เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 12...ไปกับผมมั้ย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-23 12:13:26หญิงสาวยิ้มเป็นครั้งสุดท้ายให้แก่เขา รอยยิ้มอบอุ่นและใสสะอาด ก่อนหันหลังแล้วลากกระเป๋าเดินห่างเขาไปเรื่อยๆ ชายหนุ่มยังคงยืนอยู่ที่เดิม สายตายังจับจ้องหญิงสาวผู้นั้น โดยไม่ละไปแม้แต่วินาทีเดียว
“ขอเวลาอีกสักยี่สิบชั่วโมงได้ไหม” เขาบอกตัวเอง เขาควรวิ่งไปหาหญิงสาวคนนั้น เพื่อยื่นข้อเสนอบางอย่าง ก่อนที่เธอจะถึงเมืองไทย ก่อนที่วงการมายาจะหล่อหลอมเธอจนกลายเป็นอีกคน ซึ่งเขามั่นใจว่าอีกไม่นานเกินรอ คนจนตรอกอย่างเธอต้องต้านความกดดันไม่ไหวแน่
จอมทัพสาวเท้าอย่างรวดเร็ว ฝ่าฝูงชนพลุกพล่าน จนถึงตัวหญิงสาว เขาคว้าจับข้อมือเธอไว้ หญิงสาวตกใจ หันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาด้วยสายตางงงัน แต่สายตานั้นก็เต็มไปด้วยความยินดี หากเขาต้องการสานต่อความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนหรือมากกว่านั้น เธอก็ยินดีที่จะตอบรับไมตรี
“คุณ” เขาจ้องมองใบหน้าของเธอแน่วนิ่งหลายวินาที “ไปกับผมไหม”
เธองง “ไปไหนคะ”
“ผมเช่าเครื่องบินส่วนตัวไปเมืองไทย เครื่องจอดอยู่ทางโน้น” เขาบุ้ยใบ้ไป ก่อนก้มหน้าเข้าใกล้เธอ สายตาจริงจังกว่าทุกครั้งที่เธอเคยเห็น ทำเอาหัวใจเธอเต้นระส่ำ “ว่าไง”
ขวัญชนกยิ้มให้เขา ถามด้วยความใสซื่อ “ฉันไปกับคุณได้หรือคะ”
“ได้อยู่แล้ว ผมอนุญาต แต่มีข้อแม้นะ”
“ข้อแม้อะไรคะ” เธอถามเพราะกลัว เขาค่อนข้างกะล่อนและไวไฟไม่น้อย
เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “ข้อแม้ของผมคือ ผมจะบอกคุณบนเครื่อง”
นั่นปะไร เธอยิ้มเจื่อน แกะมืออุ่นๆ ของชายหนุ่มออกอย่างนุ่มนวล แต่เด็ดขาด “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอเดินทางร่วมกับสายการบินที่ฉันจองไว้จะดีกว่าค่ะ หวังว่าคุณจะเดินทางปลอดภัยนะคะ สวัสดีค่ะ”
แล้วเจ้าหล่อนก็เดินจากเขาไป โดยไม่หันกลับมามองเขาอีก
“ทำยังไงดีวะ”
เพราะไม่ใช่แค่วิญญูเท่านั้นที่อยากได้เธอ เขาเองก็เช่นกัน เขามีโอกาสตั้งหลายครั้ง ทำไมไม่ยอมจู่โจม หรือว่าเพราะฤทธิ์ฝ่ามือของเจ้าหล่อน ถึงไม่ยอมพูดกับเธอตรงๆ ว่าอยากได้เธอเป็นคู่ขาแก้เบื่อสักพักระหว่างทำธุระที่เมืองไทย
ขวัญชนกขึ้นเครื่องเกือบเป็นคนสุดท้าย เมื่อเจอที่นั่งตามที่จองไว้ก็นั่งลง เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ไม่เคยอยากกลับบ้านเท่านี้มาก่อนเลย” เธอยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะหลับตาลงเพื่อพักสายตาที่อ่อนล้า เธอตั้งใจจะนอนหลับเต็มที่เพื่อฆ่าเวลาที่ยาวนานในการบินข้ามทวีปไม่ให้น่าเบื่อจนเกินไป “ถึงกรุงเทพฯ ปุ๊บ ก็ขอให้ได้งานใหม่ปั๊บเลยนะ เพี๊ยง!!!”
ขวัญชนกอยากยกมือขึ้นไหว้ท่วมหัว แต่คงทำได้แค่คิดเท่านั้น
“ขอบคุณนะนายเสือผู้หญิง ฉันสัญญาว่าฉันจะกลับมาที่นี่ จะเอาเงินมาคืนนายด้วยมือตัวเองเลย” และเธอตั้งใจอย่างเด็ดเดี่ยว “ฉันจะอยู่วงการนี้ให้ได้ ฉันต้องอยู่ต่อให้ได้”
หญิงสาวลืมตาขึ้นอีกครั้ง แววตาที่มุ่งมั่น เปี่ยมพลัง หากแล้วความหวังความฝันของเธอแทบจะสลายลงในพริบตา เมื่อเธอได้เห็นว่าผู้โดยสารคนสุดท้ายของเที่ยวบินคือใคร “พี่เป๊ก...!!!”
วิญญูเดินยิ้มร่าขึ้นเครื่องมา เขายังไม่เห็นเธอ เพราะมัวแต่สนทนาการแอร์โฮสเตส
“อย่าบอกนะว่านั่งข้างเรา” หญิงสาวไม่รอรี เธอลุกขึ้นทันที แล้วเดินไปทางห้องน้ำ จากนั้นก็แอบมองชายหนุ่มที่กำลังเดินมายังที่นั่งของตัวเอง เขานั่งลงตรงเก้าติดกับเธอ “ซวยแล้ว”
ขวัญชนกหน้าเสีย คิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี
“ทำยังไงดี...หรือว่า” เธอนึกออกแล้ว “เสือ...เสือไปรึยัง”
หญิงสาวเดินไปชะโงกมองเครื่องบินลำเล็กที่ชายหนุ่มอ้างว่าเขาเช่าเพื่อโดยสารแบบส่วนตัวเพื่อบินกลับไปยังเมืองไทย เครื่องบินลำนั้นยังจอดอยู่ และชายหนุ่มคนนั้นยังยืนสนทนากับกลุ่มคนประมาณห้าคนใกล้ๆ
“เอาไงดี”
เธอยังไม่ตอบคำถามตัวเองด้วยซ้ำ รู้ตัวอีกทีคือลงจากเครื่องมาแล้ว เธอแจ้งกับเคาน์เตอร์สายการบินว่ามีธุระด่วนต้องลงจากเครื่อง จึงขอฝากสัมภาระไปเพียงอย่างเดียว แล้วจะมาติดต่อขอรับทีหลัง เสร็จเรื่องแล้ว เธอก็รีบออกไปหาชายหนุ่มที่จุดจอดเครื่องบินลำเล็กอย่างไม่ลังเล
“ฉันมาหาคนที่เช่าเครื่องลำนี้น่ะค่ะ” เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ลงจากเครื่อง เขาอาจโกหกก็ได้ ทำไมเธอจึงไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดี เธอควรไตร่ตรองทุกอย่างอย่างมีสติ เขาเป็นคนแปลกหน้าที่เธอแทบไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ หากเสี่ยงเดินทางด้วยการนั่งไปกับวิญญู อย่างน้อยหากเขาทำอะไรเธอ เธอก็ยังให้ข้อมูลที่ถูกต้องแก่ตำรวจได้ “เขา...”
เจ้าหน้าที่ประจำเครื่องคนนั้นมองเธออย่างละอา “อีกแล้วหรือครับ ตะกี้ผมเพิ่งไล่ผู้หญิงไปสองคน เขาบอกว่าถ้ามีผู้หญิงมาตามเขาอีก บอกให้เธอกลับไปครับ”
“อะไรนะคะ”
“ครับ เขาบอกอย่างนั้น ใกล้เวลาบินแล้ว ผมขอตัวนะ”
“คุณช่วยบอกเขาได้ไหมคะ ว่าฉัน...”
“กลับไปเถอะครับ ไม่มีประโยชน์หรอก
“คุณ!”
เจ้าหน้าที่ประจำเครื่องขึ้นบันไดไป ก่อนประตูเครื่องจะปิดสนิท เธอตัดสินใจตะโกน
“คุณ!!! คุณเสือ...เสือผู้หญิง!”
สิบวินาทีต่อมา...จอมทัพโผล่มาที่ประตูเครื่อง ยิ้มกริ่ม
“ยินดีต้อนรับสู่สายการบินของเรา”
“ทำไม เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเปลี่ยนใจ?”
