Share

บทที่ 845

Author: จุ้ยหลิงซู
"อ๋องเจวี้ยน พระสัสสุระช่วงนี้ที่บ้านเกิดเรื่องอยู่ จึงพูดจาโผงผางไปหน่อย ไม่ได้มีเจตนาร้ายหรอก และเขาเป็นห่วงเจ้าจริงๆ จะว่าไป หน้ากับขาของเจ้า ถ้าข้าไม่ได้ถามพระชายาเมื่อคืน ก็คงเป็นห่วงอย่างมากเช่นกัน"

พอจักรพรรดิพูดออกไป ทุกคนก็อดมองไปที่ใบหน้าของอ๋องเจวี้ยนไม่ได้

ที่พันไว้ยังคงเป็นผ้าพันแผลเมื่อวานนี้ ดูท่าเมื่อคืนนี้ในวังหลวงคงไม่ได้เปลี่ยนยา

"โฮ้ เช่นนั้นข้าก็จะพูดที่นี่เสียหน่อย จะได้ไม่ต้องมาสนอกสนใจกัน" เซียวหลันยวนกอดของว่างบนขา ตอนระหว่างทางเขาไม่ได้กิน ตอนนี้เตรียมจะกิน "พระชายาของข้าบอกว่า เ็นเพราะร่างกายของข้าอ่อนแอมาหลายปี ใช้ยาที่รุนแรง ผลลัพธ์ก็ยังธรรมดา แต่นางหลังจากนี้จะออกไปหายา แล้วค่อยๆ รักษาข้า และเป็นไปได้ด้วยที่จะรักษาจนหาย"

พอพูดออกมา ในใจเหล่าขุนนางก็เต้นตึกตักขึ้น

ความหมายก็คือสุขภาพของอ๋องเจวี้ยนป่วยหนักมาตลอดอย่างนั้นหรือ

ตอนนี้รักษาแล้วยังมีผลที่ไม่ค่อยดีเช่นนี้ แต่ไม่รักษาก็จะไม่รอดเอา

ส่วนที่พระชายาอ๋องเจวี้ยนพูดว่าหลังจากนี้อาจจะรักษาจนหาย นี่ก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ แต่อย่างน้อยก็อธิบายได้จุดหนึ่ง นั่นคือในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ยังรักษาไม่ได้

ยิ่งไ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2316

    ฟู่จาวหนิงมององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเหมือนยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม"บารมีบนหัวขององค์หญิงใหญ่เปล่งประกายระยิบระยับเลยนะ"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นฟังแล้วไม่ค่อยพอใจ นางรุ้สึกว่าฟู่จาวหนิงพูดคำนี้อย่างประชดประชัน"พระชายาอ๋องเจวี้ยนไม่จำเป็นต้องมาเยาะเย้ยข้าแบบนี้ ข้าไม่คิดว่านี่คือความเมตตาจอมปลอม เพียงแต่คนเราโดยพื้นฐานเป็นคนดี ปกติเมื่อเผชิญหน้ากับคนแก่เด็กและสตรีก็มักจะมีความเห็นอกเห็นใจและความสงสารขึ้นมาเสมอ"นางคิดเช่นนี้จริงๆดังนั้น นางจึงพูดออกมาอย่างชอบธรรม "ดังนั้น ข้าเห็นคนแก่ถูกทรมานอย่างนี้ จึงอยากจะเตือนขึ้นมาบ้าง มีอะไรไม่ถูกต้องกัน? ต่อให้มีความแค้น ก็ไม่จำเป็นต้องทารุณศัตรูนี่ ไม่ใช่หรือ?"นางรู้สึกว่าตนเองพิจารณาปัญหาแบบเอาใจเขามาใส่ใจเราแล้ว"ต่อให้เขาจะทำอะไรชั่วร้าย ก็ควรจะเด็ดขาดหน่อย มาทรมานเช่นนี้ แล้วท่านแตกต่างอะไรกับคนเลวกัน?"ฟู่จาวหนิงหัวเราะขึ้นมานางยังไม่ทันเอ่ยปาก ถังอู๋เจวี้ยนก็เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเย็นชา"เช่นนั้นองค์หญิงใหญ่ก็กลับไปที่ต้าชื่อเสียสิ คนเราโดยพื้นฐานเป็นคนดี อย่าไปคิดว่าพี่ชายของท่านชั่วร้ายขนาดนั้นเลย ยังไงซะไม่ว่าเขาจะทำอะไร ท่านแค่ให้อภัยก็พอแล

