แอ๊ดดด
“อ้อ หนูนี้เอง พรุ่งนี้เอาเหมือนเดิมอีกนะจ๊ะ คุณหญิงและท่านเจ้าสัวชอบมากเลย^_^”พี่ที่ทำงานเป็นแม่บ้านหลังนี้ออกมาเอาตะกร้าขนมตาลน้นจากฉันทุกวันและเธอก็เป็นคนสั่งฉันให้เอามาส่วทุกวัน สงสัยคุณหญิงและท่านเจ้าสัวจะชอบขนมตาลของฉันจริงๆคนแก่อยู่บ้านหลังใหญ่สามีภรรยากันและนั่งกินขนมตาลของฉัน “ค่ะ ขอบคุณนะคะ^_^”ฉันยกมือไหว้เธอที่ส่งเงินแบงค์สีเทาน้ำตาลแบงค์พันมาให้ฉัน “เอ๊ะ พี่คะ คือหนูไม่ได้นำเงินมาทอน ขอโทษนะคะพอจะมีเศษเงินที่พอดีกับค่าขนมไหมคะ” “ไม่เป็นไรจ๊ะ คุณหญิงท่านให้^_^” “แต่ งั้นหนูจะทำขนมตาลมาให้ครบกับจำนวนเงินนี้นะคะ” “จ๊ะ^-^” “งั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ^_^”ฉันยกมือไหว้เธอ เธอก็ยกมือรับไหว้ฉันและฉันก็รีบวิ่งกลับมาหาพี่พลที่นั่งคร่อมจักรยานรอฉันด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มฉันเอาเงินแบงค์พันใส่กระเป๋าตังค์เก็บทันที คุณหญิงบ้านนี้ใจดีจังเลย ฉันเคยเห็นท่านท่านอายุปนะมาณห้าหกสิบปลายๆได้แล้ว ส่วนท่านเจ้าสัวสามีของท่านฉันยังไม่เคยเห็นเลยน่าจะใจดีเหมือนคุณหญิงนั่นแหละ “เก่งจังอายุแค่เนี่ยทำขนมขายเองได้ด้วย^_^” “ก็ต้องเก่งสิคะ อยากเรียนหมอนี้หน่า”ฉันพูดบอกพี่พลพลางนั่งคร่อมจักรยานพี่พล พี่พลก็ค่อยๆปั่นจักรยานไปตามทางเรื่อยๆซอยนี้มีแต่บ้านของคนรวยๆบ้านหลังใหญ่ๆโตๆสวยๆทั้งนั้นเลย “บ้านพี่พลอยู่ซอยไหนเหรอคะ?”ฉันเอ่ยถามพี่พลไป “ซอยเดียวกับเรานั่นแหละ อยู่หลังสุดท้าย ท้ายหมู่บ้านโน่นไง”พี่พลชี้สะเปะสะปะไปทั่วเขาบอกฉันแบบนี้ประจำแหละ ฉันจึงย่นจมูกใส่เขาและชะเง้อคอมองไปทางบ่อนคาสิโนขนาดใหญ่ที่ถูกตั้งอยู่ท้ายสุดของซอยเศรษฐีนี้ “ผิงรอพี่อยู่ตรงนี้แหละเดี๋ยวพี่ไปตามคุณลุงนัยมาให้”พี่พลจดจักรยานไว้ข้างป่ารกเหมือนเดิมและเอ่ยบอกฉันเหมือนเดิม “ค่ะ รบกวนพี่พลอีกแล้ว”ฉันเอ่ยบอกเขาไปและจับแฮนจักรยานที่เขายื่นมาให้ฉันจับ และเขาก็ยิ้มให้ฉันและรีบวิ่งเข้าไปในบ่อนนั้น พี่พลเข้าออกได้สบายชายชุดดำสองคนหน้าบ่อนนั้นก็ก้มหัวให้เขาอย่างนอบน้อมฉันยืนรอพี่พลอยู่สักพักสายตาก็มองไปเรื่อยจดไปสบเข้ากับรถสปอร์ตคันสีดำหลายคันที่กำลังขับผ่านหน้าฉันเข้าไปในบ่อนนั้น ฉันก็ก้มตัวลงหลบหลังจักรยานและแอบมองพวกชายชุดดำที่พากันลงมาจากรถอย่างไวมีอยู่คนหนึ่งลงไปเปิดประตูรถให้ใครสักคนเดินออกม “ว้าวววว หล่อจัง^_^”ฉันพูดขึ้นเหมือนตัวเองตกอยู่ในภวังค์ออร่าของผู้ชายในชุดสูทสีดำที่สวมแว่นกันแดดสีดำที่เพิ่งจะเดินลงมาจากรถนั้น หล่อสูงขาวหุ่นดี พูดได้คำเดียวว่าหล่อมากและเพอร์เฟคมากๆๆเช่นกัน “อุ๊ย!”