สนามบินนานาชาติภูเก็ต สองหนุ่มสาวเดินจูงมือกันออกจากสนามบินด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุข โดยที่ชายหนุ่มได้จูงมือหญิงสาวไปขึ้นรถที่เขาได้ทำการเช่าไว้ก่อนที่จะเดินทางมา
“พี่รันเช่ารถไว้ด้วยเหรอค่ะ”
“ครับ”
“พี่รันรอบคอบจัง” แล้วชายหนุ่มก็พาหญิงสาวมาที่โรงแรมที่ขึ้นชื่อเรื่องความสวยงามของบรรยากาศติดอันดับต้นๆ ของภูเก็ต
“โอ้โห วิวสวยมากเลยค่ะ แต่ว่าที่นี่แพงมากเลยนะค่ะ ความจริงพี่รันไม่น่าจะเช่าโรงแรมที่แพงขนาดนี้เลย เปลืองเงินพี่รันเปล่าๆ”
“พี่อยากทำให้พายประทับใจมากที่สุดและพี่ก็อยากให้พายจดจำเรื่องของเราไว้ตลอดไป ต่อให้แพงกว่านี้พี่ก็พร้อมจ่ายเพื่อพายของพี่” พูดจบชายหนุ่มก็เดินมาสวมกอดหญิงสาวไว้จากทางข้างหลัง พร้อมกับเอาคางเกยไว้ที่ไหล่ของหญิงสาว หลังจากชื่นชมธรรมชาติและความสวยงามของท้องทะเล ชายหนุ่มก็พาหญิงสาวลงไปหาอะไรกินในส่วนของร้านอาหารของโรงแรมที่อยู่ติดกับชายหาด
“พายอยากกินอะไรสั่งได้เต็มที่เลยนะ” หญิงสาวยิ้มรับพร้อมกับหันไปสั่งอาหารกับพนักงานที่ยืนรอรับออเดอร์อยู่ โดยอาหารส่วนใหญ่ที่สั่งเป็นอาหารที่ชายหนุ่มชอบทั้งนั้น ซึ่งเมื่อเห็นอาหารที่มาเสิร์ฟชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวตรงหน้า แล้วคิดในใจว่าถ้าเรื่องทุกอย่างไม่เป็นอย่างนี้เขากับเธอคง...เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ชายหนุ่มก็รีบสะบัดศีรษะทิ้งกับความคิดที่แวบเข้ามาในหัวทิ้งทันที พร้อมบอกกับตัวเองว่าเขาไม่มีทางล้มเลิกการแก้แค้นเด็ดขาดต่อให้เขาจะรู้สึกดีกับหญิงสาวตรงหน้าแค่ไหนก็ตาม
“พายชอบที่นี่ไหม” ชายหนุ่มหันไปถามหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างกาย หลังจากที่กินอาหารเสร็จเขาก็พาเธอมาเดินย่อยที่ชายหาดหน้าโรงแรม
“ชอบค่ะ ที่นี่สวยมาก บรรยากาศก็ดี พายมีความสุขมากค่ะ” พระพายหันไปตอบชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสีหน้าที่มีความสุข
“พี่ดีใจนะที่พายชอบ” หลังจากที่หันมาสบตากันชายหนุ่มก็โน้มหน้าลงมาจูบหญิงสาวด้วยความอ่อนโยนที่สุดในชีวิต โดยที่หญิงสาวก็จูบตอบชายหนุ่มไปด้วยความไร้เดียงสา ทำให้ทั้งคู่ตกอยู่ในภวังค์ของกันและกัน และเป็นหญิงสาวที่ผละหน้าออกมาก่อนเพื่อสูดลมหายใจเข้าปอดหลังจากที่ชายหนุ่มไม่ยอมหยุดให้เธอได้หายใจ
"พี่รันแกล้งพาย พายเกือบหายใจไม่ทันแล้วไหมค่ะ" หญิงสาวบอกชายหนุ่มตรงหน้าพร้อมกับมองค้อนกลับไป ทำให้ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบริมฝีปากแดงระเรื่อของหญิงสาวด้วยความเอ็นดู
