Share

ตอนที่ 41 แยกบ้าน

last update Последнее обновление: 2025-09-28 15:08:33

ตอนที่ 41 แยกบ้าน

หวังเจียงจิงย่อมไม่ล่วงรู้สาเหตุแท้จริงที่ตนได้กลายมาเป็นอนุของเผยกู้หยาง เดิมทีเจ้ากรมพิธีการหวังหมายมอบบุตรสาวที่เกิดจากฮูหยินเอกให้แต่งกับชายหนุ่ม แต่เมื่อเผยกู้หยางรับเจียงจิงเข้ามาก่อนแล้ว ย่อมมิอาจให้พี่น้องร่วมบิดามีสามีคนเดียวกันได้ เรื่องนี้จึงถูกเก็บและมิได้กล่าวถึงอีก

ในขณะที่ไป๋เล่อกำลังเฝ้ารอเห็ดที่กำลังจะเกิด เผยกู้หยางเองก็เฝ้ารอแผนที่ตนเองกำลังเดินให้สำเร็จ

เรือนใหญ่ตระกูลเผย

เรือนใหญ่ตระกูลเผยเงียบงัน บรรยากาศเต็มไปด้วยความกดดัน

เผยเยี่ยนคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าบิดา เผยถัง และมารดา เสียงเอ่ยสั่นเครือ

“ท่านแม่...ลูกช่างเป็นบุตรที่อกตัญญู แต่ทว่าลูกเองก็มีบุตรต้องดูแล”

คำพูดยังไม่ทันจบ เผยกู้หยางก็ก้าวออกมา ก่อนจะทรุดกายลงคุกเข่าเคียงข้างพี่ชาย จังหวะนั้นเผยถังสะดุ้งเล็กน้อย หัวใจสั่นวาบ ดวงตาเฒ่าหรี่ลงมองบุตรรองด้วยความระแวดระวัง

เผยกู้หยางเอ่ยเสียงหนักแน่น “ท่านพ่อ ท่านแม่...ข้ารู้ดีว่าตนไร้ความสามารถ ไม่อาจแบกรับสิ่งใดได้มากมาย ขอให้ข้าเป็นคนแยกบ้านไปเถิด จะได้ไม่เป็นภาระแก่ตระกูล”

หลังจากนั้น ทั้งสองฝ่ายโต้เถี
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Заблокированная глава

Latest chapter

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 56 ต้องการหรือไม่

    เสียงเตียงไหวโยกเป็นจังหวะ เนิ่นนานราวระลอกคลื่นมิรู้จบ ดังก้องแผ่วลอดออกไปนอกเรือน เปาอันผู้ยืนรออยู่ภายนอกมิได้มีสีหน้าใด เพียงเงยหน้ามองท้องฟ้าราวกับไร้ความรู้สึกจนเกือบครบหนึ่งชั่วยาม เสียงทุ้มจากด้านในจึงดังลอดออกมา“เปาอัน…เตรียมน้ำ”ไม่นานนักประตูก็แง้มเปิด บ่าวไพร่ยกถังน้ำเข้ามาต่างก้มหน้าต่ำจังหวะก้าวเดินต่างระลอกคลื่นเรียบร้อย ไม่มีผู้ใดกล้าเงยหน้ามองบุรุษและสตรีที่ยังคลอเคลียอยู่หลังม่านเตียง เมื่อวางน้ำเรียบร้อยแล้วจึงถอยออกไปเงียบเชียบภายในเรือน เสียงหวานแผ่วพร่าดังขึ้น“ท่านปล่อยข้า… ข้าจะไปอาบน้ำ”เผยกู้หยางโน้มกายลง จับร่างบางไว้แนบแน่น เอ่ยเสียงพร่าหนัก“รีบร้อนอาบไปไยเล่า… ข้ายังไม่อิ่มเลยสักนิด” “แต่ข้าหิวแล้ว...” ไป๋เล่อเอ่ยเสียงอ้อน “ได้...แต่ข้าจะเป็นผู้อาบน้ำให้ท่านเจ้าเอง” จากนั้นชายหนุ่มก็ลุกขึ้นอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอก ก่อนจะก้าวเดินไปยังฉากกั้นด้านข้าง ไอน้ำอุ่นลอยฟุ้งทั่วห้องเล็ก ร่างบางของไป๋เล่อถูกวางลงในถังไม้ กลีบแก้มแดงเรื่อราวทับทิมผลิบานเมื่อถูกไอร้อนโอบกาย น้ำใสสะท้อนผืนผ้าที่ลู่แนบเนื้อยิ่งเผยความงดงา