เขาถามทันทีที่เธอนั่งลงเก้าอี้ข้างๆ ซึ่งทั้งใหญ่ กว้างและนุ่มสบายก้น เธอยังคงสอดสายตามองความหรูหราและทันสมัยของเครื่องบินลำนี้ ด้วยความตะลึงและชื่นชมระคนกัน
“คุณคงรวยมากสินะ ถึงได้มีเงินเช่าเครื่องบินส่วนตัวไปไหนมาไหนได้”
“ผมถามคุณ ได้ยินรึเปล่า”
“ถามอะไรคะ”
“ทำไมถึงเปลี่ยนใจมาหาผม” ...เพราะคุณไม่ได้โง่ใช่ไหม ผมรวยขนาดนี้...ไอ้ที่แกล้งทำเป็นไม่สนใจ ใสซื่อ แกล้งปฏิเสธ คงเป็นเพราะอยากอัพราคาน่ะสิ “ว่าไง”
หญิงสาวถอนหายใจอย่างระอา “ฉันเจอเขาบนเครื่อง นั่งติดกันด้วย ฉันซวยจริงๆ ทำไมหนีไม่พ้น”
เขายิ้มนิดๆ “เคยได้ยินไหม ยิ่งหนียิ่งเจอ”
“แต่ฉันยังโชคดีที่คุณยังไม่บิน”
“อย่าเพิ่งตัดสินเลย ว่าคุณโชคดีรึเปล่า”
หญิงสาวขมวดคิ้วนิ่วหน้า ทำไมเขาพูดอย่างนั้น
“ทำไมคะ หรือว่าข้อแม้คุณ...คุณต้องการอะไรคะ”
“จ่ายค่าเดินทางให้ผม ด้วยการ...”
หัวใจของหญิงสาวเต้นรัว วินาทีนี้ เธอต้องลุ้นแล้วว่าเขาจะมาไม้ไหน และเธอจะแก้ปัญหาอย่างไร เพื่อให้รอดจากกรงเล็บของชายหนุ่มได้ เพราะเครื่องบินลอยลำอยู่เหนือปุยเมฆมาสักพักแล้ว หากเธอจะหนีลงจากเครื่องก็คงทำไม่ได้เสียแล้ว สรุปคือ เธอโง่ยิ่งกว่าควายเสียอีก
“คุณห้ามหลับเด็ดขาด” เขาเลิกคิ้วขึ้นสูง ยิ้มมุมปาก
หญิงสาวกระพริบตาปริบๆ “ทำไมคะ”
“เพราะผมจะไม่รับรองความปลอดภัยของคุณ”
“คุณยิ่งพูด ฉันยิ่งงง ถ้าฉันหลับ มันจะอันตรายยังไงคะ”
“ต้องให้ผมพูดตรงๆ เหรอ”
“คุณก็เห็นแล้วนี่คะ ว่าฉันเป็นคนโง่แค่ไหน” เธอชักยัวะ สะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ใบหน้าของเธออย่างตั้งใจ จนเธอต้องเลื่อนตัวออกห่างอย่างระวัง
“เพราะถ้าคุณหลับเมื่อไหร่ คุณเสร็จผมแน่”
บทล่าสุด
เกมรักเกมลวง ตอนจบ...ฮันนีมูนหวานฉ่ำ
ขวัญชนกตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์สามี ทว่า โทรศัพท์เครื่องนั้นดังลั่นอยู่ในบ้านนี่เอง เธอหันไปมองต้นเสียง ถึงได้เห็นว่ามันวางอยู่บนโซฟาตัวยาว“โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาไป” เธอเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาแล้ว เมื่อนึกถึงสันดานของสามีที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด เขามันประเภทเจ้าชู้ไม่เลือกกินเสียด้วย ป่านนี้อาจไปนอนกกอยู่กับสาวๆคนไหนก็ได้ “อย่าบอกนะว่าแอบไปตั้งแต่ตอนดึก”คิดแล้วก็เจ็บใจจัด รีบกลับเข้าห้องไปเปลี่ยนชุด เตรียมตัวออกข้างนอก“คอยดูนะ ถ้าจับได้ว่าคุณนอกใจฉัน ฉันจะเลิกกับคุณทันทีเลย”หญิงสาวไม่รอรีให้เสียเวลา เธอออกจากบ้านหลังสวย แล้วมุ่งสู่อพาร์ตเม้นต์ของชายหนุ่ม ที่ๆเขาเช่าทิ้งไว้สำหรับอยู่อาศัยขณะเรียนหนังสือ ตั้งแต่กลับมาบอสตันเมื่อต้นสัปดาห์ก่อน จนถึงตอนนี้ เธอยังไม่ได้ไปเหยียบที่นั่นเลยสักครั้ง เขาอ้างว่ายังไม่ได้จ้างแม่บ้านมาทำความสะอาด กลัวเธอจะสูดฝุ่นเข้าปอด เดี๋ยวกระทบถึงลูก“จอมทัพ!!!” เธอเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “คุณไม่ได้ตายดีแน่!!!”