ฉันร้องขึ้นด้วยความตกใจที่แวบหนึ่งเหมือนผู้ชายคนนั้นจะมองมาทางนี้ฉันรีบก้มตัวลงตำ่ลงหลบเขากลัวว่าเขาจะเห็นฉันและสั่งคนมาเก็บฉัน เพราะเขาน่าจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มชายชุดดำนั้น เพราะเขาเดินนำหน้าชายชุดดำเข้าไปในบ่อนนั้นและชายชุดดำก็เดินตามหลังเขาไป “เห้อออ โล่งอกไปที นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว”ฉันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและตบหน้าอกตัวเองเบาๆที่มันตื่นเต้นหรือลุ้นกันแน่ก็ไม่รู้ “ทำไมพี่พลไปนานจัง มีอะไรเกิดขึ้นรึป่าว”ฉันที่ชะเง้อคอมองหาร่างของพี่พลที่หายไปนาน “เวียงพิงค์!”เสียงพี่พลวิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากบ่อนและรีบตรงเข้ามาหาฉัน “รีบหนีเร็ว!”ใบหน้าแตกตื่นของพี่พลทำให้ฉันตกใจ “มีอะไรคะ แล้วไหนคุณพ่อของผิงล่ะ?”ฉันที่มองหาคุณพ่อที่นึกว่าจะเดินออกมาพร้อมกับพี่พลแต่ก็ไม่มีวี่แววของท่านเลย “พ่อของผิงขายผิงให้เจ้าของบ่อนนี้เพื่อใช้หนี้น่ะสิ!!”พี่พลรีบพูดบอกฉันพลางรีบยกจักรยานไปกลับหัวอย่างไว “ไม่มีทาง ผิงไม่เชื่อ”ฉันที่ตกใจกับคำพูดของพี่พล “จริงผิงเร็วๆ ไปอยู่บ้านพี่ก่อน!”พี่พลรีบฉัดแขนฉันให้ขึ้นรถจักรยานของเขาเมื่อฉันขึ้นรถจักรยานพี่พลก็รีบปั่นออกมาอย่างไวจนไม่ได้ดูทางจนชนเข้ากับรถยนต์คันหนึ่งเข้าเต็มๆทำให้ฉันกับพี่พลล้มจักรยานและร่างของฉันกลิ้งหลายตลบไปบนพื้นถนนศีรษะของฉันไปกระแทกเข้ากับโขดหินทับที่แผลเดิม โครม “ว๊าย พี่พล!!!” “เวียงพิงค์!!!” “จับผู้หญิง แม่มันขายให้เราเเล้ว!!”เสียงสุดท้ายก่อนที่สติของฉันจะดับลงดังขึ้นเสียงฝีเท้าหลายคู่ต่างพากันเดินเข้ามาหาฉัน “อย่าจับเธอไป!!!”เสียงของพี่พลและเงาของพี่พลกำลังจะเข้ามาช่วยฉันแต่ก็โดนชายพวกนั้นรุมกระทืบ “ช่วย พี่พล ด้วย”ฉันพูดขึ้นและหลับลง“ป๋าขา ป๋าทำอะไรอยู่เหรอคะ”ฉันที่ยังคงเฝ้าคิดถึงคนที่เขาไม่รู้เลยว่าเขาจะคิดถึงฉันรึเปล่าป๋าขา“ตื๊ดดดดดดด”“ว๊าย!”ฉันที่เผลอตัวเผลอใจที่คิดถึงเขาไม่รู้ว่ามือไปกดโทรศัพท์โทรออกหาท่านเจ้าสัวได้ยังไง แต่ตอนนี้มันติดแล้วแหละ และฉันกำลังจะกดวางสาย แต่ปลายสายดันกดรับขึ้นมา(ฮัลโหลคะ)มีเสียงผู้หญิงดังออกมา ฉันเบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจ เธอเป็นใครกันหรือว่าเธอจะเป็น(ต้องการคุยกับใครคะ?)