Share

บทที่ 2168

Penulis: จุ้ยหลิงซู
สีหน้าพระสนมอวี้เฟยเคร่งขรึมไปแล้ว

นางรู้ว่าฟู่จาวหนิงน่าจะไม่ไว้หน้านาง แต่ไม่คิดว่าฟู่จาวหนิงจะพูดตรงไปตรงมาแบบนี้ นี่เท่ากับตบฉาดหน้านางเลยทีเดียว

ต่อให้แค่พูดประชดประชัน แต่นางก็ยังแสร้งทำเป็นฟังไม่ออกได้

การใช้ชีวิตในวังหลัง นางไม่เคยเห็นหญิงสาวคนไหนที่ตรงไปตรงมาแบบฟู่จาวหนิงเลย! เป็นความผิดแผกที่ประหลาดสุดๆ!

"พระชายาอ๋องเจวี้ยนล้อเล่นเสียแล้ว" พระสนมอวี้เฟยเอ่ยขึ้นเสียงอึกอัก

องค์จักรพรรดิเหลือบมองนางผาดหนึ่ง ในสายตาสงสัยขึ้นมาบ้างแล้ว หรือว่าพระสนมอวี้เฟยจะยังทำเรื่องไม่สำเร็จ

"พระชายาอ๋องเจวี้ยน วิชาแพทย์ของพระสนมอวี้เฟยค่อนข้างไม่เลวเลย นางน่าจะไม่เคยเข้าร่วมงานประชุมหมอใหญ่ ถ้าหากไปเข้าร่วมก็น่าจะเข้าสมาคมหมอใหญ่ได้ ได้รับป้ายอนุญาตหมอสีทอง"

องค์จักรพรรดิมองฟู่จาวหนิง สายตาเหลือบมองไปที่ท้องของนาง

แต่ฟู่จาวหนิงก็ยังเห็นสายตาของเขา และรู้สึกขยะแขยงขึ้นมาทันที

ถูกผู้ชายคนหนึ่งใช้สายตากวาดมองมาที่ท้องน้อย มันรู้สึกไม่สบายเอาเลยจริงๆ

สองมือนางยกขึ้นไขว้กันบังเอาไว้ด้านหน้า สายตาเย็นเยียบลงมาพอควร ไม่พูดอะไรต่อจากคำพูดขององค์จักรพรรดิ

องค์จักรพรรดิเห็นว่านางไม่พูดอะไรต่
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2356

    เสิ่นเชี่ยวพิจารณาตัวอวี๋เซียนเอ๋อร์ในฐานะแม่ แน่นอนว่านางไม่ได้รู้สึกดีด้วยกับอวี๋เซียนเอ๋อร์คิดจะมาแย่งสามีลูกสาวนาง ก็คือจะมาทำลายความสุขของลูกสาว แล้วนางยังต้องทำหน้าดีดีกับคุณหนูของเจ้าเมืองคนนี้ด้วยหรือ?"ไม่ใช่ว่าข้ายกยอตัวเองหรอกนะ แต่ลูกสาวข้าดีกว่าเจ้ามากมายนัก ไม่ว่าจะมองจากด้านไหน เจ้าก็ไม่มีอะไรที่จะเทียบนางได้เลย"เสิ่นเชี่ยวพูดจบด้วยสีหน้าขรึม มองไปทางเซียวหลันยวน"ท่านอ๋อง ท่านคิดว่ายังไงล่ะ?"เสิ่นเชี่ยวก่อนหน้านี้ยังมีเลี่ยงๆ เซียวหลันยวนอยู่บ้าง แม้ว่าความแค้นระหว่างพวกเขาจะแก้ไขไปแล้ว ถูกยืนยันแล้วว่าเป็นการเข้าใจผิด แต่ถึงยังไงประสบการณ์ที่เผชิญมาตลอดหลายปีทุกคนก็แบกรับกันมาอย่างแท้จริง ได้กลืนความขมขื่นหลายปีนั้นกันลงไปจริงๆดังนั้นก่อนหน้านี้นางจึงรู้สึกว่าระหว่างพวกเขาอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขก็ดีมากแล้ว แต่ทางที่ดีอย่าอยู่ด้วยกันนักดีกว่า ถึงยังไงก็ไม่มีอะไรจะคุยกันเท่าไรนักแต่ตอนนี้นางกลับพูดกับเซียวหลันยวนก่อน กระทั่งดูมีพลังอยู่หน่อยๆ ด้วยในฐานะสามีของจาวหนิง ถ้าเขาพูดดีดีถึงหญิงสาวคนอื่นแม้สักนิด นั่นก็คือผิดแล้ว ถึงยังไงหญิงสาวคนนี้ก็คิดจะแทรก

