บทที่ 14...ไอ้คนเลว!

สองชั่วโมงต่อมา รถแท็กซี่จอดหน้าคอนโดมิเนียมที่เธอเช่าอยู่ คอนโดมิเนียมสุดหรูที่เธอเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ไม่ถึงเดือน เธอจ่ายเงินค่าโดยสารแล้วขึ้นห้องพักทันที เมื่อถึงหน้าห้อง มีใบเสร็จค่าเช่ารายเดือนแปะอยู่ตรงประตู พร้อมใบเสร็จอื่นๆ ที่เธอต้องจ่ายในเดือนนี้

“ถึงห้องซะที”

ขวัญชนกยืนถอนหายใจอย่างหนักหน่วงหลายครั้ง ก่อนเปิดประตูเข้าห้องชุดที่แสนสบาย ห้องระดับนี้ คนอย่างเธอคงไม่มีปัญญาเช่าอยู่แน่ หากไม่ได้รับความอนุเคราะห์จากชายสูงวัย เจ้าของคอนโดมิเนียมโครงการนี้ที่ยอมให้เธอเช่าอยู่ในราคาถูกแสนถูก

“ค่าเช่าเดือนแรกมาแล้ว ไหนดูสิ ต้องจ่ายเท่าไหร่ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอินเทอร์เน็ต ค่าฟิตเนส...อะไรกัน ทำไมเป็นแบบนี้”

เธอไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม “ศูนย์บาท!”

เธอแทบไม่ต้องเดาเลยว่าใครทำให้เงินสองหมื่นกลายเป็นศูนย์บาทไปได้

“คุณลุง...บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง” เธอวางใบเสร็จลงบนโต๊ะรับประทานอาหาร แล้วเดินออกไปยืนรับลมนอกระเบียง ลมที่ทำให้เนื้อกายเธอสบายขึ้น แต่ไม่ได้ช่วยให้หัวใจของเธอเย็นลงได้ เธอตั้งใจจะโทรศัพท์ไปหาลุงอเนก เพื่อเกลี้ยกล่อมให้เขายอมรับค่าเช่าจากเธอ หากแล้ว โทรศัพท์ดังขึ้นเสียก่อน

“คุณลุงคะ ขวัญต้องการจ่ายค่าเช่าห้องนะคะ”

“ลุงรู้แล้วนะว่าหนูไม่ได้ขึ้นปกนิตยสารเล่มนั้นแล้ว”

“เหรอคะ คุณลุงรู้ได้ยังไงคะ”

“เพราะลุงรู้จักนางแบบที่เขาเอาไปขึ้นปกแทนหนูน่ะสิ เพราะฉะนั้น หนูยังไม่ต้องจ่ายค่าเช่าให้ลุงในเดือนนี้ ไว้ทำงาน ได้เงินเมื่อไหร่ ค่อยว่ากัน”

“แต่หนู...”

“แล้วก็เตรียมตัวมาเซ็นสัญญาเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ที่บริษัทของลุงด้วย”

“อะไรนะคะ” เธอต้องหูฝาดไปแน่ๆ “หนูได้ข่าวว่าปีนี้แบรนด์แอมบาสเดอร์ของเอื้ออังกูรไกรกรุ๊ปคือนางแบบรุ่นใหญ่ที่ดังมากคนหนึ่งนี่คะ”

“ไปได้ข่าวมาจากไหนล่ะ นี่ลุงเป็นเจ้าของ ลุงจะจ้างใคร มันก็เรื่องของลุง เจอกันปลายสัปดาห์หน้านะ แล้วลุงจะให้เลขาโทรศัพท์มาคอนเฟิร์มเรื่องเวลาอีกที ลุงประชุมก่อนนะ”

“ค่ะ” เธอวางโทรศัพท์แล้วแทบเต้น ลืมความทุกข์ที่ก่อตัวในร่างไปได้ครู่ใหญ่ๆ เลยทีเดียว “เราได้งานทำแล้ว เราได้งานใหญ่ซะด้วย”

ขวัญชนกตั้งใจจะกดเบอร์โทรศัพท์ของมารดา ทว่า กลับหยุดกึก เพราะเวลาสายๆ แบบนี้ มารดาของเธอคงกำลังหลับอยู่แน่ๆ มารดาของเธอทำงานเป็นผู้ช่วยเชฟอยู่ที่ร้านหมูกระทะแห่งหนึ่งในภูเก็ต ร้านปิดเที่ยงคืนก็ไม่ได้กลับบ้าน เพราะรับงานพิเศษต่อคือล้างจ้านและทำความสะอาดร้าน เธอไม่อยากให้มารดาทำงานหนักอย่างนี้เลย แต่จะทำอย่างไรได้ เวลานี้ ตัวเธอเองก็ยังหาเงินได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย

