ตอนที่ 70 หัวใจที่เข้าใจกัน

ตอนที่ 70 หัวใจที่เข้าใจกัน

หลังจากเดทแรกที่แสนหวาน ธามกับน้ำหวานก็เริ่มคบหาดูใจกันอย่างเป็นทางการ ความสัมพันธ์ของพวกเขาก้าวหน้าไปอย่างช้าๆ แต่เต็มไปด้วยความเข้าใจและความจริงใจ ทั้งสองต่างเป็นที่ปรึกษาให้กันและกันในทุกเรื่อง แม้เรื่องราวร้ายๆ ที่เคยเกิดขึ้นในอดีตจะทิ้งร่องรอยไว้ในใจบ้าง แต่พวกเขาก็พร้อมที่จะก้าวข้ามผ่านมันไปพร้อมกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง น้ำหวาน ที่ต้องเผชิญกับความเจ็บปวดจากแผนการร้ายของทิชาในฐานะผู้ถูกหมายหัวและได้รับผลกระทบโดยตรงจากการถูกใส่ร้ายป้ายสี ทำให้เธอต้องใช้เวลาในการเยียวยาจิตใจ ธามเองก็เข้าใจความรู้สึกนี้ดี เพราะเขาเองก็เคยถูกทิชาหลอกใช้เช่นกัน ด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกันนี้เอง ทำให้พวกเขามีโอกาสได้เปิดใจพูดคุย และ ปรับทุกข์ เรื่องราวที่ผ่านมา เพื่อเป็นการเยียวยาบาดแผลในใจ และพร้อมที่จะเริ่มต้นบทใหม่ของชีวิตอย่างแท้จริง

เย็นวันศุกร์ที่แสนสบาย ธามตัดสินใจชวนน้ำหวานมาทานอาหารค่ำที่บ้านของเขาเอง เขาอยากสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นและเป็นส่วนตัว เพื่อให้ทั้งคู่ได้มีโอกาสพูดคุยกันอย่างสบายใจที่สุด ธามใช้เวลาช่วงบ่ายเตรียมวัตถุดิบและทำอาหารง่ายๆ แต่ตั้งใจทำอย่างเต็มที่ มีทั้งสปาเกตตี้คาโบนาร่าที่เขาฝึกทำมาเป็นพิเศษ สเต๊กไก่ย่าง และสลัดผักสด

เมื่อน้ำหวานมาถึงคอนโดของธาม เธอค่อนข้างตื่นเต้นแต่ก็แอบประหม่าเล็กน้อย เธอแต่งกายด้วยชุดเดรสสีแดงเบอร์กันดีเรียบหรู แต่ก็ยังคงความน่ารักในแบบของเธอ ธามเปิดประตูต้อนรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น น้ำหวานยิ้มตอบด้วยความรู้สึกดีใจ

"มาถึงแล้วเหรอครับน้ำหวาน เข้ามาก่อนเลยครับ" ธามเอ่ยชวน

น้ำหวานเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของธาม เธอรู้สึกประหลาดใจกับความอบอุ่นของห้องที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่ดูมีสไตล์ กลิ่นหอมของอาหารลอยมาเตะจมูก

"คุณธามทำเองหมดเลยเหรอคะ" น้ำหวานถามด้วยความทึ่ง

ธามยิ้มเขินๆ "ครับ ผมตั้งใจทำเพื่อคุณโดยเฉพาะเลยนะครับ"

พวกเขาเดินเข้าไปในส่วนของห้องครัวและโต๊ะอาหารที่ธามจัดเตรียมไว้ อาหารวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ ดูน่าทานและจัดวางอย่างสวยงาม ธามเลื่อนเก้าอี้ให้น้ำหวานนั่งอย่างสุภาพ ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มทานอาหารด้วยกัน

บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบสงบในตอนแรก มีเพียงเสียงเพลงคลอเบาๆ และเสียงช้อนส้อมกระทบจาน ธามกับน้ำหวานต่างมองหน้ากันและยิ้มให้กันเป็นระยะๆ

"สปาเกตตี้นี่อร่อยมากเลยนะคะคุณธาม ไม่คิดเลยว่าคุณจะทำอาหารเก่งขนาดนี้" น้ำหวานเอ่ยชม

ธามยิ้มกว้าง "ผมฝึกทำมาเป็นพิเศษเลยนะครับ อยากให้คุณได้ทานอะไรอร่อยๆ"

พวกเขาพูดคุยกันถึงเรื่องทั่วไป ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบในแต่ละวัน แบ่งปันเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้น การได้อยู่ด้วยกันในบรรยากาศที่ผ่อนคลายและเป็นส่วนตัวแบบนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกสบายใจและใกล้ชิดกันมากขึ้น

เมื่อทานอาหารเสร็จ ธามกับน้ำหวานก็ช่วยกันเก็บกวาดโต๊ะอาหาร ก่อนจะย้ายมานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ธามเปิดเพลงบรรเลงเบาๆ เพื่อสร้างบรรยากาศให้ผ่อนคลาย

ธามหันไปมองน้ำหวาน เขาเห็นแววตาที่ยังคงมีความรู้สึกบางอย่างซ่อนอยู่ภายในเกี่ยวกับเรื่องราวของทิชา เขารู้ดีว่าน้ำหวานยังคงมีบาดแผลในใจ และเขาอยากช่วยเธอเยียวยามัน

"น้ำหวานครับ... ผมรู้ว่าที่ผ่านมาคุณเจอเรื่องหนักๆ มาเยอะ" ธามเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "เรื่องที่ทิชาพยายามทำลายคุณ... มันคงทำให้คุณเจ็บปวดมากใช่ไหมครับ"

