แชร์

ถึงเนื้อถึงตัว

ผู้เขียน: พิมพ์พิรดา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-27 20:57:30

“โอ๊ะ! นั่นคุณจะทำอะไรน่ะ”

“ก็อะไรไม่รู้มันแทงตรงท้องฉันเนี่ย เลยจะจับออก คุณก็ลุกซักทีสิ”

“ก็บอกแล้วไงว่ายังลุกไม่ได้” ชายหนุ่มกัดฟันบอก

“แล้วทำไมถึงลุกไม่ได้” หญิงสาวถามพลางสะดุ้งเฮือกเมื่อมือสัมผัสกับของร้อนที่แนบหน้าท้องตน “แล้วนี่มันมันอะไร คุณเอาอะไรมาแทงท้องฉันเนี่ย”

“อยากรู้จริงเหรอ” รจนาชะงักกึก ก่อนมองหน้าคนพูดที่อยู่ในระยะประชิด หากแล้วโลกของเธอก็พลันหยุดหมุนไปชั่วขณะทันใด

เมื่อกี้เพราะโคลนบดบังแต่ก็พอมองออกว่าโครงหน้าคงดีประมาณหนึ่ง แต่พอล้างโคลนออกไปถึงได้รู้ว่าทำไมพ่อหนุ่มเจ้าของไร่แห้วผู้นี้จึงเป็นขวัญใจสาวๆ ทั้งหมู่บ้าน คิ้ว ตา จมูก ปาก ได้รูปไปหมดราวกับผ่านมือช่างปั้น

แม่เจ้าโว้ย! นี่มันเงาะป่าถอดรูปชัดๆ หล่อละมุนอะไรเบอร์นั้นล่ะพ่อคุ๊ณ นี่มันใช่คนเดียวกับมนุษย์โคลนเมื่อกี้เรอะ!

“จ้องพอหรือยัง”

“ยัง...เอ๊ย! ไหนใครจ้อง ฉันเปล่านะ...” พอถูกจับได้ก็รีบหันไปมองทางอื่น แต่ทว่าเห็นอะไรในมือตัวเองแวบๆ จึงยกขึ้นดู

ผ้าอะไรวะเปียกๆ นี่มันผ้าขาวม้านี่หว่า มาจากไหนล่ะถ้าไม่ใช่จากคนที่นอนใต้ร่างเธอตอนนี้ รจนาทำตาปริบๆ

“นั่นคุณจะจับ...ถึงเมื่อไหร่”

“จับ...จับอะไรล่ะ”

“ก็มือคุณจับอะไรอยู่ล่ะ” พอทักมา มือก็ขยับลูบๆ คลำๆ สิ่งแปลกปลอมจนรู้สึกว่ามันกำลังแข็งขึงสู้มือกลับก็สะดุ้งใจหายวาบ

“ช่วยบอกฉันทีว่าสิ่งที่ฉันคิดมันผิด”

“แล้วคุณกำลังคิดอะไรล่ะ” ชายหนุ่มแกล้งถาม ตอนแรกก็ตกใจที่อยู่ๆ ก็โดนสาวแปลกหน้ามาจับของรักของหวง แต่พอเห็นสีหน้าตื่นๆ ใกล้ๆ ก็กลับรู้สึกอยากแกล้ง

“ก็คิดว่า...เอ่อ...ข้างล่างนั่นคุณไม่ได้ใส่อะไรใช่ไหม”

“อืม...จริงๆ ผมพันผ้าขาวม้าไว้นะ แต่ดันมีคนมือดีมากระชากออกไปเมื่อกี้” คนมือดีค้อนใส่

“งั้นที่ฉันจับนี่มัน...ใช่! ใช่ไหม”

“อืม! ใช่!”

