อามาร์

อามาร์

last updateLast Updated : 2025-01-31
By:  ณิการ์Ongoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
26Chapters
250views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"เวตาลอามาร์" เฝ้ารอนางอันเป็นที่รักมาตลอดสี่พันห้าร้อยปี แน่นอนเขามีอายุเกือบหมื่นปี และตอนนี้นางก็กลับมาแล้ว "พุฒิตา" ไม่เชื่อเรื่องอดีตแต่เมื่อถูกเวตาลหื่นกามจู่โจมแล้วเธอจะต้านทานไหวได้ยังไงเมื่อเขามีหน้าตาหล่อขยี้ใจขนาดนั้น เป็นใครจะต้านและทนไหวเมื่อถูกขยี้ 'รัก' ดุดัน +++++ “อ่า...คุณมันไม่ใช่คน อะ...อื้อ” แล้วเธอก็ต้องร้องครางซ่านออกมาเมื่อปากหนากัดคลึงยอดอกตัวเองหนักหน่วง “ข้าคือเวตาล และเป็นเวตาลที่มีแค่เจ้าคนเดียวเท่านั้นที่จักได้ครอบครองร่างกายกับจิตวิญญาณของข้ายอดรัก อ่า...” แล้วปากหนาก็เคลื่อนไล้มายังหน้าท้องแบนราบที่กำลังเคลื่อนไหวตามแรงหอบหายใจของเจ้าของร่างเล็กระหงน่าทะนุถนอม “คุณมันต่ำช้า!” “เดรัจฉานเช่นข้ามิมีความดีให้พูดถึง นอกจากความต่ำทราม ดวงใจของข้าเอ๋ย...อื้ม” แล้วเขาก็ไล้ปลายลิ้นสากลามเลียหน้าท้องแบนราบไปยังความเป็นสตรีของนางอันเป็นที่รักที่อวบนูนสวยงามแถมยังฉ่ำแฉะเพื่อรอให้ตนกลืนกินน้ำเกสรงามอีกด้วย ++++++

View More

Chapter 1

1 : ข้ามิเคยลืมเจ้า 1

不治の病を患い、死ぬ前に夫に離婚協議書と遺言書を渡す準備をしている。

だが彼はこう言った。「憎まれっ子は世に憚るって言うし、お前は死なないよ。本当に死んだら、俺は墓の前で祝ってやるさ」

その後、私は本当に死んだ。警察署で、無惨な私の遺体を抱きしめながら、彼はこう呟いた。「大人しくしろ、もうふざけるなよ。今度家に帰ったら、俺がご飯作ってやるからな……」

……

深夜、須賀周作(すが しゅうさく)はほのかに酒気を帯びながら、ようやく帰ってきた。

ソファに座っている私を見ると、彼の目に一瞬、驚きの色が浮かんだが、すぐに平静を取り戻し、まるで私に問いかけるように、あるいは独り言のように言った。「まだ起きてたのか?」

その口調には、隠しきれない嫌悪が滲んでいる。

私は立ち上がり、手に握った離婚協議書を見せながら言った。「周作、話がある」

彼は私を一瞥し、視線は横に置かれた酒杯に落ちた。整った眉がわずかにひそめる。

「女が一日中酒を飲んでいて、まともなこともできないのか?」彼は眉をひそめて言った。その口調には軽蔑が満ちている。

まともなこと?

心の中で苦笑した。周作はきっともう忘れてしまったのだろう。かつて彼は「両親の世話が必要だ」と言って、私に仕事と夢を諦めさせ、家庭に戻らせたのだ。結婚して四年、私は何不自由ないお嬢様から、今では家事のすべてに通じた陰気な妻へと変わっている。

しかし、結局私が手にしたのは、がんの診断書一枚と、彼の冷たく侮蔑的な視線だ。

何も返事をしない私を見ると、彼は足を踏み出して立ち去ろうとした。

腹部の不快感に耐えながら、手を伸ばして彼を引き止めた。私の口調は驚くほど冷静だった。「周作、少し話をしよう」

彼は足を止め、目を伏せて冷たく私を見下ろし、うんざりした口調で言った。「疲れている。用があるなら明日にしてくれ」

「ただ署名するだけだ。そんなに時間は取らせない」

そう言って離婚協議書を彼の前に差し出した。

この書類の下には私の遺言書が添えられている。この世に、もう私にはほとんど身寄りがいない。死後、私名義の財産を名目上の夫である彼に託し、福祉施設に寄付してほしいと思っている。

もちろん、私の財産の中には周作がかつて贈ってくれた宝石も含まれている。

彼が望むなら、それらを記念として手元に残してもいいし、望まないならすべて売り払ってもかまわない。

周作はそれを受け取らなかった。ただ苛立たしげに目を伏せて一瞥し、「離婚協議書」という大きな文字を目にした瞬間、眉をひそめて不機嫌そうに言った。「今度はまた何の茶番だ?」

またか?

