4 : อยู่กับข้า 1

นับสิบมองดูรูปคู่ของตัวเองและว่าที่เจ้าสาว แล้วก็ขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อรู้สึกว่าตัวเองหลงลืมอะไรไปสักอย่าง แล้วเมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขาจำแทบไม่ได้ ตั้งแต่เช้าพยายามติดต่อหาคนรักที่อยู่ต่างประเทศ พยายามเท่าไหร่ก็ติดต่อไม่ได้จึงได้แค่นั่งมองรูปคู่ของตนและเธอ อีกอย่างทำไมเขาจำไม่ได้ว่าพุฒิตาไปต่างประเทศ

“น้องตาจะเป็นอะไรรึเปล่านะ ทำไมติดต่อไม่ได้” เขาพึมพำกับตัวเองแล้ววางรูปคู่ของตนและเธอไว้ที่เดิม ก่อนที่เลขาหน้าห้องจะโทรมาแจ้งว่ามีผู้มาขอพบตัวเอง

“เชิญเขาเข้ามาครับ” จบคำเขาก็กดวางพร้อมประตูห้องทำงานเปิดกว้างออก แล้วแขกที่ไม่ได้นัดหมายก็เดินลงส้นเท้าหนักๆ ตรงมาทางตน นับสิบรับรู้ได้ถึงอำนาจจากคนตรงหน้าและมันน่ากลัวจนขนลุกก็ว่าได้ตอนนี้ ดวงตาของเขาแม้จะซ่อนเร้นอยู่หลังแว่นกันแดดสีดำ แต่ก็รับรู้ได้ว่ามันดุดันและน่าเกรงขาม ยอมรับว่าเขาเกรงกลัวผู้ชายคนนี้ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่เคยเกรงกลัวใครมาก่อน

“เชิญนั่งครับ” นับสิบทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดีเชิญอีกฝ่ายนั่งลงยังเก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะทำงานของตน

บาซาเลื่อนเก้าอี้ออกให้นายของตนนั่งลงอย่างสง่างาม

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.

QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

잠긴 챕터