นั่นไง! ใช่เลย! รจนาหลับตาปี๋ นึกอยากจะตีมือตัวเองให้หัก จับอะไรไม่จับ ดันไปจับของที่ไม่ควรจับ แล้วทีนี้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหน

 “แล้วนี่เราจะทำยังไง” ถ้าลุกเขาก็ต้องโป๊ แต่ถ้าไม่ลุกเธอก็คงต้องนอนให้เขากอดแบบนี้น่ะสิ ถึงจะหล่อ ขาวล่ำ กล้ามท้องแน่นฟิตเปรี๊ยะก็เถอะ แล้วไหนจะไอ้ของร้อนที่อยู่ในมือเธอตอนนี้อีกล่ะจะทำยังไง

“หยุดขยับก่อนได้ไหม!” สาธุคุณกัดฟันบอก เมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งที่กำลังก่อตัวตรงกลางร่างเพราะสัมผัสปลุกเร้าอันวาบหวิว ยิ่งมองใบหน้าที่แดงซ่านทำตัวไม่ถูกของแม่สาวตรงหน้า ความรู้สึกของบุรุษที่เขาห่างหายไปนานก็ถูกกระตุ้นให้ทำงานเต็มตัว

“ไม่งั้นจะให้ทำไงล่ะ นี่คุณช่วยขยับไอ้นั่นออกจากท้องฉันที มันร้อน อึดอัดด้วย”

“ผมก็อยาก แต่มันขยับตอนนี้ไม่ได้”

“ทำไมจะขยับไม่ได้” หญิงสาวถามอย่างเหลืออด ยามที่ร่างกายเธอต้องเสียดสีกับกายบุรุษเปลือยเปล่าแบบเนื้อแนบเนื้อมันก็ทำให้ใจแข็งๆ สั่นไหวได้เหมือนกันนะ

“อยากรู้จริงเหรอ”

“ก็จริงสิ บอกมา...”

“เพราะคุณทำให้ผม...แข็ง...ไปหมดแล้วน่ะสิ!”

ประโยคนั้นทำให้คนฟังถึงกับอ้าปากหวอ เลื่อนสายตาลงไปในจุดที่เขาบอกว่า ‘แข็งไปหมดแล้ว’ โดยอัตโนมัติ

ไอ้หยา...

ระหว่างที่หญิงสาวทำอะไรไม่ถูกนั้นเอง ก็มีบุคคลที่สามเข้ามาเป็นพยานรู้เห็นเหตุการณ์ระทึกขวัญอีกคน...

“พี่รจ! ทำอะไรพี่สาธุน่ะ!”

“โฮ่งๆ!”

หนึ่งคนหนึ่งหมายืนมองมาด้วยสายตาฉงน รจนาหลับตาแน่น จะลุกก็ไม่ได้ ท่วงท่าของเธอและเขาก็ชวนให้คิดดีไม่ได้อีก ไหนจะอะไรๆที่เขาบอกว่าแข็งไปหมดนั่นอีกล่ะ ทำไงดีวะ

“อย่าบอกนะว่าพี่ปล้ำพี่สาธุเขา ทำไมพี่หื่นแบบนี้ล่ะ”

“ไอ้เมรีบ้า ใช่ที่ไหนเล่า ออกไปก่อนอย่าเพิ่งเข้ามา อ๊ะ!” รจนาอุทานลั่นเมื่อเจ้าหมาแสบกระโจนเข้ามางับแย่งผ้าขาวม้าในมือเธอ

“หยุดนะเอริ อย่าเล่น เมรีเอาหมาออกไปที” หญิงสาวรีบดึงผ้าขาวม้าในมือแน่นอีกมือก็ยึดตัวคนที่พื้นไว้ ส่วนน้องสาวก็ช่วยดึงเจ้าหมาหูยาวอีกด้านอย่างทุลักทุเล หากแล้วความบรรลัยก็บังเกิดขึ้น

แคว่กกกก

รจนาใจหายวาบมองผ้าขาวม้าที่ขาดคามืออย่างตกตะลึง แล้วทีนี้เขาจะเอาอะไรนุ่งล่ะ

“หึๆ”

“หัวเราะอะไร ผ้าขาดหมดแล้วคุณจะนุ่งอะไร” หญิงสาวหันมาแหวใส่ ก่อนนิ่งไปเมื่อเห็นรอยยิ้มบาดตาที่ทำให้หัวใจที่คิดว่าตายด้านไปแล้วเต้นตึกตัก

“ยิ้มทำไม คุณโป๊แบบนี้ไม่อายเรอะ”