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 54 ร่ำสุรา

    ตอนที่ 54 ร่ำสุราเผยกู้หยางโน้มกายลง กระซิบเสียงพร่า“เจ้ามองข้าเช่นนี้ ข้ากลับเป็นฝ่ายเสียเปรียบนัก”มือใหญ่เลื่อนไปตามเรียวขางาม กดเบา ๆ ให้แยกออก ความร้อนวูบซ่านแล่นไปทั่วร่างจนไป๋เล่อสะท้าน เธอพยายามจะหุบหนีบขากลับ แต่แรงแข็งแกร่งของชายหนุ่มก็ขัดขวางเอาไว้แน่น“ตอนนี้… ยังมีสิ่งใดให้ต้องอายอีกหรือ”สายตาคมกริบจ้องมองกลีบดอกไม้ตรงหน้าดั่งจะกลืนกิน เขาใช้นิ้วคลี่กลีบงามอย่างเบามือมันก็ค่อย ๆ บานสะพรั่งราวรับแสงตะวันแรกแห่งฤดูวสันต์ กลิ่นหอมหวานลอยฟุ้งทั่วห้อง นิ้วเรียวสอดเข้าไปสัมผัสข้างใน หญิงสาวใต้ร่างรู้สึกอับอายยิ่งนัก มันกลายเป็นเพลิงไฟก่อให้เกิดความร้อนรุ่มไปทั้งร่าง สะท้านพร่า เผยกู้หยางไม่รีบร้อน เข้าค่อมหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะจับความเป็นชายใช้ดุ้นหยอกเย้าดอกไม้งามพลางเอ่ย “ข้ากับเจ้าไม่ได้ใกล้ชิดกันมาหลายปี ไม่รู้ว่ามันจะยังจำกันได้หรือไม่”ชายหนุ่มรู้สึกอดใจไม่ไหว ความนุ่มละมุนอ่อนหวานคล้ายกำลังดูดกลืนเขาเข้าไปที่ละนิด ๆ ทันทีที่หัวดุ้นหลุบเข้าไปในกลีบดอกไม้บานอ่า....ทั้งสองก็ร้องครางขึ้นมาพร้อมกันไป๋เล่อหลับตาแน่น นางรับรู้ว่ามีบางสิ่งกำลังแทรกเข้ามาในหว่างขาแล

