Share

บทที่ 26

Author: กวนเหอว่านหลี่
ผู้ที่มาก็คือจูหยวนจาง ส่วนคนที่ตามหลังมาติด ๆ คือจูอวิ่นเทิง

จูอวิ่นเหวินและนางหลี่ว์ตกตะลึงตัวแข็งค้าง

ความหวาดกลัวราวกับงูพิษเย็นยะเยือก แทรกซึมเข้าสู่ร่างกายในพริบตา

การทุบตีและดุด่าขันทีนั้นไม่ร้ายแรง แม้แต่ตีจนตายก็ไม่เป็นอะไร

ขันทีไม่ใช่ข้ารับใช้ชั้นต่ำที่รับใช้ราชวงศ์หรอกหรือ?

ประเด็นสำคัญคือตนกำลังบังคับถามหม่าซานเป่า ว่าจูอวิ่นเทิงรินน้ำแกงหลงใหลอะไรให้ฝ่าบาท

ที่ร้ายแรงกว่านั้นคือ นี่คือการล่วงเกินเบื้องสูง!

ถึงกับสอดแนมความลับของฮ่องเต้เชียวหรือ?

นี่คือจะจับตาดูความเคลื่อนไหวของฮ่องเต้หรือ?

การบอกว่าให้น้ำแกงหลงใหลอะไรแก่ฝ่าบาท นี่ก็หมายความว่าฝ่าบาทไร้ความสามารถ ดีชั่วไม่ประจักษ์หรือ?

นางหลี่ว์เห็นจูอวิ่นเทิง ในใจจึงชัดแจ้งแล้ว

ที่แท้ก็เป็นเขาได้ยินเข้า แล้วจงใจไปตามฝ่าบาทมา

ปกติเห็นเจ้าเด็กนี่ไม่พูดไม่จา แต่ในจังหวะสำคัญกลับแทงพวกเขาแม่ลูกมาหนึ่งดาบ!

หรือว่าที่ผ่านมามองข้ามคนผู้นี้ไปจริง ๆ?

ไม่อาจจะไปคิดมากได้ วันนี้จะผ่านด่านนี้ไปได้หรือไม่ ยังบอกได้ยาก

จูหยวนจางเดินเข้าไปตรงหน้าหม่าซานเป่า ก่อนจะเอ่ยขึ้น “เจ้าชื่อหม่าซานเป่าหรือ?”

หม่าซานเป่ารีบพยักหน้าต
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 86

    ภารกิจคือสอนหนังสือให้จูอวิ่นเทิงยามกลางวัน ให้จูอวิ่นเทิงฝันกลางวัน ให้ฟางเสี้ยวหรูจดบันทึกคำละเมอของจูอวิ่นเทิงเอาไว้ตนเองอยู่ในฐานะฮ่องเต้ แต่ละวันมีภาระงานมากมาย เป็นไปไม่ได้ที่จะไปอยู่เป็นเพื่อนหลานสามได้ทุกวันยิ่งไปกว่านั้นหลานสามวัน ๆ เอาแต่คิดว่าทำเช่นไรให้ห่างจากราชสำนัก อยู่ให้ห่างจากตน อยากจะอยู่แต่ในเรือนของเขาเองเท่านั้นเช่นนั้นก็ให้ฟางเสี้ยวหรูติดตามจูอวิ่นเทิง ให้เขาได้ฝันกลางวัน!ส่วนการดักฟังคำละเมอของจูอวิ่นเทิงในตอนกลางคืน ก็ให้มู่เหยาเป็นคนจัดการทั้งกลางวัน กลางคืน เฝ้าดักฟังตลอดเวลา ใช้ประโยชน์จากเสียงในใจของจูอวิ่นเทิงให้ได้มากที่สุด“ฟางฮั่นหลิน เจ้าตามเราออกไปเดินเล่นนอกวัง ไปดูที่เรือนของอวิ่นเทิงเสียหน่อย” จูหยวนจางกล่าวต่อ “อืม ก็คือไปสั่งสอนวิชาความรู้ของเจ้าแก่อวิ่นเทิง เราจะฟังด้วย”ฟางเสี้ยวหรูก็เริ่มสงสัยขึ้นมาเช่นกัน ว่าเหตุใดจูอวิ่นเทิงถึงได้รับความสำคัญจากจูหยวนจางถึงเพียงนี้?อีกอย่าง บทเรียนที่ตนสอน จูอวิ่นเทิงนั้นรอบรู้ทั้งหมดแล้ว เหตุใดถึงยังให้ตนไปสอนอีก?นี่มันจะไม่ย้อนแย้งกันหรอกหรือ?ไม่ว่าอย่างไร พระประสงค์ของฝ่าบาทก็ไม่อาจขัด เ

