ตอนที่ 72 เช้าที่สดใส

ตอนที่ 72 เช้าที่สดใส

หลังจากค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความเข้าใจและการปลอบโยนที่ลึกซึ้ง ธาม และ น้ำหวาน ก็ได้ก้าวข้ามผ่านบาดแผลในใจของกันและกันมาได้อย่างแท้จริง ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ได้เป็นเพียงแค่ความรักที่เพิ่งเริ่มต้น แต่เป็นความผูกพันที่แน่นแฟ้นด้วยความเข้าใจและกำลังใจที่ต่างมอบให้กัน อดีตที่เจ็บปวดได้ถูกเยียวยาด้วยความรักที่บริสุทธิ์ ทำให้พวกเขามองเห็นอนาคตที่สดใสและเต็มไปด้วยความหวัง เช้าวันใหม่ ที่เริ่มต้นขึ้น จึงไม่ใช่แค่เพียงแสงแดดที่สาดส่องเข้ามา แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของการเริ่มต้นชีวิตบทใหม่ ที่เต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น และความสุขที่ทั้งคู่จะได้สร้างสรรค์ร่วมกัน

แสงอาทิตย์ยามเช้าค่อยๆ ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอนของธาม แสงสีทองอ่อนๆ ส่องกระทบบนใบหน้าของ น้ำหวาน ที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงข้างๆ ธาม ผมยาวสลวยของเธอระเกะระกะอยู่บนหมอน ใบหน้าของเธอดูสงบและน่ารักในยามหลับใหล

ธามค่อยๆ ลืมตาขึ้น เขารู้สึกถึงน้ำหนักที่คุ้นเคยในอ้อมแขน น้ำหวานกำลังซบหน้าอยู่กับอกของเขา ลมหายใจอุ่นๆ ของเธอเป่ารดผิว ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขานอนนิ่งๆ มองดูใบหน้าของเธอ สัมผัสได้ถึงความสุขที่เอ่อล้นอยู่ในใจ

มือของธามค่อยๆ ลูบผมของน้ำหวานอย่างแผ่วเบาด้วยความอ่อนโยน น้ำหวานขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอเห็นดวงตาคู่คมของธามที่กำลังมองเธออยู่ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความรักและความอ่อนโยน

"อรุณสวัสดิ์ครับน้ำหวาน" ธามกระซิบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

น้ำหวานยิ้มอย่างสดใส "อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณธาม" เธอยกมือขึ้นลูบแก้มของธามเบาๆ "หลับสบายไหมคะ"

"สบายมากเลยครับ" ธามตอบพลางกระชับอ้อมแขนกอดน้ำหวานแน่นขึ้น "เพราะมีคุณอยู่ข้างๆ ผมเลยหลับสบายที่สุด"

น้ำหวานหัวเราะเบาๆ ด้วยความเขินอาย เธอดึงตัวเองเข้ามาซบกับอกของธามอีกครั้ง สัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่อบอุ่นของเขา

ธามแกล้งฟัดผมนิ่มๆ ของน้ำหวานเบาๆ สร้างเสียงหัวเราะคิกคักให้กับเธอ "คุณนี่ขี้เซาจริงๆ เลยนะครับ"

น้ำหวานเงยหน้าขึ้นจากอกของเขา ดวงตาเป็นประกายแวววาว "ก็เพราะอ้อมกอดคุณธามสบายขนาดนี้นี่คะ ใครจะไปอยากตื่น"

ธามยิ้มกว้าง ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากของน้ำหวานอย่างอ่อนโยน สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความรักที่ไม่มีอะไรมาทดแทนได้

พวกเขานอนกอดกันอยู่แบบนั้นอีกครู่หนึ่ง ต่างคนต่างดื่มด่ำกับช่วงเวลาแห่งความสุขที่แสนเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความหมาย ธามรู้สึกว่าโลกทั้งใบของเขาสมบูรณ์แบบแล้ว เพียงแค่มีน้ำหวานอยู่เคียงข้าง น้ำหวานเองก็รู้สึกปลอดภัยและมั่นคงเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดของธาม ความรู้สึกที่เคยสับสนและเจ็บปวดจากอดีตได้จางหายไปจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงความรักและความสุขที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างงดงาม

เมื่อถึงเวลาที่ต้องลุกจากเตียง ธามและน้ำหวานก็พากันเดินไปที่ห้องครัว ธามตั้งใจจะทำอาหารเช้าให้เธอทานเอง ส่วนน้ำหวานก็อาสาเป็นลูกมือช่วยเตรียมวัตถุดิบและจัดจาน บรรยากาศในห้องครัวเต็มไปด้วยความสดใสและเสียงหัวเราะ

"คุณธามจะทำอะไรให้ทานคะ" น้ำหวานถามพลางหยิบไข่ออกมาจากตู้เย็น

"วันนี้ผมจะทำข้าวต้มกุ๊ยให้ทานนะครับ" ธามตอบพลางหยิบหมูสับออกมาจากช่องฟรีซ "ทานง่ายๆ แต่รับรองว่าอร่อยแน่นอนครับ"

น้ำหวานยิ้ม "น่าทานจังเลยค่ะ ฉันชอบข้าวต้มกุ๊ยมากเลยค่ะ"

