ตอนที่ 60 ทิชากับไฟริษยาที่โหมกระหน่ำ

ตอนที่ 60 ทิชากับไฟริษยาที่โหมกระหน่ำ

แสงแดดยามบ่ายสาดส่องเข้ามาในห้องนั่งเล่นของบ้านพักตากอากาศ ทิชานั่งอยู่ริมหน้าต่าง จ้องมองออกไปนอกสวนที่เขียวขจี มือเรียวถือโทรศัพท์มือถือที่เพิ่งวางสายไปหมาดๆ ใบหน้าของเธอซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำ ริมฝีปากเม้มแน่นด้วยความเจ็บปวดและความคับแค้นใจที่ปะทุขึ้นอีกครั้งในหัวใจ

เธอเพิ่งวางสายจากสายข่าวที่เธอจ้างให้คอยติดตามความเคลื่อนไหวของภาคินัยและปลายฝัน รายงานที่ได้รับมานั้นราวกับมีดนับพันเล่มที่กรีดแทงลงมากลางใจของเธอ สายข่าวเล่าถึงภาพความสุขของภาคินัยกับปลายฝันที่รีสอร์ตหรูกลางหุบเขา ภาพที่ทั้งสองคนหัวเราะต่อกระซิก เดินจูงมือกันอย่างเปิดเผย และที่สำคัญคือ...ภาพที่ภาคินัยร้องเพลงรักให้ปลายฝันฟังด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักอย่างลึกซึ้ง

ความรักที่ภาคินัยไม่เคยมีให้เธอ ทิชาคิดอย่างเจ็บปวด ความรักที่เธอเฝ้ารอมาตลอดชีวิต กลับไปตกอยู่กับผู้หญิงอีกคน ผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพียงแค่เพื่อนสนิทของเธอ

ภาพความสุขของภาคินัยกับปลายฝันนั้นทำให้ไฟริษยาในใจของทิชาโหมกระหน่ำ เธอรู้สึกเหมือนถูกทรยศหักหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า อดีตที่ภาคินัยเคยให้ความหวังกับเธอ คำพูดหวานๆ ที่เขาเคยพูด ความฝันที่เขาวาดไว้ร่วมกับเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างมันพังทลายลงไปหมดแล้ว และถูกแทนที่ด้วยภาพของภาคินัยที่กำลังมอบความรักทั้งหมดให้แก่ปลายฝัน

ความเจ็บปวดนี้มันกัดกินหัวใจของทิชาจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ

ทิชากำมือแน่นจนเล็บจิกลงไปในเนื้อ เธอเกลียดปลายฝัน เกลียดที่ปลายฝันเข้ามาขโมยทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเธอ เกลียดที่ปลายฝันสามารถครอบครองหัวใจของภาคินัยได้อย่างง่ายดาย ในขณะที่เธอ...ต้องทนทุกข์อยู่กับความเจ็บปวดนี้เพียงลำพัง

เธอหันไปมองรูปถ่ายของภาคินัยที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ดวงตาของเธอลุกวาวด้วยความโกรธ เธอเอื้อมมือไปหยิบรูปนั้นขึ้นมา แล้วขว้างมันลงพื้นอย่างแรงจนกรอบรูปแตกกระจาย

"ทำไม...ทำไมต้องเป็นปลายฝันด้วย!" ทิชาตะโกนเสียงกร้าว น้ำตาที่แห้งเหือดไปแล้วไหลกลับมาอีกครั้ง "ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะภาคินัย ฉันจะต้องทวงคืนทุกอย่างที่เป็นของฉันกลับมาให้ได้"

ความคับแค้นใจผลักดันให้ทิชาคิดแผนการที่ซับซ้อนยิ่งขึ้นไปอีก เธอรู้ดีว่าการจะทำให้ภาคินัยหันกลับมาสนใจ หรือรู้สึกเสียดายในตัวเธอได้ เธอจะต้องใช้เครื่องมือที่ทรงพลังที่สุดที่มีอยู่ในมือ นั่นคือ ธาม

ในอีกไม่กี่วันต่อมา ทิชาเริ่มปรับเปลี่ยนท่าทีที่มีต่อธามอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่ได้แสดงความอ่อนแอหรือความเปราะบางอีกต่อไป แต่กลับแสดงออกถึงความสนิทสนมและพึ่งพาธามมากขึ้นอย่างเปิดเผย