“นี่ก็เย็นมาแล้ว เรากลับที่พักกันเถอะ” แล้วชายหนุ่มก็ชวนหญิงสาวกลับที่พัก เนื่องจากเห็นว่าฟ้าเริ่มมืดแล้ว
เมื่อมาถึงห้องหญิงสาวของตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะว่ารู้สึกเหนียวตัว ซึ่งชายหนุ่มก็ปล่อยให้หญิงสาวไปทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ เพื่อที่ต่อจากนี้จะได้เป็นเวลาที่เขารอคอยที่จะจัดการเหยื่อที่เขาหมายตาไว้
“พี่รันไม่ไปอาบน้ำเหรอค่ะ” พระพายถามชายหนุ่มหลังจากที่เธอทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“เดี๋ยวไปครับ พายเดินมาหาพี่หน่อย” หญิงสาวเดินไปหาชายหนุ่มอย่างว่าง่าย เมื่อเดินไปถึงชายหนุ่มก็ดึงแขนเบา ๆ ให้หญิงสาวนั่งลงบนตักแกร่งของตัวเองพร้อมกับกอดเอวไว้หลวม ๆ แล้วสูดดมกลิ่นตัวหลังอาบน้ำของหญิงสาวในอ้อมกอดอย่างเต็มปอด
“พี่รันดื่มเหล้าเหรอค่ะ” พระพายถามขึ้นหลังจากได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยออกมาจากชายหนุ่ม แต่ชายหนุ่มไม่ได้ตอบเธอแต่กลับจับใบหน้าหญิงสาวให้หันไปสบตากันในระยะประชิด
“พี่รักพายนะครับ”
“พายก็รักพี่รันค่ะ รักมากที่สุด” หญิงสาวตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อ เมื่ออยู่ดี ๆ ชายหนุ่มก็บอกรักเธอขึ้นมา เมื่อได้ยินหญิงสาวพูดจบชายหนุ่มก็ชะงักไปกับคำพูดของหญิงสาวในอ้อมกอด
ระหว่างที่ทั้งคู่สบตากันอยู่นั้น ชายหนุ่มก็รั้งต้นคอหญิงสาวให้โน้มลงมาพร้อมกับกดจูบหญิงสาวในอ้อมกอดอย่างดูดดื่มเร่าร้อนและเรียกร้องให้หญิงสาวตอบสนอง ทำให้พระพายเกิดอาการสั่นเล็กน้อยเพราะชายหนุ่มไม่เคยจูบเธอแบบนี้เลย หลังจากจูบหญิงสาวไปสักพัก ก็เห็นว่าหญิงสาวนั้นเริ่มหายใจไม่ทันเขาจึงปล่อยริมฝีปากสีชมพูระเรื่อของหญิงสาวออกเพื่อให้เธอได้สูดลมหายใจเข้าปอด ทันทีที่ได้รับอิสระพระพายก็รีบโกยอากาศเข้าปอดทันที หลังจากปล่อยให้หญิงสาวได้สูดอากาศจนพอแล้วเขาก็ล็อกคอหญิงสาวลงมาจูบอีกครั้งโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว แล้วครั้งนี้ก็ยาวนานกว่าครั้งแรกมาก เมื่อได้จูบจนพอใจหายหนุ่มก็ผละริมฝีปากออกพร้อมกับสบตาหญิงสาวที่ยังมึน งง กับจูบเมื่อกี้อยู่แล้วพูดขึ้นมาว่า
“พี่ขอนะ” เมื่อพูดจบชายหนุ่มก็ไม่รอให้หญิงสาวได้ตั้งสติ เขาก็ลุกขึ้นพร้อมกับอุ้มหญิงสาวในท่าเจ้าสาวเดินตรงไปยังห้องนอนด้านในแล้ววางหญิงสาวลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา พร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบริมฝากปากที่บวมเจ่อหลังจากเจอจุมพิศที่ยาวนานเมื่อกี้ แล้วเงยหน้าขึ้นไปสบตากับหญิงสาวที่นอนมองชายหนุ่มด้วยสายตาของความรัก
