46 เมา & ยั้วนิด ๆ NC หน่อย ๆ

ตงเฟยหลง เดินกุมมือภรรยาตัวน้อยของตนเข้ามาในห้องที่มีสหายของเขารออยู่ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ช่างแตกต่างกับตอนที่ออกไปอย่างลิบลับ จนคนในห้องเองยังอดแปลกใจไม่ได้

ผิดกับสตรีที่เดินตามหลังเข้ามา ใบหน้าของนางงอง้ำ ตัวของนางถูกสวมทับด้วยผ้าคลุมตัวโต ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นของใคร

จ้าวฟางลู่ มองหลี่เวยที่นั่งหน้าแดงอยู่ข้าง ๆ พี่รอง แต่นอกจากนั้นก็ไม่มีคนอื่นอีก

" พี่ใหญ่ พาตัวแม่นางหวี่โหล ไปส่งที่กรมยุติธรรมแล้ว "

ยังไม่ทันได้ถาม พี่รองเหมือจะรู้ว่านางมองหาอะไรอยู่จึงได้บอกออกมาก่อน จ้าวฟางลู่ นางจึงหันไปมองตัวต้นเหตุที่ทำให้นางมาไม่ทันพบหน้าแม่นางหวี่โหล

" ท่านพี่.....ท่านจงใจใช่หรือไม่ "

นางถามผู้เป็นสามีเสียงเย็น พร้อมส่งสายตาดุไปให้.....เขาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่นางถาม

' ฮึ...ฝากไว้ก่อนเถอะ '

" เวยเวย เจ้าได้ชิมอาหารเลิศรสของที่นี่หรือยัง "

นางเลิกสนใจเขาแล้วหันไปถามหลี่เวยแทน เพราะพึ่งนึกได้ว่าจุดประสงค์แรกที่พวกนางออกมานอ