น้ำหวานนิ่งไปชั่วขณะ เธอพยักหน้าช้าๆ "ค่ะ... มันเจ็บปวดมากจริงๆ ค่ะคุณธาม ฉันไม่คิดเลยว่าทิชาจะทำกับฉันได้ขนาดนั้น" เสียงของเธอแผ่วลงเล็กน้อย "ฉันไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกับเธอเลย แต่เธอกลับมุ่งร้ายกับฉันขนาดนี้"

ธามขยับเข้าไปใกล้น้ำหวานมากขึ้น เขาจับมือของเธอไว้เบาๆ เพื่อให้กำลังใจ "ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณดีครับ ผมเองก็เคยถูกเธอหลอกใช้เหมือนกัน" เขาเล่าถึงความรู้สึกของเขาในตอนที่เขารู้ความจริงเกี่ยวกับทิชา และความเจ็บปวดที่เขารู้สึกเมื่อรู้ว่าตัวเองถูกใช้เป็นเครื่องมือ

"ผมโง่มากที่หลงเชื่อเธอ... มองไม่เห็นความจริง" ธามพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด

น้ำหวานบีบมือของธามเบาๆ "คุณธามไม่ได้โง่หรอกค่ะ คุณธามแค่เป็นคนดี และมองคนในแง่ดีเกินไปต่างหาก"

พวกเขาต่างเปิดใจพูดคุยกันถึงความรู้สึกที่ซับซ้อนที่เกิดจากเรื่องของทิชา น้ำหวานเล่าถึงความรู้สึกไม่เข้าใจว่าทำไมทิชาถึงต้องมุ่งร้ายกับเธอมากขนาดนั้น ทั้งๆ ที่ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันโดยตรง เธอรู้สึกเหมือนถูกทำร้ายจิตใจอย่างรุนแรง และความเจ็บปวดนั้นยังคงฝังลึกอยู่ในใจ

"บางครั้งฉันก็สงสัยนะคะว่าฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำไมเธอถึงได้ทำกับฉันแบบนี้" น้ำหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ทั้งที่ฉันก็แค่ใช้ชีวิตของฉัน ไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับใครเลย"

ธามส่ายหน้า "คุณไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกครับน้ำหวาน ทิชาทำแบบนั้นเพราะความอิจฉาริษยาและความต้องการของเธอเองต่างหาก ไม่ได้เกี่ยวกับคุณเลยแม้แต่น้อย มันเป็นเรื่องของเธอ ไม่ใช่เรื่องของคุณ"

ธามใช้คำพูดที่ปลอบโยนและเข้าใจ เขาพยายามทำให้น้ำหวานรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว และมีเขาอยู่ข้างๆ เสมอ เขาให้กำลังใจเธอ ให้เธอระบายความรู้สึกออกมาทั้งหมด โดยที่เขาจะคอยรับฟังและปลอบใจอยู่ไม่ห่าง

"ผมอยากให้คุณรู้ไว้นะครับน้ำหวาน ว่าคุณไม่ได้อยู่คนเดียว" ธามพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ "ผมอยู่ตรงนี้ข้างๆ คุณเสมอ ไม่ว่าคุณจะรู้สึกยังไง ผมก็จะอยู่ตรงนี้เพื่อรับฟังและให้กำลังใจคุณนะครับ"

น้ำหวานน้ำตาคลอเบ้า เธอซบหน้าลงกับไหล่ของธาม ปล่อยให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลออกมา ธามโอบกอดเธอไว้แน่น ลูบหลังเธอเบาๆ เพื่อปลอบประโลม

"ขอบคุณนะคะคุณธาม ขอบคุณจริงๆ ค่ะ" น้ำหวานกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "คุณทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากเลยค่ะ"

การปรับทุกข์ในคืนนั้น ทำให้ความสัมพันธ์ของธามและน้ำหวานยิ่งลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก พวกเขาได้เห็นถึงความเปราะบางในใจของกันและกัน และได้มอบความเข้าใจและการสนับสนุนให้แก่กันอย่างแท้จริง บาดแผลจากอดีตอาจยังไม่หายสนิท แต่การได้ระบายและแบ่งปันความรู้สึก ทำให้มันค่อยๆ บรรเทาลง

ธามรู้ว่าเขาเลือกคนไม่ผิด น้ำหวานเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน เข้มแข็ง และมีจิตใจที่ดีงาม เธอสมควรได้รับความสุขอย่างแท้จริง และเขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้เธอมีความสุข

น้ำหวานเองก็รู้สึกว่าธามคือคนที่เธอตามหามาตลอด เขาเป็นทั้งคนที่เข้าใจ คนรักที่อบอุ่น และที่พึ่งพาที่แข็งแกร่ง การได้เปิดใจพูดคุยกับธามในคืนนั้น ทำให้เธอมองเห็นอนาคตที่สดใสกว่าที่เคยเป็นมา

เมื่อน้ำหวานรู้สึกดีขึ้น พวกเขาก็ยังคงนั่งคุยกันต่ออีกนาน พวกเขาพูดคุยถึงความฝันที่จะสร้างอนาคตร่วมกัน ถึงแผนการที่จะออกไปเที่ยวด้วยกัน และถึงความสุขเล็กๆ น้อยๆ ที่จะสามารถสร้างขึ้นมาได้ในแต่ละวัน

ในคืนนั้น ธามกับน้ำหวานได้เยียวยาบาดแผลในใจของกันและกัน พวกเขาได้เรียนรู้ที่จะก้าวข้ามผ่านอดีตที่เจ็บปวด และพร้อมที่จะเริ่มต้นบทใหม่ของชีวิตคู่ที่เต็มไปด้วยความรัก ความเข้าใจ และความสุข