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 85

    ไม่มีคำสั่งจากจูอวิ่นเทิง เหมยเอ๋อร์และหลานเอ๋อร์ก็ไม่กล้าไปเปิดประตูเอง“หลานสาม เปิดประตูสิ เราเอง”ที่แท้จูหยวนจางมาถึงแล้ว ผู้ที่ตะโกนเรียกอยู่เมื่อครู่คือฟางเสี้ยวหรูเมื่อจูหยวนจางมอบหมายภารกิจแก่เจี่ยงหวนแล้ว ก็ไม่อาจสงบใจลงได้ในตำหนักหย่างซินเดินไปเดินมา พลันได้ยินเสียงของฟางเสี้ยวหรูในตำหนักเหวินหัวพอนึกถึงฟางเสี้ยวหรู จูหยวนจางก็นึกถึงจูอวิ่นเทิงขึ้นมาทันทีจูอวิ่นเทิงวัน ๆ เอาแต่นอนหลับในชั้นเรียนของฟางเสี้ยวหรู เคยพูดคำละเมออะไรบ้างหรือไม่?จูหยวนจางเรียกฟางเสี้ยวหรูเข้ามาทันที“ฟางฮั่นหลิน[1] เจ้ามีความเห็นอย่างไรต่ออวิ่นเทิงหลานสามของเรา?”ฟางเสี้ยวหรูไม่ได้คิดอะไรมากนัก ตอบไปตามตรงว่า “ทูลฝ่าบาท อู๋อ๋องไร้ความสามารถ ไร้มารยาท ไม่คู่ควรกับงานใหญ่พ่ะย่ะค่ะ”จูหยวนจางจุกอกขึ้นมาทันทีพลันเกิดอารมณ์ชั่ววูบที่จะโบยเขาแปดสิบไม้แต่เมื่อคิดดูแล้ว ความโกรธก็จางไป ผู้ที่รู้ว่าอวิ่นเทิงมีความสามารถอันโดดเด่นนั้น ทั้งใต้หล้าคงมีเพียงตนเท่านั้นฟางเสี้ยวหรูยิ่งไม่มีทางรู้แน่“ฟางฮั่นหลิน ที่อวิ่นเทิงนอนหลับในชั้นเรียนของเจ้า เรื่องนั้นมีสาเหตุ เจ้าพอจะรู้หรือไม่ว่าเป