夫婦になって四年、彼と彼の初恋のために身を引く覚悟を決めたというのに、私からの別れ際の贈り物を、彼を取り戻そうとする卑劣な手段だと受け取ったのか?

腹部の痛みが突然激しくなり、まるで無数の針が刺さっているようだ。私は腹を必死に押さえ、冷や汗が止まらず、顔面は真っ青になっている。

だが周作はただ冷ややかに私を見下ろし、まるでこちらのウソを見透かしているかのような冷たい眼差しだ。

「どうした?また具合が悪いふりか?友子(ともこ)、たまには違う手でも使ったらどうだ。言っておくが、たとえ今ここでお前が死んでも、俺は一瞥すらくれてやらない」

全身が冷たくなるのを感じた。腹部の痛みなど、この言葉による心の痛みの百分の一にも及ばない。

深く息を吸い込み、体と心の痛みに必死で耐えながら、離婚協議書とペンを彼の胸元に押し付けた。「署名して!署名すればあなたは自由よ!堂々と帰国したばかりの夕子と一緒になれるんじゃない!」

周作は冷たく笑った。「友子、よくもまあそんな芝居ができるな。数日前に病院で夕子の邪魔をしに行ったくせに、今日は寛大な女を気取ってるのか」

私は一瞬戸惑ったが、すぐに彼の言っていることがわかった。彼が言っているのは、私が病院に報告書を取りに行った時のことだ。

あの日、癌の診断結果を受け取った。そして確かに江崎夕子(えざき ゆうこ)にも会った。しかし、ほとんど言葉も交わしていない。どうしてそれが邪魔したことになるのだろうか。

「もし病院に行ったのは……」

「もういい!」彼はこめかみを揉みながら言った。「今日は疲れているんだ。喧嘩したいなら、別の日にしてくれ」

もう説明する気力すら残っておらず、彼に早く離婚協議書を処理するよう促した。

「協議書に問題があるなら、弁護士を呼んで、その場で署名すればいい」

それを聞いて、周作の目つきがわずかに変わった。彼はようやく私の揺るぎない期待を込めた視線を正面から見据え、喉を詰まらせた後、冷たく笑った。

「友子、自分を何様だと思ってる?結婚しろと言えば結婚、離婚しろと言えば離婚か?本気であれ嘘であれ、俺は絶対に署名しない。たとえお前が死んでもな!」

でも、本当にもうすぐ死ぬ。

「おお、忘れるところだった。憎まれっ子世に憚るって言うし、お前は死なないよ。もし本当に死んだら、墓の前で、離婚協議書に署名して燃やしてあげるよ!」

そう言い終えると、彼は一度も振り返らずに階段を上っていった。

その様子を見て、追いかけようとしたが、腹部の痛みが再び激しくなり、体が言うことをきかずにその場に崩れ落ちた。必死にテーブルの角を掴み、倒れないように踏ん張った。

周作は階段の踊り場に立っている。彼の歩みが一瞬止まったように見えたが、結局振り返ることはなかった。

最後には、彼の姿は完全に私の視界から消えた。

その瞬間、彼に対するすべての期待と幻想は完全に打ち砕かれた。かつて深く愛していたこの男は、今や私の人生で最も大きな痛みとなっている。必死にソファに腰を落ち着け、テーブルの上に残っていた半分の赤ワインを一気に飲み干した。アルコールの刺激が一時的に痛みを忘れさせ、そして決意を固めさせた。