ขวัญชนกโบกรถแท็กซี่อย่างร้อนรน เมื่อเข้าไปนั่งที่เบาะหลังแล้ว เธอบอกจุดหมายปลายทางให้โชว์เฟอร์รับทราบอย่างละเอียดยิบ จากนั้นรถก็วิ่งฉิวทิ้งห่างบ้านพักห
เกมรักเกมลวง บทที่ 108...ฮันนีมูนหวาน
บอสตัน...ในวันที่สายฝนเย็นฉ่ำโปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย“ทะเลที่นี่ เวลาฝนตกก็สวยไปอีกแบบนะ”“แต่คุณสวยกว่าอีก”“อย่ามาปากหวานหน่อยเลย”“ก็มันเรื่องจริงนี่” ทั้งคู่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างบานใหญ่ในบ้านพักตากอากาศหลังสวยริมทะเล โดยชายหนุ่มสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลัง ขณะท้องสาวนูนขึ้นเล็กน้อย “เมียของผม ทั้งสวย ทั้งน่ารัก แถมยังเซ็กซี่ไปทั้งตัว นี่ขนาดท้องอยู่นะ สาวๆที่นี่สู้คุณไม่ได้สักคน”“สู้ไม่ได้ หมายความว่าไงคะ” เจ้าหล่อนปลดมือของชายหนุ่มออก แล้วเหลียวหน้ากลับมามอง ด้วยตาดุเข้ม “หรือว่า แอบกลับไปทบทวนความหลังกับสาวๆของคุณมา”“อย่าหาเรื่องน่า ตั้งแต่มานี่ต้นสัปดาห์ที่แล้วจนถึงวันนี้ ผมก็อยู่กับคุณตลอด ระแวงไม่เข้าเรื่อง”“ไม่เข้าเรื่องยังไง คนอย่างคุณก็รู้ๆกันอยู่” เจ้าหล่อนทำปั้นปึ่ง เดินผละมาที่โต๊ะอาหาร ซึ่งมีชุดชงชาและกาแฟวางอยู่ เธอรินชาใส่ถ้วย ควันพวยพุ่ง หอมฟุ้งไปทั้งบ้านจอมทัพเดินตามมากอดแล้วจูบภรรยาอย่างโหยหาและเอาใจ“อย่าหงุดหงิดเลยนะ เดี๋ยวส่งผลไปถึงลูก มันไม่ดี”“ไม่รู้สิคะ สงสัยจะเป็นเพราะโฮโมน”“ผมอยากให้ลูกชายของผมเป็นเด็กอารมณ์ดีนะ”“รู้ได้ไงว่าลูกชาย”“คนที่สองต้องลูกชายอยู่แล้
เกมรักเกมลวง บทที่ 107...ผู้หญิงที่ผมรักมีเพียงคนเดียว
‘ไม่จริง’“เรื่องนี้คุณแม่กุลธิดาของผมทราบเรื่องดีครับ เพราะท่านอยู่ในเหตุการณ์ทั้งสองเหตุการณ์”จอมทัพหันมามองเธอด้วยสายตาผิดหวัง เธอตั้งสติแล้วลงจากเวทีมาหาเขา โผเข้ากอดเขาแล้วสะอื้นฮึกฮัก นักข่าวพากันกระหน่ำถ่ายรูปไม่หยุด“จอมยังไม่ตาย แม่ดีใจเหลือเกิน จอมหายไปไหนมาลูก ทำไมมาเอาป่านนี้”ชายหนุ่มผละจากอ้อมกอดของมารดาเลี้ยง ด้วยท่วงท่าเย็นชา ไร้เยื่อใย“ขอบคุณที่คุณแม่เลี้ยงดูผมมานะครับ”กุลธิดารู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก เธอเองที่เป็นคนทำลายความรักความเชื่อใจของผู้ชายคนนี้จนหมดสิ้น“จอม...”