทำให้ข้าเข้าใจความหมายการทำขนมยิ่งขึ้น”ไป๋เล่อหัวเราะแผ่ว ๆ “ท่านพูดเกินไปแล้ว ฝีมือของท่านเองต่างหากที่ทำให้มันสำเร็จ”ก่อนจากไป นางหยุดเท้านิ่งตรงธรณีประตูเหมือนสายลมอ่อนพัดให้ต้องหันกลับมามองอีกครั้งแววตาของไป๋เล่อทอดมองพวกแม่ครัวทีละคนเต็มไปด้วยความผูกพันที่เกิดขึ้นอย่างงดงามในเวลาอันสั้นปลายริมฝีปากนางคลี่ยิ้มละมุน“ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าจะทำได้ดีกว่าที่คิด…และขนมของชิงฮวา จะโด่งดังอย่างที่พวกเจ้าหวังไว้”ถ้อยคำนั้นราวคำบอกลาในเวลาเดียวกันแม่ครัวใหญ่
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 110 ทำความดีในทุกวัน
ตอนที่ 110 ทำความดีในทุกวัน ภายในศาลา แสงแดดลอดผ่านช่องหน้าต่างไม้เก่า เป็นเส้นริ้วส่องกระทบผงธูปที่ลอยกลางอากาศเงาเปลวเทียนไหวระริกบนผนัง ก่อให้บรรยากาศเข้มขลังจนหัวใจพลันเต้นช้าลงเจ้าอาวาสให้ไป๋เล่อคุกเข่าเบื้องหน้าโต๊ะบูชาที่มีผอบใส่ข้าวสาร ดอกบัว และเทียนคู่เล็ก ๆทุกสิ่งเรียบง่าย…แต่ให้ความรู้สึกลึกซึ้งชวนสะกดใจเสียงสวดสม่ำเสมอประหนึ่งคลื่นน้ำค่อย ๆ ซัดเข้าสู่จิตของผู้ฟังไป๋เล่อหลุบตาลง คำภาวนาหลั่งไหลในใจนางอุทิศบุญกุศลแก่สตรีผู้ให้กำเนิดซ่งเหยาแม้ท่านจะอยู่หรือไม่อยู่แล้วในโลกนี้แต่ความเป็นแม่…ไม่วันจางหายซ่งเหยาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เงยหน้ามองนางครู่หนึ่งดวงตาเด็กชายสั่นไหว แต่ไม่เปล่งถ้อยคำใดสุดท้าย เขาค่อย ๆ วางมือเล็กของตนทับบนหลังมือของไป๋เล่ออย่างแผ่วเบาเป็นสัมผัสที่เต็มไปด้วยความนอบน้อมและยอมรับแล้วเด็กชายก็หลับตา หายใจเข้าลึกพนมมือขึ้นอย่างสงบ งดงามเกินวัยระลึกถึงมารดาผู้จากไป เมื่อบทสวดถึงช่วงสูงสุด เสียงระฆังใบใหญ่หน้าศาลาก็ดัง“กงงง—”สะท้อนก้องไปทั่วลานวัดเสียงนั้นราวชะล้างความเศร้าหมองออกไปจากใจทีละน้อยเทียนมอดลงช้า ๆควันบางลอยขึ้นเ
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 109 อิสระที่ห่างไป
ตอนที่ 109 อิสระที่ห่างไปเรือนพักของอันไป๋เล่ออบอวลด้วยกลิ่นน้ำหอมที่นางกลั่นเมื่อคืน สายแดดยามสายลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาแตะปลายผมของนางที่ยังยุ่งเล็กน้อยเพราะเพิ่งตื่นหลังจากดื่มจนเมามายเมื่อคืนอาเหมยบิดผ้าชุบน้ำอุ่นแล้วช่วยเช็ดใบหน้าให้นาง พลางเอ่ยอย่างระมัดระวัง “เมื่อเช้า…มีราชโองการไปถึงจวนตระกูลเผยแล้วนะเจ้าค่ะ ตอนนี้ท่าน…คือพระชายาเอกแห่งจวนซินอ๋องอย่างเป็นทางการแล้ว”ไป๋เล่อชะงักเงยหน้า ดวงตาที่ยังพร่าเพราะง่วงวูบเบิกกว้างขึ้นทันที“มีราชโองการแล้วหรือ? เหตุใดถึงรีบเร่งถึงเพียงนี้…อิสระของข้า…กำลังจะหายไปแล้วจริง