Share

บทที่ 2190

Author: จุ้ยหลิงซู
รวมถึงเจ้าอารามโยวชิงด้วย

นางเดิมทีก็ลุกขึ้นมาครึ่งตัวแล้ว จึงค่อยๆ นั่งกลับลงไป

คนเหล่านี้ ในใจเย็นชากันมาก

แต่พวกเขาไม่สนใจ นางเองก็ไปสนใจไม่ได้

ตอนนี้นางมองออกแล้ว องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไม่เป็นอะไรเลย เป็นได้แค่ภาระ เป็นได้แค่ความยุ่งยาก

"ไปดูหน่อย อย่าให้นางวิ่งพล่านในจวนอ๋อง" เซียวหลันยวนส่งสายตาให้สือลิ่ว

"ขอรับ"

สือลิ่วตามออกไปทันที

หยวนอี้ตกตะลึงอีกครั้ง "ความหมายของอ๋องเจวี้ยนคือ องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นจะไม่วิ่งออกไปจากจวนอ๋องเจวี้ยนหรือ?"

เมื่อครู่พอนางพูดแล้วก็พุ่งออกไปแบบนั้น นางยังคิดว่าจะออกจากจวนอ๋องเจวี้ยนไปเสียอีก

เซียวหลันยวนหัวเราะเย็นชา "หลังจากนางวิ่งออกไปก็เลี้ยวซ้าย นั่นไม่ใช่ทิศของประตูจวนอ๋องเสียหน่อย"

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกลัวตายมาก นางรู้ว่าต้าชื่อไม่คิดจะล้มเลิกเรื่องจับตัวนาง ในเมืองหลวงเองก็ไม่รู้ว่ามีองครักษ์ต้าชื่อคอยหาตัวนางอยู่หรือเปล่า

ถ้านางออกจากจวนอ๋องเจวี้ยนไปคนเดียว คืออันตรายมาก

ดังนั้นนางไม่มีทางออกไป

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเองก็มีโชคติดตัวอยู่จรงิๆ เจอกับอันตรายหลายครั้งขนาดนี้ นางก็ยังรอดมาได้แบบไร้ริ้วรอย

หยวนอี้รู้สึกหมดคำจะพูด

เจ้าอาราม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2196

    หยวนอี้มองเจ้าอาราม หวังว่าเขาจะช่วยพูดอะไรบ้าง เพื่อให้นางมีเวลาคิดหาวิธีหน่อยคิดไม่ถึงว่าเจ้าอารามนิ่งงันอยู่ครู่หนึ่ง ก็หัวเราะขืนออกมา เขาไม่ได้พูดหัวข้อสนทนานั่นต่อ แต่มองไปทางคนใช้ของจวนอ๋อง เอ่ยถามเสียงนุ่มว่า "มีสุราไหม? ขอสักกาได้หรือไม่?"คนใช้มองไปทางฟู่จาวหนิงพอสังเกตเห็นปฏิกิริยาเขา ในใจเจ้าอารามก็ยิ่งจนใจเข้าไปอีกเพราะคนใช้ของอ๋องเจวี้ยนพอได้ยินคำร้องขอนี้ กลับมองไปทางพระชายาของพวกเขาโดยสัญชาตญาณ รอท่าทีของนาง แต่ไม่ได้สอบถามไปทางท่านอ๋องของพวกเขาตัวตนในจวนอ๋องของอายวน ก็ยังเทียบกับฟู่จาวหนิงไม่ได้หรือ?คนใช้จวนอ๋องยืนอยู่ข้างฟู่จาวหนิงไปแล้ว อธิบายได้ว่าเซียวหลันยวนยกฟู่จาวหนิงไว้บนดวงใจแล้วจริงๆ ให้ตัวตนที่สูงมากกับนางเหล่าคนใช้เองก็สังเกตสีหน้าท่าทางกัน ย่อมรู้ดีว่าในจวนนี้ต้องฟังใคร"เจ้าอารามอยากดื่มสุรา ก็เชิญเขาดื่มเถิด" ฟู่จาวหนิงโบกไม้โบกมือ คนใช้จึงรับคำ ออกไปเตรียมสุราให้"จะดื่มสุรา ดื่มในโถงใหญ่นี่คงไม่เหมาะกระมัง?" ฟู่จิ้นเชินลุกขึ้นมา "สู้ให้ข้าไปดื่มเป็นเพื่อนเจ้าอารามดีกว่า ไปที่โถงบุปผาเป็นอย่างไร?""ได้สิ"เจ้าอารามเองก็ลุกขึ้นยืนพวกเข