人生の最後の時間を、こんな苦しみの中で終えるべきではないと思った。

薬指の結婚指輪を見つめ、それをゆっくりと外して離婚協議書の隣に置いた。そして、自分の遺言書は丸めてゴミ箱に放り投げた……

白いワンピースに着替え、丁寧に化粧をして、このかつての家を車で後にした。

旅に出る。あの雪山の朝日を見に行くのだ。

車はひたすら前へ進み、海辺を通り過ぎる。

だが、ちょうど曲がろうとしたその時、一台のトラックが突然視界に飛び込んできた。運転席に帽子を被った男はマスクをしており、冷酷な目だけを覗かせている。

海上橋を走っていたとき、あのトラックが突然加速し、勢いよく私の車に体当たりしてくる。

私はそのままガードレールに押しつけられ、轟音とともに車は一気に海水の中へ沈んでいく――

この人生、なんと哀れなことに、最後に一度雪山へ行きたいというささやかな願いすら叶わなかった。
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
26 Chapters
1 : ข้ามิเคยลืมเจ้า 1
บาซายิ้มเมื่อได้เห็นนายท่านของตนมีความสุข เขารู้ดีว่าตลอดเวลาสี่พันห้าร้อยปี อามาร์นั้นทุกข์ตรมมากแค่ไหน แต่อามาร์ก็ยังคงยึดมั่นเฝ้ารอคอยจนนางได้หวนคืนกลับมาอีกครั้งในชาติภพนี้ “สำหรับคนรับใช้อย่างข้าแล้ว มิมีเรื่องไหนที่ทำให้ข้าเบาใจได้เท่าที่ท่านได้เจอนางอามาร์”บาซาพึมพำกับตัวเองแล้วไปจัดการงานของตนเองที่ได้รับมอบหมายให้ทำ หน้าที่ของเขาคือไปจัดการให้ความวุ่นวายชุลมุนที่อามาร์และตนได้สร้างขึ้นให้กลับเป็นปกติ ทำให้เหมือนกับว่าไม่เคยมีงานแต่งงานของพุฒิตากับนับสิบและพ่อแม่ของนางก็เข้าใจว่านางนั้นได้ไปทำงานที่ต่างประเทศ ส่วนคู่หมั้นหนุ่มก็ยุ่งกับการช่วยพ่อหาเสียง ในโลกนี้อะไรก็ล้วนเกิดขึ้นได้แค่พริบตาเดียวของอามาร์ อำนาจเวทมนตร์คาถาบันดาลทุกอย่างได้ตามใจปรารถนา แต่มีสิ่งเดียวที่อามาร์ใช้มันมิได้คือความ ‘รัก’ เขาจะต้องใช้ใจของเขาเท่านั้น จากงานแต่งงานตรงหน้า ตอนนี้ถูกคาถาสับเปลี่ยนเป็นงานเลี้ยงฉลองครบรอบบริษัทของนายปพนกับนางทิพย์ โดยมีนักการเมืองชื่อดังและนักธุรกิจมากมายมาร่วมแสดงความยินดี และมีการประมูลเครื่องเพชรเพื่อนำเงินไปบริจาคให้เด็กยากไร้ในชนบทด้วย
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
1 : ข้ามิเคยลืมเจ้า 2
สี่พันห้าร้อยปีที่แขนทั้งสองไม่ได้โอบกอดหญิงใด ไม่ได้แตะต้องเฉียดใกล้แม่นางคนใด มันเป็นของนางตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เขาเก็บมันไว้เพื่อโอบกอดปลอบประโลมมอบความรักให้พุฒิตาคนเดียวเท่านั้น แต่พอได้ยินเสียงร้องไห้สั่นเครือและคำพูดขอร้องแล้วใจของเวตาลผู้เป็นอมตะอยู่นานตั้งแต่กลียุคอย่างเขาเศร้าตรม มิอยากให้พุฒิตาหวาดกลัวตัวเอง เขาจึงผละคนสะอื้นไห้ออกจากอ้อมกอดแข็งแรง สองมือที่กอดรัดผละมาจับหัวไหล่เล็กหนึ่งข้าง อีกข้างเชยคางมนให้แหงนเงยขึ้นสบดวงตาสีน้ำตาลเจือเขียวอมเศร้าของตน“ฟังข้าพุฒิตา ข้ามิทำอันใดเจ้า เจ้าคือคนที่ข้าเฝ้าปรารถนามาตั้งแต่กาลอดีตจนถึงปัจจุบัน ตัวข้ามีแต่จะถนอมมิมีทำร้ายเจ้าดวงใจข้าเอ๋ย”พุฒิตาอยากจะหลบหนีสายตาเศร้าของบุรุษตรงหน้า