คบ...ไม่คบ...คบ...ฮื้อ!

รจนากลับมาถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ แม้จะปั่นจักรยานเป๋เกือบพุ่งเข้าพุ่มไม้ข้างทางสองรอบ หรือหวิดแฉลบสอยเสาไฟฟ้าอีกสองสามต้น เพราะคิดถึงตอนที่โดนใครบางคนจูบ

พ่อกับแม่ของเธอกลับจากวัดแล้วกำลังนอนเอนหลังดูละครทีวีตอนบ่ายที่เอาเรื่องเก่าๆ มารีรันใหม่ให้คนดูอีกรอบกันอย่างเพลิดเพลิน พอได้ยินเสียงเปิดประตูก็หันไปมอง

“อ้าว ยัยรจ ไปไหนมาล่ะลูก เมื่อกี้แม่กลับมาเห็นบ้านปิดหมด คิดว่าแกนอนกลางวันในห้องเสียอีก”

“ไปตามหาเจ้าเอริน่ะสิแม่ มันแอบหนีเที่ยวนอกบ้าน”

“แล้วเจอไหม”

“เจอจ้ะ ไปเจอที่ไร่ท้ายซอยนู่น ไปติดหนุ่มบ้านเขาไม่ยอมกลับบ้านเสียด้วย” คนพูดแอบหลบตา จะบอกว่าไม่ได้ติดธรรมดาก็ละอายปากจะเล่าเพราะตัวเองก็มีชนักติดหลังอันบะเริ่มอยู่

นางสีดาและนายแผนหัวเราะอย่างขำขัน

“เออ หมามันก็มีหัวใจนะ รู้จักเลือกแฟนเสียด้วย นี่คงไปติดใจเจ้าวายของพ่อสาธุรูปหล่อเขาล่ะสิ”

พอได้ยินชื่อเจ้าของหมาที่ทำเพิ่งให้หัวใจเธอว้าวุ่น รจนาก็หน้าร้อนผ่าว ปากที่ถูกจูบรู้สึกวูบๆ วาบๆ

“อ้าว เป็นอะไรไปล่ะ ทำไมหน้าแดงแบบนั้น ไม่สบายหรือเปล่าลูก” นายแผนถามอย่างเป็นห่วง แต่วัวสันหลังหวะกลับร้อนตัว

“เปล่าจ้ะพ่อเปล่า รจตากแดดน่ะสิพ่อ เดิน