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2195

    เซียวหลันยวนไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เหมือนความอึดอัดในใจจางหายไปแล้วและตอนนี้เอง เขาเพิ่งพบว่า ก่อนหน้านี้เจ้าอารามให้แรงกดดันกับภาระมาให้เขาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเขาให้ความเคารพกับเจ้าอารามเพราะช่วงชีวิตหลายปีนั้น คำพูดบางคำก็พูดออกมาไม่ได้จริงๆก่อนหน้านี้เขาอายุยังน้อย ไม่ได้เจอเรื่องใหญ่อะไรนัก ดังนั้นเจ้าอารามจึงไม่มีโอกาสมาควบคุมการตัดสินใจของเขาจนกระทั่งเขาแต่งงานเซียวหลันยวนเองก็เพิ่งพบในช่วงนี้ ถ้าหากเขากับจาวหนิงไม่ได้จู่ๆ แต่งงานกัน ทำให้คนทั้งหมดตั้งตัวกันไม่ทัน เช่นนั้นงานแต่งงานของเขา เจ้าอารามก็คงเข้ามาสอดมือไปแล้วเจ้าอารามตอนนี้น่าจะรู้สึกเสียใจภายหลังอยู่มากเสียใจที่ตอนนั้นทำนายวันกลับเมืองหลวงนั่นให้กับเขาเดิมทีเซียวหลันยวนไม่ได้ยืนหยัดอะไรกับวันกลับเข้าเมืองหลวง แต่เจ้าอารามทำนายไว้ ว่ากลับเมืองหลวงในวันนั้นถือเป็นมหามงคลกับเขาเจ้าอารามมั่นใจในความสามารถตนเองมากเซียวหลันยวนตอนนี้พอมานึกแล้วก็รู้สึกโชคดี ที่ตอนนั้นเขาเชื่อฟังไม่คิดว่าวันที่กลับเมืองหลวงวันนั้น จะเป็นการทำให้เขาสมหวังในรักพอคิดถึงจุดนี้ เซียวหลันยวนก็มองเจ้าอาราม พูดเรื่องนี้ขึ้นมา

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2194

    เซียวหลันยวนเกิดจิตสังหารต่อตัวหยวนอี้ฟู่จาวหนิงกุมมือเขาแน่นนางมองหยวนอี้ เห็นแม่นางคนนี้เชิดคาง มีสีหน้ามั่นอกมั่นใจ และยังดูหยิ่งทะนงเอามากๆหลังจากถูกเปิดเผยตัวตนหญิงสาว หยวนอี้กลับดูคมกริบเสียยิ่งกว่าตอนที่แต่งเป็นชายเสียอีก ราวกับเป็นกระบี่ที่พร้อมทิ่มแทงคนอยู่ตลอดเวลาคนแบบนี้น่าจะดื้อรั้นมากหยวนอี้มีทิฐิของนางอยู่เดิมทีนี่เป็นเรื่องของตัวนางเอง ไม่มีใครมาจัดการได้ แต่หยวนอี้ทำผิดที่ คิดจะดึงคนอื่นเข้ามาในแผนการนาง กลายเป็นตัวหมากของนาง จนต้องเดินไปตามเส้นทางของนางเอาแค่ตอนนี้ เจ้าอารามก็ยังค่อยๆ พูดขึ้นมาคำหนึ่ง "ข้าเองก็รู้สึกว่า เหตุผลของแม่นางหยวนแม้จะดูหยาบกระด้างแต่ก็ไม่ผิดเพี้ยนจากความเป็นจริง ไม่ใช่ว่าข้าบอกว่าอายวนไม่ดี เพียงแต่ว่า พวกเจ้าไม่ค่อยเหมาะสมกันจริงๆ"ฟู่จาวหนิงกัดฟันนางยังไม่ทันพูดอะไร ฟู่จิ้นเชินก็เอ่ยปากขึ้นแล้ว"น่าขันเหลือเกิน"ทุกคนมองไปทางเขา อะไรที่น่าขันกัน?"ข้ากับแม่ของจาวหนิงก่อนหน้านี้ถูกคนของลัทธิเทพทำลายล้างใส่ร้าย ลูกเขยของข้าก็ยังเป็นแค่เด็กทารก เขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย การคิดจะหาตัวพวกเราเพื่อหาความจริงมันผิดตรงไหน? พวกเร