แต่ก็ไม่สามารถหลบหนีสายตาที่จดจ้องมายังตนได้ ดวงตาของเขามันอาบล้นไปด้วยความเจ็บปวด และทำไมเธอถึงเข้าใจความหมายที่คนตรงหน้าส่งให้ด้วย ยิ่งไปกว่านั้นหัวใจของเธอมันเจ็บแปลบขึ้นมาอย่างประหลาด“เจ้ามิเคยเป็นคนอื่นสำหรับข้า และข้าก็มิเคยเป็นของหญิงใดนอกจากเจ้า มิว่าจะเป็นตัวเจ้าเมื่อชาติที่แล้วหรือเจ้าในชาตินี้ที่มาเกิดใหม่อีกครั้ง”ยิ่งคนตรงหน้าพูด เ
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
2 : ข้าปรารถนาเจ้า 1
น่าแปลกที่ใจของเธอเต้นแรง ขนาดกับสิบทิศ ว่าที่เจ้าบ่าวที่เธอเชื่อมาตลอดว่าตัวเอง ‘รัก’ ก็ไม่เคยมีหัวใจเต้นแรงแบบนี้ยามอยู่ใกล้ชิดกับอีกฝ่าย แต่กับคนประหลาดคนนี้ เธอกลับมีความรู้สึกใจสั่นหวั่นไหวและเจ็บแปลบลึกๆ ในอกอย่างอธิบายไม่ถูก สองมือน้อยหยุดตีอกแกร่งแล้ว ทุกอย่างในหัวของเธอก็ว่างเปล่าเมื่อถูกปากหนาบดจูบดุดัน อามาร์ประคองร่างนางในดวงใจให้นอนล้มลงไปกับเตียงด้วยความอ่อนโยน แล้วตัวเขาก็เคลื่อนไหวขึ้นคร่อมทับบดจูบใช้ลิ้นสากอุ่นร้อนตัวเองตักตวงความหวานของคนไร้เดียงสาใต้ร่าง “อะ...อื้อ” เสียงหอบหายใจและเสียงร้องครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากปากทั้งสองที่บดจูบกัน แม้ปากน้อยจะไม่ตอบสนอง แต่อามาร์ก็ไม่สนใจ ขอแค่ได้ทาบทับครอบครองแนบอิงกายนางอันเป็นที่รักก็เพียงพอแล้ว เขาไม่อาจรอเวลาได้อีกแล้ว ตลอดสี่พันห้าร้อยปี มันนานมากเกินไปสำหรับผู้เป็นอมตะอย่างเขา “อ่า...อื้อ” อามาร์จัดการเสื้อผ้าของตนและของนางออกไปให้พ้นทางเพื่อจะได้ทาบทับบดเบียดเสียดสีกายแนบเนื้อกันและกันอย่างที่เฝ้าคอยปรารถนามานานนับหลายพันปี พุฒิตาเย็นเยือกไปทั้งร่างเมื่อเสื้อผ้าที่ใส่อยู่หายไปในพริบตาเ
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
2 : ข้าปรารถนาเจ้า 2
ใบหน้าทั้งสองเห่อร้อนแดงด้วยไฟสวาทพร้อกกับความเขินอายที่กำลังปะทุล้นออกมานอกอก สองมือน้อยของพุฒิตาไม่รู้จะจัดวางไว้ตรงไหน อยากจะผลักไส แต่ร่างกายกลับแอ่นเด้งเร่าตอบสนองชายแปลกประหลาดที่เพิ่งพานพบกันครั้งแรก แม้แต่ชื่อเธอก็ยังไม่รู้จัก แต่เขากลับรู้จักชื่อเธอและเหมือนรู้จักเธอเป็นอย่างดีด้วย “ข้าชื่ออามาร์ จำไว้ว่าข้าชื่ออามาร์ ยอดทูนหัวของข้า อื้ม...หวานเหลือเกิน” อามาร์รู้ความคิดความสับสนวุ่นวายในใจของนางทุกอย่างจึงเงยหน้าขึ้นจากความสวยฉ่ำแฉะมาเอ่ยบอกตอบและนั่นทำให้พุฒิตาตกใจจนอามาร์ต้องยกยิ้มมุมปากแล้วพูดต่ออีกครั้ง “และข้าก็คือชายที่เจ้ารักมิว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบันนับแต่นี้ เจ้าจักจดจำข้าแต่เพียงผู้เดียวพุฒิตา อื้ม...เจ้าสวยนักยอดยาใจของข้า อ่า...”แล้วเรียวลิ้นอุ่นร้อนเวตาลอามาร์ก็ลากไล้ไปตามกลีบสวาทอวบฉ่ำ ท่อนแขนแข็งแรงที่กอดรัดเอวเล็กคอดก็ผละดันเรียวขาเล็กของแม่ยอดพธูจอมใจแยกกว้าง อีกมือที่กอบกุมเต้าก็เคลื่อนมาจับเรียวขาอีกข้างยกขึ้นพาดไหล่หนาของตนเอง “อือ...ยะ...หยุดเถอะคุณ” “ชูว์...เจ้ายังมิรู้อีกรึว่าแท้จริงแล้วเจ้าต้องการสิ่งใดพุฒิตา อ่า.
