อามาร์

อามาร์

last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-31
Oleh:  ณิการ์On going
Bahasa: Thai
goodnovel18goodnovel
Belum ada penilaian
26Bab
149Dibaca
Baca
Tambahkan

Share:  

Lapor
Ringkasan
Katalog
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi

"เวตาลอามาร์" เฝ้ารอนางอันเป็นที่รักมาตลอดสี่พันห้าร้อยปี แน่นอนเขามีอายุเกือบหมื่นปี และตอนนี้นางก็กลับมาแล้ว "พุฒิตา" ไม่เชื่อเรื่องอดีตแต่เมื่อถูกเวตาลหื่นกามจู่โจมแล้วเธอจะต้านทานไหวได้ยังไงเมื่อเขามีหน้าตาหล่อขยี้ใจขนาดนั้น เป็นใครจะต้านและทนไหวเมื่อถูกขยี้ 'รัก' ดุดัน +++++ “อ่า...คุณมันไม่ใช่คน อะ...อื้อ” แล้วเธอก็ต้องร้องครางซ่านออกมาเมื่อปากหนากัดคลึงยอดอกตัวเองหนักหน่วง “ข้าคือเวตาล และเป็นเวตาลที่มีแค่เจ้าคนเดียวเท่านั้นที่จักได้ครอบครองร่างกายกับจิตวิญญาณของข้ายอดรัก อ่า...” แล้วปากหนาก็เคลื่อนไล้มายังหน้าท้องแบนราบที่กำลังเคลื่อนไหวตามแรงหอบหายใจของเจ้าของร่างเล็กระหงน่าทะนุถนอม “คุณมันต่ำช้า!” “เดรัจฉานเช่นข้ามิมีความดีให้พูดถึง นอกจากความต่ำทราม ดวงใจของข้าเอ๋ย...อื้ม” แล้วเขาก็ไล้ปลายลิ้นสากลามเลียหน้าท้องแบนราบไปยังความเป็นสตรีของนางอันเป็นที่รักที่อวบนูนสวยงามแถมยังฉ่ำแฉะเพื่อรอให้ตนกลืนกินน้ำเกสรงามอีกด้วย ++++++

Lihat lebih banyak

Bab 1

1 : ข้ามิเคยลืมเจ้า 1

「何度も言ったけど、夏蓮はガンで、余命はあと一年しかない。彼女の一番の願いは、家族に子どもを残すことなんだ。彼女は昔、命を懸けて俺を助けてくれた。だから、今度は俺が彼女の願いを叶える番なんだ」