ปลายสายเอ่ยขึ้นมาอีกเมื่อฉันเอาแต่เงียบ(ถ้าไม่มีอะไรฉันขอวางนะคะ!!!)(ติ๊ดดดดดดด)และปลายสายก็ถูกตัดไปพร้อมๆกับใจของฉันที่มันกำลังเต้นแรงลงเหมือนกำลังหมดแรงมือไม้อ่อนไปหมด นำ้ตาสีใสค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง รู้ทั้งรู้ว่าฉันเป็นน้อยเขา เขามีคนที่เขารักอยู่แล้ว เธอยังจะไปตามเป็นเจ้าของเขาทำไมหนูผิง“ฮืฮๆๆๆท่านคงไม่โกรธหนูผิงใช่ไหมคะที่ไปยุ่งรบกวนกับผู้หญิงของท่าน”ฉันล้มตัวลงนอนอย่างคนหมดแรง ร้องไห้กอดร่างกายตัวเองด้วยความปวดใจของฉันมันกำลังบอกว่ามันเจ็บ เจ็บมาก“อย่าร้องน่ะหนูผิง เธอต้องรู้ว่าเธออยู่ในสถานะไหน เขามีคนของเขาอยู่แล้ว”ฉันพูดปลอบตัวเองแต่ก็ห้ามนำ้ตาไม่ให้หยุดไหลไม่ได้สักที เพราะยิ่งฉันคิดถึงเ
“สวยน่ารักมากครับ อ่ะเป่าเลยพี่”พี่แทนคุณเมื่อเขาถ่ายรูปฉันเสร็จเขาก็เก็บโทรศัพท์ของเขาและยื่นมือมารับเค้กไปจากมือฉันส่งไปตรงหน้าของพี่กายให้เขาเป่าเค้ก พี่กายก็ทำหน้างงๆแต่ก็ยอมหลับตายกมือขึ้นมากุมตรงหน้าอกเหมือนจะอธิษฐานขอพร และเขาก็เป่าเทียนจนดับ“ผิงกลับได้รึยังคะ?”ฉันเอ่ยถามพี่แทนคุณไป เขาก็หันมามองหน้าฉันและยิ้มกริ่มให้ฉัน“กลับได้แล้วครับหนูผิงคนสวย^_^”พี่แทนคุณเอ่ยบอกฉัน และเขาทำท่าจะยื่นมือมาจับมือฉันแต่ฉันถอยหลังห่างจากเขาซะก่อน“ผิงกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะพี่แทนคุณ สวัสดีค่ะพี่กาย”ฉันยกมือไหว้พวกพี่ๆอย่างไวและรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น วิ่งไปยังชั้นจอดรถของโรงแรมที่นี้ ฉันต้องเบิกตาโตขึ้นเมื่อมองไปยังรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ในชั้นVIPก็ต้องตกใจเบิกตาโตขึ้นเมื่อเห็นร่างของผู้หญิงร่างบางที่แสนคุ้นตานั้งอยู่บนตักของผู้ชายที่แสนคุ้นเคยกับฉันทั้งสองกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มร่างทั้งสองกอดรัดกันแน่น ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองด้วยความตกใจ“ไค!ฝุ่น!!!”ฉันตะโกนเรียกสองคนนั้น ทั้งสองผละออกจากกันโดยที่ไคจับร่างฝุ่นโยนออกจากร่างของเขา“หนูผี!!”ไคเอ่ยเรียกฉันด้วยสีหน้าตกใจแววตาของเขาสั่นไหวหรอกแหรก