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
3 : คือความจริงมิใช่ฝัน 1
นานนับชั่วโมง อามาร์ถึงยอมถอดถอนเนื้อร้อนออกจากร่างงามคับแน่นที่ตอดรัดคลึงตนเองหนักหน่วงออกมาด้านนอกเพื่อให้สาวเจ้าได้พักผ่อนร่างกายหลังจากที่ตนได้ตักตวงความหวานหอมของพุฒิตามาตลอดเวลาหนึ่งชั่วโมงกว่า อามาร์มองใบหน้างามของแม่ยอดรักยอดเสน่หาของตัวเองแล้วหัวใจพันปีของตนเองก็เต้นแรงผิดจังหวะและยิ่งได้ครอบครองยิ่งทำให้หวงแหนคนที่หลับสนิทบนเตียง อยากจะเก็บร่างเล็กไว้ดูคนเดียวและคลอเคลียเย้าหยอกยามค่ำคืน “ข้ารอเจ้ามานานเหลือเกินพุฒิตาของข้า”อามาร์พึมพำกับคนหลับสนิทแล้วผละลุกขึ้นลงจากเตียง จากกายเปลือยเปล่าก็มีเสื้อผ้าชุดใหม่มาสวมใส่ให้เรียบร้อย คราบเหงื่อไคล เนื้อตัวที่เหนียวเหนอะหนะก็สะอาดหมดจดราวกับอาบน้ำใหม่ ส่วนคนที่หลับก็มีเสื้อผ้าชุดใหม่ใส่ให้เพียงแค่มือหนาสะบัดเล็กน้อยเท่านั้น “มีแค่ความตายเท่านั้นที่จะพรากเราสองอีกครั้ง ทูนหัวของข้า” อามาร์บอกนางในดวงใจแล้วก็หายไปจากห้องเพื่อไปพบกับบาซาที่ห้องทำงานของตนเอง บาซาเห็นสีหน้าอิ่มล้นเต็มไปด้วยความสุขของนายแล้วก็ยิ้มตามและดีใจที่ในที่สุดการรอคอยของอามาร์ก็สิ้นสุดลง และหวังเหลือเกินว่าหลังจากนี้นายของตนจะม
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
3 : คือความจริงมิใช่ฝัน 2
“คุณเป็นตัวอะไรกันแน่ บอกฉันมา”“ข้าก็กำลังจักบอกเจ้านี่ไงเล่าดวงใจข้า” เขาพูดพร้อมยกมือยื่นไปหมายจะลูบจับแก้มนวลเนียน แต่นางก็ปัดมือของเขาออกพร้อมกับสั่งเสียงแข็ง“อย่าแตะต้องฉัน”หึหึนางกำลังสั่งเขาทั้งๆ ที่นางไม่รู้เลยสักนิดว่าชั่วชีวิตนี้มิมีใครกล้าออกคำสั่งกับเขาได้ แต่...เมื่ออดีตนางก็เป็นคนเดียวที่กล้าออกคำสั่งกับเขาและตอนนี้ก็กลับเป็นนางอีกครั้งที่กล้าออกคำสั่งกับตน“ข้ามีนามว่า ‘อามาร์’ ข้ามิใช่มนุษย์เหมือนเจ้า แต่ข้ามีใจที่เฝ้ารอและปรารถนาเพียงเจ้ามาตลอดพันกว่าปีที่ข้ามีลมหายใจ”“ไม่ใช่มนุษย์? แล้วนายเป็นตัวอะไรกันแน่”“หากข้าบอก เจ้าจักรังเกียจตัวตนที่แท้จริงของข้า”“คุณก็บอกฉันมาสิว่าเป็นตัวอะไรกันแน่” แม้จะกลัว แต่เธอก็ยังอยากรู้ว่าเขามีตัวตนที่แท้จริงเป็นอะไรกันแน่“หึหึ...ข้ามิเคยปิดบังเจ้าและจักเป็นเช่นนั้นไม่ว่าปัจจุบันหรืออดีตที่ผ่านมาพันกว่าปี” พูดจบอามาร์ก็เปิดเผยร่างจริงของตนเองให้นางในดวงใจดูกรี๊ด!พอได้เห็นคนตัวโตที่นั่งบนเก้าอี้ข้างหน้าตัวเองมีปีกงอกออกจากด้านหลัง มองแล้วเหมือนค้างคาว และในมือก็ถือไม้เท้าหัวค้างคาว ดวงตาสีแดงมีชีวิตชีวาเสียงร้องกรี๊ดหวาดกลัว
