บทที่ 58...คนสำคัญ

สัญญาณไฟเขียวเปิดทางอีกครั้ง รถตู้คันงามก็เคลื่อนขยับตามรถคันอื่นออกไป ขณะสองเลขายังถกเถียงเรื่องขวัญชนกกันอยู่ไม่จบ

"วิไลไม่ได้ตาฝาดแน่นอน...ยัยบ้านนอกแน่ ๆ ต๊าย !!! มีรถหรูมารับซะด้วย สงสัยมีเสี่ยเลี้ยงแน่ ๆ ถึงว่า ยอมออกจากวงการง่าย ๆ"

จอมทัพยกมือขึ้นจับหัวใจของตัวเอง หัวใจของเขาเต้นรัวเร็วเหมือนจะหลุดออกจากขั้ว เลือดในกายดิ้นพล่าน ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด ทำไมเขาจึงตื่นเต้นรนรานได้ขนาดนี้นะ ก็แค่ได้เห็นหญิงสาวไร้ยางอายคนนั้นอีกครั้ง

“เป็นอะไรไปคะคุณจอม หน้าซีดจัง” เจ้าหล่อนพูดพลางเอื้อมมือมาจะจับแก้มสาก เขาปัดมือเธอออกอย่างไม่ใยดี ติดจะอารมณ์เสียด้วยซ้ำ “ขอโทษค่ะ ที่รบกวน”

เจ้าหล่อนชักสีหน้าหันกลับไปนั่งกอดอก โกรธชนิดควันออกหู รอให้ชายหนุ่มง้อสักคำ แต่เขาก็ไม่ปริปาก กลับหันหลังให้เธอ จ้องมองแต่นอกรถ

ขณะจักรกฤษณ์หน้านิ่ง ใช้ความคิดตรึกตรองบางเรื่อง เขาเองก็คิดว่าเขาเพิ่งเห็นเธอเช่นกัน แต่ทำเป็นเฉไฉเพราะไม่อยากให้เพื่อนอารมณ์เสีย ด้วยเกือบสามเดือนมานี้ เขาพยายามติดต่อหญิงสาวตลอด ในหลายช่องทาง เท่าที่จะทำได้ เขาทิ้งข้อความไว้ในไลน์ ส่งผ่านทางเอสเอ็มเอส หรือแม้แต่การค้นหาเฟสบุ๊กของหญิงสาว