“ทีคุณกอดคนโป๊ยังไม่เห็นอายนี่”

หมั่นไส้คนปากดี จากที่คิดจะช่วย รจนาเลยเลิกคิด ร่างเพรียวดันตัวออกห่างแต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมให้เธอเอาตัวรอดคนเดียวง่ายๆ จึงรีบฉุดดึงเธอมากอดบังกายเปลือยเปล่าไว้ พลางหันไปทางสาวน้อยที่เพิ่งวิ่งกระหืดกระหอบกลับมาพร้อมผ้าขาวม้าอีกครึ่งผืนที่อุตส่าห์ไปยื้อแย่งจากเจ้าหมาน้อยคืนมาได้ แต่มันก็ไม่พอบังกายแกร่งของเขาได้มิด จนสาธุคุณต้องหันไปขอความช่วยเหลือ

“น้องเมรี ช่วยหาผ้าเช็ดตัวให้พี่ซักผืนได้ไหมครับ”

“อ้อ ได้จ้ะได้” เมรีรีบรับคำ ก่อนวิ่งหน้าตั้งเข้าบ้านไปทิ้งสองหนุ่มสาวไว้ รจนากัดฟันแน่น พยายามไม่มองสบตาเขา

กลิ่นสบู่หอมๆ พร้อมกับไอเย็นที่ส่งผ่านจากกายของคนเพิ่งอาบน้ำมาแตะจมูกไม่ได้ช่วยให้เธอดับความร้อนรุ่มในหัวใจลงได้เลย ตั้งแต่เกิดมาจนโตเป็นสาว มีแฟนก็เคยมีแล้ว แต่ยังไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้มาก่อน

“กลัวเหรอ”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • อ้อนรักหนุ่มบ้านไร่    รจรักพี่สาจ๋าที่สุดเลย (ตอนจบ)

    รจนาเลยไม่ใช่แค่หนู แต่เธอเป็นโครตของโครตหนูที่ตกบ่อเพชร หลังแต่งงานหญิงสาวก็ย้ายไปอยู่ที่กระท่อมกลางไร่กับสามีสองคน ระหว่างที่รอเรือนหอที่เจ้าบ่าวทุ่มทุนสร้างให้ใหม่เสร็จ เพื่อต้อนรับสมาชิกใหม่ที่กำลังอยู่ในท้องแม่สาวขี้อ้อนอีกสองหน่อนี่ยังไม่นับสมาชิกลูกหมาพันธุ์บีเกิ้ลผสมพันธุ์ทางอีกโขยงที่เธอและสามียังทะเลาะกันเรื่องตั้งชื่อไม่เสร็จ และคงทะเลาะกันไปจนกระทั่งลูกแฝดในท้องของรจนาคลอดไร่ของสาธุเริ่มมีชื่อเสียงไปทั่วเพราะสองผัวเมียช่วยกัน รจนาคืออดีตพีอาร์มือโปรเก่า เธอทำงานดีเยี่ยมจนทำให้ไร่ของสามีโด่งดังไปไกล จนเพื่อนที่ทำงานเก่าพลอยอิจฉาพอพูดถึงที่ทำงานเก่า ข่าวล่าสุดที่รจนาได้รับคือ...เพื่อนร่วมงานรุ่นน้องอย่างดาริกาถูกจับได้ว่าแอบกิ๊กกับอดีตเจ้านายหัวงูในที่ทำงาน เพราะเมียของอีกฝ่ายบุกมาหาพร้อมด้วยของกำนัลเป็นน้ำกรดอย่างดี แต่คนให้ดันมือไม่แม่น แทนที่จะสาดหน้าชู้รักของผัว แต่ดันสาดผิดไปโดนเป้าของผัวตัวเองแทนจนต้องตัดทิ้งทั้งพวง!ตอนเห็นข่าวแรกๆ รจนาตัดสินใจไม่ถูกเหมือนกันว่าควรสงสารหรือสมน้ำหน้าคนเจ้าชู้พรรค์นั้นดีส่วนดาต้าก็ถูกไล่ออกเพราะทำงานไม่ได้เรื่องแต่ใช้เต้าไต่เพื่อแย่

