ตอนที่ 6 ต้องซื้อให้เจ้าบ่าวด้วยสิ

“ผู้ช่วยเจียง เธอคงรู้ตัวแล้วสินะว่าตัวเองไม่ได้มีค่าอะไรเลย?”

ขณะกำลังลองชุดแต่งงาน ในที่สุดฉินเจิงก็ถอดหน้ากากใส่ซื่อบริสุทธิ์ และเผยนิสัยที่แท้จริงออกมา

หัวใจที่ด้านชาของเจียงหร่านไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว “คุณฉินคะ คุณทิ้งเขาไปตอนที่เขาตกต่ำและไร้ที่พึ่งมากที่สุด แต่พอเขากลับมารุ่งเรืองมีอำนาจอีกครั้งคุณก็กลับมา คุณคิดว่าตัวเองสูงส่งนักเหรอคะ?”

“แล้วมันยังไงล่ะ เขารักฉัน ดังนั้นเขาก็เลยแต่งงานกับฉัน ส่วนเธอที่นอนกับเขา เดินเคียงข้างเขาในช่วงเวลาที่มืดมิดสิ้นหวังที่สุด เขากลับไม่ต้องการ” ฉินเจิงพูดอย่างอวดดีและสะใจ

แต่เรื่องที่เธอพูดเป็นความจริง

เจียงหร่านไม่อยากเสียเวลาทะเลาะกับเธอ ไม่อยากแข่งขันว่าใครเหนี่ยวรั้งผู้ชายเอาไว้ข้างกายได้มากกว่า จึงถามเธอตรงๆ ว่า “คุณฉินพูดเรื่องพวกนี้กับฉันทำไมเหรอคะ?”

“ผู้ช่วยเจียง หลังจากจบงานแต่งแล้วฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีก” ฉินเจิงเองก็ตอบตามตรง

เจียงหร่านยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่สดใสอย่างมาก เธอตั้งใจจะไปอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่เพราะถูกใครหน้าไหนมาไล่ ดังนั้นเธอไม่คิดจะทำตามสั่งคำของว่าที่คุณนายท่านประธานคนนี้ แต่เลือกจะท้าทายอีกฝ่ายว่า “เรื่องนี้...เธอก็ไปบอกให้กู้เฉิงเหยียนมาคุยกับฉินเองสิ”

“เจียงหร่าน เธอยังฝันเฟื่องว่าเฉิงเหยียนยังรักเธออยู่หรือไง?” สายตาของฉินเจิงแฝงแววอาฆาต

ไม่ใช่!

ตอนที่กู้เฉิงเหยียนแย่งแหวนแต่งงานไปจากมือของเธอแล้วสวมมันให้ฉินเจิง เธอก็ตัดใจและไม่คิดรักเขาอีกต่อไปแล้ว

“คุณฉิมใส่ชุดแต่งงานแล้วสวยมากเลยค่ะ ในวันจัดงานจะต้องสวยมากแน่ๆ” เจียงหร่านทิ้งท้ายไว้แล้วเดินออกจากห้องลองชุด

กู้เฉิงเหยียนเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว ชุดเจ้าบ่าวสีเข้มทำให้เขาดูหล่อผ่าเผยยิ่งกว่าเดิม จมูกโด่งเป็นสันเข้ากับแว่นตาไร้กรอบทำให้เขาดูภูมิฐาน เหมือนครั้งแรกที่เจียงหร่านได้พบเขา

ตอนนั้นเธอคิดว่าบนโลกใบนี้ ทำไมถึงได้มีผู้ชายที่หล่อขนาดนี้อยู่นะ?

ตอนนี้ ความหล่อเหลาของเขาไม่ลดลงแม้แต่น้อย ยังคงดึงดูดสายตาและทำให้คนใจเต้นแรงได้เหมือนเดิม

แต่ถ้าสามารถย้อนเวลากลับไปได้ เธอจะไปเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเขาเด็ดขาด และจะหนีห่างจากเขาให้ไกล

แต่บนโลกใบนี้ไม่มีคำว่า ‘ถ้า’ แต่ยังมีอนาคตอยู่ ถ้าอย่างนั้นก็ทำให้เขาหายไปจากอนาคตของเธอก็แล้วกัน

“ชอบชุดไหนก็ไปเลือกเถอะ” กู้เฉิงเหยียนเดินเข้ามาหาเธอแล้วชี้ไปทางชุดแต่งงานตรงหน้า

เธอจะเลือกไปทำไม เอาไว้ไปชิงตัวเจ้าบ่าวเหรอ?