この一ヶ月で、何百回もこの言い訳を聞かされた。

最初に朝倉冬翔(あさくら とうしょう)がこの話を切り出したとき、私は一瞬も迷わず拒否した。

けれど彼は諦めず、ほぼ毎日のように同じ話を繰り返した。

彼の態度も変わっていった。最初は私の気持ちを伺うように話していたのに、今では自信満々に、私を責め立てるようになった。

まるで、私が同意しないことが「酷いこと」であるかのように。

でも……命の恩人だからって、子どもで返そうなんて、そんなのありえないよ。

一ヶ月もの間、彼と争い続けて、私はもう心も体も限界だった。彼を説得しようという気力も残っていない。私は、五年間想い続けた人に向けて、声を震わせながら問いかけた。

「冬翔……来月、私たち結婚するんだよね?でも今、あなたは別の女性と子どもを作ろうとしてる。私は……私は一体、何なの?」

冬翔は、私がこんなに落ち込んだ顔を見せたのは初めてだったのかもしれない。まるで暗い空に包まれたように、彼の目も少し曇っていた。

彼は、わずかにトーンを落として言った。

「柚希……つらいのはわかってる。でも、夏蓮を助けられるのは俺しかいないんだ。

何もせずに後悔させたくない」

「それに……人工授精なんだ。それだけで、体の関係なんて一切ない」

「君が俺を愛してくれてるなら……理解してくれると信じてた」

その瞬間、心が真っ暗な底に落ちていく感じだった。

ああ……冬翔はもう、とっくに決めていたんだ。どんな形でも、桐島夏蓮(きりしま かれん)と子どもを残すって。

私の気持ちなんて、最初から眼中になかったんだ。

冬翔はまだ何かを言おうとしたが、その時、携帯の着信音が鳴り響いた。

彼は画面を一瞥し、携帯を手に持ってベランダへと向かった。

彼の背中を見ながら、思わず苦笑いしてしまった。

私と冬翔は幼なじみで、小学校からずっと同じクラスで、大学も同じだった。

子どもの頃から彼のことが好きで、ずっとそばにいたけれど、彼がそれに応えてくれたことは一度もなかった。

大学を卒業する頃に私の気持ちに気づいて、ついに彼氏になってくれた。

本来なら、二十年以上の付き合いを経て恋人になった私たちは、誰よりも深く信頼し合う関係になるはずだった。

でも、付き合って五年になるのに、私は一度も冬翔のスマホを触ったことがない。電話をかけるときも、彼は私に背を向けていた。

一度、彼が高熱で寝込んでいたとき、彼のスマホが何度も音を鳴らしていた。

私は彼の眠りを邪魔しないよう、ただサイレントモードにしようとしただけだった。

でも、私がスマホに指を伸ばした瞬間、ちょうど彼が目を覚まして、私の行動を見て問い詰めてきた。

いくら事情を説明しても、冬翔はまったく聞く耳を持たなかった。

その夜、私は一人でリビングのソファに丸くなって、夜を明かした。

彼の性格なんだと自分に言い聞かせていた。いつか心の奥まで受け入れてもらえると、信じていた。

でも、五年経っても、何も変わらなかった。

それどころか、今では他の女性と子どもを作ろうとしている。この正真正銘の恋人である私の気持ちは、まるで存在しないかのようにーー。

冬翔が部屋に入ってきたとき、顔には明らかに嬉しそうな表情が浮かんでいた。彼はコートをさっと掴み、着ながら玄関の方へ向かう。

「ちょっと用事があるから出かけてくる。君も、もう少しちゃんと考えてみて」

彼の慌ただしく遠ざかっていく足音を聞きながら、私の心は言葉にできない静けさに包まれていた。

彼をこれほどまでに急がせる相手ーーそれはきっと、夏蓮しかいない。

案の定、しばらくしてから夏蓮から一枚の写真が送られてきた。

画像を拡大して中身を確認した瞬間、私は立っているのがやっとだった。
Tampilkan Lebih Banyak
Bab Selanjutnya
Unduh

Bab terbaru

Bab Lainnya

Komen

Tidak ada komentar
26 Bab
1 : ข้ามิเคยลืมเจ้า 1
บาซายิ้มเมื่อได้เห็นนายท่านของตนมีความสุข เขารู้ดีว่าตลอดเวลาสี่พันห้าร้อยปี อามาร์นั้นทุกข์ตรมมากแค่ไหน แต่อามาร์ก็ยังคงยึดมั่นเฝ้ารอคอยจนนางได้หวนคืนกลับมาอีกครั้งในชาติภพนี้ “สำหรับคนรับใช้อย่างข้าแล้ว มิมีเรื่องไหนที่ทำให้ข้าเบาใจได้เท่าที่ท่านได้เจอนางอามาร์”บาซาพึมพำกับตัวเองแล้วไปจัดการงานของตนเองที่ได้รับมอบหมายให้ทำ หน้าที่ของเขาคือไปจัดการให้ความวุ่นวายชุลมุนที่อามาร์และตนได้สร้างขึ้นให้กลับเป็นปกติ ทำให้เหมือนกับว่าไม่เคยมีงานแต่งงานของพุฒิตากับนับสิบและพ่อแม่ของนางก็เข้าใจว่านางนั้นได้ไปทำงานที่ต่างประเทศ ส่วนคู่หมั้นหนุ่มก็ยุ่งกับการช่วยพ่อหาเสียง ในโลกนี้อะไรก็ล้วนเกิดขึ้นได้แค่พริบตาเดียวของอามาร์ อำนาจเวทมนตร์คาถาบันดาลทุกอย่างได้ตามใจปรารถนา แต่มีสิ่งเดียวที่อามาร์ใช้มันมิได้คือความ ‘รัก’ เขาจะต้องใช้ใจของเขาเท่านั้น จากงานแต่งงานตรงหน้า ตอนนี้ถูกคาถาสับเปลี่ยนเป็นงานเลี้ยงฉลองครบรอบบริษัทของนายปพนกับนางทิพย์ โดยมีนักการเมืองชื่อดังและนักธุรกิจมากมายมาร่วมแสดงความยินดี และมีการประมูลเครื่องเพชรเพื่อนำเงินไปบริจาคให้เด็กยากไร้ในชนบทด้วย
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-08
Baca selengkapnya
1 : ข้ามิเคยลืมเจ้า 2
สี่พันห้าร้อยปีที่แขนทั้งสองไม่ได้โอบกอดหญิงใด ไม่ได้แตะต้องเฉียดใกล้แม่นางคนใด มันเป็นของนางตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เขาเก็บมันไว้เพื่อโอบกอดปลอบประโลมมอบความรักให้พุฒิตาคนเดียวเท่านั้น แต่พอได้ยินเสียงร้องไห้สั่นเครือและคำพูดขอร้องแล้วใจของเวตาลผู้เป็นอมตะอยู่นานตั้งแต่กลียุคอย่างเขาเศร้าตรม มิอยากให้พุฒิตาหวาดกลัวตัวเอง เขาจึงผละคนสะอื้นไห้ออกจากอ้อมกอดแข็งแรง สองมือที่กอดรัดผละมาจับหัวไหล่เล็กหนึ่งข้าง อีกข้างเชยคางมนให้แหงนเงยขึ้นสบดวงตาสีน้ำตาลเจือเขียวอมเศร้าของตน“ฟังข้าพุฒิตา ข้ามิทำอันใดเจ้า เจ้าคือคนที่ข้าเฝ้าปรารถนามาตั้งแต่กาลอดีตจนถึงปัจจุบัน ตัวข้ามีแต่จะถนอมมิมีทำร้ายเจ้าดวงใจข้าเอ๋ย”พุฒิตาอยากจะหลบหนีสายตาเศร้าของบุรุษตรงหน้า แต่ก็ไม่สามารถหลบหนีสายตาที่จดจ้องมายังตนได้ ดวงตาของเขามันอาบล้นไปด้วยความเจ็บปวด และทำไมเธอถึงเข้าใจความหมายที่คนตรงหน้าส่งให้ด้วย ยิ่งไปกว่านั้นหัวใจของเธอมันเจ็บแปลบขึ้นมาอย่างประหลาด“เจ้ามิเคยเป็นคนอื่นสำหรับข้า และข้าก็มิเคยเป็นของหญิงใดนอกจากเจ้า มิว่าจะเป็นตัวเจ้าเมื่อชาติที่แล้วหรือเจ้าในชาตินี้ที่มาเกิดใหม่อีกครั้ง”ยิ่งคนตรงหน้าพูด เ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-08
Baca selengkapnya
2 : ข้าปรารถนาเจ้า 1