  • อ้อนรักหนุ่มบ้านไร่    พี่สาจ๋า...มันจะเจ็บมากไหม

    “พี่สาจ๋า...มันจะเจ็บมากไหม รจกลัว”โอ๊ย...ทำไมน่ารักแบบนี้วะเมียกู! แค่นี้ก็รักจนจะคลั่งตายแล้วมั้ยเนี่ย แบบนี้เขาจะไปไหนรอดวะ ต่อให้ไปได้ก็ไม่ไปแล้วสาธุคุณส่งยิ้มหวานปลอบขวัญสาวเวอร์จิ้น เขาพอรู้ว่าครั้งแรกนั้นยอมมีเสียเลือดเสียเนื้อกันบ้าง ชายหนุ่มกดจูบเธอที่แก้มและหน้าผากก่อนมาหยุดที่ริมฝีปากช่างเจรจา ก่อนมอบคำหวานที่มาจากหัวใจและความรู้สึกที่มอบให้เธอเพียงคนเดียวเท่านั้น“พี่รู้ว่ารจกลัว และรู้ด้วยว่านี่เป็นครั้งแรก แต่พี่จะพยายามไม่ทำให้รจเจ็บมากนักดีไหมครับ แต่ถ้ารจเจ็บหรืออยากจะหยุดก่อนก็ค่อยบอกพี่ พี่รับปากว่าจะไม่หักหาญน้ำใจรจ จะรอให้รจเป็นของพี่ด้วยความเต็มใจดีไหม”รจนาฟังแล้วน้ำตาคลอ ก่อนพยักหน้าข่มความกลัวเมื่อตัดสินใจแล้ว และอีกฝ่ายก็น่ารักกับเธอขนาดนี้เป็นไงเป็นกัน! จัดมาเลยพี่ เจ็บหน่อยแต่ฟินก็เอาวะนาทีนี้หญิงสาวกัดฟันแน่นเมื่อถูกความใหญ่โตของเขากดเข้ามาภายใน แต่ความคับแคบทำให้สาธุคุณต้องค่อยๆ ใจเย็น และปลุกเร้าอารมณ์เธอให้ผ่อนคลายไม่เกร็งเพื่อให้ความเจ็บทุเลาเบาบางและเปลี่ยนเป็นความฟินในที่สุดเสียงหวานคลอเคล้ากับเสียงพร่ากระเส่าขับขานเป็นห้วงทำนองรักที่สอดรับประสา

  • อ้อนรักหนุ่มบ้านไร่    จ๋า...รจนาของพี่

    “ขวัญเอ๊ย ขวัญมา...”เสียงหวานกระซิบก่อนจะเงยหน้าสบตา “หายหรือยังจ๊ะ”สาธุคุณแกล้งส่ายหน้า “ยังไม่หาย”พอขาดคำหญิงสาวก็กดจูบที่ปากเขาไปอีกที คราวนี้ทำใจกล้าใช้ปลายลิ้นละเลงและแกล้งดูดดึงกลีบปากล่างของเขาเล่นเบาๆ อีกที“แล้วแบบนี้ล่ะ หายไหม”สาธุคุณใจเต้นแรง ลมหายใจสะดุดเบาๆ ก่อนส่ายหน้า“ไม่หาย”“ทำไมขวัญอ่อนจังล่ะสาจ๋า...” หญิงสาวยิ้มพลางยื่นริมฝีปากไปจูบอีกครา คราวนี้เขารีบเผยอปากรอรับ และเมื่อเธอทำใจกล้าสอดลิ้นเข้าไปในปากเขา ชายหนุ่มก็ครางเบาๆ อย่างชอบใจในความน่ารักของแฟนสาว ก่อนที่จะโต้ตอบกลับมาให้เธอหลงเขาหัวปักหัวปำบ้างรจนาถูกรสจูบหวานครอบงำจนใจกระเจิง ยามที่เขาพรมปลายลิ้นเข้าหาและจุมพิตเธอแบบสูบวิญญาณทั้งเป็นนั่น หญิงสาวก็เริ่มจะหายใจไม่ทันทำให้ต้องวิงวอนเขาทางสายตาสาธุคุณจึงยอมผ่อนแรงจูบให้เธอได้หายใจหายคออีกครั้ง ชายหนุ่มโอบกอดเธอเข้ามาจนชิดใกล้“เราแต่งงานเสียพรุ่งนี้เลยไหม พี่ไม่อยากโสดแล้ว อยากมีรจเป็นเมีย อยากให้เมียจูบรับขวัญแบบนี้ทุกวันทุกคืนเลย”จะน่ารักไปไหนวะแฟนฉัน หลงจนหัวจะทิ่มแล้วเนี่ย“ดีเหมือนกัน พี่รีบไปขอรจกับพ่อแม่สิ หอบสินสอดไปเยอะๆ ล่ะจะได้ตบปากพวกชอบนินทา

