LOGINShare
ยอม
Last Updated:
2025-05-31 16:08:46ยอม
“ไม่จริง!คุณทำแบบนี้ได้ยังไง คุณ! คุณ...” แพรวาปล่อยโทรศัพท์เครื่องบางเฉียบหลุดมือไปด้วยความตกใจ เธอผุดลุกขึ้นยืนดวงตากลมโตไหววูบ
“ทำไม! มีอะไรหรือ”
“คุณ...ทำแบบนี้ทำไม”
“อะไรล่ะ อะไรที่เธอถาม ฉันงง”
“อย่ามาแถนะมิสเตอร์ครูส ดิออน แพรถามว่าคุณถ่ายคลิปทุเรศๆ นั่นไว้ทำไม คุณต้องการอะไรห่ะ!” แพรวาตะคอกครูสเสียงก้อง
“ทำไมล่ะ มันเป็นยังไง ทำไมฉันจะทำไม่ได้” ครูสก้มใบหน้าลง ซ่อนรอยยิ้มไว้ใต้น้ำเสียงเฉยเมย
“กะ...ก็ มันน่าเกลียด” แพรวากระทืบปลายเท้าเร่าๆ เธอชี้ไปที่โทรศัพท์ที่หล่นอยู่บนพื้น แววตาหวาดกลัว หากมันหลุดไปในโลกออนไลน์จะเกิดอะไรขึ้น เธอจะเอาหน้าไปไว้ตรงไหน
“นี่ไงสิ่งที่ฉันอยากตกลงกับเธอ เห็นแล้วถึงกับสั่นเลยเหรอ ที่นี้จะทำยังไงดีล่ะ” ครูสเอ่ยขึ้นอย่างเป็นต่อ
“ลบทิ้งซิ เก็บไว้ประจานตัวเองทำไมล่ะ” แพรวาถลาเข้าไปหาโทรศัพท์เครื่องนั้นแต่ก็ไม่ทันชายหนุ่มซึ่งเขารอจังหวะอยู่พอดี “โอ๊ะ! ได้ยังไง
Latest chapter
เกมกาม พ่ายรักร้ายเดียงสา บทที่5.
บทที่5.เมาดิบบรั่นดีรสร้อนแรงหายวับไปในลำคอหนา เมื่อปราณกระดกแก้วขึ้นดื่มอักๆ เขาดื่มกินแก้วแล้วแก้วเล่าเหมือนกำลังใช้มันอาบร่างกายของเขา แทนการกลืนมันลงไปในท้องเช่นในขณะนี้ รสแผดร้อนบาดคอ แต่ไม่ได้ทำให้เขาหยุดมือที่ยกแก้วขึ้นจ่อปากลงเลยสักนิด ดวงตาคมดุหรี่ปรือ เมื่อฤทธิ์แอลกอฮอล์เขาไปแทนที่ในกระแสเลือด ลมหายใจของปราณมีแต่กลิ่นเหล้าระเหยออกมา ความหนักหน่วงในหัวอกหัวใจทำให้ชายหนุ่มกร่ำสุราเพื่อลดทอนความกลัดกลุ้มที่กำลังทำให้เขาใกล้คลุ้มคลั่ง เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่? คนที่ควรสนใจกลับไม่สนใจ แต่บุคคลต้องห้ามกลับเข้ามานั่งกลางใจเขาแทน และมันไม่สามารถทำได้อย่างที่ใจนึก เมื่อมันมีตัวแปรหลายๆ อย่างสกัดกั้นเอาไว้ มันทำให้เขาต้องสะดุดกึก หยุดความคิดคำนึงทั้งหมดลง...เมื่อเธอเหมือนผลแอปเปิลต้องห้ามในสวนสวรรค์ ที่ดูได้แต่ห้ามเชยชม เป็นของหวงที่เจ้าของรัก เป็นอะไรหลายๆ อย่างแต่เขาไม่สามารถคว้ามาครองได้กมลธาราพลิกตัวกลับไปกลับมาบนเตียงนอนนุ่ม เธอข่มตาไม่หลับ เปลือกตาไม่ยอมปิดเพราะเป็นห่วงปราณที่
เกมกาม พ่ายรักร้ายเดียงสา บทที่4.