ธามเริ่มเตรียมวัตถุดิบอย่างคล่องแคล่ว เขาจัดการหั่นหมูสับ ซอยกระเทียม เจียวไข่ และต้มข้าว น้ำหวานคอยส่งของให้เขา และช่วยล้างผักต่างๆ ธามสังเกตเห็นว่าน้ำหวานดูเป็นธรรมชาติและสบายๆ เมื่ออยู่ในห้องครัว เธอไม่ได้ประหม่าหรือเกร็งเหมือนตอนแรกๆ ที่เจอกันเลย

"คุณน้ำหวานคะ ช่วยหยิบต้นหอมให้ผมหน่อยครับ" ธามบอก

น้ำหวานหยิบต้นหอมมาให้ "นี่ค่ะคุณธาม"

ขณะที่น้ำหวานยื่นต้นหอมให้ ธามก็แกล้งเอาปลายจมูกไปดมๆ ที่แก้มของเธอเบาๆ สร้างเสียงหัวเราะคิกคักให้กับน้ำหวาน

"คุณธาม!" น้ำหวานอุทานอย่างเขินๆ "เดี๋ยวก็เลอะซอสหรอกค่ะ"

ธามหัวเราะร่า "ไม่เป็นไรครับ เลอะก็เช็ดได้ แต่ถ้าไม่ได้หอมแก้มคุณนี่สิ จะเสียดายแย่เลย"

เมื่อข้าวต้มกุ๊ยเสร็จเรียบร้อย ธามก็จัดจานอย่างสวยงาม มีทั้งข้าวต้มร้อนๆ หมูสับเจียวกรอบๆ และผักชีซอยละเอียด พวกเขานั่งลงที่โต๊ะอาหารที่ธามจัดเตรียมไว้

"หอมมากเลยค่ะคุณธาม" น้ำหวานเอ่ยชมเมื่อได้กลิ่นหอมของข้าวต้ม "ดูน่าทานกว่าที่คิดเยอะเลยค่ะ"

ธามยิ้ม "ทานเลยครับ จะได้รู้ว่ารสชาติเป็นยังไง"

พวกเขาเริ่มทานอาหารเช้าด้วยกันอย่างมีความสุข บทสนทนาระหว่างพวกเขาลื่นไหลและเป็นธรรมชาติ มีทั้งเรื่องงาน เรื่องราวในชีวิตประจำวัน และแผนการสำหรับวันหยุดที่จะถึงนี้

"คุณธามคะ ช่วงบ่ายฉันมีประชุมที่บริษัทฝึกงานน่ะค่ะ" น้ำหวานเอ่ยขึ้น

"อ๋อ ครับ" ธามพยักหน้า "เดี๋ยวผมไปส่งนะครับ"

น้ำหวานยิ้ม "ขอบคุณนะคะคุณธาม"

หลังอาหารเช้า ธามกับน้ำหวานก็ช่วยกันเก็บกวาดห้องครัวอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ธามจะขับรถไปส่งน้ำหวานที่บริษัทฝึกงาน

ตลอดเส้นทางในรถ บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความสุข ธามเปิดเพลงโปรดของน้ำหวานคลอเบาๆ พวกเขาสัมผัสได้ถึงความผูกพันที่แน่นแฟ้นขึ้นเรื่อยๆ ในทุกๆ วัน

เมื่อไปถึงหน้าบริษัทฝึกงานของน้ำหวาน ธามจอดรถ เขาหันไปมองน้ำหวาน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย

"ตั้งใจทำงานนะครับน้ำหวาน" ธามพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

น้ำหวานยิ้ม "ค่ะคุณธาม คุณธามก็เหมือนกันนะคะ ขับรถดีๆ นะคะ"

น้ำหวานเอนตัวเข้าไปหาธามเล็กน้อย ก่อนจะหอมแก้มเขาเบาๆ หนึ่งที "เจอกันตอนเย็นนะคะ"

ธามยิ้มกว้างอย่างดีใจ เขาจับมือของน้ำหวานไว้แน่น แล้วบีบเบาๆ "ครับ แล้วเจอกันครับ"

น้ำหวานเปิดประตูรถลงไป เธอหันมายิ้มให้ธามอีกครั้ง ก่อนจะเดินเข้าไปในอาคารของบริษัทฝึกงาน ธามมองตามหลังน้ำหวานไปจนกระทั่งเธอหายลับไปจากสายตา รอยยิ้มยังคงประดับอยู่บนใบหน้าของเขา

ธามขับรถออกจากบริษัทฝึกงานของน้ำหวานด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและความหวัง เขารู้สึกว่าชีวิตของเขาสมบูรณ์แบบแล้ว เพียงแค่มีน้ำหวานอยู่เคียงข้าง ไม่ว่าในอนาคตจะต้องเผชิญหน้ากับเรื่องราวใดๆ ธามก็พร้อมที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า โดยมีน้ำหวานเป็นแสงสว่างนำทาง และมีกันและกันเป็นกำลังใจสำคัญ

เช้าวันใหม่นี้ ไม่ได้เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นของวันทำงาน แต่เป็นการเริ่มต้นของชีวิตบทใหม่ที่เต็มไปด้วยความรัก ความเข้าใจ และความสุขที่ทั้งคู่จะสร้างสรรค์ร่วมกันตลอดไป