บทที่ 0003

ใครจะยอมเป็นภรรยาให้สัตว์กันล่ะ? แม้แต่คนโง่ก็ยังรู้ว่าจะต้องเลือกสิ่งไหน! อีกอย่างข้างนอกยังมีหนุ่ม ๆ วัยละอ่อนหน้าตาดีอีกตั้งมากมาย ฉันจะไปเลือกแต่งงานกับงูตัวหนึ่งได้อย่างไร?

ฉันตัดสินใจเลือกเงื่อนไขที่หนึ่งทันทีและพูดกับแม่หมออิงที่กำลังถูกงูประทับอยู่ในร่างว่า “ฉันจะเลือกเป็นร่างประทับให้กับท่าน เพื่อช่วยท่านในการบำเพ็ญตบะ ขอเพียงแค่ท่านอย่าได้ทำร้ายครอบครัวของฉันอีกเลยนะคะ”

แม่หมออิงหรี่ตาลงราวกับรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนเปล่งเสียงออกมาอย่างไม่พอใจ “เจ้าอย่าพึ่งคิดจะรังเกียจข้าเลย หากเจ้าแต่งงานกับข้าแล้ว ในวันข้างหน้าเจ้าจะมีชีวิตที่มีความสุข แต่ในเมื่อเจ้าเลือกเป็นศิษย์ของข้าแล้ว อย่างนั้นก็อย่ามาเสียใจเสียภายหลังแล้วกัน”

“ไม่เสียใจค่ะ ไม่เสียใจแน่นอนค่ะ!” ฉันโค้งคำนับแม่หมออิงอย่างรวดเร็ว แต่แม่หมออิงไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เธอล้มลงกับพื้นพลางกรอกตาขาวขึ้นราวกับปลาคาร์ฟที่กระโดดขึ้นมาจากน้ำ ร่างของเธอชักกระตุกอยู่ครั้งสองครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ ฟื้นขึ้นมา

ฉันพยุงแม่หมออิงลุกขึ้นจากพื้น แม่หมออิงนวดที่เอวของเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเหมือนก่อนหน้านี้ “ทำไมเจ้ายังเลือกจะทำหน้าที่เป็นร่างทรงอีกนะ”

“ทำไมจะทำไม่ได้ละคะ ก็ยังดีกว่าแต่งงานกับงูก็แล้วกัน”

“ทำไมน่ะหรือ? ก็เพราะสามีของข้าถูกพวกวิญญาญที่เข้าสิงฆ่าตายน่ะสิ และสิ่งที่เจ้าเลือกมันนั้นไม่ใช่เรื่องที่น่าสนุกอะไรเลยสักนิด ในอนาคตเจ้าก็จะต้องทนทุกข์ทรมานตลอดไป”

ทีแรกฉันคิดว่าตัวเองฉลาดมากที่เลือกจะเป็นร่างทรงของงู แต่เมื่อแม่หมออิงพูดอย่างนี้แล้ว ฉันก็รู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย “แล้วฉันควรจะเลือกอะไรดี ฉันยังเปลี่ยนใจได้อยู่ไหม?”

“แน่นอนว่าเจ้าเปลี่ยนใจไม่ได้แล้ว ของแบบนี้มันคือเรื่องความเป็นความตาย เมื่อเจ้าตกลงไปแล้วก็ต้องทำตามคำพูด ปล่อยมันไปเถอะ ก็รอดูความโชคดีของตัวเองในอนาคตแล้วกันนะ” แม่หมออิงพูด แล้วหยิบกระดาษสีแดงกับพู่กันออกจากข้างในห้องข้าง ๆ หลังจากที่จุ่มพู่กันลงในน้ำหมึกสีดำ แล้ว นางก็เขียนตัวอักษรขนาดใหญ่สองสามตัวบนกระดาษสีแดงว่า “เทพพระเจ้างูยักษ์ผู้ยิ่งใหญ่”

จากนั้นนางก็ยื่นกระดาษที่เขียนด้วยน้ำหมึกส่งให้กับมือฉัน พลางเอ่ย “ชื่อจริง ๆ ของเขาคือ หลิวหลงถิง เขาเคยบำเพ็ญเพียรอยู่ในเขาฉางป๋าย ครอบครัวมีพี่น้องทั้งห้าคน ส่วนเขาเป็นบุตรคนที่สาม เจ้ากลับไปแล้วเอาสิ่งนี้วางไว้บนบ้านของเจ้า เมื่อจุดธูปเสร็จแล้ว เขาจะเป็นเทพประจำตัวของเจ้า และเจ้าก็จะได้เป็นศิษย์ของเขา ต่อจากนี้ไปเจ้าจะต้องเป็นคนซื่อสัตย์และทำในสิ่งที่ถูกต้อง ตั้งมั่นในความดี อย่าให้ความคิดชั่วร้ายและความโลภเข้าครอบงำ มิฉะนั้นพวกเจ้าและไม่ว่าใครหน้าไหนก็จะต้องพบจุดจบที่เลวร้ายทุกคน”

เพียงแค่งูตัวนั้นยอมปล่อยฉันไป จะให้ฉันทำอะไรก็ฉันยอมทำทุกอย่าง ฉันรีบตอบแม่หมออิงอย่างรวดเร็วว่าต่อไปนี้จะตั้งใจทำความดีโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน

กว่าจะกลับมาถึงบ้านพร้อมย่าก็ค่ำเสียแล้ว ฉันแยกตัวมาที่ห้องรังรองแขกห้องเดียวของบ้าน ตามที่แม่หมออิงพูดไว้นั้น ฉันจะต้องเอากระดาษที่เขียนข้อความว่า “เทพพระเจ้างูยักษ์ผู้ยิ่งใหญ่” แล้วติดที่ผนังห้อง หลังจากนั้นก็จัดวางโต๊ะเครื่องเซ้นไหว้ บอกตามตรงว่าในใจของฉันยังรู้สึกตื่นตระหนกอยู่เลย แต่ถึงอย่างไรเมื่อคิดว่าต่อจากนี้จะต้องติดต่อกับงูตัวนั้นทุกวัน ในใจก็รู้สึกกลัวจนสั่นไปหมดแล้ว

ฉันนำธูปที่มีควันลอยขึ้นอย่างไม่ขาดสายปักลงในกระถางธูป จากนั้นก็ก้มกราบลงสามครั้ง เริ่มมีควันบาง ๆ ลอยขึ้นมาในห้อง ฉันมองเห็นเงาราง ๆ เป็นงูเหลือมสีขาวขนาดใหญ่ที่มีลำตัวหนากว่าต้นขาของฉัน มันค่อย ๆ เลื้อยจากโต๊ะบูชาออกมาหมอบอยู่บนพื้น จากนั้นหัวของงูก็บิดเบี้ยวลอกเกล็ดออกเปลี่ยนเป็นหัวของชายหนุ่ม หลังจากนั้นก็ค่อยเป็นลำตัว และไล่ลงไปจนถึงหาง ผ่านไปประมาณห้าถึงหกนาที ก็มีร่างผู้ชายสวมชุดสีขาวหมอบอยู่บนพื้นแทนงูตัวนั้น เขาอายุไม่ถึงสามสิบปี รูปร่างสูงยาวเข่าดี แถมยังมีหน้าตาหล่อเหลาอีกต่างหาก

เมื่อเห็นว่าเขาหน้าตาดี ความรู้สึกรังเกียจก็ลดลงไปเยอะมาก ฉันเลยถามเขาว่า “ท่านคือหลิวหลงถิงใช่หรือไม่?”

หลิวหลงถิงเหลือบมองมาที่ฉันหนึ่งครั้ง เขาขี้เกียจที่จะตอบคำถามฉัน เขาจึงพูดกับฉันตรง ๆ แทนว่า “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ความสัมพันธ์ของเราได้ถูกกำหนดขึ้นแล้ว เพียงแค่ข้าบำเพ็ญเพียรจนสำเร็จ ความแค้นของเราก็จะจบลง”

ฉันฉวยโอกาสนี้รีบพูดเพื่อเอาใจหลิวหลงถิงทันที “เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว ในอนาคตท่านจะต้องเป็นผู้ทรงอิทธิผลมีอำนาจเหนือผู้ใดอย่างแน่นอน แต่ว่าทารกงูในท้องของฉันล่ะ เมื่อไหร่ท่านจะช่วยฉันเอามันออกไป?”

ฉันคิดว่าพอตัวเองยอมรับเงื่อนไขของหลิวหลงถิงแล้ว หลิวหลงถิงก็จะกำจัดงูในท้องของฉันด้วย แต่ฉันไม่คาดคิดว่าเมื่อเขาได้ยินฉันพูดแบบนี้ ก็จะหันหลังกลับมาตอบพร้อมรอยยิ้มชั่วร้ายที่มุมปากของเขา “ที่อยู่ในท้องเจ้าคือลูก ๆ ของข้า เมื่อถึงกำหนดคลอดพวกมันก็ย่อมออกมาเองตามธรรมชาติ”

นี่มันแย่เสียจริง ๆ ฉันรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที ถ้าเป็นอย่างที่แม่หมออิงพูดไว้ เมื่อถึงกำหนดคลอดแล้วฉันก็จะถูกงูที่อยู่ในท้องกัดจนท้องแตกตาย พอพูดถึงตรงนี้ สรุปแล้วมันเกี่ยวข้องกับงูพวกนี้ หรือเพราะเขาแค้นจนไม่ยอมปล่อยฉันไปกันแน่

“แต่ที่มหาเทพพูดก่อนหน้านี้ ท่านหมายความว่าเพียงแค่ฉันเต็มใจเซ่นไหว้บูชาท่าน ท่านก็จะปล่อยฉันไปไม่ใช่เหรอ!”

หลิวหลงถิงพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาออกมาหนึ่งที “ถ้าข้าไม่คิดจะปล่อยเจ้าไป เจ้าก็คงถูกลูก ๆของข้ากัดตายไปแล้วล่ะ ใช่แล้ว พรุ่งนี้จะมีคนมาหาเจ้า ครอบครัวของเขากำลังเผชิญกับเรื่องราวเลวร้าย นี่เป็นงานแรกของเรา ถ้าเกิดว่าเจ้ากล้าทำอะไรผิดต่อข้า ข้าจะไม่คุยกับเจ้าดี ๆ แน่”