“เราต้องหาเงินมาใช้หนี้ให้ได้ บ้านกับร้านต้องกลับมาเป็นของเราเหมือนเดิม” เพราะคำว่าหนี้ ที่ถีบเธอให้ขึ้นมาหางานทำที่กรุงเทพฯ แล้วเข้าสมัครเป็นนางแบบที่บริษัทต้นสังกัดในปัจจุบัน จากการชักนำของพี่ลูกเป็ด หรือธวัชชัย เพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทสนมกันตั้งแต่เรียนมัธยมที่จังหวัดภูเก็ต และเวลานี้ เขาเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเธอ คอยหางานให้เธอและดูแลเธอในหลายเรื่อง เธอนับเขาเป็นผู้มีพระคุณคนหนึ่ง

“ทำไมไม่ยอมรับสายนะ” เธอโทรศัพท์ไปหาผู้จัดการตัวแสบเท่าไหร่เขาก็ไม่ยอมรับสาย และเธอไม่ต้องเดาเลยว่าเขาคงยังไม่กลับจากเสม็ด แล้วเธอจะโผล่ไปของานทำที่บริษัทได้อย่างไร “จริงสิ เราต้องเข้าประกวดนางแบบวันมะรืนนี้แล้วนี่นา”

หญิงสาวคิดได้ดังนั้นก็รีบเข้าห้องน้ำ เพื่อตรวจหาร่องรอยที่เกิดจากฝีมือของชายหนุ่มคนนั้น เสือตัวร้ายที่วางแผนอย่างเย็บยล ตะครุบเธอแบบไม่ทันตั้งตัว

“บ้าที่สุด คนสารเลว เจอตัวเมื่อไหร่ จะสับให้แหลกเลย” เธอกังวลใจเป็นอย่างมาก ไม่ใช่เพราะต้องใส่ชุดว่ายน้ำเพื่อเข้าประกวดอวดรูปร่างให้คณะกรรมการได้พิจารณา แต่เธอกังวลเรื่องที่เธอถูกข่มเหงโดยไม่รู้ตัวต่างหาก เธอสูญเสียความเป็นสาวที่รักษาไว้เป็นอย่างดี ให้แก่ชายหนุ่มแปลกหน้า ที่เธอไม่รู้จักแม้แต่ชื่อจริง “ทำไมฉันถึงได้ซวยอย่างนี้นะ”

ขวัญชนกพยายามตรวจหาร่องรอยการกระทำของเขาตรงบริเวณจุดซ่อนเร้นอย่างละเอียด

“แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่า...มัน...โดนรึเปล่า” เธอหนักใจยิ่งขึ้น เมื่อพบว่าเธอไม่มีความสามารถพอจะบอกตัวเองได้ว่าส่วนนั้นของเธอได้ผ่านการร่วมรักมาแล้วหรือไม่ เธอเห็นทุกอย่างยังเป็นปกติ ไร้รอยช้ำหรือรอยใดๆ ที่อาจเกิดจากการร่วมเพศ “หรือว่าเราเข้าใจผิดไปเอง”

แต่พอนึกถึงถุงยางอนามัยที่ถูกทิ้งเกลื่อนบนเครื่องลำนั้น เธอหลับตาปี๋ ไม่อยากเห็นภาพนั้นเลย เธออยากสลัดความทรงจำส่วนนี้ออกให้หมด เธอไม่อยากเห็นภาพพวกนั้นอีกแล้ว

“ไอ้คนบ้า!!!” เธอตะโกนลั่นห้องน้ำ ก่อนเปิดฝักบัว ปล่อยน้ำอุ่นลงมารดเนื้อตัวเปลือยเปล่า เธอต้องชำระล้างคราบใคร่ของชายหนุ่มจอมยโสผู้นั้นทิ้งไปในท่อน้ำเสียให้หมด เธอต้องขัดถูกทุกส่วนซอกไม่ให้เหลือแม้เพียงกลิ่นกายของเขา เธอต้องล้าง ต้องเช็ดและต้องลืมให้หมดจด “ไอ้คนทุเรศ!”

ขวัญชนกเจ็บปวดหัวใจเป็นที่สุด เมื่อใบหน้าของชายหนุ่มยังลอยมาให้เธอเห็นแทบทุกวินาที ไม่ว่าเธอจะเดิน นั่ง ยืนหรือนอน ภาพของเขายังคงชัด และยิ่งจะชัดขึ้นเมื่อเธอผรุสวาทด่าทอเขาอย่างเจ็บปวด รอยยิ้ม เสียงหัวเราะและสายตากวนอารมณ์ของเขา ติดตา ฝังตรึง กลัดแน่นอยู่ในหัวใจของเธอ

คนที่กระชากความบริสุทธิ์ผุดผ่องไปจากเธออย่างไร้ความปราณี

แม้เธอยังไม่มั่นใจว่า...เธอได้ถูกเขากระทำย่ำยีแล้วจริงหรือไม่