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2315

    หนึ่งเข็มฉีดเข้าไปในเส้นเลือดเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายแม้จะมองไม่ออกว่าเป็นเข็มอะไร แต่ว่า เห็นได้ชัดว่าแตกต่างกับเข็มธรรมดาแล้วที่ถูกผ้าห่อไว้นั่นมันอะไร?ความรู้สึกที่ไม่รู้อะไรเลยนี่ล่ะน่ากลัวที่สุดเขาถลึงตาโตมองฟู่จาวหนิง "เจ้าฉีดอะไรใส่ข้า?""ขอตอบเจ้าด้วยความหวังดี" ฟู่จาวหนิงกดเสียงต่ำเอ่ยขึ้นว่า "นี่คือพิษทำลายประสาท ที่ข้าสกัดขึ้นเอง"ดวงตาเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายแทบจะถลนออกมา"มันคืออะไร?"พิษทำลายประสาทอะไรกัน เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน! แต่เขาเองก็รู้จักฟู่จาวหนิง รู้ว่าฟู่จาวหนิงเป็นหมอเทวดาคนหนึ่งที่เข้าร่วมสมาคมหมอใหญ่ ถ้าจะสกัดยาพิษอะไรออกมาก็ง่ายดายเหมือนปอกกล้วย ยิ่งไปกว่านั้นพิษที่นางสกัด อาจจะเหมือนกับที่พวกลัทธิเทพทำลายล้างพวกนั้นทำออกมาก็ได้ แก้ได้ยากนัก!"พิษชนิดนี้ข้ายังไม่ได้ตั้งชื่อเลย รอให้มันกำเริบในตัวเจ้าก่อน แล้วข้าจะสังเกตประสิทธิภาพ แล้วค่อยตั้งชื่อให้กับมันแล้วกัน"ฟู่จาวหนิงยิ้มให้เขา"เป็นยังไงบ้าง เจ้าไม่รู้สึกเป็นเกียรติหรอกหรือ เจ้าเป็นคนแรกที่ได้ใช้เลยนะ โอ้ หลังจากนี้คนอื่นในลัทธิเทพทำลายล้าง ก็น่าจะมีโอกาสกันด้วย"เจ้าเทวะอะไรนั่น เ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2314

