“คุณน้าค่ะ แต่ผิงอยากเรียนจริงๆนะคะ”ฉันพนมมือไหว้เธอ เธอก็มองฉันด้วยสายตาดูถูกแบะเกียจชังที่จริงเธอเป็นน้องสาวของแม่ฉัน แม่ของฉันท่านล้มป่วยเเละเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน คุณน้าพราวมณีเลยย้ายเข้าอยู่ที่บ้านหลังนี้บ้านของคุณแม่ฉันและเธอก็ได้เสียกับคุณพ่อของฉัน
“ไม่ต้องเรียนหรอกแกน่ะ เอาเวลาไปนึ่งขนมขายโน่นไป!!”พี่เเพรวาเอ่ยบอกฉันพลางเดินเข้ามากระชากผมฉันอย่างแรง “พี่แพรผิงเจ็บ อึก”ฉันร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บพลางยื่นมือขึ้นไปจับมือของเธอให้เอาออกไปจากผมฉัน “อี๋ๆๆๆแกเอามือสกปรกมาจับมือฉันทำไม!!!”พี่แพรวาโวยวายขึ้นพลางผลักศีรษะของฉันอย่างแรงจนทำให้ศีรของฉันกระแทกกับต้นเสากลางบ้านอย่างแรง โป๊ก “พี่แพร”ฉันเอ่ยเรียกชื่อพี่แพรวาทันทีที่เอามือไปจับศรีษะของฉันที่ตอนนี้มีเลือดออกชิบๆแล้ว “เอ้า มานั่งเรียกฉันอยู่ได้ แกก็ไปทำแผลสิ มานั่งทำหน้าโง่อยู่ได้ อีโง่!!!”พี่แพรวาหันมาว่าฉันพลางเดินจับแขนคุณน้าพราวมณีเดินกลับเข้าไปในบ้าน ฉันเมื่อเห็นว่าเธอสองคนนั้นเดินไปแล้วก็ร้องไห้ออกมาทันที “แม่จ๋า หนูผิงคิดถึงแม่พอใจจัง แม่จ๋าอึก”ฉันเรียกร้องหาแม่พอใจและเอามือไปกุมศรีษะตัวเองด้วยความเจ็บและสายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาเรือนเก่าที่แขวนอยู่บนผนังบ้านก็ต้องตกใจ เกือบเลยเวลาแล้ว “โอ้ย!เจ็บจัง”ฉันลุกขึ้นยืนและก็ต้องเจ็บจี๊ดที่ศรีษะข้างที่หัวแตกนั้นดีน่ะไม่ได้ถึงกับแตกแค่ะถลอก ฉันรีบไปล้างแผลและรีบเอาพลางเตอร์ยามาแปะลงไปที่หัวคิ้วทันที และรีบไปนำขนมตาลออกจากฉึงและจัดใส่ตะกร้าไม้เพื่อนำไปส่งให้คุณหญิงบ้านหลังใหญ่ที่อยู่หมู่บ้านถัดไปโน้นน่ะ “สายแล้ว”ฉันรีบถือตะกร้าที่เต็มไปด้วยขนมตาลหลายปุแล้วรีบใส่เกียร์หมาวิ่งอย่างไว “เดี๋ยวก่อนเวียงพิงค์!”เสียงคุ้นหูเอ่ยเรียกฉัน ฉันรีบหันกลับไปทางต้นตอของเสียงก็พบกับพี่พลพี่ที่อยู่แถวๆนี้ กำลังปั่นจักรยานตามหลังฉันมาอย่างไวที่จริงฉันยังไม่รู้จักบ้านของเขาด้วยซำ้เขาเองก็ไม่เคยบอกฉันว่าบ้านเขาอยู่ไหน “มีอะไรคะพี่พล ผิงรีบ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะคะ”ฉันหันไปตะโกนบอกพี่พลแต่ขายังไม่ได้หยุดวิ่ง “ไปรถพี่สิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง ขึ้นมาๆๆๆ”พี่พลปั่นจักรยานมาเสมอกับฉันและเอ่ยบอกฉัน “ไม่ดีกว่าค่ะ เกรงใจพี่พล ผิงวิ่งไปอีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว” “มันจะอีกนิดเดียวได้ยังไงผิง อีกตั้งสองซอยก็ราวๆสองกิโลเมตรเลยน่ะ!”