  • อ้อนรักหนุ่มบ้านไร่    แต่งงานกันดีไหม

    “รจจะทิ้งพี่ได้ลงคอจริงเหรอ” ชายหนุ่มถามเสียงเว้าวอน“ใครทิ้งใครกันแน่ โอ๊ย! ช่างเถอะ เอาเป็นว่าต่างคนต่างอยู่แล้วกัน เรายังเป็นเพื่อนบ้านกันได้”“แต่พี่ไม่อยากเป็นเพื่อนบ้านกับรจแล้วนี่”รจนาถอนหายใจพรืด อะไรวะ ขนาดสถานะเพื่อนบ้านเขาก็ไม่อยากให้ งกอะไรขนาดนั้น“งั้นเป็นศัตรูเลยดีไหม จะได้จบๆ ไม่ต้องเห็นหน้า ตายไปไม่ต้องเผาผี จะเอาแบบนี้ก็ได้นะ” บอกว่าจะพูดจาดีๆ แต่ไหงอินเนอร์มาเต็มอีกแล้วนี่“รจพูดจบหรือยัง”“อืม...จบแล้ว งั้นก็แยกย้ายเนอะ” หญิงสาวเอ่ยพลางจะตรงไปอุ้มหมากลับบ้าน แต่ยังไม่ทันเดินไปไหน ก็ถูกอุ้มจนตัวลอยขึ้นจากพื้นเสียก่อน“นี่! จะทำอะไร”“ทำน้ำปลาหวานให้เมียกินไง”“ไปทำให้ยัยนางเอกปากแดงนั่นกินสิไป เขาอาจจะชอบ ปล่อยฉันลงนะ”“พี่ไม่ได้กลับไปคบกับลูกเกด!”“ก็เรื่องของคุณสิ มาบอกฉันทำไม...เอ๊ะ! เมื่อกี้คุณว่าไงนะ” หญิงสาวชะงักกึก หน้าตาเหรอหราอย่างน่าเอ็นดูในสายตาชายหนุ่ม“พี่บอกว่าพี่ไม่ได้กลับไปคบกับลูกเกด ไม่มีทางกลับไปคบเขาด้วย เลิกแล้วเลิกเลยลาขาด” รจนาขมวดคิ้วแน่น“แล้วรูปที่คุณไปกอดแฟนเก่านั่นล่ะคืออะไร”“เขาขอให้พี่ช่วยเรื่องงานในวงการ พี่ก็ช่วยไปตามประสาคนเคยรู้จั