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 84

    ถ้าไม่บอกว่าได้ผลผลิตต่อหมู่สูงขนาดนี้ เกรงว่าทางการก็อาจไม่เชื่ออู๋อ๋องเช่นกันเพราะการจะยึดที่นาผืนนี้จากมือเจ้าของที่ เพื่อมาเป็นนาหลวงนั้น มันมีต้นทุนที่ต้องจ่ายอย่างไรก็ตาม คนผู้นี้ยังมีจิตใจเมตตาต่อชาวนาเช่าที่คนหนึ่งได้ วันข้างหน้าก็คงไม่เลวร้ายกับบุตรสาวของตนนักหรอก“ฝ่าบาทให้เจ้าตั้งใจฟังคำละเมอของเขา เจ้าได้ยินอะไรบ้าง?” มู่อิงเอ่ยถามมู่เหยาตอบว่า “เขานอนหลับสนิทมาก ไม่เคยเอ่ยคำละเมอเลย”มู่อิงยิ่งพอใจ คนที่นอนหลับสนิท แสดงว่าเขาไม่มีความคิดซ่อนเร้นในใจ และไม่มีเรื่องอะไรที่เปิดเผยไม่ได้คนเราหากนอนหลับได้สนิทดี ถ้าไม่ใช่คนซื่อ ๆ ก็เป็นพวกเปิดเผยตรงไปตรงมาในเมื่อฝ่าบาทปฏิบัติต่อจูอวิ่นเทิงเป็นพิเศษ ถ้าอย่างนั้นเขาก็น่าจะเป็นอย่างหลังกระมังจูอวิ่นเทิงครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า “เจ้าคิดถึงครอบครัวมากใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้น ข้าจัดการให้เจ้ากลับอวิ๋นหนานเงียบ ๆ ดีไหม?”“อู๋อ๋อง ทำเช่นนี้ไม่ได้เพคะ หากข้าแอบกลับอวิ๋นหนานแล้ว ท่านจะทูลฝ่าบาทว่าอย่างไร? แล้วเจิ้งเหอจะทำเช่นไร?”เรื่องของมู่เหยาพัวพันหลายฝ่าย ปัจจัยเหล่านี้จำเป็นต้องพิจารณา“เอาล่ะ เจ้าก็อยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วกัน

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 83

    “ท่านอย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ!”ยิ่งมูเหยาขัดขืน จูอวิ่นเทิงก็ยิ่งเข้ามาแนบชิด“หม่อมฉันพูดแล้ว หม่อมฉันมีกายเป็นหญิง” มู่เหยาพูดจบ จูอวิ่นเทิงก็ปล่อยนางมู่เหยาไม่คิดว่าจูอวิ่นเทิงจะปล่อยมือในตอนนี้อดรู้สึกผิดหวังเล็ก ๆ ไม่ได้“เจ้ามีกายเป็นหญิง เป็นคนที่ฝ่าบาทส่งมา ฟังดูเหลวไหลมาก บอกมาดีกว่า อย่ามาหลอกข้า”เสี้ยวอำมหิตฉายวาบในดวงตาของจูอวิ่นเทิงมู่เหยาแสร้งทำท่าทางน่าสงสาร “อู๋อ๋อง หม่อมฉันเป็นคนอวิ๋นหนาน เมื่อราชวงศ์ต้าหมิงเริ่มก่อตั้ง จำนวนขันทีขาดแคลนมาก ทางการจึงยัดเยียดรายชื่อหนึ่งให้กับครอบครัวของหม่อมฉัน”“หม่อมฉันมีน้องชายเพียงคนเดียว พ่อแม่หม่อมฉันตัดใจไม่ลง”“ครอบครัวของหม่อมฉันในท้องถิ่นถือว่ามั่งคั่ง จึงใช้เงินเพื่อติดสินบนขุนนางทุกระดับ สุดท้ายก็ให้หม่อมฉันเข้าวังมา”“หม่อมฉันเป็นหญิง ฝ่าบาทก็ไม่รู้เช่นกัน”จูอวิ่นเทิงเดินวนรอบกายมู่เหยา เกรงว่าสิ่งที่นางพูดจะเป็นความจริงประการแรก ฝ่าบาทเป็นคนส่งมู่เหยามาจริง ๆ เรื่องนี้เจิ้งเหอสามารถเป็นพยานได้สุขภาพของตนเองอ่อนแอ เรื่องนี้ฝ่าบาทรู้ฝ่าบาทส่งขันทีคนหนึ่งมาเพื่อไม่ปล่อยให้วัน ๆ เขาเอาแต่จมดิ่งอยู่ในความเย้าย