พี่พลพูดขึ้นพลางรีบยื่นมือมาแย่งตะกร้าไปจากฉัน นี้ฉันวิ่งช้าหรือเขาปั่นจักรยานไวกันน่ะ “พี่พลคะ!”ฉันหยุดวิ่งและเรียกพี่พล ที่ตอนนี้เขาหยุดปั่นจักรยานแล้ว “ไปเถอะครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง เดี๋ยวเราจะได้แวะไปตามคุณลุงนัยที่บ่อยด้วยไง”พี่พลบอกฉันนั้นยิ่งทำให้ฉันกระโดดขึ้นซ้อนท้ายพี่พลอย่างไว เพราะพ่อของฉันท่านไปเล่นการพนันอยู่ที่บ่อนในซอยบ้านคุณหญิงบ้านหลังใหญ่นั้นและที่สำคัญฉันอายุยังน้อยไม่สามารถเข้าไปตามพ่อในบ่อนได้ พี่พลที่มีอายุมากกว่าฉันเขาจึงอาสาไปตามพ่อฉันในบ่อนนั้นให้บ่อยๆ “เกาะเอวพี่แน่นๆๆพี่จะซิงแล้ว!!”พี่พลหันมาบอกฉันพลางรีบปั่นจักรยานลงเนินอย่างไวทำให้ฉันที่กลัวว่าจะตกจากจักรยานจึงรีบคว้าเอวจับพี่พลไว้ทันที พี่พลปั่นจักรยานไม่นานก็มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ “เห้อ ถึงแล้ว”ฉันลงมาจากจักรยานด้วยความเหนื่อยหอบเพราะกลัวตกจากจักรยานของพี่พล “กลัวขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”พี่พลถามฉัน ฉันจึงพยักหน้าให้เขาและรีบเดินไปกดกริ่งบ้านเพื่อรอให้คนในบ้านออกมาเอาขนมตาลนี้ แอ๊ดดด“ป๋าขา ป๋าทำอะไรอยู่เหรอคะ”ฉันที่ยังคงเฝ้าคิดถึงคนที่เขาไม่รู้เลยว่าเขาจะคิดถึงฉันรึเปล่าป๋าขา“ตื๊ดดดดดดด”“ว๊าย!”ฉันที่เผลอตัวเผลอใจที่คิดถึงเขาไม่รู้ว่ามือไปกดโทรศัพท์โทรออกหาท่านเจ้าสัวได้ยังไง แต่ตอนนี้มันติดแล้วแหละ และฉันกำลังจะกดวางสาย แต่ปลายสายดันกดรับขึ้นมา(ฮัลโหลคะ)มีเสียงผู้หญิงดังออกมา ฉันเบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจ เธอเป็นใครกันหรือว่าเธอจะเป็น(ต้องการคุยกับใครคะ?)ปลายสายเอ่ยขึ้นมาอีกเมื่อฉันเอาแต่เงียบ(ถ้าไม่มีอะไรฉันขอวางนะคะ!!!)