ๆ”ไป๋เล่อพึมพำแผ่วเบา ดวงหน้านวลสะท้อนความเวทนาปนเสียดายเพราะนางรู้ดี นับจากวันนี้เป็นต้นไป แม้เผยกู้หยางจะไม่เอ่ยห้าม ไม่เคยตำหนิในสิ่งที่นางทำแต่ความเป็น “ซินอ๋อง” ที่ประทับตราบนตัวเขา…ย่อมหมายถึงพันธนาการที่พัวพันมาถึงนางด้วยนางยกมือแตะแก้มที่เย็นชืดเบา ๆแววตาเจือความขื่นขมและยอมรับในชะตา“ต่อจากนี้…ข้าคงจะทำตามใจเช่นเดิมไม่ได้แล้วจริง ๆ”อาเหมยลอบถอนหายใจเบา ๆ ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง แต่ก็แฝงความเป็นห่วงอย่างจริงใจ“วันนี้…หากท่านพอมีแรง ข้
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 108 การยอมรับ
ตอนที่ 108 การยอมรับช้าวันถัดมาแสงแรกยังไม่ทันส่องเต็มลานหิน ข่าวใหญ่ก็แพร่สะพัดราวไฟลามป่าไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็วข่าวลือที่ว่ากลายเป็นความจริงผู้คนไม่จำเป็นต้องคาดเดาอีกต่อไปเพราะราชสำนักส่งราชทูตถือผืนแพรแดงปักลายมังกรทองมาถึงหน้าจวนแม่ทัพเผย ตั้งแต่รุ่งสางเสียงประกาศราชโองการดังขึ้นชัดถ้อยชัดคำสะท้อนก้องไปทั่วตรอกซอกซอยที่ยังไม่ทันตื่นเต็มที่ราชทูตยกผืนแพรขึ้นเหนือศีรษะ อ่านด้วยน้ำเสียงดังกังวาน“โดยพระราชประสงค์แห่งฮ่องเต้ กู้เสียนหรง ทรงมีพระราชดำริให้โอรสผู้กำเนิดจากสายเลือดแท้ ผู้ถูกเลี้ยงดูนอกวังด้วยเหตุแห่งความจำเป็นในอดีต คือ เผยกู้หยาง ได้รับการแต่งตั้งเป็น ‘ซินอ๋อง’“ด้วยตำแหน่งอ๋องที่ตั้งขึ้นใหม่ทรงแต่งตั้งอันไป๋เล่อ ให้ดำรงตำแหน่งพระชายาเอกแห่งซินอ๋องและแต่งตั้งหวังเจียงจิงให้ดำรงตำแหน่งชายารองแห่งซินอ๋องให้ทั้งสองดูแลกิจการในตำหนักซินอ๋องตามระเบียบราชสำนักและเป็นเกียรติแก่ตระกูลของทั้งสองสืบไป”ขันทีหลวงเอ่ยราชโองการจนสิ้นทุกถ้อยคำ ก่อนจะยื่นม้วนผ้าไหมสีทองให้เผยกู้หยางก็ก้าวออกมารับด้วยท่วงท่าสงบนิ่งเมื่อเขาประคองราชโองการไว้ในมือ ขันทีก็ผ่อนลมหายใจเบา ๆ
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 107 จบลงเช่นนั้น
ตอนที่ 107 จบลงเช่นนั้นเผยกู้หยางยกมือเรียกเปาอันเสียงต่ำ“ไปนำพิณของข้ามา”ไม่นาน พิณไม้แกะลายงามก็ถูกนำมาวางลงเบื้องหน้า เขาลูบคันพิณเบา ๆ ก่อนจะนั่งลงยืดหลังสง่างามสายพิณถูกรั้ง รัวแผ่วเป็นท่วงทำนองแรกเสียงพิณใสราวหยาดน้ำแข็งละลายแตะลงบนอากาศเงียบงันอย่างนุ่มนวลไป๋เล่อที่กำลังผสมสุราอยู่ถึงกับหยุดชั่วครู่ราวกับทุกหยดเสียงกำลังแตะลงกลางห้วงใจนางนางสูดลมหายใจแผ่ว ๆ “ท่านเล่นได้งดงามยิ่งนัก”เผยกู้หยางปรายตามองนางคล้ายจะยิ้ม แต่ยังไม่เอื้อนเอ่ยท่วงทำนองยังคงไหลพลิ้ว ไม่รีบร้อน