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 82

    จูอวิ่นเทิงกลับมาถึงเรือน เจิ้งเหอ เหมยเอ๋อร์ และหลานเอ๋อร์ถูกแก้มัดเชือกกันหมดแล้ว“มู่เหยาไปไหนหรือ?”“มู่เหยาบอกว่า เขาจะเข้าวังเพคะ” เหมยเอ๋อร์กล่าวเอ๊ะ ฮ่า ๆ!มู่เหยาไม่อยู่!อย่างนั้นก็เข้าไปในห้องกับเหมยเอ๋อร์และหลานเอ๋อร์ ถ่ายทอดความรู้ทางร่างกายแก่พวกนางได้น่ะสิ?เจิ้งเหอรู้ว่าหัวใจวสันต์ของคุณชายเริ่มหวั่นไหวอีกแล้ว แอบอิจฉาเล็กน้อย ก่อนกลับไปยังห้องของตัวเอง“เหมยเอ๋อร์ หลานเอ๋อร์ ข้าเข้าไปแล้วนะ”จูอวิ่นเทิงเพิ่งจะเข้ามาในห้อง ก็ได้ยินเสียงของมู่เหยา “เหมยเอ๋อร์ หลานเอ๋อร์ ข้ากลับมาแล้ว!”ร่างของจูอวิ่นเทิงพลันชะงัก ขันทีน้อยผู้นี้กลับมาได้จังหวะพอดีจริง ๆ!ไม่ใช่สิ กลับมาได้ไม่ถูกจังหวะเลยต่างหาก!เหมยเอ๋อร์และหลานเอ๋อร์เห็นดังนั้น ก็เหมือนหนูเห็นแมว รีบถอยไปยังหลังเรือนมู่เหยาเข้ามาในเรือน จูอวิ่นเทิงได้โผเข้าหาทันทีสวมกอดมู่เหยาไว้ว้าย! มู่เหยาไม่ทันตั้งตัว จึงร้องออกมาเสียงดัง“อย่าร้อง ร้องไปก็เปล่าประโยชน์!”จูอวิ่นเทิงดันมู่เหยาไปชิดผนังอย่างดุดันมู่เหยาคิดขัดขืน แต่จูอวิ่นเทิงพลันยันผนังคร่อมไว้“ท่าน ท่านคิดจะทำอะไรน่ะ?” มู่เหยาหน้าแดงก่ำ“ข

  • อยากเนียนเป็นปลาเค็ม แต่ฮ่องเต้ดันจับโป๊ะจากในใจ   บทที่ 81

    [ตาเฒ่า ท่านจะเอาแต่ดื้อรั้นเช่นนี้ไม่ได้! อย่างไรก็ต้องมีเหตุผลบ้าง]การบ่นของจูอวิ่นเทิงทำให้จูหยวนจางหมดคำพูด เราสามารถพูดเสียงในใจของเจ้าออกมาได้ไหม?[เหตุผลก็เห็นอยู่ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ?][เจ้าเมืองคนหนึ่ง เก็บภาษีเงินและเสบียงได้เกินเป้าทุกปี! นี่ไม่ถือว่าเป็นปัญหาหรอกหรือ?]จูหยวนจางคิดในใจว่า การเก็บภาษีได้เกินเป้ามันคือผลงาน เหตุใดถึงกลายเป็นปัญหาไปได้?ความคิดของหลานสามผู้นี้ มักจะพิลึกพิลั่นอยู่เสมอ![ตำแหน่งกำหนดความคิด เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม เป็นขุนนางสมัยหนึ่ง ก็ต้องสร้างคุณประโยชน์ให้ท้องถิ่นนั้น นี่คือจุดยืนและมุมมองอันเป็นพื้นฐานที่สุด!][ราชสำนักให้เจ้าเก็บเสบียงและภาษีเกินเป้าแล้วหรือ?][เมื่อไม่ได้ให้เจ้าเก็บภาษีเกินเป้า หวงจื่อซิ่น เจ้าหลอกลวงเบื้องบน!][ประชาชนคิดว่าราชสำนักให้เก็บเสบียงและภาษีเพิ่ม หวงจื่อซิ่น เจ้าปิดบังเบื้องล่าง!][เก็บเกินเป้าสองส่วน หนึ่งส่วนที่เพิ่มมามอบให้ราชสำนัก ได้รับชื่อเสียงในฐานะขุนนาง! อีกหนึ่งส่วนเก็บไว้กับตนเอง เบียดบังผลประโยชน์ใส่ตัว!][เพิ่มภาระให้กับชาวนา! ทวีความคับแค้นของชาวนาที่มีต่อราชสำนัก! อาศัยเรื่องน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status