น่าแปลกที่ใจของเธอเต้นแรง ขนาดกับสิบทิศ ว่าที่เจ้าบ่าวที่เธอเชื่อมาตลอดว่าตัวเอง ‘รัก’ ก็ไม่เคยมีหัวใจเต้นแรงแบบนี้ยามอยู่ใกล้ชิดกับอีกฝ่าย แต่กับคนประหลาดคนนี้ เธอกลับมีความรู้สึกใจสั่นหวั่นไหวและเจ็บแปลบลึกๆ ในอกอย่างอธิบายไม่ถูก สองมือน้อยหยุดตีอกแกร่งแล้ว ทุกอย่างในหัวของเธอก็ว่างเปล่าเมื่อถูกปากหนาบดจูบดุดัน อามาร์ประคองร่างนางในดวงใจให้นอนล้มลงไปกับเตียงด้วยความอ่อนโยน แล้วตัวเขาก็เคลื่อนไหวขึ้นคร่อมทับบดจูบใช้ลิ้นสากอุ่นร้อนตัวเองตักตวงความหวานของคนไร้เดียงสาใต้ร่าง “อะ...อื้อ” เสียงหอบหายใจและเสียงร้องครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากปากทั้งสองที่บดจูบกัน แม้ปากน้อยจะไม่ตอบสนอง แต่อามาร์ก็ไม่สนใจ ขอแค่ได้ทาบทับครอบครองแนบอิงกายนางอันเป็นที่รักก็เพียงพอแล้ว เขาไม่อาจรอเวลาได้อีกแล้ว ตลอดสี่พันห้าร้อยปี มันนานมากเกินไปสำหรับผู้เป็นอมตะอย่างเขา “อ่า...อื้อ” อามาร์จัดการเสื้อผ้าของตนและของนางออกไปให้พ้นทางเพื่อจะได้ทาบทับบดเบียดเสียดสีกายแนบเนื้อกันและกันอย่างที่เฝ้าคอยปรารถนามานานนับหลายพันปี พุฒิตาเย็นเยือกไปทั้งร่างเมื่อเสื้อผ้าที่ใส่อยู่หายไปในพริบตาเ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-08
Baca selengkapnya
2 : ข้าปรารถนาเจ้า 2
ใบหน้าทั้งสองเห่อร้อนแดงด้วยไฟสวาทพร้อกกับความเขินอายที่กำลังปะทุล้นออกมานอกอก สองมือน้อยของพุฒิตาไม่รู้จะจัดวางไว้ตรงไหน อยากจะผลักไส แต่ร่างกายกลับแอ่นเด้งเร่าตอบสนองชายแปลกประหลาดที่เพิ่งพานพบกันครั้งแรก แม้แต่ชื่อเธอก็ยังไม่รู้จัก แต่เขากลับรู้จักชื่อเธอและเหมือนรู้จักเธอเป็นอย่างดีด้วย “ข้าชื่ออามาร์ จำไว้ว่าข้าชื่ออามาร์ ยอดทูนหัวของข้า อื้ม...หวานเหลือเกิน” อามาร์รู้ความคิดความสับสนวุ่นวายในใจของนางทุกอย่างจึงเงยหน้าขึ้นจากความสวยฉ่ำแฉะมาเอ่ยบอกตอบและนั่นทำให้พุฒิตาตกใจจนอามาร์ต้องยกยิ้มมุมปากแล้วพูดต่ออีกครั้ง “และข้าก็คือชายที่เจ้ารักมิว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบันนับแต่นี้ เจ้าจักจดจำข้าแต่เพียงผู้เดียวพุฒิตา อื้ม...เจ้าสวยนักยอดยาใจของข้า อ่า...”แล้วเรียวลิ้นอุ่นร้อนเวตาลอามาร์ก็ลากไล้ไปตามกลีบสวาทอวบฉ่ำ ท่อนแขนแข็งแรงที่กอดรัดเอวเล็กคอดก็ผละดันเรียวขาเล็กของแม่ยอดพธูจอมใจแยกกว้าง อีกมือที่กอบกุมเต้าก็เคลื่อนมาจับเรียวขาอีกข้างยกขึ้นพาดไหล่หนาของตนเอง “อือ...ยะ...หยุดเถอะคุณ” “ชูว์...เจ้ายังมิรู้อีกรึว่าแท้จริงแล้วเจ้าต้องการสิ่งใดพุฒิตา อ่า.
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-08
Baca selengkapnya
3 : คือความจริงมิใช่ฝัน 1