บทที่4.แมวสาวยั่วสวาทเสียงหัวเราะต่อกระซิกดังก้องสวนกว้าง คนงานในสวนชะเง้อชะแง้มองพ่อเลี้ยงเสือแห่งสวนบางรักตาพริบพราว เมื่อเจ้านายหนุ่มทั้งดุ และโหด เพราะต้องคอยดูแลคนงานที่มาจากต่างถิ่นฐาน คนละพื้นฐานครอบครัว พวกเขามีเรื่องกระทบกระทั่งกันเป็นประจำ กรรมการห้ามมวยก็คือตัวเจ้าของ ปราณจะถลุงคนงานที่ไร้ระเบียบวินัย จัดการพวกมันจนอยู่หมัด จนไม่มีใครกล้าก่อเรื่อง เพราะกลัวมือตีนของพ่อเลี้ยงเสือที่ทั้งหนักและดุดัน แต่วันนี้นายหนุ่มกลับมาแปลกๆ พาสาวน้อยเอวบางแต่งตัวชวนน้ำลายหกมาด้วย เมื่อกางเกงที่เจ้าหล่อนใส่ขาสั้น... สั้นเต่อ มองเห็นเรียวขาเรียวยาวสีขาวจั๋ว ที่สำคัญคนที่ขับรถยนต์พาสาวน้อยคนนั้นชมสวนลำไย คือตัวพ่อเลี้ยงเอง!! มันจึงทำให้คนงานทั้งสวนจับตาดู เมื่อเรื่องเช่นนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นับตั้งแต่พวกเขาทั้งหมดมาทำงานในสวนบางรัก“พ่อเลี้ยงพาละอ่อนที่ไหนมาแอ่วสวนกันว่ะ อินางงามขนาด”“ไม่รู้สิ เห็นอีแววมันบอกว่าเป็นหลานน่ะ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่พอใจอยู่นา”“เห้ย! พ่อเลี้ยง บ
เกมกาม พ่ายรักร้ายเดียงสา บทที่3.
บทที่3.วิมานรักกลางพงไพรแก้วกาแฟในมือของปราณเกือบจะพลัดหลุดมือ โอแม่เจ้า! หัวใจเขาทำงานหนักมากขึ้นกว่าเดิมเกือบสิบเท่าตั้งแต่มีหลานสาวคนสวยมาอยู่ใกล้ๆกมลธาราอาบน้ำแต่งตัวตามคำสั่งของเขา แต่...แต่เธอทำเกินคำสั่งไปนิด เมื่อเจ้าของร่างอวบอัดอยู่ในชุดเสื้อผ้าคับติ้ว! เสื้อยืดสีสดบนลำตัวแนบกระชับไปทุกสัดส่วน อวดสัดส่วนสงวนให้เห็นเด่นชัด ของที่ควรมีไม่ว่าจะเป็นหน้าอกหน้าใจอันเกินตัว เอวคอดกิ่ว สะโพกผายตึงแน่น กางเกงยีนขาสั้นเต่อ สั้นมาก สั้นมากๆ เพราะมันเกือบจะปิดแก้มก้นเอาไว้ไม่มิด ผมยาวสลวยถูกมัดไว้เหนือต้นคอขาวๆ ปล่อยลูกผมรุ่ยร่ายละลำคอเรียวบางมองดูแล้วซ่านทรวง วัยแรกแย้มสดใสและมันกำลังทำให้ปราณคิดหนัก เอาไงดีว่ะ! จะอยู่ในสภาพนี้ต่อ หรือหาทางเอาตัวรอดจากสิ่งล่อตา ที่ยิ่งมองก็ยิ่งเพลิดเพลินกันแน่“แดดมันร้อนนะราร่า อาว่าหาเสื้อหนาๆ ใส่เพิ่มอีกตัวดีไหม?” กว่าชายหนุ่มจะควานหาคำพูดตัวเองเจอ เขาต้องทำใจอยู่นาน เป็นเพราะไม่อาจชักสายตาออกมาจากความอวบอิ่มตรงหน้าได้ ทั้งๆ ที่ในใจเขามีแต่เสียงคัดค
เกมกาม พ่ายรักร้ายเดียงสา บทที่2.