“ผมรักคุณแม่นะครับ ถึงแม้คุณแม่จะไม่เคยรักผมเลยก็ตาม”“จอม...ไม่จริงลูก”“พอเถอะครับคุณแม่ พอซะทีเถอะ!!!”กุลธิดาอึ้งจนพูดไม่ออก“คิดว่าแม่ไม่เสียใจเหรอที่เห็นลูกตาย...”ชายหนุ่มหัวเราะทั้งน้ำตา หันมองหน้ามารดาเลี้ยงด้วยหัวใจที่แตกสลาย “ผมรู้หมดแล้วครับ ว่าแม่ทำอะไรลงไปบ้าง และตอนนี้หลักฐานทุกอย่างก็อยู่ที่ตำรวจหมดแล้วด้วย ทุกคดี รวมทั้งคดีบงการฆ่าผมด้วย!”ทุกคนที่ได้ยินต่างพากันตกใจกับข่าวนี้ ก่อนจะจับกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์กันมันปาก ขณะกุลธิดาปากคอสั่น ร้องบอกทุกคนว่าสิ่งที่จอมทัพพูดนั้นไม่ใช่เรื่องจ
เกมรักเกมลวง บทที่ 106...CEOตัวจริงกลับมาแล้ว
“ไม่ได้”เขาแสร้งทำเป็นหูเพี้ยน ก้มเข้าหาเธอแล้วประกบริมฝีปากบนเนื้อปากอิ่มแสนรั้นจนแนบแน่น“อือ...”ริมฝีปากร้ายจูบอย่างอ่อนโยนเพียงชั่วอึดใจหนึ่ง ก่อนจะถอนออกมาอย่างแสนเสียดาย“อ่า...มีความสุขจัง...งานนี้ถึงโดนตบก็ยอม”“คุณจอม!” เธอหน้าแดงก่ำเพราะความเขิน รีบหันมองรอบกาย เพราะกลัวพ่อแม่จะเห็นเข้า “คุณทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย”“ผมรักคุณนะ”เขาบอกรักเธอตลอดเวลาจนเธอเริ่มหมดความตื่นเต้นไปแล้ว...อย่างนั้นหรือ...ไม่เลย...ไม่ว่าเขาจะบอกรักเธอสักกี่ครั้ง เธอก็ยังตื่นเต้นได้ทุกครั้งสิน่า“พูดอยู่ได้ น่าเบื่อ”“ผมจะรีบกลับมานะ”“ดูแลตัวเองด้วย”“ว่าไงนะ” เขาได้ยินแล้ว แต่อยากได้ยินอีก เพราะมันทำให้เขามีความสุขแทบบ้า “คุณว่าไงนะขวัญ”เธอไม่อยากพูดอีก มันเสียศักดิ์ศรี แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว“อย่าไปทำอะไรบุ่มบ่ามล่ะ คิดจะทำอะไรก็ต้องรอบคอบ มีสติ ห้ามประมาทเด็ดขาด”เขาคว้ามือเธอไปจับแน่น “คุณเป็นห่วงผมเหรอ”“ก็...คุณจะไปหาเงินมาสร้างโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ ฉันก็แค่ห่วงผลประโยชน์ของคนที่เกาะ” เธอรู้จากหมอทินกรมาสักพักแล้ว เกี่ยวกับโครงการก่อสร้างโรงพยาบาลขนาดเล็กบนเกาะพันดาว ที่เขาเป็นเจ้าของเงินทุนแล
เกมรักเกมลวง บทที่ 105...ผมจะพิสูจน์ตัวเองให้ได้
“ผมจะกลับไปกรุงเทพฯสักพักนะ”เขามาบอกเธอที่บ้านในตอนบ่ายของวันหนึ่ง ขณะที่เธอกำลังถักเสื้อไหมพรมตัวที่หกให้ลูกของเธออยู่ที่หลังบ้าน“ก็ไปสิ ไม่จำเป็นต้องมาบอกฉันหรอก”เธอไม่หันมามองเขาด้วยซ้ำตอนที่พูดออกมา น้ำเสียงของเธอแข็งกระด้าง ไม่น่าฟังสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่ถือสาหาความหรอก เขารู้ว่าเธอยังโกรธและไม่ให้อภัยเขา แม้เวลาเกือบเดือนที่ผ่านมา เขาจะพยายามเอาอกเอาใจเธอมากแค่ไหน