(ติ๊ดดดดดดด)และปลายสายก็ถูกตัดไปพร้อมๆกับใจของฉันที่มันกำลังเต้นแรงลงเหมือนกำลังหมดแรงมือไม้อ่อนไปหมด นำ้ตาสีใสค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง รู้ทั้งรู้ว่าฉันเป็นน้อยเขา เขามีคนที่เขารักอยู่แล้ว เธอยังจะไปตามเป็นเจ้าของเขาทำไมหนูผิง“ฮืฮๆๆๆท่านคงไม่โกรธหนูผิงใช่ไหมคะที่ไปยุ่งรบกวนกับผู้หญิงของท่าน”ฉันล้มตัวลงนอนอย่างคนหมดแรง ร้องไห้กอดร่างกายตัวเองด้วยความปวดใจของฉันมันกำลังบอกว่ามันเจ็บ เจ็บมาก“อย่าร้องน่ะหนูผิง เธอต้องรู้ว่าเธออยู่ในสถานะไหน เขามีคนของเขาอยู่แล้ว”ฉันพูดปลอบตัวเองแต่ก็ห้ามนำ้ตาไม่ให้หยุดไหลไม่ได้สักที เพราะยิ่งฉันคิดถึงเ
“สวยน่ารักมากครับ อ่ะเป่าเลยพี่”พี่แทนคุณเมื่อเขาถ่ายรูปฉันเสร็จเขาก็เก็บโทรศัพท์ของเขาและยื่นมือมารับเค้กไปจากมือฉันส่งไปตรงหน้าของพี่กายให้เขาเป่าเค้ก พี่กายก็ทำหน้างงๆแต่ก็ยอมหลับตายกมือขึ้นมากุมตรงหน้าอกเหมือนจะอธิษฐานขอพร และเขาก็เป่าเทียนจนดับ“ผิงกลับได้รึยังคะ?”ฉันเอ่ยถามพี่แทนคุณไป เขาก็หันมามองหน้าฉันและยิ้มกริ่มให้ฉัน“กลับได้แล้วครับหนูผิงคนสวย^_^”พี่แทนคุณเอ่ยบอกฉัน และเขาทำท่าจะยื่นมือมาจับมือฉันแต่ฉันถอยหลังห่างจากเขาซะก่อน“ผิงกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะพี่แทนคุณ สวัสดีค่ะพี่กาย”ฉันยกมือไหว้พวกพี่ๆอย่างไวและรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น วิ่งไปยังชั้นจอดรถของโรงแรมที่นี้ ฉันต้องเบิกตาโตขึ้นเมื่อมองไปยังรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ในชั้นVIPก็ต้องตกใจเบิกตาโตขึ้นเมื่อเห็นร่างของผู้หญิงร่างบางที่แสนคุ้นตานั้งอยู่บนตักของผู้ชายที่แสนคุ้นเคยกับฉันทั้งสองกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มร่างทั้งสองกอดรัดกันแน่น ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองด้วยความตกใจ“ไค!ฝุ่น!!!”ฉันตะโกนเรียกสองคนนั้น ทั้งสองผละออกจากกันโดยที่ไคจับร่างฝุ่นโยนออกจากร่างของเขา“หนูผี!!”ไคเอ่ยเรียกฉันด้วยสีหน้าตกใจแววตาของเขาสั่นไหวหรอกแหรก
“ช่วยพาเพื่อนของหนูผิงไปรอที่รถหน่อยได้ไหมคะ เดี๋ยวหนูผิงขอคุยกับพี่เขาก่อน”ฉันบอกไคไปทันทีที่เขาเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างๆฉัน เขาเบะปากมองหน้าของฝุ่นด้วยใบหน้านึกขยะเเขยงเพราะเขาเคยบอกฉันว่าเขาน่ะถึงร่างกายจะเป็นผู้ชายแต่จิตใจของเขาเป็นผู้หญิงเขาจึงไม่ค่อยชอบผู้หญิงที่สวยกว่าเขา เพราะฝุ่นจัดว่าหน้าตาดีเข้าขั้นสวยมากแต่เธอไม่ยอมลงประกวดดาวคณะฉันจึงได้ตำแหน่งนั้นมาแทนยังไงล่ะ“หึ!ชะนีหน้าวอก!”