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
4 : อยู่กับข้า 1
นับสิบมองดูรูปคู่ของตัวเองและว่าที่เจ้าสาว แล้วก็ขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อรู้สึกว่าตัวเองหลงลืมอะไรไปสักอย่าง แล้วเมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขาจำแทบไม่ได้ ตั้งแต่เช้าพยายามติดต่อหาคนรักที่อยู่ต่างประเทศ พยายามเท่าไหร่ก็ติดต่อไม่ได้จึงได้แค่นั่งมองรูปคู่ของตนและเธอ อีกอย่างทำไมเขาจำไม่ได้ว่าพุฒิตาไปต่างประเทศ“น้องตาจะเป็นอะไรรึเปล่านะ ทำไมติดต่อไม่ได้” เขาพึมพำกับตัวเองแล้ววางรูปคู่ของตนและเธอไว้ที่เดิม ก่อนที่เลขาหน้าห้องจะโทรมาแจ้งว่ามีผู้มาขอพบตัวเอง“เชิญเขาเข้ามาครับ” จบคำเขาก็กดวางพร้อมประตูห้องทำงานเปิดกว้างออก แล้วแขกที่ไม่ได้นัดหมายก็เดินลงส้นเท้าหนักๆ ตรงมาทางตน นับสิบรับรู้ได้ถึงอำนาจจากคนตรงหน้าและมันน่ากลัวจนขนลุกก็ว่าได้ตอนนี้ ดวงตาของเขาแม้จะซ่อนเร้นอยู่หลังแว่นกันแดดสีดำ แต่ก็รับรู้ได้ว่ามันดุดันและน่าเกรงขาม ยอมรับว่าเขาเกรงกลัวผู้ชายคนนี้ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่เคยเกรงกลัวใครมาก่อน“เชิญนั่งครับ” นับสิบทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดีเชิญอีกฝ่ายนั่งลงยังเก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะทำงานของตนบาซาเลื่อนเก้าอี้ออกให้นายของตนนั่งลงอย่างสง่างาม
last updateLast Updated : 2025-01-12
Read more
4 : อยู่กับข้า 2
“มะ...ไม่จริง ฉันไม่รู้สึกอะไรกับคุณทั้งนั้น มีแค่พี่นับสิบเท่านั้นที่ฉันระ...อื้อ...” แล้วปากน้อยก็ถูกปากหนาปิดกลืนกินคำพูดในช่วงท้ายประโยค อามาร์ไม่ปรารถนาให้นางได้พูดว่า ‘รัก’ หรือต้องการชายอื่นนอกจากตน แม้เพลานี้นางยังมิรู้ใจตนเอง แต่ในเร็ววันนี้พุฒิตาต้องเข้าใจความรู้สึกสับสนวุ่นวายของใจตนแน่“อ่า...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกจากปากทั้งสอง พุฒิตาไม่เข้าใจตัวเองว่าตอนนี้ตัวเองทำอะไรอยู่และทำไมถึงเผลอไผลและจูบตอบเวตาลตนนี้ เธอเกลียดตัวเอง แต่ตอนนี้ก็ห้ามความปรารถนาของร่างกายตัวเองไม่ได้ หัวใจของเธอก็ทำงานหนัก ยิ่งตอนนี้เสื้อผ้าของเธอถูกปลดเปลื้องออกด้วยเวทคาถาของอามาร์“อ่า...อื้ม” อามาร์ยกอุ้มร่างน้อยไปยังเตียงนอนนุ่มเมื่อจัดการเปลื้องอาภรณ์ของนางเรียบร้อยตามใจปรารถนา จากคิดว่าจะรอคืนนี้ แต่เพลานี้อดใจไม่ไหวเมื่อได้อยู่ใกล้และตีฝีปากกับนางก็อยากจะบดจูบหนักหน่วง เรียวลิ้นอุ่นร้อนดุนดันเข้าไปในโพรงปากพุฒิตา ไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กให้จนมุมแล้วตวัดกอดเกี่ยวฟัดหนักหน่วงดูดกลืนกินความหวาน และยิ่งนางจูบตอบก็ยิ่งทำให้เลือดในกายของเวตาลร้อนรุ่ม