เธอไม่ได้ไร้หัวสมองแบบนั้นนะ!

“ถ้าประธานกูจะซื้อชุดเจ้าสาวให้ฉัน ก็ต้องซื้อชุดเจ้าบ่าวให้ด้วยสิคะ คุณทำได้ไหม?” เจียงหร่านเอ่ยถามประชดประชัน

กู้เฉิงเหยียนสีหน้าหม่นลง “เจียงหร่าน เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง?”

เจียงหร่านไล้มือไปตามชุดแต่งงานตรงหน้า “จู่ๆ ฉันก็อยากแต่งงานขึ้นมาน่ะ”

“เจียงหร่าน เธอจงใจประชดกันใช่ไหม? ฉันบอกแล้วไง...” กู้เฉิงเหยียนคิดจะอธิบาย แต่ม่านของห้องลองชุดกลับถูกเปิดออก ฉินเจิงเดินออกมาจากข้างใน

ชุดเจ้าสาวราคาหลักหลายล้านทำให้เธอดูสวยสะกดสายตา เจียงหร่านยังอดมองเหม่อไม่ได้ เธอเคยวาดภาพฝันถึงวันนี้เหมือนกัน วันที่เธอสวมชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์ยืนเคียงข้างกู้เฉิงเหยียน แต่ว่ามันก็คงเป็นได้แค่ความคิดเพ้อฝัน สักวันก็ต้องมลายหายไป

“อาเหยียนคะ ฉันสวยหรือเปล่า?” ฉินเจิงกลับไปสวมภาพลักษณ์ของเด็กสาวน่ารักไร้เดียงสาปราศจากความเจ้าเล่ห์อีกครั้ง ยามอยู่ต่อหน้ากู้เฉิงเหยียน

“อืม เจิงเจิงสวยที่สุดเลย” กู้เฉิงเหยียนเอ่ยชมฉินเจิงเหมือนที่ครั้งหนึ่งเคยชมเจียงหร่าน

กล่าวกันว่าใบไม้ไม่ได้เปลี่ยนสีในวันเดียวฉันใด ใจคนก็ไม่ได้ด้านชาภายในวันเดียวฉันนั้น คำพูดนี้ไม่ผิดเลยสักนิด

เจียงหร่านหมดรักในตัวกู้เฉิงเหยียน ก็เพราะคำพูดและการกระทำแต่ละอย่างของเขาที่กัดเซาะจิตใจทีละนิดๆ จนไม่เหลือ

“ผู้ช่วยเจียง ฉันสวยหรือเปล่า คุณก็รีบไปเลือกสักชุดสิ เอาไว้คุณแต่งงานเมื่อไหร่ฉันจะให้อาเหยียนซื้อให้” ฉินเจิงพูดแบบนั้นพร้อมเดินเข้ามาดึงตัวเจียงหร่าน

ไม่รู้เหมือนกันว่าในมือของฉินเจิงถืออะไรอยู่ เจียงหร่านรู้สึกเจ็บจี๊ดที่แขนเหมือนถูกเข็มแทง เธอจึงสะบัดมือฉินเจิงออกโดยอัตโนมัติ

จากนั้นฉินเจิงก็ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก ตัวเธอเซถอยหลังไปอย่างแรง แต่ก็ไม่ลืมที่จะคว้าแขนของเจียงหร่านให้ล้มหงายหลังไปพร้อมกัน

“เจิงเจิง” กู้เฉิงเหยียนร้องออกมาด้วยความตกใจ เขารีบพุ่งตัวออกไปรับทันที

ฉินเจิงถูกเขาพยุงเอาไว้ แต่เจียงหร่านกลับล้มกระแทกพื้นที่เย็นเฉียบอย่างหนักหน่วง

ศีรษะของเธอกระแทกพื้นอย่างแรงจนเกิดเสียงเปรี้ยงดังสนั่น ร้านชุดแต่งงานถึงกับสั่นสะเทือนเลยทีเดียว

เจียงหร่านได้ยินเสียงวิ้งๆ ในหัว และเกิดอาการโลกหมุนตามมา ในตอนนี้เอง เธอก็นึกถึงคำพูดที่ฉินเจิงถามเธอเมื่อครู่นี้ ว่ายังเพ้อฝันคิดว่ากู้เฉิงเหยียนรักเธออยู่อีกเหรอ?

ที่แท้ คำตอบก็อยู่ตรงนี้เอง