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2355

    อวี๋เซียนเอ๋อร์มองเซียวหลันยวนอย่างงงงันถึงแม้ แม้คำพูดของเขาเหมือนจะดูไม่เคารพต่อตระกูลอวี๋ ว่าตามหลักการ นางควรจะโกรธมาก แต่นางกลับโกรธไม่ออกนางกระทั่งรู้สึกว่า เขามีพลังแบบนี้จริงๆ พูดคำพูดเช่นนี้ออกมาได้ก็ดูสมเหตุสมผลอยู่"ท่านคิดว่าตนเองเป็นคนจากราชวงศ์จริงหรือ?"อวี๋เซียนเอ๋อร์หลังจากตั้งสติกลับมาได้ก็ยังฝืนความเย่อหยิ่งเอาไว้ เชิดคางมองเขาอย่างโอหังเหล่าเพื่อนของนางพอได้ยินว่ามีคนหลายคนเข้ามา นอกจากความตกใจแล้ว ก็ยังอยากรู้อยากเห็นต่อตัวพวกเขามาก แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อตัวตนฐานะของคนเหล่านี้โดยเฉพาะใต้ฝ่าพระบาทอ๋องเจวี้ยนคนนี้พวกเขารู้สึกว่า จะต้องเป็นคนจากภายนอกที่เข้ามาตงฉิง แล้วพบเมืองอั้นโดยไม่ตั้งใจ จากนั้นก็เกิดความละโมบขึ้นมา แต่งเรื่องตัวตนฐานะขึ้น คิดจะเข้ามาแย่งชิงเมืองอั้นถ้าหากหลอกเจ้าเมืองกับพวกเขาไปได้ เช่นนั้นอีกฝ่ายก็สามารถขึ้นเป็นนายใหม่ของเมืองอั้นได้"ได้ยินว่า ในอดีตคนของราชวงศ์เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น ตอนนั้นจักรพรรดินีออกไปทำการทูตที่ต้าชื่อ และตายอยู่ที่ต้าชื่อ ส่วนคนที่อยู่ในเมืองหลวง ก็ล้วนตายไปพร้อมกับการล่มสลายของเมืองหลวง ตงฉิงไม่มีราชวงศ์มา