ไคบ่นพึมพำขึ้นแต่ก็ยอมเอื้อมมือมาจับแขนของฝุ่นไปถึงเขาจะทำหน้าขยะแขยงแต่เขาก็ทำเบามือกับฝุ่นน่ะ“ฝากเพื่อนหนูผิงด้วยนะคะ”ฉันบอกไคไปเขาก็เบะปากมองบนพลางชำเลืองสายตามองใบหน้าของฝุ่นและเขาก็หันมามองหน้าฉัน“อืม”ไคตอบสั่นๆและหันหลังพยุงร่างของฝุ่นเดินฝ่าผู้คนออกไป ฉันจึงหันกลับมามองพี่หน้าหล่อต่อทันทีที่ร่างของฝุ่นกับไคลับสายตาไปแล้ว“พี่เป็นใครคะ?”ฉันเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับเขาที่ตอนนี้เขามองฉันและยิ้มอย่างน่ารัก“เป็นคนที่รอน้องไงครับ”เสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับแววตาเจ้าชู้ของเขาทำให้ฉันหลี่ตามองเขาอย่างนึกคิด นิสัยแบบนี้ปากหวานหน้าตาหล่อละมุน“พี่แทนคุณพี่รหัสของผิงใช่ไหมคะ?”ฉันเอ่ยถามคำถามที่ฉันสงสัยไป เ
งานวันเกิดโรงเเรมFDเวียงพิงค์“ว้าว ผู้เยอะมากคะ^_^”ไคเอ่ยขึ้นในขณะที่เขาเดินมาเสิร์ฟนำ้ไวน์และเครื่องดื่มมึนเมาต่างๆ เขาปลอมแปลงตัวเข้ามาเป็นเด็กเสิร์ฟเครื่องดื่มในงานนี้ และเเถมเขายังพาคิงกับโคมาด้วยน่ะและชุดที่เขาคือสวมกางเกงขายาวสีดำท่อนบนเปลือยเปล่าโชว์แผงอกสุดลำ่ของทั้งสามคนและหุ่นของคิงไคโคมีหุ่นที่ลำ่บึกทำให้เขามาสมัครวันนี้และได้งานเลย ส่วนเด็กเสิร์ฟฝั่งผู้หญิงก็แต่งชุดคอสเพลย์กระโปรงสีดำสลับขาวกระโปรงสั้นเสื้อเกาะอกสวมผ้ากันเปื้อนสีแดงชุดของพวกเธอดูเซ็กซี่ทุกคนจัดว่าหุ่นดีๆหน้าอกตู้มๆทั้งนั้นเลย“หนูผิง”เสียงเรียกของฝุ่นเอ่ยขึ้นเธอไปรับฉันที่ทางเข้าหมู่บ้านของฉัน ฉันให้ไคมาส่งฉันก่อนและไคก็นั่งรอบนรถรอเป็นเพื่อนฉันจนกว่าฝุ่นจะมา ฉันไม่สามารถให้ฝุ่นเข้าไปรับฉันถึงบ้านของท่านเจ้าสัวได้เพราะมาดามสั่งว่าห้ามบอกที่อยู่กับใครเด็ดขาดแม้กระทั่งฝุ่น ฉันจึงไม่ทีทางเลือก ฉันจึงต้องเลือกเชื่อฟังมาดาม“จ๋า^_^”ฉันจึงรีบหันไปมองหน้าฝุ่นทันทีตอนนี้เธอเริ่มกรึมๆแล้วเพราะเธอกระดกแก้วไวน์ไปหลายแก้มมาก เพราะไคน่ะสิเดินมาแถวพวกฉันอยู่ตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ ไม่รู้จะห่วงฉันรึแอบมาดูผู้ชายพวกรุ่นพี่