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 53 สวรรค์ประทาน

    ตอนที่ 53 สวรรค์ประทานไป๋เล่อใจเต้นแรงจนแทบไม่เป็นจังหวะ นางพยายามเบี่ยงตัวลุกหนี ทว่ามือใหญ่ของเผยกู้หยางกลับคว้าข้อมือเรียวไว้แน่น“จะหนีไปไหน” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยชิดข้างหู อบอุ่นปนกดดันไป๋เล่อรีบหลบสายตา หวังหาคำพูดเปลี่ยนเรื่อง“ข้า…ยังมีงานค้างอยู่ในเรือนครัว—”ยังไม่ทันพูดจบ ร่างสูงก็ก้าวเข้ามาใกล้จนแผ่นหลังนางชนกับเสาไม้ เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นที่ริมใบหู“ตรงนี้ก็มีงานค้างเช่นกัน” ไป๋เล่อรับรู้ถึงความแข็งขืนที่ดันเรียวขาของนางอยู่ นางเบิกตากว้างสติเริ่มไม่อยู่กับตัวกลิ่นบุรุษอุ่น ๆ คลุ้งรอบกาย มือหนาไล้ปลายนิ้วเบา ๆ ตามแขนเสื้อของนาง ราวกับจงใจหยอกให้นางสั่นสะท้าน ไป๋เล่อใจเตลิด ยกมือดันอกเขาไว้ แต่กลับยิ่งถูกกักอยู่ในอ้อมแขน“นายท่าน…มันกำลังจะเลยเถิดแล้วนะเจ้าคะ”เสียงนางสั่นพร่า แต่กลับไร้เรี่ยวแรงต่อต้านเผยกู้หยางโน้มหน้าลงจนปลายจมูกเฉียดแก้มขาว เสียงทุ้มแผ่วพร่า“เจ้าไม่คิดว่าดีหรือ...แม้ว่าวิญญาณในร่างนี้จะเปลี่ยนไปแต่ร่างกายของเจ้าตอบรับข้าดีมาก”เพื่อยืนยันคำพูดของเขา ริมฝีปากของเขาแตะลงมาซ้ำอีกครั้ง บรรยากาศอบอวลไปด้วยความใกล้ชิดที่ร้อนรุ่ม จนหัวใจของนางแทบระเบิด

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 52 ไม่ได้ล้อเล่น

    ตอนที่ 52 ไม่ได้ล้อเล่น“อิสระงั้นหรือ… เจ้าช่างกล้าขอในสิ่งที่แม้แต่ข้าเองก็ยังไม่มี” ชายหนุ่มกลับไปแล้วทว่าคำพูดของเขายังสะท้อนอยู่ในหัวหากพูดไปตามสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ตั้งแต่นางมาที่นี่ก็มีชายหนุ่มคอยช่วยเหลือมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าเขาจะปากร้าย ทว่าก็ไม่เคยทำให้นางต้องลำบากสิ่งใดไป๋เล่อรู้สึกไม่สบาย นางลุกขึ้นไปหยิบเครื่องชงชาแล้วเอ่ยบอกสาวใช้ทั้งสาม “ข้าไปจะเรือนอันถิง”พอนางไปถึง เปาอันเห็นนางก็เข้ามาคารวะ“นายท่านอยู่หรือไม่”“อยู่ขอรับ แม่นางอันไป๋เล่อได้โปรดรอสักครู่” กล่าวจบ เขารีบหายเข้าไปด้านใน ไม่นานก็กลับมาอีกครั้งพร้อมเอ่ย“นายท่านเชิญแม่นางเข้าไปข้างในขอรับ” ไป๋เล่อเดินเข้าไปเห็นเผยกู้หยางกำลังวาดรูปอยู่ นางเดินเข้าไปใกล้และย่อคารวะอีกฝ่าย เผยกู้หยางไม่ได้หันมาแต่เอ่ยเสียงเรียบ “เจ้าคิดจะมาขอรางวัลใหม่หรือ” “เปล่าเจ้าค่ะ...วันนี้ฟู่เฟยให้คนส่งชาอวิ๋นหลัวใหม่มาให้ ข้ากำลังจะชงชามัตตะ แต่เห็นว่าท่านเองก็ชื่นชอบชาชนิดนี้ จึงตั้งใจมาชงดื่มกับท่านเจ้าค่ะ” เผยกู้หยางหัวเราะในลำคอเบา ๆ “ฟู่เฟยช่างดีกับเจ้าจริง ชาชั่งละ