นานนับชั่วโมง อามาร์ถึงยอมถอดถอนเนื้อร้อนออกจากร่างงามคับแน่นที่ตอดรัดคลึงตนเองหนักหน่วงออกมาด้านนอกเพื่อให้สาวเจ้าได้พักผ่อนร่างกายหลังจากที่ตนได้ตักตวงความหวานหอมของพุฒิตามาตลอดเวลาหนึ่งชั่วโมงกว่า อามาร์มองใบหน้างามของแม่ยอดรักยอดเสน่หาของตัวเองแล้วหัวใจพันปีของตนเองก็เต้นแรงผิดจังหวะและยิ่งได้ครอบครองยิ่งทำให้หวงแหนคนที่หลับสนิทบนเตียง อยากจะเก็บร่างเล็กไว้ดูคนเดียวและคลอเคลียเย้าหยอกยามค่ำคืน “ข้ารอเจ้ามานานเหลือเกินพุฒิตาของข้า”อามาร์พึมพำกับคนหลับสนิทแล้วผละลุกขึ้นลงจากเตียง จากกายเปลือยเปล่าก็มีเสื้อผ้าชุดใหม่มาสวมใส่ให้เรียบร้อย คราบเหงื่อไคล เนื้อตัวที่เหนียวเหนอะหนะก็สะอาดหมดจดราวกับอาบน้ำใหม่ ส่วนคนที่หลับก็มีเสื้อผ้าชุดใหม่ใส่ให้เพียงแค่มือหนาสะบัดเล็กน้อยเท่านั้น “มีแค่ความตายเท่านั้นที่จะพรากเราสองอีกครั้ง ทูนหัวของข้า” อามาร์บอกนางในดวงใจแล้วก็หายไปจากห้องเพื่อไปพบกับบาซาที่ห้องทำงานของตนเอง บาซาเห็นสีหน้าอิ่มล้นเต็มไปด้วยความสุขของนายแล้วก็ยิ้มตามและดีใจที่ในที่สุดการรอคอยของอามาร์ก็สิ้นสุดลง และหวังเหลือเกินว่าหลังจากนี้นายของตนจะม
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-08
Baca selengkapnya
3 : คือความจริงมิใช่ฝัน 2
“คุณเป็นตัวอะไรกันแน่ บอกฉันมา”“ข้าก็กำลังจักบอกเจ้านี่ไงเล่าดวงใจข้า” เขาพูดพร้อมยกมือยื่นไปหมายจะลูบจับแก้มนวลเนียน แต่นางก็ปัดมือของเขาออกพร้อมกับสั่งเสียงแข็ง“อย่าแตะต้องฉัน”หึหึนางกำลังสั่งเขาทั้งๆ ที่นางไม่รู้เลยสักนิดว่าชั่วชีวิตนี้มิมีใครกล้าออกคำสั่งกับเขาได้ แต่...เมื่ออดีตนางก็เป็นคนเดียวที่กล้าออกคำสั่งกับเขาและตอนนี้ก็กลับเป็นนางอีกครั้งที่กล้าออกคำสั่งกับตน“ข้ามีนามว่า ‘อามาร์’ ข้ามิใช่มนุษย์เหมือนเจ้า แต่ข้ามีใจที่เฝ้ารอและปรารถนาเพียงเจ้ามาตลอดพันกว่าปีที่ข้ามีลมหายใจ”“ไม่ใช่มนุษย์? แล้วนายเป็นตัวอะไรกันแน่”“หากข้าบอก เจ้าจักรังเกียจตัวตนที่แท้จริงของข้า”“คุณก็บอกฉันมาสิว่าเป็นตัวอะไรกันแน่” แม้จะกลัว แต่เธอก็ยังอยากรู้ว่าเขามีตัวตนที่แท้จริงเป็นอะไรกันแน่“หึหึ...ข้ามิเคยปิดบังเจ้าและจักเป็นเช่นนั้นไม่ว่าปัจจุบันหรืออดีตที่ผ่านมาพันกว่าปี” พูดจบอามาร์ก็เปิดเผยร่างจริงของตนเองให้นางในดวงใจดูกรี๊ด!พอได้เห็นคนตัวโตที่นั่งบนเก้าอี้ข้างหน้าตัวเองมีปีกงอกออกจากด้านหลัง มองแล้วเหมือนค้างคาว และในมือก็ถือไม้เท้าหัวค้างคาว ดวงตาสีแดงมีชีวิตชีวาเสียงร้องกรี๊ดหวาดกลัว
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-08
Baca selengkapnya
4 : อยู่กับข้า 1
