Share

Chapter 70

last update Huling Na-update: 2025-12-05 01:45:04

Chapter 70

“เปี๊ยก เอาไปทิ้ง พี่ไม่อยากได้” ณศรินทร์เสียงแข็ง เมื่อเห็นกล่องใส่เครื่องใช้ไฟฟ้าวางอยู่ในบ้าน

“รับไปเถอะพี่ ถือว่าพี่ยักษ์ซื้อให้เตไง เครื่องนึงไม่ใช่หมื่นสองหมื่นนะพี่ สองเครื่องนี้รวมกันแสนสามนะพี่เอย แพงใช่เล่นเลย” วราดรพูดโน้มน้าว “พี่เอยต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้เตไม่ใช่เหรอพี่ ทิ้งของที่ยังไม่ได้ใช้แบบนี้ น้องเตเอาเป็นตัวอย่างจะยุ่งเอานา”

“ใช่ พี่เห็นด้วยนะ จะโกรธ ไม่ยกโทษให้ยักษ์ยังไงพี่ไม่ยุ่ง เพราะพี่ถือว่า เป็นสิทธิ์ของเอย แต่เรื่องนี้พี่คิดว่า เอยต้องรับไว้ ถึงแม้ว่าเอยจะมีกำลังทรัพย์ซื้อได้เอง อีกอย่างมันก็คนละส่วนด้วย” จารุวรรณช่วยพูด

“แต่เอยไม่อยากให้เขาเข้ามาวุ่นวาย แค่นี้ก็มากพอแล้ว” ณศรินทร์ยังใจแข็ง

“ถ้าไม่อยากให้ยักษ์เข้ามาวุ่นวายจริงๆ เอยก็ต้องไม่ยอมให้เขาเข้ามาในชีวิต แม้แต่เฉียดหน้าบ้านก็ไม่ได้ การที่ยักษ์มาเดินป้วนเปี้ยนในบ้านเอยได้ นั่นเท่ากับว่า คำพูดเอยเมื่อกี้ ย้อนแย้งกับการกระทำ” จารุวรรณเป็นคนพูดตรง ตรงชนิดที่ว่า ณศรินทร์อึ้ง “รับไว้เถอะ มันคือน้ำใจของยักษ์”

ช่วยพูดกันขนาดนี้ ณศรินทร์จำยอมให้เครื่องใช้ไฟฟ้าหลักแสนเข้ามาอยู่ในบ้าน และใช้ประโยช
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 79

    Chapter 79 “มั่นใจสิ มากด้วย” เขาตอบกลับทันที “ป้าหญิงเคยเห็นเตในภาพถ่ายที่ยักษ์ให้ดูนะ และการที่อยากเจอหน้าหลาน นั่นเท่ากับว่า ป้าหญิงเปิดใจรับเต เอยอยู่กับป้าหญิงมานานหลายปีก็รู้นิสัยเธอดีนี่ว่า ถ้าเปิดใจรับใคร ป้าหญิงทุ่มให้ทั้งใจ แค่นี้ก็พอทำให้เอยมั่นใจว่า ป้าหญิงจะเป็นไปตามที่ลุงบอก ได้ยินแบบนี้แล้ว ตัดสินใจร่วมมือกับลุง สั่งสอนป้าหญิงไหม” ณศรินทร์ใช้ช่วงเวลาที่วิรัชพูด ตัดสินใจว่า ตนจะเดินไปทางใด อยู่นิ่งๆ เช่นนี้ หรือให้บทเรียนอันมีค่ากับปนัดดา สตรีที่ทำร้ายจิตใจตนมากคนหนึ่ง แล้วยังคิดกำจัดตนด้วย หากฝากบทเรียนให้นางบ้าง ก็คงไม่ใช่เรื่องผิดอันใด “ค่ะ ตกลงค่ะคุณลุง” ณศรินทร์ตกปากรับคำ วิรัชยิ้มพอใจกับคำตอบ “วันมะรืนเราเดินทางกันนะ ลุงจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินให้” “ค่ะคุณลุง” ด้วยเวลาที่ล่วงมากกว่าสามทุ่ม วิรัชขอตัวกลับ เพื่อให้ณศรินทร์พาเตชธรไปอาบน้ำและเข้านอน เมื่อเข้ามานั่งในรถยนต์ วิรัชโทรศัพท์บอกกรชวิล กับความสำเร็จของตน อันที่จริงแล้ว เหตุผลที่วิรัชเอ่ยบอกณศรินทร์ เขาไม่ได้คิดตามนั้น แต่เป็นวิธีการโน้มน้าวให้ณศริ