“เดี๋ยวก่อนฝุ่น”ฉันรีบรั้งแขนฝุ่นทันทีเมื่อเธอลากฉันมาที่รถยนต์คันเล็กน่ารักสีฟ้า ฝุ่นหยุดลากฉันและหันมามองหน้าฉันทันที“มีอะไรหนูผิง?”ฝุ่นเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้าสงสัย“คือว่าเธอจะพาเราไปไหน เรามีนัดซ้อมเทควันโดบ่ายสอง”“อ้าวเหรอ เรานึกว่าเธอว่างจะชวนไปช้อปปิ้งซื้อชุดสวยๆไปงานคืนนี้ซะหน่อย”“เราไม่ว่างน่ะสิ ชุดที่บ้านเราก็มีเยอะแล้วด้วย”ฉันเอ่ยบอกฝุ่นไปตามความจริง ชุดสวยๆที่จะใส่ออกงานได้ของฉันมีเยอะมากและยังไม่เคยใส่เลย เดี๋ยวค่อยกลับไปเลือกก็ได้“อ่าๆๆงั้นไม่เป็นไร เธอไปซ้อมเถอะเดี๋ยวเราไปเลือกซื้อชุดไปงานคืนนี้ก่อน เดี๋ยวทุ่มหนึ่งเราค่อยโทรหากันว่าเธอจะไปยังไง”“อ๋อโอเค ตามนั้นน่ะ”ฉันบอกฝุ่นไปและโบกมือบ๊ายบายเธอและเดินออกมาจากมหาลัยเพื่อจะเดินไปยังที่ฝึกซ้อมเทควันโดที่อยู่ใกล้ๆมหาลัยนี้ ฉันกับฝุ่นสนิทกันมากขึ้นเพราะเราโทรคุยกันทุกวันเธอไปขอเบอร์โทรของฉันมาจากพี่ๆปีสามที่รับสมัครลงชื่อน้องๆที่จะไปเข้ารับน้องน่ะและฉันก็ใส่เบอร์โทรของฉันลงไปด้วยฝุ่นเธอจึงโทรมาหาฉันได้ เธอมักจะโทรมาคุยกับฉันทำให้ฉันคลายเหงาคิดถึงท่านเจ้าสัวได้บ้างเลยล่ะ ฉันคิดว่าจะซื้ออาหารหรือขนมอะไรพวกนี้ไปฝากอาจารย์เคน
มหาลัยDLเวียงพิงค์“หนูผิง คิดถึงจังเลย^_^”ฝุ่นเอ่ยขึ้นในขณะที่เราเดินมาเจอกันที่หน้าห้องเรียนโดยบังเอิญเราโทรคุยกันทุกวันน่ะแต่มันก็ไม่เหมือนเราเจอหน้ากันแบบนี้ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันเเรกของคณะเรา วันนี้คิงอาสามาส่งฉันโดยที่เขาให้ฉันบอกคนอื่นๆว่าเขาเป็นพี่ชายของฉัน ซึ่งฉันเล่าเรื่องของฉันให้ฝุ่นฟังแค่คนเดียว ฉันเลยต้องแก้ว่าคิงเป็นลูกของภรรยาคนแรกของพ่อฉันน่ะ“คิดถึงฝุ่นเหมือนกัน^_^”ฉันกับฝุ่นวิ่งโผล่เข้ากอดกันด้วยความคิดถึงเราไม่ได้เจอกันอีกเลยตั้งแต่วันรับน้อง พอเธอแต่งชุดนักศึกษาและมองดูสวยเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเลย วันนี้ฉันเองก็แต่งชุดนักศึกษาด้วยเหมือนกันแต่กระโปรงของฉันเป็นทรงเอยาวถึงหัวเข่าของฝุ่นเป็นกระโปรงพลีทยาวแค่หัวเข่าเหมือนกัน“งื้อ หนูผิงสวยขึ้นน่ารักขึ้นด้วย^_^”ฝุ่นเอ่ยชมฉันในขณะที่เราสองคนผละกอดออกจากกันแล้ว ฝุ่นเป็นฝ่ายจับมือฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนขนาดใหญ่ที่ตอนนี้มีนักศึกษาพากันนั่งอยู่เป็นหย่อมๆวิชานี้เป็นวิชาเรียนรวมปีน่ะ“ฝุ่นก็เหมือนกันน่ารักขึ้นมาก^_^”ฉันตอบฝุ่นไปในตอนที่เราสองคนหาที่นั่งได้แล้ว เราเลือกนั่งแถวที่สามถัดจากหน้าห้องลงไป “แม้ หนูผิงปากหวาน^_^”ฝุ