บทที่2.ยั่วยวนฉบับอนุบาลแต่คุณอาหนุ่มเกือบแข็งตายเช้าวันใหม่ภายในสวนบางรัก บ้านปีกไม้หลังขนาดย่อมๆ ตั้งอยู่ใจกลางสวนลำไยกว่าพันไร่ เป็นที่อยู่อาศัยปัจจุบันของกมลธาราสาวน้อยวัยรุ่นที่เหินฟ้า ผ่านน่านน้ำนานาประเทศมาจากแดนไกลเพราะความประพฤติของตัวเองเสียงคนงานส่งเสียงโวยวายกันตั้งแต่เช้าตรู่ เมื่อมันเป็นหน้าที่ปฏิบัติที่บังคับให้ทำ พวกเขาเหล่านั้นต้องแหกตาตื่นขึ้นมาทำหน้าที่ของตัวเองตามหน้าที่ กมลธารายืนอิงตัวกับระเบียงกว้าง เธอทอดสายตาไปไกลๆ จุดโฟกัสของสายตาอยู่ที่ทุ่งหญ้าสีเขียวขจี กับร่างองอาจผึ่งผายบนหลังอาชาสีน้ำตาลเข้ม แม้จะเห็นเป็นแค่จุดเล็กๆ แต่เธอก็จำปราณได้ในทันทีที่มองเห็นเรียวขาเพรียวแนบอยู่ที่สีข้างของม้าหนุ่ม เขาพามันวิ่งเหยาะๆ ออกกำลังกายแต่เช้าตรู่รับแสงสีทองของพระอาทิตย์ยามเช้าที่เริ่มสาดแสงแรงกล้าลงมาบนพื้นโลกกมลธาราอยู่ในชุดนอนสีขาวสะอาด ตัวผ้าโปร่งบางพัดปลิวตามแรงของสายลมจนลู่ลีบแนบไปกับลำตัว และบนร่างกายของเธอไร้ชุดอื่นใด ยกเว้นแพนตี้ตัวน้อยที่เกาะเกี่ยวสะโพกผายตึงแน่นไว
เกมกาม พ่ายรักร้ายเดียงสา บทที่1.
พ่ายรักร้ายเดียงสาสมองสั่งให้ลืมแต่หัวใจสั่งให้จำ ความรู้สึกที่โดนกระทำ แต่ก็ยังจดจำไม่มีทางลืมบทที่1.หลานสาวคนใหม่ที่ทำเอาหัวใจคุณอาแกว่ง... ท่าอากาศยานเชียงใหม่... ร่างสูงใหญ่สวมใส่กางเกงยีนสีดำสนิท ฟิตเปรี๊ยะแนบช่วงขายาวๆ เสื้อเชี้ตยีนติดกระดุมเพียงแค่สามเม็ด เปิดแผงอกอุดมสมบูรณ์ที่มีไรขนเรียงตัวลงมาอย่างงดงาม จนมันหายลับไปหลังเนื้อผ้าสีซีดๆ เรียกสายตาอยากรู้อยากเห็นให้แก่สาวๆ ที่ได้พบเจอ มาดห้าวแกร่งดูน่าเกรงขาม!! เรียกสายตาคนทั้งท่าอากาศยาน ไม่ว่าจะสาวหรือแก่ให้มองตามทุกฝีเท้าของเขา ยิ่งมองเห็นเต็มๆ สองตา ไม่ว่าสาวน้อยสาวใหญ่พากันทอดสายตาหวานเชื่อมให้แก่เขา เมื่อวงหน้าคมเข้มดูหล่อเหลาพอๆ กับดาราชื่อดังของฮอลลีวู๊ด คิ้วเข้มๆ พาดเฉียงๆ บนใบหน้ารับกับปลายจมูกโด่งและดวงตาดุดัน มุมปากยิ้มเยาะๆ เป็นเพราะเหตุการณ์เช่นนี้...เกิดขึ
เกมกาม นางบำเรอสัญญาเถื่อน บทที่9.
บทที่9. ในที่สุดโอมานก็อดรนทนไม่ไหว เขาจมอยู่กับความคิดฟุ้งซ่านในหัว และยอมรับกลายๆ ว่ามินตรากำลังมีอิทธิพลเหนือจิตใจเขา ผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่จิตใจเธอเข้มแข็งกว่าเขาเสียอีก เธอยอมเพราะไม่มีทางเลือกอื่นๆ ในขณะที่เขาแพ้! ปิดประตูชนะตั้งแต่ได้พบเจอหน้าเธอภายในห้องชุดสุดหรูของเขา “ทานข้าวไหมคะ?” มินตราถามเสียงอ่อนๆ เมื่อชายหนุ่มยอมออกมาจากห้องนอนของเขา ดวงตาคมกริบมืดสนิท มันดูลึกลับพอๆ กับน่าค้นหา เธอเสก้มใบหน้าลง สนใจจานข้าวตรงหน้า พยายามสลัดความหวั่นไหวออกไปจากหัวใจ เมื่อเธอและเขาเป็นแค่เพียงเส้นขนาน เป็นนายจ้างกับลูกจ้างแค่นั้น หลังหมดพันธะสัญญาบ้าๆ บอๆ นั่น ต่างคนก็ต้องกลับไปเดินบนเส้นทางของตัวเอง “อืม...” โอมานเดินมาทรุดนั่งฝั่งตรงข้ามของมินตรา ชายหนุ่มมองจานอาหารตรงหน้าแล้วจึงถามขึ้นเบาๆ “ไม่ได้ให้การีมจัดอาหารให้เหรอ? แ