“พายพร้อมจะเป็นของพี่ไหมครับ” ชายหนุ่มถามหญิงสาวอีกครั้งหลังจากที่วางเธอลงบนเตียงหนานุ่ม พระพายเอียงหน้าหนีด้วยความเขินอาย แล้วพูดกับชายหนุ่มว่า
“ถ้าพายไม่พร้อมพี่รันจะหยุดไหมค่ะ”
“ไม่ครับ รู้ไหมว่าพี่รอเวลานี้มานานแค่ไหน รอวันที่พายจะเป็นของพี่ทั้งตัวและหัวใจ พี่จะตีตราจองพายให้เป็นของพี่คนเดียว” เมื่อพูดจบชายหนุ่มก็โน้มใบหน้าลงมาจูบที่ริมฝีปากของหญิงสาวทันที ด้วยกลัวว่าหญิงสาวจะปฏิเสธ ชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วใบหน้าหญิงสาวอย่างอ่อนโยน ลากริมฝีปากลงมาตามแอ่งชีพจรพร้อมกับทำรอยสัญลักษณ์ความเป็นเจ้าของไปทั่วทุกที่ที่ปากของชายหนุ่มได้ลากผ่าน โดยที่พระพายเองก็ยินยอมพร้อมใจไปกับชายหนุ่มที่กำลังปรนเปรอความเสียวซ่านแปลกใหม่ให้อย่างที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต ชายหนุ่มเองก็ใช้ประสบการณ์ที่มีทั้งหมดหลอกล่อให้หญิงสาวติดกับดักรสสวาทที่เขามอบให้ โดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าชายหนุ่มนั้นถอดเสื้อผ้าของเธอออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้ตัวอีกทีก็เหลือไว้เพียงชุดชั้นในสองชิ้นที่ปกปิดร่างกายอันขาวผ่องของเธอไว้เท่านั้น
ด้านชายหนุ่มเองเมื่อเห็นว่าหญิงสาวนั้นกำลังหลงอยู่ในบทสวาทที่เขามอบให้ก็ยกยิ้มมุมปากพร้อมกับรีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกให้หมดเพื่อที่จะได้จัดการกับเหยื่อสาวตรงหน้า โดยที่ชายหนุ่มก็ค่อย ๆ ถอดชุดชั้นในของหญิงสาวออกไปอย่างเบามือ ระหว่างนั้นชายหนุ่มก็ใช้มืออีกข้างเลื่อนลงไปสัมผัสกับกลีบกุหลาบบางที่มีน้ำหวานไหลออกมาเพียงประปราย ทำให้ชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าขึ้นไปจุมพิศเล้าโลมที่ยอดประทุมทันสีชมพูระเรื่อของหญิงสาวอย่างดูดดื่มอีกครั้ง เพื่อให้หญิงสาวมีอารมณ์และจะได้ปลดปล่อยน้ำหวานออกมาเพื่อลดทอนความเจ็บปวดเวลาที่เขาใส่ความเป็นชายที่ค่อนข้างใหญ่เกินมาตราฐานเข้าไปในตัวเธอ หลังจากเล้าโลมหญิงสาวจนแน่ใจว่าเธอพร้อมแล้ว ชายหนุ่มก็ค่อย ๆ ใช้มือข้างหนึ่งดันเข่าหญิงสาวให้แยกออกจากกัน แล้วแทรกตัวลงไประหว่างขาทั้งสองข้างของเธอ พร้อมกับชักรูดแก่นกายใหญ่สองสามครั้งเพื่อเตรียมความพร้อม จากนั้นก็ค่อย ๆ จดจ่อแก่นกายใหญ่ไปที่กลีบกุกลาบบางสีชมพูระเรื่อปิดสนิทของหญิงสาว แล้วชายหนุ่มก็ดันความใหญ่โตเข้าไปในกายสาวที่ละนิดอย่างช้าๆ เนื่องจากเธอยังบริสุทธิ์อยู่ทำให้ชายหนุ่มนั้นไม่สามารถดันแก่นกายใหญ่เข้าไปได้ในคราวเดียว เมื่อเข้ามาได้ครึ่งทางหญิงสาวก็ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด พร้อมกับทำการผลักชายหนุ่มให้ออกไปจากตัวเธอ