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2354

    อวี๋เซียนเอ๋อร์เดิมทีก็ไม่อยากแต่งกับเซียวหลันยวนนางไม่เชื่อคนที่เข้ามาตงฉิงจากภายนอก รู้สึกว่าคนที่มาจากภายนอกจะต้องซับซ้อนมาก ใครจะรู้ว่าเป็นคนดีหรือเปล่า?ยิ่งไปกว่านั้น ชายคนนี้ยังบอกว่าตนเองมีภรรยาแล้วด้วย แล้วทำไมนางจะต้องไปแย่งความโปรดปรานกับหญิงสาวคนอื่นด้วยล่ะ? เหมือนนางมาช้าไป สิ่งนี้ทำให้นางรู้สึกไม่ยินยอมทำอย่างกับว่าตนเองต้องเข้าไปแทรกกลางระหว่างสามีภรรยา เป็นคนนอกเว้นเสียแต่นางจะได้ชายคนนี้มาก่อนแต่พอได้ยินว่าชายคนนี้ไม่ยินยอมจะแต่งงานกับนาง นางก็ไม่พอใจขึ้นมาตัวนางปฏิเสธเองยังพอทน แต่มีสิทธิ์อะไรที่ชายคนนี้มาปฏิเสธนาง?ดังนั้นนางจึงมาถามกับเซียวหลันยวนแต่ตอนที่นางเห็นเซียวหลันยวน ใจของนางก็เต้นโครมครามราวดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานนางไม่เคยเห็นชายหนุ่มที่มีบุคลิกเฉพาะตัวแบบนี้มาก่อนในเมืองอั้น ทุกคนอันที่จริงก็ไม่ได้ออกไปภายนอกนานแล้ว สิ่งที่พบเห็นตั้งแต่เด็กก็เป็นแค่ทั้งหมดในเมืองอั้นเท่านั้น คนที่เจอหน้าด้วยก็มีแต่คนในเมืองอั้นถ้าไม่ผ่านประสบการณ์ ไม่มีทางมีบุคลิกเฉพาะตัวที่แข็งแกร่งแบบนี้แน่รวมถึงพ่อของนาง อวี๋เซียนเอ๋อร์รู้สึกว่าพ่อของนางไม่มีได้มีควา

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2353

    หญิงสาวที่ประตู อายุประมาณสิบแปดปีเป็นวัยที่กำลังเบ่งบานดุจดอกไม้แรกแย้ม ตาคมฟันขาวผ่อง อ้อนแอ้นอรชร ทั้งยังเปี่ยมด้วยความมีชีวิตชีวาแห่งวัยเยาว์ชุดกระโปรงสีม่วงของตงฉิง ขับเด่นให้นางดูเปล่งปลั่งมีชีวิตชีวานางมองเซียวหลันยวน สีหน้าดูไร้เดียงสาดื้อรั้น ริมฝีปากยื่นออกมาเล็กน้อย"นี่ ท่านบอกว่าจะไม่รับข้าเป็นภรรยารึ?" นางถามออกมาเสียงใส ในน้ำเสียงดูเอาแต่ใจอยู่บ้างชิงอีที่คอยเฝ้าอยู่ข้างๆ พอเห็นท่าทางเช่นนี้ของนาง บนหน้าผากก็มีเหงื่อเย็นผุดออกมาดูท่าคนคนนี้ น่าจะชอบท่านอ๋องเข้าเสียแล้วเมืองอั้น ยังมีคนอยู่ใช้ชีวิตอยู่จริงๆ ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเมืองของพวกเขาคิดว่า มนุษย์ที่ด้านนอกน่าจะตายกันไปแล้วกว่าครึ่ง เมืองอั้นถ้าอยากจะอยู่รอดต่อไป ก็จำเป็นที่จะต้องมีคนดังนั้น หลายปีนี้ พวกเขาจึงสนับสนุนให้ประชาชนในเมืองมีลูกพอเข้าเมืองอั้น พวกเขาก็เห็นวัยรุ่นชายหญิงจำนวนมาก เด็กเล็ก และยังเห็นคนที่อุ้มทารกไว้ในอ้อมแขนอีกด้วยภาพที่เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาไร้ขีดจำกัดนี้ ทำให้พวกเขาทุกคนต่างรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งเด็กมากขนาดนี้ อธิบายได้ว่าประชาชนในเมืองอั้นมีอยู่ไม่น้อยเลย ยิ่งไป