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2193

    ฟู่จาวหนิงกลับรู้สึกว่าตรรกะของนางมันน่าประทับใจซะเหลือเกิน"เพราะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น เลยถือว่าพวกท่านไม่ได้ทำอะไรไว้อย่างนั้นหรือ? ไม่เกิดเรื่อง ก็เพราะอายวนเก่งกาจ ไม่ใช่เพราะพวกท่านเก็บมือได้ทันเวลา"ฟู่จาวหนิงมองหยวนอี้อย่างเย็นชา น้ำเสียงเองก็เย็นชาขึ้นมา"ไม่ว่าจะผลลัพธ์อะไร ก็ลบเรื่องแผนร้ายที่พวกท่านหาแม่นางมา วางแผนคิดจะยั่วยวนสามีข้า วางแผนให้ความรักของเราสามีภรรยาต้องร้าวฉานออกไปไม่ได้""พวกท่าน ใช้วิธีการต่ำช้า เป้าหมายก็ไร้ยางอาย ข้าพูดชัดเจนพอแล้วหรือยัง? ดังนั้น แม่นางหยวนคิดว่า ข้าจะเลือกออกจากแคว้นเจาไปกับคนแบบพวกท่านหรือ?""พระชายาอ๋องเจวี้ยน" หยวนอี้หน้าเปลี่ยนสี"แล้วก็ เมื่อครู่ท่านก็ยังพูดว่า เสี่ยวเซ่ออาจจะถูกคนในราชวงศ์แคว้นหมิ่นของพวกท่านซื้อตัวไป นั่นก็อธิบายได้ว่า นอกจากท่านแล้ว คนในราชวงศ์แคว้นหมิ่นก็ล้วนไร้ยางอายมาก ถึงกลับมองอ๋องเจวี้ยนของแคว้นเจาเป็นสิ่งของที่สามารถปล้นชิงใช้ประโยชน์ได้""จากราชวงศ์ ลงไปจนถึงขุนนางของพวกท่าน ล้วนเป็นพวกใจดำไส้เน่ากันทั้งนั้น ท่านทำไมถึงคิดว่า ข้าต้องตามท่านไปที่แคว้นหมิ่นด้วย"ฟู่จาวหนิงพูดแบบไม่เกรงใจเลยสักนิด