    ฟู่จาวหนิงพอได้ยินก็รู้สึกว่าน่าขัน พอกลับมาก็ส่งคนไปที่เรือนถังอู๋เจวี้ยนหรือ? หรือจะบอกว่าแม่นางคนนี้สวยงามไร้เทียมทาน ทำให้เซียวหลันยวนรู้สึกว่า ถ้ามาด้วยกันกับนาง จะทำให้นางเกิดความเข้าใจผิด?ถังอู๋เจวี้ยนมองมาทางนี้ชัดเจนมาก ว่าเขาเห็นเซี่ยปั้นเวยคนนั้นแล้ว จึงรีบตรงมาที่นี่"ข้ายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่านางชื่ออะไร พอเห็นคนก็สกัดจุดใบ้ไว้ทันที นางมีคุณสมบัติพิเศษอะไรไว้กลับมาค่อยให้ถังอู๋เจวี้ยนไปไต่สวน"อ๋องเจวี้ยนแสดงท่าทีว่าตนเองไม่ได้เข้าใกล้เลยนะ"ทำลายวรยุทธ์กำลังภายในเขาทิ้งก่อนเถอะ" เซียวหลันยวนมองเจ้าลัทธิฝั่งซ้าย เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา"ไม่! พวกเจ้าทำแบบนี้กับข้าไม่ได้นะ!"พอได้ยินคำนี้ เจ้าลัทธิฝั่งซ้ายก็ร้อนรนขึ้นมาแล้วจริงๆอันที่จริงถูกจำได้เขาก็ยังไม่ลนลานขนาดนี้ ขอแค่มีเวลามีโอกาสสักเล็กน้อย เขาจะต้องสลัดหลุดหนีไปได้แน่แต่ว่า ตอนนี้อ๋องเจวี้ยนจะไม่ให้โอกาสเขาเลยแม้แต่น้อย"โอ้แล้วก็ หักขาเขาทิ้งด้วยล่ะ" อ๋องเจวี้ยนไม่มีใจอ่อน เอ่ยเสริมเข้ามาแค่ทำลายวรยุทธ์มันพอเสียที่ไหนกัน?"อ๋องเจวี้ยน!ข้าไม่ใช่ศัตรูที่แท้จริงของเจ้านะ!" เจ้าลัทธิฝั่งซ้ายร้องขึ้นมาอ๋

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2313

    พวกฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายนี่น่าขำมากลงทุนลงแรง ให้อ๋องเจวี้ยนไปจับเขามาด้วยตัวเอง แล้วจะให้ปล่อยเขาไปง่ายๆ ได้ยังไง?"เจ้าลัทธิฝั่งซ้ายไม่รู้หรือว่าตัวเองมีตัวตนฐานะอะไร?"เซียวหลันยวนปล่อยฟู่จาวหนิง ส่งสัญญาณให้ชิงอีปล่อยเขาลงมาเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายหลังถูกปล่อยลงมาก็ยังกระเสือกกระสน คิดจะปิดบังตัวตนฐานะของตนเอง"ข้าก็แค่ผู้เฒ่าที่ปลีกวิเวกไปอยู่อย่างสงบคนนึงเท่านั้น เป็นเจ้าลัทธิอะไรของพวกเจ้าเสียที่ไหน? พวกเจ้าจับคนผิดแล้วกระมัง?""อย่างนั้นหรือ? เช่นนั้นเจ้าจะลองเดาดูไหมว่าข้าเป็นใคร? หรืออาจจะบอกว่า เจ้าไม่ต้องเดาหรอก เดิมทีก็รู้จักข้าอยู่แล้ว?"เซียวหลันยวนเดินมาตรงหน้าเจ้าลัทธิฝั่งซ้าย ชิงอีก็จับหัวเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายเชิดขึ้นอย่างให้ความร่วมมือ ให้เขาได้เห็นชัดเจนหน่อยเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายพอเห็นเซียวหลันยวน สีหน้าก็ยังไร้อารมณ์ กระทั่งยังดูรู้สึกไม่คุ้นหน้าเสียด้วยซ้ำ"มองออกว่า เป็นคนสูงส่งคนหนึ่ง แต่ข้าก็ไม่ได้รู้จักอะไรกับคนสูงส่งนะ ดังนั้น เจ้าคงจะหาคนผิดแล้วจริงๆ"ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆฟู่จาวหนิงกำลังจะพูดอะไร เซียวหลันยวนกลับกุมมือนางไว้"ไม่เป็น