  • อ้อนรักหนุ่มบ้านไร่    รจไม่คิดถึงพี่บ้างเลยหรือไง

    รจนาฟังแล้วอยากจะกรี๊ด เธอหรืออุตส่าห์ไม่ไปที่นั่น แล้วนี่อะไรกัน เจ้าเอริบ้านี่ ดันมาทำเสียเรื่อง แล้วทีนี้จะยังไง ถ้าไปที่นั่นก็ต้องเจอเขา หรืออาจเจอแฟนเก่าที่กลายเป็นแฟนใหม่เขาอีกครั้งล่ะสิเอาไงดีวะเนี่ย ตัดหางปล่อยวัดเสียดีไหม ไอ้หมาไม่รักดีนี่“เมรีว่างไหม พี่วานไปดูเจ้าเอริที่ท้ายซอยหน่อยสิ”“เมรีก็อยากไปให้นะพี่รจ แต่ต้องทำงานที่อาจารย์สั่งน่ะสิ เยอะเสียด้วย ทำทั้งคืนจะเสร็จไหมไม่รู้ ทำไมพี่ไม่ลองโทรถามเจ้าของไร่ทางนั้นเขาดูล่ะว่าเห็นหมาเราไหม”โทรไปให้เขาได้ใจน่ะสิ เรื่องอะไรเธอจะทำให้โง่“เออๆ พี่ไปเองก็ได้ คอยดูนะ ถ้าเจอจะตีให้ ไม่ได้สิมันท้องอยู่ตีไม่ได้ งั้นให้อดขนมสามวันละกัน” หญิงสาวบ่นอุบ ก่อนคว้าจักรยานปั่นออกไป พอคล้อยหลังพี่สาว คนที่บอกต้องทำงานส่งอาจารย์ก็เงยหน้าตาวาว หันไปคว้าโทรศัพท์มากดส่งไลน์รัวๆ“ขอโทษนะพี่รจ น้องทำเพื่อพี่ อโหสิให้กันเถอะนะ” ไร่ของเขาก็ยังคงเป็นเหมือนครั้งสุดท้ายตอนวันที่เธอจากมา รจนามองบ้านของเจ้าของไร่ที่วันนี้ปิดเงียบเชียบราวกับไม่มีคนอยู่ เจ้าของไร่คงไปทำงานในไร่ หรือไม่แน่ว่าอาจจะกำลังพาแฟนไปเปิดตัวให้คนงานรู้จักในฐานะว่าที่นายหญิงคนใหม

  • อ้อนรักหนุ่มบ้านไร่    คิดจะหาผัวใหม่งั้นเหรอ

    พอไปถึงหน้าบ้านสาวที่คิดถึง ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม บ้านปิดเงียบเชียบราวกับไม่มีคนอยู่ ชายหนุ่มชะเง้อคอยาวมองเข้าไปในบ้านหวังจะเห็นใครออกมาเปิดประตูให้“มีใครอยู่ไหมครับ”“โฮ่ง!” ชายหนุ่มหันขวับไปทางเสียงทักทายจากใต้แคร่ไม้ไผ่ก็เห็นเจ้าหมาบีเกิ้ลของเธอนอนพังพาบอยู่ ดูเหมือนมันจะอ้วนขึ้นกว่าตอนที่เห็นครั้งสุดท้ายจนแปลกตาสาธุคุณขมวดคิ้วคำนวนเวลาในใจ หรือว่า...หมาของเธอจะท้องลูกเจ้าวายของเขาเสียแล้ว“เอริ...มานี่มา”เพราะความคุ้นเคยที่มุดรั้วเข้าบ้านเขาอยู่เป็นเดือนๆ ทำให้เจ้าหมาน้อยยอมเดินมาหาชายหนุ่มอย่างดีใจ หากพูดได้มันคงถามหาแฟนหนุ่มที่นอนเหงาซึมกระทืออยู่ที่บ้านเขาเป็นกระบุงไปแล้ว“คิดถึงเจ้าวายล่ะสิ ไม่ได้เจอกันกี่วันแล้วเนี่ย”“โฮ่งๆ!” ชายหนุ่มเผลอยิ้ม ก่อนที่ทำหน้าเซ็ง“ฉันก็คิดถึงเจ้านายแกเหมือนกัน แกรู้ไหมว่าเขาหายไปไหน”“รู้สิ!”คราวนี้ไม่ใช่เสียงหมา แต่เป็นเสียงของ...“น้องเมรี...”คนถูกเรียกยืนหน้าบึ้งไม่ยิ้มแย้มให้เขาเหมือนเคยเอาล่ะสิ ไม่ใช่แค่แฟน กระทั่งน้องสาวแฟน หรือพ่อแม่ของเธอก็คงจะโกรธเขาเหมือนกัน งานเข้าแล้วไอ้สาธุ!“พี่สาธุมาทำอะไรที่นี่เหรอ มาหาใคร” เมรีถามเสียง

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status