7 เที่ยวตลาด

อาหารขึ้นชื่อสามสี่อย่างถูกยกเข้ามาวางบนโต๊ะ ส่งกลิ่นหอมเป็นอย่างมากแถมการจัดจานก็สวยงาม ตามด้วยน้ำชาและขนมขึ้นชื่อ ของเหลาอาหาร ' เทียนฝู ' เป็นเหลาอารที่ใหญ่ที่สุดของแคว้นเหลียงเลยก็ว่าได้

จ้าวฟางลู่ กวาดตามองอาหารตรงหน้าด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม จึงเรียก เจียวซิน และอาเต๋อ ให้มานั้ง กินด้วยกัน

" ซินเอ๋อ อาเต๋อ มานั่งสิ "

" เอ่อ " เจียวซิน

" แต่ว่า " อาเต๋อ

" ถ้าพวกเจ้าไม่กิน ข้าก็จะไม่กิน งั้นก็ไปกันเถอะ " พูดจบนางทำท่าทางเหมือจะลุกขึ้นยืน

" นั่งแล้วเจ้าค่ะ/ขอรับ " พวกเขาตอบรับแล้วรีบนั่งลงเกือบจะทันที นางจึงยิ้มน้อย ๆ อย่างพอใจ

' ก็ถ้าจะข้ากินคนเดียวข้าคงกินไม่ลงหรอก '

พวกนางนั่งทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยเเละพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ไม่ได้สนใจคนรอบข้างว่าจะมองพวกนางเช่นไร

คนส่วนใหญ่ล้วนชื่นชมนาง มองภายนอกนางนั้นรูปโฉมงดงามกิริยามารยาท เหมือนฮูหยินน้อยของจวนสกุลใหญ่ซักจวน แต่นางกับเอ่ยปากชักชวนสาวใช้แล้วผู้ติดตามให้ร่วมโต๊ะอาหารด้วย น้อยคนนักที่งามทั้งกายทั้งใจแบบนี้

เมื่อออกจากเหลาอาหารแล้วพวกนางก็ตรงไปร้านขายผ้า ' ฝ่านอิ่น ' เป็นร้านที่มีผ้าเนื้อดีมากมายราคาก็ไม่ได้แพงมาก

คนทั่วไปสามารถจับต้องได้ นางกับเจียวซินช่วยกันเลือกผ้า ไม่นานก็ได้ผ้าที่ต้องการ ส่วนมากผ้าที่นางเลือกจะเป็นโทนสีเข้ม สีดำ แดง น้ำเงิน ฟ้า ม่วงและจบด้วยสีขาว เนื้อผ้าที่เลือกจะเป็นผ้าแบบที่ทนนานต่อการใช้งาน เมื่อออกแบบชุดและวัดตัวเสร็จ นางกับเจียวซิน ก็เดินออกมาหา อาเต๋อ ที่ยืนรออยู่นอกร้าน

จากนั้นก็เป็นการเดินสำรวจตลาด เข้าร้านหนังสือ ร้านขายเครื่องประดับ ร้านขายของหายาก นางดินจูงมือ เจียวซิน เดินเข้าร้านนั้นออกร้านนี้จนทั่วและแวะนั่งร้านน้ำชา โดยมีอาเต๋อทำหน้ามุ้ยเดินถือของเต็มสองมือตามมา พวกนางสองคนสบตากันและหัวเราะเบา ๆ

เสียงเอะ อะโวยวาย ดังมาแต่ไกล นางจึงหันไปมอง เห็นผู้ขายวัยกลางคนน่าตามอมแมมกำลังวิ่งถือบางอย่าง และวิ่งมาทางที่นางนั่งอยู่ มีพ่อค้าและชาวบ้านวิ่งตามมา พร้อมตะโกน

" ขโมย "

" จับเขาไว้ " พ่อค้าที่วิ่งตามมาร้องตะโกนขอให้ช่วยจับหัวขโมย

เมื่อเจ้าหัวขโมยกำลังจะวิ่งผ่าน ตรงที่นางนั่งอยู่ ซึ่งนางนั่งโต๊ะติดทางเดินตรงข้ามกับ อาเต๋อ นางจึงยื่นเท้าออกไปเล็กน้อย

" อุ๊ย .."

...พลัก ..ตุบบ... เจ้าหัวขโมยล้มลงกับพื้นกองอยู่ตรงน่านาง นางแสร้งทำท่าที่ตกอก ตก ใจเป็นอย่างมาก

" ท่านน้าท่านเป็นอย่าไรบ้าง เจ็บหรือไม่ อาเต๋อ เจ้าช่วยพยุงท่านน้าขึ้นที " นางส่งสายตาให้ อาเต๋อเป็นเชิงให้ขับเขาไว้ ซึ่ง อาเต๋อ เองก็เข้าใจและปฏิบัติตามอย่างรวดเร็ว

" ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร " ชายคนนั้นพยายามปฏิเสธความช่วยเหลือจากพวกนาง ด้วยเหตุนี้ทำให้พ่อค้าและชาวบ้านตามมาทันและนำตัวเขาส่งให้ทางการ