บทที่ 9 วันที่ฟ้าร้องไห้

ชัยวุฒิผ่ายมือเชิญแขกเข้ามา เจ๊มะนาวนั่งลงตรงข้ามกับเจ้าของห้อง แล้ววางเงินไว้ตรงหน้า เขาขมวดคิ้วมองสีหน้าสงสัย

“อะไรครับเจ๊” ชัยวุฒิเอ่ยถาม แล้วมองเลยไปยังด้านหลัง เห็นสาวที่เจ้าตัวหมายตากำลังยืนสงบนิ่ง

“หนี้ของนาราไง ฉันใช้คืนให้”

เขาหัวเราะ “ใช้คืน ใช้ทำไมกันเจ๊!”

“ฉันต้องการพาตัวนาราไปทำงานด้วย” เจ๊อธิบาย สีหน้าเครียดขึ้น รู้สึกรำคาญกับท่าทางกวนประสาทของหมอนี่

ชัยวุฒิกัดฟันขบกรามแน่น แน่ล่ะ ทำไมเจ๊จะไม่อยากได้ ก็สวยออกขนาดนั้น เป็นดาราคงทำเงินได้ไม่น้อย แต่เขายังไม่เคยชิมสักครั้ง เกิดเป็นคนดัง จะชิมคงลำบาก

“ไม่! ผมไม่ยอม!” ชัยวุฒิปฏิเสธเสียงแข็ง

“คุณปฏิเสธเจ๊ได้ด้วยเหรอชัยวุฒิ สัญญาระบุไว้ว่ายังไง นาราเอาให้เจ๊อ่านแล้วนะ ถ้ามีเงินใช้หนี้มันก็จบไม่ใช่หรือไง ถ้าคุณรั้งไว้ ระวังจะกลายเป็นคดีความเอานะ”

“ผมไม่กลัวเรื่องคดี ผมไม่ให้นาราไป!”

เจ๊มะนาวกระตุกยิ้มมุมปาก

“อยากได้นาราเป็นเมียน้อยเหรอ ไม่ได้เอาก็เลยยังไม่อยากยกให้ ถ้าดังขึ้นมาคงเอายากใช่ไหม!” มะนาวเริ่มเสียงดัง ชัยวุฒิขบกรามตีหน้าเครียด

“เจ๊อย่ามากล่าวหาผมดีกว่า”

“แล้วแกมีปัญหาอะไรถึงไม่ยอม!”

ชัยวุฒิฮึดฮัด ทำหูทวนลม จนมะนาวทนไม่ไหว

“ตอบมาสิวะ!” ฝ่ายแขกเริ่มขึ้นเสียง

“ไม่ได้ก็ไม่ได้ไง มาเซ้าซี้อะไร ออกไปเลยไป!” โบกมือไล่ แล้วชักสีหน้า ก่อนหันมองทางอื่น

“แกไม่ได้เป็นผู้ปกครองของนารา ฉันจะวางเงินกับสัญญาไว้ให้ เป็นอันจบกัน!”

มะนาวลุกยืน เดินเข้าหาเด็ก แล้วจูงมือเพื่อออกไป ชัยวุฒิยืนตามแววตาดุดัน

“ถ้าผมไม่ให้ยังไงก็ไปไม่ได้ อย่ามาหาเรื่องกันดีกว่าเจ๊!”

เจ๊หันมามอง “แกนั่นแหละไม่ควรหาเรื่องฉันไอ้วุฒิ แกน่าจะรู้ว่าฉันเป็นคนยังไง อย่าให้ฉันต้องไปหาพ่อตาแกถึงบ้านนะ อย่าลืมนะว่าฉันเป็นน้าของเมียแกไอ้สันดาน อย่ามาเล่นกับฉันนะ ไม่งั้นฉันเอาแกตายแน่!”

ชัยวุฒิหน้าเผือดลง “อย่ามาขู่กันดีกว่าเจ๊”

“กูเคยขู่หรือไง ถ้าไม่ตกลงกูจะเอาเรื่องมึงไปบอกเมียมึงซะ หย่าๆ กันไปให้สิ้นเรื่อง หลานกูจะได้ไม่ต้องมาอยู่กับผัวชั่วๆ อย่างมึง!”

นาราภัทรตกใจกับน้ำเสียงและท่าทีเจ๊มะนาว ไม่อยากเชื่อว่าเจ๊เป็นน้าของภรรยาชัยวุฒิ หนทางรอดมีแล้ว

“ผมรู้แล้ว ไม่ต้องอารมณ์เสียขนาดนั้นก็ได้!” พูดจบเขาหยิบเงิน แล้วโยนใส่ลิ้นชัก ก่อนกระแทกกายนั่งลง หยิบสัญญามาฉีกแล้วโยนลงถังขยะ

“แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง ต้องให้กูของขึ้น!”

มือบางถูกรั้งไว้ นาราภัทรรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น บางทีทางเดินเส้นใหม่ที่เลือก อาจมีอะไรดีๆ รออยู่ จะลบความทรงจำอันเลวร้าย ทุกข์ทรมานให้หมด แล้วเริ่มต้นใหม่