“ช่วยพาเพื่อนของหนูผิงไปรอที่รถหน่อยได้ไหมคะ เดี๋ยวหนูผิงขอคุยกับพี่เขาก่อน”ฉันบอกไคไปทันทีที่เขาเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างๆฉัน เขาเบะปากมองหน้าของฝุ่นด้วยใบหน้านึกขยะเเขยงเพราะเขาเคยบอกฉันว่าเขาน่ะถึงร่างกายจะเป็นผู้ชายแต่จิตใจของเขาเป็นผู้หญิงเขาจึงไม่ค่อยชอบผู้หญิงที่สวยกว่าเขา เพราะฝุ่นจัดว่าหน้าตาดีเข้าขั้นสวยมากแต่เธอไม่ยอมลงประกวดดาวคณะฉันจึงได้ตำแหน่งนั้นมาแทนยังไงล่ะ“หึ!ชะนีหน้าวอก!”ไคบ่นพึมพำขึ้นแต่ก็ยอมเอื้อมมือมาจับแขนของฝุ่นไปถึงเขาจะทำหน้าขยะแขยงแต่เขาก็ทำเบามือกับฝุ่นน่ะ“ฝากเพื่อนหนูผิงด้วยนะคะ”ฉันบอกไคไปเขาก็เบะปากมองบนพลางชำเลืองสายตามองใบหน้าของฝุ่นและเขาก็หันมามองหน้าฉัน“อืม”ไคตอบสั่นๆและหันหลังพยุงร่างของฝุ่นเดินฝ่าผู้คนออกไป ฉันจึงหันกลับมามองพี่หน้าหล่อต่อทันทีที่ร่างของฝุ่นกับไคลับสายตาไปแล้ว“พี่เป็นใครคะ?”ฉันเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับเขาที่ตอนนี้เขามองฉันและยิ้มอย่างน่ารัก“เป็นคนที่รอน้องไงครับ”เสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับแววตาเจ้าชู้ของเขาทำให้ฉันหลี่ตามองเขาอย่างนึกคิด นิสัยแบบนี้ปากหวานหน้าตาหล่อละมุน“พี่แทนคุณพี่รหัสของผิงใช่ไหมคะ?”ฉันเอ่ยถามคำถามที่ฉันสงสัยไป เ
งานวันเกิดโรงเเรมFDเวียงพิงค์“ว้าว ผู้เยอะมากคะ^_^”ไคเอ่ยขึ้นในขณะที่เขาเดินมาเสิร์ฟนำ้ไวน์และเครื่องดื่มมึนเมาต่างๆ เขาปลอมแปลงตัวเข้ามาเป็นเด็กเสิร์ฟเครื่องดื่มในงานนี้ และเเถมเขายังพาคิงกับโคมาด้วยน่ะและชุดที่เขาคือสวมกางเกงขายาวสีดำท่อนบนเปลือยเปล่าโชว์แผงอกสุดลำ่ของทั้งสามคนและหุ่นของคิงไคโคมีหุ่นที่ลำ่บึกทำให้เขามาสมัครวันนี้และได้งานเลย ส่วนเด็กเสิร์ฟฝั่งผู้หญิงก็แต่งชุดคอสเพลย์กระโปรงสีดำสลับขาวกระโปรงสั้นเสื้อเกาะอกสวมผ้ากันเปื้อนสีแดงชุดของพวกเธอดูเซ็กซี่ทุกคนจัดว่าหุ่นดีๆหน้าอกตู้มๆทั้งนั้นเลย“หนูผิง”เสียงเรียกของฝุ่นเอ่ยขึ้นเธอไปรับฉันที่ทางเข้าหมู่บ้านของฉัน ฉันให้ไคมาส่งฉันก่อนและไคก็นั่งรอบนรถรอเป็นเพื่อนฉันจนกว่าฝุ่นจะมา ฉันไม่สามารถให้ฝุ่นเข้าไปรับฉันถึงบ้านของท่านเจ้าสัวได้เพราะมาดามสั่งว่าห้ามบอกที่อยู่กับใครเด็ดขาดแม้กระทั่งฝุ่น ฉันจึงไม่ทีทางเลือก ฉันจึงต้องเลือกเชื่อฟังมาดาม“จ๋า^_^”ฉันจึงรีบหันไปมองหน้าฝุ่นทันทีตอนนี้เธอเริ่มกรึมๆแล้วเพราะเธอกระดกแก้วไวน์ไปหลายแก้มมาก เพราะไคน่ะสิเดินมาแถวพวกฉันอยู่ตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ ไม่รู้จะห่วงฉันรึแอบมาดูผู้ชายพวกรุ่นพี่