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 51 อิสระ

    ตอนที่ 51 อิสระเผยฮูหยินนั่งฟังคำรายงานจากบ่าวข้างกายด้วยสีหน้าผ่อนคลายเผยกู้หยาง… เอ่ยชัดว่าอยากให้สตรีทั้งสองเข้ามาช่วยงานในจวน เรื่องนี้แม้ใจนางจะต้านทานนัก แต่กลับไม่กล้าเอื้อนเอ่ยคำคัดค้านออกมาตรง ๆ ได้เพียงกำชับคนของตนให้เร่งฝึกฝนและไม่ให้พวกนางพลาดพลั้งนางค่อย ๆ ตักซุปเห็ดขึ้นช้อน เนื้อเห็ดที่นุ่มแน่นคล้ายเนื้อสัตว์ชั้นดี ละลายในปากอย่างหอมหวาน กลิ่นอายของสนป่าลอยคลุ้งชวนให้ผ่อนคลายเห็ดสน… ของหายากที่ขึ้นเพียงใต้ต้นสนใหญ่ในป่าลึก เป็นของวิเศษในสายตาเหล่าชนชั้นสูง ราคาของมันสูงลิบจนบางครั้งหนึ่งถ้วยซุปเห็ดสนสามารถแลกกับผ้าแพรไหมหนึ่งพับได้แต่บัดนี้ ในจวนตระกูลเผย กลับถูกนำมาปรุงเป็นซุปให้นางได้ลิ้มรสในทุกมื้อ โดยนางไม่ต้องรู้สึกผิดหรือกังวลเรื่องสิ้นเปลืองใด ๆเผยฮูหยินวางช้อนลงช้า ๆ นางช่างโง่เขลาถึงกลับกล้าดูแคลนคนที่มีความสามารถเช่นนี้นางเอ่ยแผ่วเบา “เช่นนี้ข้ากลับเมืองหลวงก็จะสบายใจขึ้น” เห็ดสน ของล้ำค่าเช่นนั้นหนึ่งมื้อมีค่าเกือบสิบตำลึง อันไป๋เล่อไม่ต้องออกปากสั่งบ่าวไพร่ พวกเขาก็ต่างถือจอบเสียบพากันไปยังป่าสนท้ายจวนที่ทอดยาวติดเชิงเขาเมื่ออยู่กันตา

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 50 ไม่ใช่ความลับ

    ติงอีและติงอันกำลังช่วยกันทำความสะอาดรอบ ๆ จวนอยู่เพลิน ๆ ทันใดนั้นติงอีก็อุทานเสียงดัง“นี่มัน!!”ติงอันสะดุ้งเงยหน้าขึ้นถาม “มีอะไรหรือ”ติงอีชี้ไปยังรากต้นสนใหญ่ “เจ้ามาดูสิ… นี่มันเห็ดสนใช่หรือไม่”เขาก้าวเข้าไปใกล้ พลันเบิกตากว้าง “อ่ะ… จริงด้วย เห็ดสนแท้ ๆ”ทั้งสองสบตากันด้วยความตื่นเต้น ก่อนรีบช่วยกันเก็บลงตะกร้า ระหว่างทางเดินกลับเรือน สีหน้ายิ้มแย้มเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจบังเอิญฟางฉีเดินผ่านมา เห็นท่าทางทั้งคู่จึงเอ่ยถาม“พวกเจ้าขนอะไรกันมา เหตุใดดูเบิกบานนัก”ติงอีรีบเปิดตะกร้าอวด “ของดีสิ! เห็ดสนแท้ ๆ เจ้านี่ ดูสิ”ฟางฉีขมวดคิ้วทันที“เห็ดสน… เห็ดที่ขึ้นเฉพาะใต้ต้นสนใช่หรือไม่”ติงอีพยักหน้าอย่างได้หน้า “ใช่ ๆ นี่ของฟ้าประทานแท้ ๆ”แต่ฟางฉีกลับส่ายหน้า “ไม่ใช่หรอก เห็ดพวกนั้นมิได้เกิดเองตามธรรมชาติ แต่เป็นของแม่นางอันไป๋เล่อ นางเป็นคนเพาะขึ้นมา”ทั้งสองชะงัก “หา? เจ้าล้อพวกข้าเล่นหรือ”ฟางฉีหัวเราะในลำคอ พลางกอดอก “หากไม่เชื่อ ไปดูเรือนเก็บฟืนของนางสิ เห็ดอีกหลายชนิดก็เพาะไว้ในนั้น”ติงอันถึงกับหน้าเสีย“ตายแล้ว… ถ้าเป็นของแม่นางจริง พวกเราจะทำอย่างไรดีเล่า”ติ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status