last updateLast Updated : 2025-01-13
Read more
5 : อามาร์ชายลึกลับที่ไม่ลึกลับอีกต่อไป 1
       อามาร์สาดซัดความคิดถึง ความรักคะนึงหานับหลายพันปีของตนเองใส่ไปกับแรงเคลื่อนไหวโยกเสียวของตนเองจนร่างน้อยใต้ร่างกระเด็นกระดอนไปตามแรงรักของตนเอง แต่ก็มีแขนแข็งแรงกอดรัดโอบรั้งไว้ไม่ให้เอวสาวหลุดถอยห่างความอวบใหญ่ของตนเอง       พั่บ! พั่บ! พั่บ!       เสียงจังหวะกระแทกเนื้อดุดันดังตลอดการเคลื่อนไหวร่างใหญ่ของอามาร์ และร่างน้อยก็สั่นไหวสะท้านครางกระเส่าเมื่อปากหนาผละออกมาไซ้ซอกคอระหงขบเม้มหนักหน่วง ตอนนี้พุฒิตาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ หัวใจก็ทำงานหนักเหลือเกิน เหงื่อไคลซึมอาบท่วมตัวทั้งเธอและคนที่กำลังโอบกอดรัดเธอแน่น       “อื้อ...คุณ…มันชั่วช้า อะ...อื้อ”       “ชูว์...อย่าดูถูกความรักของข้าเช่นนี้ยอดดวงใจ อ่า...” แล้วเขาก็ขบเม้มติ่งหูของนางพร้อมเอวสอบเคลื่อนไหวซอยถี่       “ความเห็นแก่ตัวต่างหาก อะ...อื้อ”
last updateLast Updated : 2025-01-14
Read more
5 : อามาร์ชายลึกลับที่ไม่ลึกลับอีกต่อไป 2
“ห้ามไปไหนทั้งนั้น ข้าต้องการคนถูหลังให้” เมื่อเห็นว่านางจักเดินไปต่อ อามาร์ก็สั่งห้ามทันทีพร้อมกับกระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ตนปลดกระดุมเสร็จพอดีถอดโยนทิ้งกองรวมกับเสื้อสูทตัวนอกที่ถอดก่อนหน้า“ใยบวบก็มี คุณก็ถูเองสิ อีกอย่างคุณไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งกับฉัน”“มิมีสิ่งใดที่ ‘ผัว’ เจ้าต้องการแล้วมิได้ดอกหนาพุฒิตา” อามาร์ตั้งใจเอ่ยเน้นคำว่า ‘ผัว’ กับนางในดวงใจเหมือนกับที่เน้นคำว่า ‘เมีย’ ก่อนหน้า และยิ่งได้เห็นสองแก้มนวลแดงระเรื่อลามไปถึงหูแล้วมันน่ามันเขี้ยวเหลือเกิน“แต่ความต้องการของคุณใช้ไม่ได้กับฉันคุณอามาร์” เธอตอบไม่เต็มเสียงเท่าไหร่นักและไม่กล้าแหงนเงยหน้าสบตาเขาโดยตรงทำได้แต่มองไปทางอื่นแทนหึหึ“งั้นเจ้าก็ออกไปข้างนอกสิถ้าเจ้ามิปรารถนาทำตามคำสั่งของ ‘ผัว’ เช่นข้า” อามาร์ตอบกลับเมื่อนางยังคงยืนนิ่งไม่ขยับตัวเดินจากไป และเขาก็กำลังปลดกระดุมกางเกงถอดกางเกงตัวนอกและตัวในออกพร้อมกันแล้วใช้เท้าเขี่ยเตะไปกองรวมกับเสื้อสองตัวก่อนหน้านี้ ตอนน
last updateLast Updated : 2025-01-15
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status