นับสิบมองดูรูปคู่ของตัวเองและว่าที่เจ้าสาว แล้วก็ขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อรู้สึกว่าตัวเองหลงลืมอะไรไปสักอย่าง แล้วเมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขาจำแทบไม่ได้ ตั้งแต่เช้าพยายามติดต่อหาคนรักที่อยู่ต่างประเทศ พยายามเท่าไหร่ก็ติดต่อไม่ได้จึงได้แค่นั่งมองรูปคู่ของตนและเธอ อีกอย่างทำไมเขาจำไม่ได้ว่าพุฒิตาไปต่างประเทศ“น้องตาจะเป็นอะไรรึเปล่านะ ทำไมติดต่อไม่ได้” เขาพึมพำกับตัวเองแล้ววางรูปคู่ของตนและเธอไว้ที่เดิม ก่อนที่เลขาหน้าห้องจะโทรมาแจ้งว่ามีผู้มาขอพบตัวเอง“เชิญเขาเข้ามาครับ” จบคำเขาก็กดวางพร้อมประตูห้องทำงานเปิดกว้างออก แล้วแขกที่ไม่ได้นัดหมายก็เดินลงส้นเท้าหนักๆ ตรงมาทางตน นับสิบรับรู้ได้ถึงอำนาจจากคนตรงหน้าและมันน่ากลัวจนขนลุกก็ว่าได้ตอนนี้ ดวงตาของเขาแม้จะซ่อนเร้นอยู่หลังแว่นกันแดดสีดำ แต่ก็รับรู้ได้ว่ามันดุดันและน่าเกรงขาม ยอมรับว่าเขาเกรงกลัวผู้ชายคนนี้ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่เคยเกรงกลัวใครมาก่อน“เชิญนั่งครับ” นับสิบทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดีเชิญอีกฝ่ายนั่งลงยังเก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะทำงานของตนบาซาเลื่อนเก้าอี้ออกให้นายของตนนั่งลงอย่างสง่างาม
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-12
Baca selengkapnya
4 : อยู่กับข้า 2
“มะ...ไม่จริง ฉันไม่รู้สึกอะไรกับคุณทั้งนั้น มีแค่พี่นับสิบเท่านั้นที่ฉันระ...อื้อ...” แล้วปากน้อยก็ถูกปากหนาปิดกลืนกินคำพูดในช่วงท้ายประโยค อามาร์ไม่ปรารถนาให้นางได้พูดว่า ‘รัก’ หรือต้องการชายอื่นนอกจากตน แม้เพลานี้นางยังมิรู้ใจตนเอง แต่ในเร็ววันนี้พุฒิตาต้องเข้าใจความรู้สึกสับสนวุ่นวายของใจตนแน่“อ่า...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกจากปากทั้งสอง พุฒิตาไม่เข้าใจตัวเองว่าตอนนี้ตัวเองทำอะไรอยู่และทำไมถึงเผลอไผลและจูบตอบเวตาลตนนี้ เธอเกลียดตัวเอง แต่ตอนนี้ก็ห้ามความปรารถนาของร่างกายตัวเองไม่ได้ หัวใจของเธอก็ทำงานหนัก ยิ่งตอนนี้เสื้อผ้าของเธอถูกปลดเปลื้องออกด้วยเวทคาถาของอามาร์“อ่า...อื้ม” อามาร์ยกอุ้มร่างน้อยไปยังเตียงนอนนุ่มเมื่อจัดการเปลื้องอาภรณ์ของนางเรียบร้อยตามใจปรารถนา จากคิดว่าจะรอคืนนี้ แต่เพลานี้อดใจไม่ไหวเมื่อได้อยู่ใกล้และตีฝีปากกับนางก็อยากจะบดจูบหนักหน่วง เรียวลิ้นอุ่นร้อนดุนดันเข้าไปในโพรงปากพุฒิตา ไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กให้จนมุมแล้วตวัดกอดเกี่ยวฟัดหนักหน่วงดูดกลืนกินความหวาน และยิ่งนางจูบตอบก็ยิ่งทำให้เลือดในกายของเวตาลร้อนรุ่ม