เธอชวนธามไปทำกิจกรรมต่างๆ ด้วยกันบ่อยขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการไปออกกำลังกายในสวน การเดินป่าในเส้นทางที่ยากลำบาก การไปเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ที่ธามเคยเสนอไว้ก่อนหน้านี้ และในทุกๆ กิจกรรม เธอจะพยายามสร้างสถานการณ์ที่ทำให้เธอกับธามดูใกล้ชิดกันมากที่สุด

วันหนึ่ง ขณะที่พวกเขากำลังเดินอยู่ในเส้นทางเดินป่า ทิชาแกล้งทำเป็นสะดุดล้ม ธามรีบเข้ามาประคองเธอทันที เธอจึงฉวยโอกาสนี้โอบแขนของธามไว้แน่น ทำเป็นว่าเธอกำลังกลัวที่จะล้มอีกครั้ง ธามเองก็ดูเหมือนจะไม่ทันสังเกตถึงความผิดปกติ เขาเพียงแค่เป็นห่วงและคอยประคองเธอไว้ตลอดทาง

ทิชาจะคอยถ่ายรูปคู่กับธามอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นภาพเซลฟี่ที่ดูสนิทสนม หรือภาพที่ธามกำลังดูแลเอาใจใส่เธออย่างใกล้ชิด เธอจะเลือกรูปที่ดูดีที่สุด แล้วนำไปโพสต์ลงในโซเชียลมีเดีย พร้อมแคปชั่นที่สื่อความหมายคลุมเครือราวกับว่าเธอกำลังมีความสุขกับความสัมพันธ์ที่ก่อตัวขึ้นใหม่

"ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างเสมอ...คุณคือคนที่เข้าใจฉันที่สุด" ทิชาเขียนแคปชั่นใต้ภาพที่เธอกับธามกำลังนั่งหัวเราะกันอยู่ริมน้ำตก

เธอรู้ดีว่าภาคินัยจะต้องเห็นภาพเหล่านี้อย่างแน่นอน เพราะเธอจงใจที่จะแท็กภาคินัยในภาพเหล่านั้น และเธอจะคอยสังเกตปฏิกิริยาของเขาอย่างใกล้ชิด

ธามเองก็สังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวทิชา เขาดีใจที่ทิชาดูสดใสขึ้น ดูมีความสุขมากขึ้น และดูเหมือนจะเปิดใจให้เขามากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่ทิชาเข้ามาใกล้ หรือแสดงความสนิทสนมกับเขา หัวใจของธามก็เต้นแรงด้วยความหวัง เขาตีความการกระทำของทิชาไปในทางที่ดี เขาเชื่อว่าทิชากำลังเริ่มมีความรู้สึกดีๆ ให้เขาเช่นกัน

ธามไม่รู้เลยว่าเขากำลังถูกใช้เป็นหมากในเกมที่ซับซ้อนของทิชา เขายังคงทุ่มเทดูแลเอาใจใส่ทิชาอย่างเต็มที่ด้วยความจริงใจ เขาจะคอยห่มผ้าให้เธอเมื่ออากาศหนาว คอยหาของอร่อยๆ มาให้เธอ คอยรับฟังเรื่องราวต่างๆ ของเธอ และคอยปลอบโยนเธอในยามที่เธอรู้สึกอ่อนแอ

วันหนึ่ง ภาคินัยโทรศัพท์มาหาธามตามปกติ เพื่อสอบถามสารทุกข์สุกดิบในฐานะเพื่อนสนิท แต่คราวนี้ น้ำเสียงของภาคินัยกลับดูมีข้อสงสัยเล็กน้อย

"ธาม...แกสบายดีนะ" ภาคินัยถามด้วยน้ำเสียงติดจะสงสัยเล็กน้อย "ฉันเห็นรูปแกกับทิชาในโซเชียล...ดูสนิทกันมากเลยนะ"

ธามยิ้มบางๆ ที่มุมปาก เขาเองก็สัมผัสได้ถึงความสงสัยในน้ำเสียงเพื่อน "สบายดีเพื่อน...ทิชาเองก็ดูสดใสขึ้นเยอะเลยว่ะ" ธามตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความยินดี "ดูมีความสุขขึ้นมากเลย"