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2192

    คำนี้ของฟู่จาวหนิง ทำเอามุมปากเจ้าอารามโยวชิงกระตุกเขามองนางอย่างจนใจ ไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมนางถึงพูดแบบนี้ออกมาได้"เสี่ยวเซ่อบอกมาหรือ?"หยวนอี้ตั้งสติกลับมาจากความกลืนไม่เข้าคายไม่ออก"ท่านเดาว่านี่เป็นสิ่งที่แม่นางคนนั้นพูดมา แสดงว่ามีเรื่องนี้อยู่จริงสินะ?"ฟู่จาวหนิงมองใบหน้าเซียวหลันยวน จุ๊ปากขึ้นมา "อายวนของข้าก็หน้าตาหล่อเหลาจริงอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีสายเลือดราชวงศ์แคว้นเจาด้วย ตัวตนสูงส่ง ราชวงศ์แคว้นหมิ่นของพวกท่านไม่ใช่แค่จะเลือกใบหน้า แต่ยังให้ความสำคัญกับตัวตนฐานะอีกด้วยกระมัง?"ไม่เช่นนั้น นางที่หน้าตาดีขนาดนี้ คนอื่นทำไมถึงไม่คิดแบบนี้กับนางล่ะ?เพราะนางตัวตนฐานะไม่เพียงพอ ดังนั้นจึงคู่ควรแค่ให้พวกเขาใช้งาน ให้นางไปทำงานงั้นสินะตัวตนฐานะแบบเซียวหลันยวน คือสายเลือดที่พวกเขาต้องการหยวนอี้สีหน้าจริงจัง "ข้าสงสัยมาตลอด ว่าที่เสี่ยวเซ่อทรยศข้ากับท่านพ่อ น่าจะเพราะนางเข้าหาคนอื่นๆ ในราชวงศ์ พอได้ฟังพระชายาพูดเช่นนี้ เช่นนั้นก็ยืนยันได้แล้ว ว่าเรื่องที่นางพูด น่าจะเป็นสิ่งที่เจ้านายคนอื่นของนางพูดไว้ ข้ากับท่านพ่อไม่มีความคิดเช่นนี้กับอ๋องเจวี้ยนเลย"นางตบโต๊ะ สีหน

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2191

    หยวนอี้ไม่รู้ว่าเจ้าอารามโยวชิงมองออกได้อย่างไรนางใช้ตัวตนผู้ชายในโลกภายนอกมาตั้งแต่เด็ก พูดได้ว่า ตอนนี้ถ้าจะให้นางกลับไปเป็นหญิง นางเองก็ไม่รู้ว่าควรจะเดินเหินพูดจาอย่างไรด้วยซ้ำ พฤติกรรมการกระทำของนางเคยชินกับชายหนุ่มไปแล้วขนาดที่ฟู่จาวหนิงเป็นหมอคนหนึ่งก็ยังมองไม่ออก เจ้าอารามกลับมองออกเสียอย่างนั้นหยวนอี้รู้สึกหวาดๆ เจ้าอารามโยวชิงขึ้นมาหน่อยๆ แล้ว"คุณหนูหยวน?" ฟู่จาวหนิงมองนางหยวนอี้มุมปากกระตุก ยอมรับแล้ว"ถูกต้อง ข้าเป็นหญิง"ทุกคนล้วนรู้สึกเกินคาดแต่ในใจเซียวหลันยวนกลับดีใจอย่างประหลาดเพราะพวกเขารู้มานานแล้ว ว่าหยวนอี้เข้ามาเพราะฟู่จาวหนิง ก่อนหน้านี้เขารู้สึกมาตลอดว่ามีชายหนุ่มอีกคนหมายปองพระชายาอยู่ ในใจขุ่นมั่วมากตอนนี้พอรู้ว่าหยวนอี้เป็นหญิง เช่นนั้นก็ไม่ได้มีความคิดแบบนั้นกับจาวหนิงแล้ว"แต่ข้าไม่ได้มาแต่งเป็นชายเพื่อมายังแคว้นเจา ไม่ใช่จงใจเพื่อมาหลอกพวกท่าน ข้าถูกเลี้ยงดูเป็นชายตั้งแต่ยังเด็กแล้ว"ในเมื่อพูดออกมาแล้ว หยวนอี้ก็เลยพูดให้ชัดเจนไปเลยนางมองฟู่จาวหนิง "ตอนนี้พระชายาเองก็น่าจะเชื่อ ว่าข้าไม่มีเจตนาร้ายกับท่าน กระทั่งว่า ในฐานะหญิงสาว ข้าย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status