บทที่ 5 ‘ทิวทัศน์ขอบหน้าต่าง’

บทที่ 5

‘ทิวทัศน์ขอบหน้าต่าง’

.

.

“ฮูหยินผู้เฒ่ายังแข็งแรงอยู่เลยนะคะ” หยางเยว่กล่าวขึ้นยามรินชาใส่ถ้วยให้สามีที่ตอนนี้นั่งพักกันอยู่ภายในเรือน

“ปีนี้อายุ 70 แล้ว แต่ยังแข็งแรงมาก”

“จริงค่ะ พ่อฉันอายุ 40 กว่ายังดูแก่กว่าอีก”

“แต่คุณย่ามักจะบอกว่ามันเป็นเวรกรรมที่ทำให้คุณย่าต้องอายุยืนเพื่ออยู่กับความเจ็บปวดจากการสูญเสียคุณพ่อกับคุณอาของฉัน ไหนจะคุณแม่ และคุณปู่ของฉันอีก คุณย่าบอกว่าสมัยสาว ๆ คุณย่าเองก็เป็นคนร้ายกาจคนหนึ่ง ทำเรื่องไม่ดีกับคนไว้มากจึงต้องรับกรรม คนที่รักล้วนตายจากไปหมด แม้แต่ศัตรูก็ยังตายจากไม่เหลือ เพราะแบบนี้คุณย่าถึงได้อยากให้ฉันแต่งงานกับคนที่ดวงสมพงษ์กันจะได้เกื้อหนุนชีวิตไม่ต้องตกอับและมีเรื่องเจ็บช้ำเหมือนคุณย่า คุณย่าเชื่อเรื่องเวรกรรมและโชคชะตาจึงค่อนข้างเข้มงวดกับคู่ครองของฉันมากเพราะกลัวว่าฉันจะตายจากท่านไปอีกคนหนึ่ง”

หยางเยว่ที่ได้ฟังก็เข้าใจเป็นอย่างดีเพราะเธอเองก็เคยได้ยินชื่อเสียงในเรื่องฤทธิ์เดชของฮูหยินผู้เฒ่ามาก่อนเหมือนกันว่าตอนสาว ๆ ก็จัดจ้านไม่แพ้ใครเลย สตรีคนไหนกล้ามายุ่งกับสามีก็จัดการซะเรียบ แล้วยังบงการชีวิตบุตรชายทุกอย่างอีกด้วย ความจริงตอนนี้นิสัยเดิม ๆ ก็ยังไม่หายนะเพราะการที่เธอได้แต่งงานกับซ่งอี้ก็เพราะถูกฮูหยินผู้เฒ่าชี้นิ้วสั่งเหมือนกัน

การที่ฮูหยินผู้เฒ่าอายุยืนอาจจะไม่ใช่ความโชคดีจริง ๆ ก็ได้ ต้องอยู่คนเดียวมองคนที่รักตายจากไปจนหมด แม้แต่ศัตรูก็ยังไม่เหลือใครให้ตบตีด้วย นี่มันโชคร้ายเสียมากกว่าเหมือนคำสาปของเวรกรรมที่เคยกระทำไว้กับคนอื่น แต่มนุษย์ทุกคนก็เกิดมามีกรรมทั้งนั้นแหละ

“เธอไม่ต้องคิดมากเรื่องเหมยหลิวนะ”

“ฉันไม่คิดมากหรอกค่ะ ไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยเสียหน่อย”

ซ่งอี้ที่ได้ฟังก็ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจเขาดึงตัวเธอให้ลงมานั่งที่ตักก่อนจะหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ด้วยความมันเขี้ยว แต่มือไม้กลับไม่อยู่สุขเลยเพราะเอาแต่บีบหน้าอกเธอผ่านเนื้อผ้าหนาจนรู้สึกเสียววูบวาบไปทั้งร่างกาย

หยางเยว่อยากช่วยเขาคลายเครียดจากการทำงานจึงเลื่อนตัวลงมานั่งคุกเข่าที่พื้นแล้วปลดเข็มขัดออก ซ่งอี้มักจะแต่งตัวด้วยชุดสูทกางเกงขายาวแบบชาวตะวันตกไปทำงานเสมอ กิจการของสกุลซ่งคือการนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศเพื่อนำมาค้าขายแก่คนจีน สร้างรายได้ให้มหาศาลก็จริงแต่ก็ต้องเสียภาษีเยอะมากเช่นเดียวกันเพราะยิ่งเป็นของนำเข้ายิ่งต้องเสียภาษีมากขึ้นกว่าร้านที่ขายของในประเทศ