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 78

    Chapter 7820.05 น. แม้ว่าเจ้าของสูตรครัวซองไม่ได้อยู่บ้าน ทว่าจารุวรรณกับวราดรช่วยกันทำอย่างคล่องแคล่ว โดยแบ่งงานกันทำ เตรียมพร้อมไว้สำหรับจัดชุดเบรกในช่วงเช้า ระหว่างที่ทั้งสองกำลังทำงานอยู่นั้น เจ้าของบ้านเดินทางกลับมาพร้อมลูกชาย “คุณลุงใหญ่มารอเอยเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว” จารุวรรณบอกณศรินทร์ ที่ไม่ได้สงสัยอันใด คิดว่าวิรัชคงมาหาหลานชายเช่นเดิม “เดี๋ยวเอยออกมาช่วยนะคะ” จารุวรรณพยักหน้าแทนคำตอบ คนพูดเบี่ยงเท้าเดินเข้าบ้าน “คุณปู่คับ” เตชธรที่เดินเข้ามาในบ้านก่อนมารดา โผกอดวิรัชที่อ้าแขนรับหลานชาย คนเป็นปู่หอมแก้มเตชธรทั้งสองข้างหลายครั้ง “ปู่คิดถึงเตมากๆ เลยครับ” “ผมก็คิดถึงคุณปู่ฮะ คิดถึงคุณพ่อด้วยคับ” เด็กมักปากกับใจตรงกัน “คุณปู่ซื้อของเล่นกับเสื้อผ้ามาให้เตด้วยนะลูก” วิรัชชี้ไปยังถุงกระดาษเจ็ดใบติดโลโก้ห้างสรรพสินค้าขึ้นชื่อ ที่วางอยู่บนพื้น เตชธรพนมมือไหว้วิรัชพร้อมคำขอบคุณ ขยับตัวไปสนใจของเล่น รื้อดูของเล่นในถุง “ถุงนี้ของเอยนะ ลุงซื้อมาฝาก” “ขอบคุณค่ะ” ณศรินทร์ยกมือไหว้ รับถุงใบนั้นไว้ “ลุง

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 77

    Chapter 77ความหนักใจเรื่องพาเตชธรไปหาปนัดดายังคงมีอยู่ แม้ว่าวิรัชรับปากว่าจะช่วยพูดกับณศรินทร์ให้ แต่ไม่รับรองว่า สำเร็จหรือไม่ ก็ต้องลุ้นกันว่า วิรัชทำได้หรือไม่ได้ เรื่องเดินหน้าตามง้อณศรินทร์ กรชวิลยังคงทำอยู่ มีความหวังในทุกวันว่า หล่อนจะยอมยกโทษให้เขา และกลับมาสู่อ้อมกอดตนอีกครั้งสามวันที่ไม่ได้เจอหน้าณศรินทร์กับเตชธร กรชวิลรู้สึกเดียวคือ คิดถึงสองแม่ลูกมาก การคุยกับลูกชายผ่านวิดีโอคอล อาจทำให้ความคิดถึงเบาลง แต่ก็ไม่เหมือนได้คุยต่อหน้า ได้กอด ได้หอม และที่สำคัญ เขาคิดถึงใบหน้าหวานๆ ไร้รอยยิ้มของณศรินทร์ ถึงแม้ว่า หล่อนปั้นปึงใส่ตน แทบไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำไป ทว่ากรชวิลก็อยากเห็นหน้าณศรินทร์ทุกวัน แล้ววันนี้เขาจะได้เห็นหน้าหล่อนสมใจคนที่กรชวิลคิดถึงคนหนึ่ง ก็คิดถึงเขาไม่แพ้กัน คนนั้นคือ เตชธร ที่โทรศัพท์หาบิดาวันละไม่ต่ำกว่าหกครั้ง กรชวิลกดรับสายทุกครั้งอย่างไม่มีความรำคาญ หรือแสดงออกว่าไม่อยากรับสาย เขาดีใจด้วยซ้ำไปที่ลูกชายคิดถึงตน“ผมคิดถึงคุณพ่อมากๆ เลยฮะ คุณพ่อรีบกลับมาหาน้องเตนะคับ น้องเตอยากกอดคุณพ่อ อยากหอมแก้มคุณพ่อด้วยฮะ” เสียงอันแสนน่ารักบอกบิดา กรชวิลยิ้มกว้างกับคำร

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 76

    Chapter 76 หนึ่งเดือนต่อมา บ้านชวนชมยังคงเงียบเหงาเช่นเดิม กรชวิลกับกรชีวันใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพมากกว่าที่นี่ ทั้งสองไม่ห่วงเรื่องธุรกิจทางนี้ เพราะอยู่ตัว และมีกิตติกับวิบูลย์ สองลูกน้องของกรชวิลคอยดูแล ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องผิดที่ลูกชายจะไม่อยู่ดูแลแม่ มาเป็นครั้งคราว เนื่องจากสองหนุ่มโตมากพอมีชีวิตเป็นของตนเอง อีกทั้งด้วยนิสัยปนัดดา ที่ไม่ยอมรับอะไรง่ายๆ หยิ่ง จองหอง ถือตนถือดีว่าตนเองถูก นางจึงอยู่ตามลำพังกับสาวใช้ นับแต่วันที่ปนัดดาได้ยินการสนทนาของเภาและอ้น ความคิดนางเริ่มเปลี่ยนไป ยอมรับกับตัวเองว่า ทิฐิมากเกินไป รู้ทั้งรู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่ก็ไม่ยอมรับความจริง สุดท้ายก็ต้องเจ็บปวดใจเดียวดาย ‘พระท่านถึงสอนเสมอไงว่า คนเราต้องปล่อยวาง อะไรที่ทำให้เราเป็นทุกข์ก็ให้ปล่อยไป แล้วเราจะมีความสุข’ ปนัดดานึกถึงคำพูดอ้น มันจริงตามนั้น หากคนเรารู้จักปล่อยวางและปลง ชีวิตก็จะคลายจากความทุกข์ ความเสียใจ พบแต่ความสุข ได้อุ้มชูหลานตามที่นางตั้งใจและใฝ่ฝัน ขั้นแรกเลยคือปนัดดาต้องทำให้ได้ เมื่อจิตใจอมทุกข์ ร้องไห้ตามลำพัง พานกินอะไรไม่ลง ลำ