“พี่รันเอามันออกไปได้ไหมค่ะ พายเจ็บ” หญิงสาวขอร้องชายหนุ่มอย่างน่าสงสารพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้าด้วยความเจ็บปวด เธอไม่คิดว่าครั้งแรกมันจะเจ็บขนาดนี้ แต่มีหรือที่ชายหนุ่มจะหยุดไม่มีทาง เขาเข้ามาถึงขนาดนี้แล้วฝันไปเถอะว่าเขาจะหยุด
“พี่ก็เจ็บเหมือนกัน พายอดทนนิดนึงนะครับ แล้วหลังจากนี้พายจะมีแต่ความสุข เชื่อใจพี่นะครับ” ชายหนุ่มบอกหญิงสาวใต้ร่างด้วยน้ำเสียงที่ปลอบประโลมพร้อมกับเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาจากทางหางตาให้อย่างอ่อนโยน ทำให้พระพายพยักหน้ารับโดยที่ชายหนุ่มก็ส่งรอยยิ้มละมุนตอบกลับไป ระหว่างนั้นชายหนุ่มก็โน้มหน้าลงมาจุมพิศหญิงสาวเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากความเจ็บปวดที่จะได้รับ ชายหนุ่มอาศัยจังหวะที่หญิงสาวเผลอดันแก่นกายใหญ่เข้าไปในตัวหญิงสาวที่เดียวจนสุดลำ ทำให้หญิงสาวเผลอจิกเล็บลงบนหลังชายหนุ่มเพื่อระบายความเจ็บปวดที่ได้รับ ชายหนุ่มแช่ตัวตนอยู่ในร่างกายหญิงสาวสักพักเพื่อให้เธอได้ปรับตัวกับความใหญ่โตของเขา หลังจากที่ชายหนุ่มหยุดนิ่งไปสักพักหญิงสาวใต้ร่างก็ขยับตัวด้วยความอึดอัด ทำให้ชายหนุ่มเงยหน้ามาสบตากับคนใต้ร่างโดยที่พระพายก็เงยหน้ามาสบตากับคนที่อยู่เหนือตัวเธอเหมือนกัน
“พี่รันค่ะ พายอึดอัด” พูดไปแล้วก็เกิดอาการเขินอายหน้าแดงทันที โดยที่ชายหนุ่มก็ยื่นมือมาเกลี่ยที่แก้มหญิงสาวด้วยความเอ็นดู
“ถ้างั้นพี่จะทำให้พายหายอึดอัดเอง” ระหว่างที่พระพายยังไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะทำยังไงให้เธอหายอึดอัดนั้น ชายหนุ่มก็ได้ทำการลุกขึ้นมานั่งโดยที่เขานั้นได้ดึงตัวหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างให้ลุกตามขึ้นมาด้วย โดยที่ร่างกายของทั้งคู่นั้นยังไม่หลุดออกจากกัน ทำให้ตอนนี้พระพายอยู่ในท่านั่งค่อมหน้าตักของชายหนุ่มอยู่
“ว้าย พี่รันจะทำอะไรค่ะ” พระพายถามออกไปด้วยความตกใจพร้อมกับเอือมมือมาคล้องที่คอชายหนุ่มไว้
“พี่ก็กำลังจะทำให้พายหายอึดอัดแล้วก็มีความสุขไงครับ” เมื่อพูดจบเขาก็แสดงให้หญิงสาวเห็นถึงวิธีที่จะทำให้เธอหายจากอาการอึดอัดแล้วมามีความสุขแทน