ใบหน้าหวานยื่นขึ้นไปยังซิปก่อนจะใช้ปากรูดมันลงด้วยท่าทางยั่วยวน ไม่พอยังใช้ปากกัดขอบกางเกงชั้นในแล้วลากลงมาอีกครั้งจนแก่นกายที่กำลังบวมเป่งเด้งออกมาตีหน้าของหยางเยว่เข้าอย่างจังจนสะดุ้งเพราะมันร้อนผ่าวและเริ่มแข็งมากแล้ว

“แค่นี้ก็มีอารมณ์แล้วเหรอคะ?”

“แค่เห็นหน้าเธอฉันก็มีอารมณ์แล้ว”

รอยยิ้มยกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะใช้มือเล็กจับแก่นกายอุ่นร้อนเอาไว้แล้วรูดรั้งขึ้นลงเพื่อเร่งเร้าให้มันแข็งตัวมากกว่านี้ ปากเล็กกลืนกินความใหญ่โตแต่ก็ไม่หมดจึงใช้มือช่วยชักรูดรั้งเพิ่มความเร่าร้อน แม้ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งที่สองที่ได้กลืนกินแท่งร้อนแต่เธอก็เรียนรู้มาจากเมื่อคืนแล้วว่าต้องทำยังไงซ่งอี้ถึงจะชอบ

เสียงอ๊อก ๆ ดังออกมาจากปากเล็กที่กำลังขยับหัวขึ้นลงตามมือใหญ่ที่บังคับจังหวะให้เป็นไปตามที่เขาต้องการ น้ำหูน้ำตาไหลเป็นทางยามความอึดอัดสอดแทรกเข้ามาจนแทบจะทะลุถึงลำคอแทบจะอาเจียนแต่จังหวะเดียวกันก็มีน้ำรักอุ่นพวยพุ่งเข้ามาภายในปากจนล้นเอ่อทำเอาหยางเยว่สำลักจนหน้าดำหน้าแดง

“กลืนมันหมดแล้วหรือ?” เขาเชยคางเธอให้เงยขึ้นสบตา

หยางเยว่อ้าปากออกเพื่ออวดผลงาน “เก่งไหมคะ?”

“เก่งมากเด็กดี”

“งั้นเด็กดีต้องได้รางวัลอะไรคะ?”

“เธออยากได้อะไรล่ะ?”

“อะไรก็ได้เหรอคะ?”

ซ่งอี้พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

“พรุ่งนี้พาฉันไปเที่ยวที่เซี่ยงไฮ้หน่อยได้ไหมคะ?”

“ได้สิ”

“จริงเหรอคะ?”

“จริงสิ จะโกหกทำไม”

“เถ้าแก่ใจดีที่สุดเลย”

เธอลุกขึ้นกอดเขาแต่กลับถูกซ่งอี้ช้อนตัวอุ้มแล้วพามายังขอบหน้าต่าง ขาเรียวถูกวางลงบนพื้นโดยให้เธอหันหน้าเข้าหาหน้าต่างที่เปิดเอาไว้ มือใหญ่กดแผ่นหลังเล็กให้โน้มตัวลงไปแล้วถกชายกระโปรงกี่เพ้าขึ้นเพื่อสอดแทรกนิ้วเข้าไปถูไถร่องกลีบงามจนหยางเยว่ส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาด้วยความเสียวซ่าน

“เถ้าแก่ตรงนี้มันหน้าต่างนะคะ ยะ… อย่าค่ะ”

เธอพยายามห้ามเขาเมื่อสามีแก่กว่าทิ้งตัวลงไปนั่งกับพื้นแล้วใช้ลิ้นตวัดเลียช่องทางอ่อนนุ่ม ปลายลิ้นสอดแทรกเข้ามาในโพรงเสียจนเสียวซ่านทำเอาหยางเยว่ส่งเสียงครางหวานออกมา ตอนแรกที่จะห้ามปรามในยามนี้กลับไร้เรี่ยวแรงซบหน้าลงบนขอบหน้าต่างเสียแทน หวังว่าจะไม่มีบ่าวคนไหนผ่านมาเห็นนะ