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2352

    "พระชายา" จงเจี้ยนสีหน้าตื่นเต้นเล็กน้อย "นอกจากบ้านอุทยานที่นี่ พวกเรายังพบเมืองอีกแห่งหนึ่ง น่าจะอยู่ใกล้กับเมืองหลวงจักรพรรดิ คนของเราล้วนตั้งค่ายกันอยู่ด้านนอกเมือง ทุกวันจะเข้าไปทำความสะอดาเมือง เตรียมพร้อมสำหรับซ่อมแซม""เมืองนั้น ท่านอ๋องตั้งชื่อเมืองใหม่แล้ว ชื่อว่าเมืองจิ่น""เมืองจิ่น?"ฟู่จาวหนิงไม่เคยได้ยินเซียวหลันยวนเอ่ยถึงเลย เพราะทุกวันเรื่องที่เขาต้องจัดการมีเยอะมาก ส่วนนางก็วุ่นกับการเขียนหนังสือแพทย์ สกัดยา บางครั้งเขาก็จะเลือกเรื่องที่น่าสนใจมาเล่าให้นางฟัง บางครั้งกลับรู้สึกว่าพูดมากเกินไปแล้วนางจะรำคาญดังนั้น จึงมองข้ามเรื่องบางเรื่องไปฟู่จาวหนิงเองก็คิดว่าจะรอให้มาถึงตงฉิงก่อนแล้วค่อยมาแก้ไปทีละเรื่อง"ใช่แล้ว นี่เป็นเมืองแรกที่เราจะบูรณะซ่อมแซม หอเมืองและกำแพงเมืองส่วนใหญ่ของเมืองจิ่นยังคงดีอยู่ เสียหายไปบางส่วนเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นบ้านเรือนด้านในส่วนใหญ่ก็ยังดีอยู่ เพียงแต่ตอนนั้นอาจจะถูกน้ำท่วมไหลผ่าน"จงเจี้ยนคิดถึงสภาพในอดีต ก็อดทอดถอนใจขึ้นมาไม่ได้"เคยน้ำท่วมหรือ? แล้วประชาชนด้านในล่ะ?" ฟู่จาวหนิงได้ยินใจก็เกร็งขึ้นมาหรือว่าประชาชนทั้งเมืองจะ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2351

    ทิวทัศน์ของตงฉิงงดงามอย่างที่สุดราวกับว่าในหนึ่งวันคนละช่วงเวลาก็จะมีทิวทัศน์งดงามคนละแบบ ตอนนี้ช่วงรุ่งเช้าเป็นความรู้สึกเหมือนแดนเซียนเย็นยะเยือกที่ถักทอจากขุนเขามืดมิดกับหมอกยามเช้าเมื่อวานช่วงค่ำ เป็นท้องฟ้าพร่างด้วยแสงยามเย็นซึ่งเปลี่ยนสีสันอย่างรวดเร็วตอนกลางวันทั้งหมดกลับสว่างไสว ภูเขาคือภูเขา แม่น้ำคือแม่น้ำ แทบไม่เห็นฝุ่นเลย ดังนั้นต่อให้ต้นไม้ข้างทางก็ยังเขียวเข้ม ดูเหมือนไม่มีฝุ่นเกาะเลยแม้แต่น้อย เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาฟู่จาวหนิงชอบตงฉิงมากนางไม่รู้ว่าเพราะที่นี่เคยมีร่องรอยอารยธรรมของมนุษย์ แล้วถูกธรรมชาติปกคลุมไปอีกครั้งหรือเปล่า ดังนั้นจึงได้ปรากฏทิวทัศน์ธรรมชาติที่งดงามและไม่หยาบกระด้าง หรือว่าตอนที่แคว้นตงฉิงยังอยู่ ก็เพิ่มเสน่ห์ทางวัฒนธรรมท้องถิ่นเข้าไปในทัศนียภาพงดงามนี้อยู่แล้วแต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ตอนนี้นางก็คาดหวังที่จะเห็นตงฉิงถูกสร้างขึ้นใหม่อีกครั้ง"คุณหนู ที่นี่ตอนเช้ายังหนาวอยู่นะเจ้าคะ" เสี่ยวเยว่เดินออกมา นำผ้าคลุมชิ้นหนึ่งมาคลุมบนตัวนาง"เสี่ยวเยว่ เจ้าชอบที่นี่ไหม?" ฟู่จาวหนิงมองเสี่ยวเยว่ผาดหนึ่ง "อยากกลับไปต้าชื่อไหม?"เสี่ยวเยว่ส่ายหั

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status