ภาคินัยเงียบไปพักหนึ่ง เหมือนกำลังใช้ความคิด "อืม...ก็ดี" เขาพูดต่อ "ฉันก็ดีใจที่เธอมีความสุข" ภาคินัยไม่ได้พูดอะไรที่แสดงออกถึงความหึงหวง แต่เขาก็ยังคงรู้สึกแปลกใจกับการเปลี่ยนแปลงของทิชา และความใกล้ชิดของธามกับทิชา

"ฉันก็แค่ดูแลทิชาเท่าที่ฉันจะทำได้นั่นแหละภีม" ธามตอบด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้เป็นปกติที่สุด แต่ในใจกลับมีความหวังที่พุ่งขึ้นมาอีกครั้ง "ฉันอยากให้ทิชามีความสุขที่สุด"

ภาคินัยไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาวางสายไปในที่สุด ธามไม่รู้เลยว่าคำพูดของเขาและภาพที่ทิชาจงใจโพสต์ลงในโซเชียลมีเดีย กำลังสร้างความสงสัยให้กับภาคินัยมากแค่ไหน และมันกำลังทำให้ภาคินัยเริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของธามกับทิชา

ทิชารู้ดีว่าแผนการของเธอกำลังดำเนินไปในทิศทางที่ถูกต้อง เธอเห็นปฏิกิริยาของภาคินัยที่แสดงออกมา เธอเห็นความลังเลและข้อสงสัยในน้ำเสียงของเขา และนั่นทำให้เธอรู้สึกสะใจ เธอจะยิ่งทำให้ภาคินัยเห็นว่าเธอมีความสุขกับธามมากแค่ไหน และเธอจะยิ่งทำให้ภาคินัยรู้สึกเสียดายที่ปล่อยเธอไป

เธอเริ่มวางแผนที่จะพาธามไปพบปะกับผู้คนในวงสังคมของเธอมากขึ้น โดยเฉพาะผู้คนที่มีอิทธิพลและรู้จักภาคินัยเป็นอย่างดี เธอต้องการให้ทุกคนเห็นว่าเธอกำลังมีความสุขกับความสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะก่อตัวขึ้นใหม่กับธาม เพื่อให้ข่าวลือแพร่กระจายไปถึงหูของภาคินัยอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกัน ทิชาก็ยังคงเล่นบทบาทของหญิงสาวที่เปราะบางและต้องการการปกป้องกับธาม เธอจะคอยพูดถึงอดีตที่เจ็บปวด เพื่อให้ธามรู้สึกเห็นใจและอยู่เคียงข้างเธอ เธอจะคอยแสดงความซาบซึ้งใจในสิ่งที่ธามทำให้ เพื่อให้ธามรู้สึกว่าเขามีความสำคัญกับเธอมากแค่ไหน

ธามผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ยังคงทุ่มเทความรักและความจริงใจทั้งหมดที่มีให้กับทิชา เขาเชื่อว่าความรักของเขาสามารถเยียวยาบาดแผลในใจของทิชาได้ และเขาก็เชื่อว่าสักวันหนึ่ง ทิชาจะมองเห็นความจริงใจของเขาและหันมาเลือกเขาในที่สุด

ธามไม่รู้เลยว่าความรักและความจริงใจของเขากำลังถูกใช้เป็นเชื้อเพลิงให้กับไฟริษยาที่โหมกระหน่ำอยู่ในใจของทิชา เขาไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำของทิชาเป็นการแสดงที่ถูกออกแบบมาอย่างพิถีพิถัน เพื่อให้ภาคินัยหันกลับมาสนใจ และเพื่อทวงคืนสิ่งที่ทิชาเชื่อว่าควรเป็นของเธอมาแต่แรก

ทิชามองตัวเองในกระจกเงา รอยยิ้มเยาะปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ เธอเห็นประกายแห่งความสำเร็จในดวงตา เธอรู้ว่าแผนการของเธอกำลังจะบรรลุผล และภาคินัยจะต้องกลับมาหาเธออย่างแน่นอน

ส่วนธาม...เขาเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในเกมที่ทิชากำลังเล่นอย่างบ้าคลั่ง และเขาไม่รู้เลยว่าจุดจบของเกมนี้จะนำพาเขาไปสู่ความเจ็บปวดที่แสนสาหัสเพียงใด