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 75

    Chapter 75 “ที่เอยยอมให้เขาเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเอยยังรักเขาอยู่ แต่เพราะต้องการให้เขารู้จักคำว่าเจ็บปวด จากคนที่ตัวเองรัก รู้ซึ้งถึงคำว่า ไม่มีค่าในสายตา แม้พยายามทำดีแค่ไหนก็ตาม” น้ำเสียงเด็ดเดี่ยวมาก จนคนในห้องมองหน้ากัน รับรู้ได้ว่า งานนี้ไม่ง่าย “และตอนนั้นเอยเต็มใจเจ็บปวดเจ็บช้ำทั้งกายและใจ จากน้ำมือของเขา และการที่เขานำตัวมารับส้อมจนเจ็บตัว เขาก็เต็มใจ เอยไม่ได้ร้องตะโกนให้เขาช่วย เขาก็เหมือนเอยค่ะ เต็มใจยอมรับทุกสภาพ เอยจะแค่ขอบคุณเขาค่ะ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตเอย แค่นี้ค่ะ แค่นี้จริงๆ” ณศรินทร์พูดอีกก็ถูกอีก เถียงไม่ได้เลยสักคำ เรื่องนี้ไม่ใครสั่งหรือบงการณศรินทร์ได้ ทุกคนให้หล่อนเป็นฝ่ายตัดสินใจเองว่า จะยอมให้อภัยกรชวิล หรือเป็นเช่นนี้ตลอดไป ดูทรงแล้ว กรชวิลคงใช้ความพยายามหนักหนาสาหัสกว่านี้อีกหลายสิบเท่าแน่นอน ขณะในห้องรับแขกกำลังพูดคุยเรื่องกรชวิล ในห้องสองพ่อลูกนอนกอดกันบนเตียง เตชธรหอมแก้มบิดาหลายครั้ง มือลูบใบหน้าแล้วส่งยิ้มให้ “คุณพ่อเจ็บไหมฮะ” เตชธรถาม ลุกขึ้นนั่งถลกเสื้อดูแผลตรงท้องกรชวิล “มาฮะ เดี๋ยวเตเป่าให้” ค

  • อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ   Chapter 74

    Chapter 74“ฉันไม่ได้เข้าข้างใครทั้งนั้นแหละ ฉันพูดความจริง” นันทนาโต้กลับทันที “ตอนที่แกออกมาจากบ้านพี่ยักษ์ แกมีทั้งเงิน มีทั้งรถและมีคอนโด ทุกอย่างที่แกมี เอามาต่อยอดได้สบาย แต่แกก็ไม่ทำ กลับผลาญซะหมด สุดท้ายก็ต้องขายตัว ทำให้ตัวเองตกต่ำเอง ยังมาโทษคนอื่นอีก ถ้าแกคิดว่าฉันเป็นเพื่อนที่ไม่ดี ก็เลิกคบกันไปเลย ฉันก็เบื่อแกเหมือนกัน” ขณะสองเพื่อนรักกำลังแตกหักกัน สายตาสุวรรณีพลันเห็นบางคนกำลังเดินผ่านร้านอาหารญี่ปุ่นที่ตนนั่งอยู่ หล่อนเพ็งมองจนแน่ใจว่าใช่ จึงเอ่ยบอกอรัญญา “ออย นั่นเอยกับพี่ยักษ์นี่ พี่ยักษ์จูงมือเด็กด้วยนะ ลูกชายเขาหรือเปล่า” ประโยคนี้เรียกความสนใจให้กับอรัญญาทันที หล่อนรีบมองไปยังจุดนั้น ภาพที่เห็นอรัญญาคิดว่า กรชวิลกับณศรินทร์สร้างครอบครัวร่วมกัน มีพยานรักเป็นเด็กชายหน้าตาน่ารัก คนที่หล่อนเกลียดชังมาตลอด เป็นความเกลียดชังฝังใจ ความอิจฉาริษยา ไม่พอใจพลุ่งพล่านจนแทบคุมไม่อยู่ ในขณะที่อรัญญาตกต่ำ ชีวิตย่ำแย่ ณศรินทร์มีความสุขกับกรชวิล ชายหนุ่มที่ครั้งหนึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นสามีตน ความรู้สึกอรัญญาเวลานี้ทับถมยิ่งนัก ที่คิดไว้ว่า ณศริ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status