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-13
Baca selengkapnya
5 : อามาร์ชายลึกลับที่ไม่ลึกลับอีกต่อไป 1
       อามาร์สาดซัดความคิดถึง ความรักคะนึงหานับหลายพันปีของตนเองใส่ไปกับแรงเคลื่อนไหวโยกเสียวของตนเองจนร่างน้อยใต้ร่างกระเด็นกระดอนไปตามแรงรักของตนเอง แต่ก็มีแขนแข็งแรงกอดรัดโอบรั้งไว้ไม่ให้เอวสาวหลุดถอยห่างความอวบใหญ่ของตนเอง       พั่บ! พั่บ! พั่บ!       เสียงจังหวะกระแทกเนื้อดุดันดังตลอดการเคลื่อนไหวร่างใหญ่ของอามาร์ และร่างน้อยก็สั่นไหวสะท้านครางกระเส่าเมื่อปากหนาผละออกมาไซ้ซอกคอระหงขบเม้มหนักหน่วง ตอนนี้พุฒิตาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ หัวใจก็ทำงานหนักเหลือเกิน เหงื่อไคลซึมอาบท่วมตัวทั้งเธอและคนที่กำลังโอบกอดรัดเธอแน่น       “อื้อ...คุณ…มันชั่วช้า อะ...อื้อ”       “ชูว์...อย่าดูถูกความรักของข้าเช่นนี้ยอดดวงใจ อ่า...” แล้วเขาก็ขบเม้มติ่งหูของนางพร้อมเอวสอบเคลื่อนไหวซอยถี่       “ความเห็นแก่ตัวต่างหาก อะ...อื้อ”
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-14
Baca selengkapnya
5 : อามาร์ชายลึกลับที่ไม่ลึกลับอีกต่อไป 2
“ห้ามไปไหนทั้งนั้น ข้าต้องการคนถูหลังให้” เมื่อเห็นว่านางจักเดินไปต่อ อามาร์ก็สั่งห้ามทันทีพร้อมกับกระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ตนปลดกระดุมเสร็จพอดีถอดโยนทิ้งกองรวมกับเสื้อสูทตัวนอกที่ถอดก่อนหน้า“ใยบวบก็มี คุณก็ถูเองสิ อีกอย่างคุณไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งกับฉัน”“มิมีสิ่งใดที่ ‘ผัว’ เจ้าต้องการแล้วมิได้ดอกหนาพุฒิตา” อามาร์ตั้งใจเอ่ยเน้นคำว่า ‘ผัว’ กับนางในดวงใจเหมือนกับที่เน้นคำว่า ‘เมีย’ ก่อนหน้า และยิ่งได้เห็นสองแก้มนวลแดงระเรื่อลามไปถึงหูแล้วมันน่ามันเขี้ยวเหลือเกิน“แต่ความต้องการของคุณใช้ไม่ได้กับฉันคุณอามาร์” เธอตอบไม่เต็มเสียงเท่าไหร่นักและไม่กล้าแหงนเงยหน้าสบตาเขาโดยตรงทำได้แต่มองไปทางอื่นแทนหึหึ“งั้นเจ้าก็ออกไปข้างนอกสิถ้าเจ้ามิปรารถนาทำตามคำสั่งของ ‘ผัว’ เช่นข้า” อามาร์ตอบกลับเมื่อนางยังคงยืนนิ่งไม่ขยับตัวเดินจากไป และเขาก็กำลังปลดกระดุมกางเกงถอดกางเกงตัวนอกและตัวในออกพร้อมกันแล้วใช้เท้าเขี่ยเตะไปกองรวมกับเสื้อสองตัวก่อนหน้านี้ ตอนน
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-15
Baca selengkapnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status