“เดี๋ยวก่อนฝุ่น”ฉันรีบรั้งแขนฝุ่นทันทีเมื่อเธอลากฉันมาที่รถยนต์คันเล็กน่ารักสีฟ้า ฝุ่นหยุดลากฉันและหันมามองหน้าฉันทันที“มีอะไรหนูผิง?”ฝุ่นเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้าสงสัย“คือว่าเธอจะพาเราไปไหน เรามีนัดซ้อมเทควันโดบ่ายสอง”“อ้าวเหรอ เรานึกว่าเธอว่างจะชวนไปช้อปปิ้งซื้อชุดสวยๆไปงานคืนนี้ซะหน่อย”“เราไม่ว่างน่ะสิ ชุดที่บ้านเราก็มีเยอะแล้วด้วย”ฉันเอ่ยบอกฝุ่นไปตามความจริง ชุดสวยๆที่จะใส่ออกงานได้ของฉันมีเยอะมากและยังไม่เคยใส่เลย เดี๋ยวค่อยกลับไปเลือกก็ได้“อ่าๆๆงั้นไม่เป็นไร เธอไปซ้อมเถอะเดี๋ยวเราไปเลือกซื้อชุดไปงานคืนนี้ก่อน เดี๋ยวทุ่มหนึ่งเราค่อยโทรหากันว่าเธอจะไปยังไง”“อ๋อโอเค ตามนั้นน่ะ”ฉันบอกฝุ่นไปและโบกมือบ๊ายบายเธอและเดินออกมาจากมหาลัยเพื่อจะเดินไปยังที่ฝึกซ้อมเทควันโดที่อยู่ใกล้ๆมหาลัยนี้ ฉันกับฝุ่นสนิทกันมากขึ้นเพราะเราโทรคุยกันทุกวันเธอไปขอเบอร์โทรของฉันมาจากพี่ๆปีสามที่รับสมัครลงชื่อน้องๆที่จะไปเข้ารับน้องน่ะและฉันก็ใส่เบอร์โทรของฉันลงไปด้วยฝุ่นเธอจึงโทรมาหาฉันได้ เธอมักจะโทรมาคุยกับฉันทำให้ฉันคลายเหงาคิดถึงท่านเจ้าสัวได้บ้างเลยล่ะ ฉันคิดว่าจะซื้ออาหารหรือขนมอะไรพวกนี้ไปฝากอาจารย์เคน
มหาลัยDLเวียงพิงค์“หนูผิง คิดถึงจังเลย^_^”ฝุ่นเอ่ยขึ้นในขณะที่เราเดินมาเจอกันที่หน้าห้องเรียนโดยบังเอิญเราโทรคุยกันทุกวันน่ะแต่มันก็ไม่เหมือนเราเจอหน้ากันแบบนี้ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันเเรกของคณะเรา วันนี้คิงอาสามาส่งฉันโดยที่เขาให้ฉันบอกคนอื่นๆว่าเขาเป็นพี่ชายของฉัน ซึ่งฉันเล่าเรื่องของฉันให้ฝุ่นฟังแค่คนเดียว ฉันเลยต้องแก้ว่าคิงเป็นลูกของภรรยาคนแรกของพ่อฉันน่ะ“คิดถึงฝุ่นเหมือนกัน^_^”ฉันกับฝุ่นวิ่งโผล่เข้ากอดกันด้วยความคิดถึงเราไม่ได้เจอกันอีกเลยตั้งแต่วันรับน้อง พอเธอแต่งชุดนักศึกษาและมองดูสวยเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเลย วันนี้ฉันเองก็แต่งชุดนักศึกษาด้วยเหมือนกันแต่กระโปรงของฉันเป็นทรงเอยาวถึงหัวเข่าของฝุ่นเป็นกระโปรงพลีทยาวแค่หัวเข่าเหมือนกัน“งื้อ หนูผิงสวยขึ้นน่ารักขึ้นด้วย^_^”ฝุ่นเอ่ยชมฉันในขณะที่เราสองคนผละกอดออกจากกันแล้ว ฝุ่นเป็นฝ่ายจับมือฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนขนาดใหญ่ที่ตอนนี้มีนักศึกษาพากันนั่งอยู่เป็นหย่อมๆวิชานี้เป็นวิชาเรียนรวมปีน่ะ“ฝุ่นก็เหมือนกันน่ารักขึ้นมาก^_^”ฉันตอบฝุ่นไปในตอนที่เราสองคนหาที่นั่งได้แล้ว เราเลือกนั่งแถวที่สามถัดจากหน้าห้องลงไป “แม้ หนูผิงปากหวาน^_^”ฝุ