แต่เธอก็ทำเป็นมองไม่เห็น“ผมจะไปสะสางปัญหาที่บริษัท แล้วก็จะไปให้ปากคำเพิ่มเติมเรื่องคดีของคุณด้วย อีกไม่นานคนร้ายตัวจริงจะได้รับผลกรรมที่ทำไว้กับคุณแล้วนะ คุณสบายใจได้”“ทุกวันนี้ฉันก็สบายใจดี การที่ไม่ต้องไปสู้รบปรบมือกับใคร ไม่ต้องไปแก่งแย่งแข็งขันกับใคร มันทำให้ฉันค้นพบความสุขที่แท้จริง”“ผมดีใจนะที่คุณมีความสุข” เขาเดินมานั่งลงข้างๆกับเธอ มองเธอด้วยสายตาล้นเอ่อไปด้วยรัก เวลานี้ท้องของเธอเห็นชัดมากแล้ว จนเธอต้องสวมชุดคลุมท้องเพื่อให้คล่องตัวขึ้น“ทำไมเสื้อผ้าของลูกมีแต่สีหวานๆ”“ก็ลูกฉันเป็นผู้หญิงนี่นา”“จริงเหรอ!” เขาได้ยินก็ตื่นเต้นแทบคลั่ง เกือบจะคว้าเธอมากอดให้ชื่นใจแล้ว หากไม่โดนสายตาพิฆาตเสียก่อน“นี่ผมก
เกมรักเกมลวง บทที่ 104...ความลับของแม่เลี้ยง
“หมอ...หมอ...” หมอชราพูดออกมาแทบไม่ออก “หมอฝันจะเห็นสิ่งนี้มาตลอด แต่หมอไม่มีปัญญาจะทำ”“ไม่จริงครับ หมอมีปัญญาจะทำ แต่หมอรอผมอยู่ และตอนนี้ผมก็มาแล้วไง...นี่แหละคือโชคชะตาของผม”“ขอบคุณนะ ที่เห็นคุณค่าของคนที่นี่”“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณทุกคนที่นี่...ความจริงผมเกิดความคิดนี้ขึ้นมา ก็เพราะว่าอีกไม่นานนี้ ลูกของผมจะคลอดที่นี่ ผมเลยอยากทำอะไรเพื่อคนที่ผมรักด้วย”“ไม่ต้องห่วงนะ หมอจะทำคลอดลูกของคุณให้ดีที่สุด และเด็กคนนี้จะภูมิใจที่ได้มีพ่ออย่างคุณ”“ผมก็หวังเช่นนั้นครับ...”หวังว่าเขาจะได้ทำอะไรเพื่อลูกน้อยของเขาที่กำลังจะคลอดในอีกสี่เดือนข้างหน้า แม้ไม่มีโอกาสได้ทำหน้าที่พ่อที่รักเขาอย่างสุดหัวใจ แต่การได้รู้ว่าเขายังปลอดภัยและแข็งแรงดี นั่นก็คงจะเพียงพอให้หัวใจของเขาได้มีแรงเดินต่อ“ตกลงหนูท้องกับใคร”กุลธิดาเค้นถามหญิงสาวอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ หลังจากที่เจ้าหล่อนพูดบางสิ่งที่ทำให้เธอปวดหัวไม่หาย“ไม่รู้สิคะ หนูจำไม่ได้”“จำไม่ได้เลยเหรอว่านอนกับใครบ้าง”สิริวิไลทำหน้าขัดใจ “จะจำไว้ทำไมคะ ก็แค่สนุกๆ ไม่ได้จริงจังสักหน่อย จะซีเรียสทำไมคะ เพราะถึงยังไง ลูกของหนูก็ต้องเป็นลูกของคุณจอมทัพ
บางทีคุณอาจจะชอบ
คลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย27.0K viewsรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด290.8K viewsบอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี50.6K viewsคลั่งรักสุดใจของนายCEO
นครแสงจันทร์74.4K viewsเฉิดไฉไล-หอมละมุน
นาวิกา65 viewsกลร้ายเล่ห์รัก
เตชิตา45 viewsเมื่อรักสุดทางแล้ว
เฟยฮวา84 viewsSo Sick รักษาหัวใจนายเจ้าเล่ห์
Phat_sara4.7K views
