Chapter 27

Chapter 27

คืนนี้ท้องฟ้าเปิด พระจันทร์กลมโตลอยเด่นบนท้องฟ้าสีทะมึน รายล้อมด้วยพรรณรายกระจายโดยรอบ อากาศดีมาก ไม่หนาวเกินไป ไม่ร้อนอบอ้าว มีลมพัดโชยเย็นๆ มาปะทะกาย นำพาความสดชื่นสู่หัวใจหญิงสาวที่กำลังนั่งมองดูดาว อยู่บนเนินเขาลูกเตี้ย ห่างจากบ้านพักของตนราวหนึ่งร้อยเมตร

“ยายจ๋า เอยคิดถึงยายจ้ะ” ณศรินทร์เอ่ยเสียงเบา นัยน์ตามองท้องฟ้า แล้วยิ้มบาง ราวกับว่าส่งยิ้มให้ยายแอ๋ว ที่ไม่ได้เจอกันนานหลายเดือน ได้แต่ส่งของไปให้ และโทรสอบถามอาการป่วยของยายเท่านั้น

ณศรินทร์หวนนึกถึงเรื่องราวในอดีต ในวันที่หล่อนมีความสุขกับบิดามารดาและยายแอ๋ว ช่วงเวลานั้นหล่อนคิดว่า เป็นช่วงที่ดีที่สุดในชีวิต มีแต่เรื่องราวที่น่าจดใจ นึกถึงทีไรรอยยิ้มเกิดขึ้นบนดวงหน้า และเปรียบเสมือนเป็นยาวิเศษ รักษาหัวใจช้ำๆ ดวงนี้

ทว่าหลังจากคนที่รักมากที่สุดจากโลกนี้ ชีวิตณศรินทร์พลิกผัน หน้ามือเป็นหลังมือจนถึงทุกวันนี้ ความรู้สึกเดียวที่หล่อนได้รับคือ ความทุกข์ใจนำพาความเสียใจ เจ็บปวดมาสู่อุราทับถมกันจนเป็นกำแพงสูง เป็นปราการอันแข็งแรงมาก ที่ไม่คิดว่า จะพังทลายลงมา

ขณะทอดสายตามอ