ไม่ช้าเกินไปไป๋เล่อลงมือชงสุราต่อเนื่องมือเรียวขาวขยับคล่องแคล่ว บดดอกเหมยในถ้วยรินสุรา หยดน้ำผึ้งเพียงปลายช้อนแล้วใช้ข้อมือหมุนถ้วยเบา ๆ ให้ของเหลวผสมเข้ากันเสียงสายพิณพลันเปลี่ยนจังหวะดึงยาว ลึก และกังวานคล้ายจะตอบรับจังหวะการเคลื่อนไหวของนางโดยไม่ได้นัดหมายไป๋เล่อหัวเราะแผ่ว มุ่นคิ้วในท่าทีหยอกล้อความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมผุดวาบขึ้นมาเหมือนม่านบางที่ถูกเปิดออก เพลงพิณของเขาผสานกับฤทธิ์สุรายิ่งพาให้ร่างกายเบาไร้น้ำหนักนางลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปกลางลานเรือนที่ถูกแสงตะเกียงแตะวาบชายกระโปรงพลิ
อนุตัวร้ายขอทำสวน ตอนที่ 106 รักษาแผลใจ
ตอนที่ 106 รักษาแผลใจไป๋เล่อเห็นชายหนุ่มเงียบงัน ดวงตานิ่งลึกจนยากจะอ่านความคิดนางจึงลดน้ำเสียงลงให้อ่อนโยน ราวกับจะปลอบประโลมบางสิ่งที่เขาไม่เอ่ยออกมา “เหยาเอ๋อร์เป็นเด็กดี…ทำสิ่งใดก็มักคำนึงถึงผู้อื่นก่อนเสมอ เมื่อเติบโตขึ้น เขาจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด”นางเอ่ยเบา ๆ คล้ายลมพัดผ่านปลายผม “ทั้งความลำบากใจของท่าน และของนางผู้นั้นที่จากไป...ข้าเชื่อ..เขาจะไม่กล่าวโทษใครทั้งนั้น”เผยกู้หยางเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ขยับปลายนิ้วเล็กน้อย เดินตรงไปยังโต๊ะเตี้ยด้านข้าง แล้วนั่งลงอย่างเงียบสงบ เปาอันรีบก้าวเข้ามา วางไหสุราขนาดใหญ่สองสามไหไว้ตรงหน้าเจ้านาย ก่อนค้อมศีรษะถอยไป เผยกู้หยางยกไหหนึ่งขึ้น แค่ยกก็ได้กลิ่นแรงทะลุฝาเขาเอ่ยเสียงต่ำทุ้ม กลิ่นเย็นของความนิ่งสงบแฝงอยู่ในน้ำเสียงนั้น“เห็นว่าเจ้าต้องการสุราแรง ๆ… ถึงแม้ข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าจะเอาไปทำสิ่งใด แต่ข้าก็ให้คนไปหาไว้ไม่น้อย”ไป๋เล่อหลุบตาลงเล็กน้อยเหลือบมองไหสุราหลายใบที่วางเรียงอยู่ตรงมุมโต๊ะ การเปลี่ยนเรื่องอย่างกะทันหันของเขาทำให้นางอดหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้เสียงหัวเราะนั้นอ่อนนุ่มดุจสายลมเฉียดผ่านกลีบดอกไม้ ทำให้บรรยากาศภายในเรือนอ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์92.4K viewsชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน14.7K viewsชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล620.1K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง40.9K viewsเจ็ดสาวงาม
วันว่างว่างของหญิงใหญ่1.1K viewsขอเกิดใหม่มาร่ำรวย
เที่ยงคำ240 viewsหมอเทวดาทะลุมิติ มาอุ้มท้องให้แม่ทัพไร้ทายาท
ม่านฝันจันทรา1.6K viewsเขยท่านพ่อ ข้าขอเลือกเอง
เฟยโฉ่โม่ว 费莫愁3.0K views