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2312

    เซียวหลันยวนตอนที่พวกเขากลับมาถึงเขาชิงถง พวกฟู่จาวหนิงกับผู้อาวุโสจี้ก็ได้อะไรมามากพอควรและได้ยินว่าซุนโย่วหนิงเองก็ยังอยู่ต่อชั่วคราว จะรออ๋องเจวี้ยนกลับมาก่อนเพื่อจะพบเขาตอนที่เซียวหลันยวนยังไม่กลับมา ซุนโย่วหนิงก็มาหาฟู่จาวหนิงอยู่หลายครั้ง อยากจะลองหยั่งเชิงดูท่าทีของนางไม่ใช่แค่เขา เจ้าอารามกับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเองก็อยู่ที่นี่ด้วย ยิ่งไปกว่นั้นพวกเขายังคอยมาหาฟู่จาวหนิงเป็นระยะอีกเจ้าอารามกระทั่งตามพวกเขาออกไปหาสมุนไพรด้วยกันระหว่างทางเขาก็ไม่ได้พูดอะไรมาก บางครั้งก็พูดขึ้นมาคำสองคำ ซึ่งก็คุมเอาไว้ได้พอดิบพอดี ไม่ทำให้คนรู้สึกรับไม่ได้ แต่ได้ยินแล้วก็ไม่ค่อยสบายใจนักองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นหลังจากมาสืบเรื่องถังอู๋เจวี้ยนจากนางไปไม่กี่คำ ก็ไม่ตามพวกเขาออกมาหาสมุนไพรบนเขาแล้ว ได้ยินว่าไปหาคนเรียนการหมักสุราทำขนมผลไม้ด้วยท่าทางเหมือนตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่ในเขาชิงถงระยะยาวถังอู๋เจวี้ยนไม่สนใจนาง ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่เข้าไปยุ่งยากนัก แต่ถังอู๋เยว่กลับไม่ไว้หน้าองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมาโดยตลอดถ้าใช้คำของเขามาพูด ก็คือเขากับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเหมือนดวงไม่สมพงศ์กันเลย พออยู่กับองค์

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2311

    เจ้าลัทธิฝั่งซ้ายเดิมทีบาดเจ็บอยู่แม้จะแค่บาดเจ็บเล็กน้อย แต่ต่อหน้ายอดฝีมืออย่างเซียวหลันยวน ช้าไปแค่นิดเดียวก็ล้วนถึงชีวิตแล้ว ไหนจะเรื่องที่เซียวหลันยวนเดิมทีก็รู้ว่าเขามีจุดอ่อนอยู่ แล้วจะให้โอกาสเขาได้ยังไงกัน?เสียงดังตึงฝ่ามือนี้กระแทกเข้าไปกลางอกของเจ้าลัทธิฝั่งซ้าย ซัดเขาจนปลิวลอยออกไปเหมือนว่ายสายป่านขาดแต่นี่ก็เป็นความสามารถปรับตัวเฉพาะหน้าของเจ้าลัทธิฝั่งซ้าย พริบตาที่พบว่าตนเองรัรบฝ่ามือนี้ไม่ไหว เขาก็สละการต่อต้านทันที ถ่ายกำลังภายในทั้งหมดไปทั่วร่างเพื่อป้องกันชีพจรหัวใจพริบตาที่เสียงตึงดังขึ้น เขาก็ปลิวลอยออกไปตามแรงจังหวะที่ตกลงมาบนพื้น เขากระอักเลือดออกมาโฮกใหญ่ จากนั้นก็หยิบเอาลูกกลอนหมอกพิษขว้างไปทางเซียวหลันยวนทันทีขอแค่เซียวหลันยวนใช้เวลาเบี่ยงตัวหลบหมอกพิษนี้ เขาก็สามารถช่วงชิงเวลาหลบหนีมาได้แล้วถูกต้อง แค่กระบวนท่าเดียว เจ้าลัทธิฝั่งซ้ายก็เข้าใจ ว่าคนที่มีวิชายุทธ์สูงส่งคนนี้ ตอนที่เขามีพลังเต็มเปี่ยมก็ยังไม่แน่ว่าจะชนะอีกฝ่ายได้ง่ายๆ ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้เลยลูกกลอนหมอกพิษพอตกถึงพื้นก็ระเบิดออกมาเป็นหมอกพิษวูบหนึ่งเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายเองก็ใช้จังหวะ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status