ซ่งอี้กวาดต้อนลิ้นเลียไปทั่วกลีบดอกไม้งามที่ยังคงบวมเจ่อจากบทรักอันหนักหน่วงก่อนหน้านี้แต่เห็นทีคงต้องตอกย้ำสัมผัสเดิมเข้าไปเน้น ๆ เสียแล้วเพาะน้ำหวานของหยางเยว่ไหลทะลักออกมาให้เชยชิมมากมาย หมายความว่าเธอเองก็มีอารมณ์ร่วมเหมือนกัน

เขาลุกขึ้นก่อนจะฉีกชายกระโปรงกี่เพ้าออกด้วยแรงม้าถึกจนหยางเยว่ตกใจหันไปมองใบหน้าของเขาท่าทางเหลอหลา “เถ้าแก่ชุดมันยังใหม่อยู่เลยนะคะ”

“เดี๋ยวฉันตัดให้เธอใหม่อีกสิบชุดเลย”

“จริงนะคะ”

“จริงสิ เพราะตัดใหม่จะได้ตัดบาง ๆ ฉีกง่ายกว่านี้หน่อย”

“เถ้าแก่อะ!” หยางเยว่หน้ามุ่ยเล็กน้อย แต่จะว่าไปเขาก็แรงเยอะนะเนี่ยที่สามารถฉีกชุดกี่เพ้าได้แบบนี้ สมแล้วที่แรงม้า!

แก่นกายใหญ่สอดแทรกเข้ามาภายในร่างกายผ่านช่องทางคับแน่นที่กำลังดูดกลืนความเป็นชายให้หายเข้าไปด้านในจนสุดลำยาว โพรงคับกำลังบีบรัดเสียจนซ่งอี้แทบจะเสร็จสมแต่ต้องพยายามตั้งสติเอาไว้แล้วเริ่มขยับโยกในจัฃหวะที่เริ่มจากนุ่มนวลแล้วค่อยเร่งเร้าขึ้นตามความต้องการที่มากล้น

ร่างเล็กโยกเย้าไปตามแรงกระแทกกระทั้นจากด้านหลังที่มันรุนแรงหนักหน่วงจนต้องรีบคว้าขอบหน้าต่างเอาไว้กลัวว่าจะพุ่งออกข้างนอกเพราะเถ้าแก่ซ่งกระแทกแรงมากทั้งที่เพิ่งทำกันไปเองแต่เหมือนกับว่าเก็บกดมานานแล้วเพิ่งได้ปลดปล่อยอย่างงั้นแหละ

หนุ่มใหญ่วัย 36 ปีที่อายุน้อยกว่าบิดาเธอแค่ 5 ปี แต่กลับอึดถึกทนอย่างกับม้าดีด ตอนแรกก็คิดว่าเห็นหน้าสามีแล้วจะพาลเห็นหน้าบิดาไปด้วยแต่ไม่ใช่เลยเมื่อเทียบกันแล้วสามีของเธอยังหนุ่มยังแน่นไปเสียทุกส่วนจนเหมือนมีสามีวัยกลัดมันไม่มีผิด ส่วนบิดาของเธอน่ะเหรอแก่จนหัวขาวแล้ววัน ๆ เอาแต่เข้าวัดทำบุญ ไม่เหมือนซ่งอี้ที่วัน ๆ จ้องจะจับเธอกินตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน

คิดถูกแล้วที่แต่งงานกับเขาเพราะนอกจากจะได้สามีรวยแล้วยังเก่งเรื่องบนเตียงอีก หน้าตาก็หล่อเหลาจนสตรีมาแย่งชิงถึงในบ้าน ตัวเธอเองก็ได้หลุดพ้นออกมาจากบ้านอันแสนวุ่นวายอีกด้วย อยู่บ้านตัวเองมันก็ดีแหละแต่อยู่บ้านสามีดีกว่าเยอะมากเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ตลอดเวลา ตอนนี้ก็กำลังขึ้นสวรรค์อยู่เป็นสวรรค์ที่สูงจนเสียวมากด้วย