พับ พับ พับ
“อืออ พี่รันเบาหน่อยได้ไหมค่ะ พายจุก”
“ซี๊ดด พายอย่ารัดพี่แน่นสิครับ เดี๋ยวของพี่ก็ขาดพอดี”
“พี่รันเบาหน่อยค่ะ พายเสียวว”
“อ้า พี่ก็เสียวเหมือนกัน พายอย่าตอดพี่แรงสิครับ”
“พี่รันพายรู้สึกแปลก ๆ ค่ะ”
“รู้สึกยังไงครับ”
“พายเหมือนจะปวดฉี่ค่ะ พี่รันหยุดก่อนได้ไหมค่ะ พายอยากเข้าห้องน้ำ”
“ที่พายรู้สึกเขาไม่เรียกว่าปวดฉี่ครับ เขาเรียกว่าจะเสร็จ งั้นเรามาเสร็จพร้อมกันนะ เพราะพี่ก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” แล้วชายหนุ่มก็เร่งจังหวะส่งให้ทั้งหญิงสาวและตัวเขาขึ้นสวรรค์พร้อมกัน โดยที่ในจังหวะสุดท้ายของอารมณ์ชายหนุ่มนั้นได้ปลดปล่อยสายธารน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปในกายสาวทุกหยาดหยดโดยที่ไม่คิดจะป้องกันเลยสักนิด
“กรี๊ดดดด”
“อ้ากกก”
และหลังจากนั้น เขาก็ไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้พัก มีแค่เพียงเสียงครางของทั้งคู่ที่ดังอย่างต่อเนื่องตลอดทั้งคืน โดยที่ชายหนุ่มนั้นได้ตักตวงความหอมหวานจากกายสาวตรงหน้าอย่างตระกะตระกรามเหมือนไม่เคยผ่านผู้หญิงมาก่อน ส่วนหญิงสาวนั้นก็ได้แต่ร้องครวญครางใต้ร่างชายหนุ่มโดยที่เธอไม่สามารถปฏิเสธความต้องการทางธรรมชาติของร่างกายได้ ทำได้เพียงตอบสนองชายหนุ่มไปอย่างไร้เดียงสา แต่ชายหนุ่มกลับชอบใจและมีความสุขกับการตอบสนองแบบไม่ประสาของหญิงสาวใต้ร่างของตน
หลังจากตักตวงความหวานจากหญิงสาวจนพอใจ ชายหนุ่มก็ปล่อยให้เธอได้พักหลังจากผ่านความเร่าร้อนมาเป็นเวลาหลายชั่วโมง เมื่อได้รับอิสระหญิงสาวก็หลับสนิททันทีด้วยความอ่อนเพลีย ซึ่งต่างจากชายหนุ่มที่มองหญิงสาวในอ้อมกอดด้วยสายตาชนิดหนึ่ง มันเป็นสายตาที่แม้แต่เขาเองก็ไม่รู้ตัวเวลาที่ใช้มองหญิงสาวตรงหน้า
ฝากกดใจ ฝากติดตามนิยาย ฝาก comment เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะค่ะ ขอบคุณมากค่าา
ช่วงบ่ายของวัน ภายในห้องพักฟื้นของคนไข้วีไอพี ได้ต้อนรับแขกที่มาเยี่ยมเยียน พร้อมกับใบหน้าเย้ยหยันกับสภาพของคนป่วยที่เห็นตรงหน้า“สวัสดีครับ ผมมาเยี่ยมครับ”“มาเยี่ยมหรือมาดูว่าฉันตายหรือยัง” นายพินิจเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง“ทำไมพูดอย่างนั้นละครับ ที่ผมมาวันนี้ผมมีเรื่องสำคัญที่จะบอกคุณอีกเรื่องนึงครับ”“เรื่องอะไร”“ก็เรื่องลูกสาวสุดที่รักคุณยังไงละครับ”“พระพาย”“ใช่ ลูกสาวสุดที่รักของคุณ”“มีเรื่องอะไร นายทำอะไรพระพาย”“นี่คุณไม่เคยสงสัยเลยเหรอที่ลูกสาวคุณหายไปไหนมาไหนบ่อยๆ น่ะ ว่าหายไปกับใคร”“หมายความว่าไง”“รู้อะไรไหมลูกสาวคุณน่ะมันทั้งจืดชืด ไม่มีเสน่ห์ อยู่ด้วยแล้วน่าเบื่อที่สุด เวลาที่ผมอยู่กับลูกสาวคุณน่ะผมทั้งเกลียดทั้งขยะแขยง แต่ผมก็ต้องทำเป็นรักทั้ง ๆ ที่ในใจผมน่ะแสนจะเกลียดลูกสาวคุณ ลูกสาวคุณน่ะมันทั้งโง่ ทั้งซื่อบื้อ พูดดีด้วยหน่อย ทำดีด้วยหน่อย ก็หลงรักผมหัวปักหัวปร่ำ ถึงขนาดยอมขึ้นเตียงกับผมง่ายๆ แต่ก็นะมีของฟรีมาให้เอามีหรือที่ผู้ชายจะปฏิเสธ แต่สำหรับลูกสาวคุณน่ะเอาแค่ครั้งสองครั้งผมก็เบื่อแล้ว แต่ถ้าจะเอาไปใส่ตะกร้าล้างน้ำก็น่าจะได้อยู่เพราะผมใช้งานไม่หนัก” พูด
หลังกลับมาจากภูเก็ต พระพายก็เริ่มมีความรู้สึกว่าแฟนหนุ่มของตัวเองนั้นเปลี่ยนไป ไปหาที่ห้องก็ไม่เจอ โทรไปก็บอกติดงานตลอด พักนี้เธอไม่ค่อยได้เจอกับชายหนุ่มเลย จนทำให้เธอเริ่มกระวนกระวายใจเป็นอย่างมากตูดดดด“ทำไมพี่รันไม่รับสายนะ” พระพายโทรหาแฟนหนุ่มอยู่พักใหญ่ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมรับสายเธอเลย“คุณรันไม่รับโทรศัพท์หน่อยเหรอครับ” ดินแดนเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นสายโทรเข้ามาหลายครั้งแต่เจ้านายของเขาก็ไม่รับปล่อยให้สายมันตัดไป“วันนี้คุณแม่จะถึงสนามบินกี่โมง” ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องโดยที่ยื่นมือไปคว่ำหน้าโทรศัพท์ลงกับโต๊ะทำงาน“เอ่ออ 4 โมงเย็นครับ”“อืม”“ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”“เดี๋ยวก่อน ตอนนี้เรื่องนายพินิจจัดการไปถึงไหนแล้ว”“ทุกอย่างของนายพินิจ ตอนนี้เป็นของคุณรันทุกอย่างแล้วครับ”“อืม นายกลับไปทำงานได้แล้ว”“ครับ” หลังจากดินแดนเดินออกไปแล้ว โทรศัพท์ของชายหนุ่มก็มีสายเรียกเข้า เป็นสายที่เขาหลีกเลี่ยงไม่รับมาตั้งแต่กลับจากภูเก็ตแล้ว ชายหนุ่มคิดว่าถึงเวลาที่เขาจะจัดการขั้นเด็ดขาดสักที16.00 น สนามบินสุวรรณภูมิ มีชายหนุ่มรูปหล่อมายืนรอรับผู้โดยสารขาเข้าจากต่างประเทศ ทำให้บรรดาสาวๆ ต่างมองมา
แสงแดดที่ส่องมาในช่วงสายของเช้าวันใหม่ ทำให้หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงต้องพลิกตัวหนีเนื่องจากรบกวนการนอนของเธอ ชายหนุ่มที่นอนซ้อนด้านหลังเธออยู่นั้นก็เผลอยิ้มออกมา เมื่อหญิงสาวนั้นพลิกตัวหันหน้ากลับมาทางเขา“อืออ” หญิงสาวส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ หลังจากได้รับการรบกวนจากอะไรสักอย่างที่คลอเครียอยู่ที่หน้าอก หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย ทำให้เห็นกลุ่มผมสีดำที่อยู่บนหน้าอกของเธอ“พี่รัน” หญิงสาวเรียกชายหนุ่มที่กำลังดูดเลียหน้าอกของเธออย่างดูดดื่มด้วยใบหน้าสีแดงระเรื่องด้วยความเขินอาย“ครับ” ชายหนุ่มเงยหน้าจากหน้าอกของหญิงสาวพร้อมกับขานรับอย่างหน้าตาย พร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้หญิงสาวตรงหน้าที่นอนหน้าแดงกร่ำอยู่“พี่รันทำอะไรค่ะ”“กินนมตอนเช้าไงครับ ร่างกายจะได้แข็งแรง” หลังจากชายหนุ่มพูดจบหญิงสาวก็อายเข้าไปใหญ่ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะพูดออกมาอย่างนี้“มันต้องกินจากกล่องไม่ใช่เหรอค่ะ”“กินจากกล่องพี่เบื่อแล้ว ตอนนี้พี่อยากกินจากเต้ามากกว่า” หลังจากพูดจบชายหนุ่มก็ก้มหน้าลงไปดูดนมหญิงสาวทันที ทำให้หญิงสาวเผลอเปล่งเสียงครางออกมาอย่างเสียวซ่าน“พี่รันอย่าค่ะ พายเสียวว” ถึงพูดออกไปอย่าง
สนามบินนานาชาติภูเก็ต สองหนุ่มสาวเดินจูงมือกันออกจากสนามบินด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุข โดยที่ชายหนุ่มได้จูงมือหญิงสาวไปขึ้นรถที่เขาได้ทำการเช่าไว้ก่อนที่จะเดินทางมา“พี่รันเช่ารถไว้ด้วยเหรอค่ะ”“ครับ”“พี่รันรอบคอบจัง” แล้วชายหนุ่มก็พาหญิงสาวมาที่โรงแรมที่ขึ้นชื่อเรื่องความสวยงามของบรรยากาศติดอันดับต้นๆ ของภูเก็ต“โอ้โห วิวสวยมากเลยค่ะ แต่ว่าที่นี่แพงมากเลยนะค่ะ ความจริงพี่รันไม่น่าจะเช่าโรงแรมที่แพงขนาดนี้เลย เปลืองเงินพี่รันเปล่าๆ”“พี่อยากทำให้พายประทับใจมากที่สุดและพี่ก็อยากให้พายจดจำเรื่องของเราไว้ตลอดไป ต่อให้แพงกว่านี้พี่ก็พร้อมจ่ายเพื่อพายของพี่” พูดจบชายหนุ่มก็เดินมาสวมกอดหญิงสาวไว้จากทางข้างหลัง พร้อมกับเอาคางเกยไว้ที่ไหล่ของหญิงสาว หลังจากชื่นชมธรรมชาติและความสวยงามของท้องทะเล ชายหนุ่มก็พาหญิงสาวลงไปหาอะไรกินในส่วนของร้านอาหารของโรงแรมที่อยู่ติดกับชายหาด“พายอยากกินอะไรสั่งได้เต็มที่เลยนะ” หญิงสาวยิ้มรับพร้อมกับหันไปสั่งอาหารกับพนักงานที่ยืนรอรับออเดอร์อยู่ โดยอาหารส่วนใหญ่ที่สั่งเป็นอาหารที่ชายหนุ่มชอบทั้งนั้น ซึ่งเมื่อเห็นอาหารที่มาเสิร์ฟชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นมามองหญิ
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์หลังจากที่นัดคุยเรื่องสถานที่ แต่ก็ยังไม่มีวี่แววที่ทางตัวแทนจะติดต่อกลับมา ทำให้แสนหวานรู้สึกกังวลใจเนื่องด้วยกลัวว่าจะไม่ได้เช่าสถานที่ ทำให้แสนหวานตัดสินใจติดต่อสโรชาไป แต่สิ่งที่สโรชาตอบกลับมากลับทำให้แสนหวานถึงกับกุมขมับ“หวานต้องติดต่อนายดิน...เอ่อคุณดินแดนโดยตรงเหรอค่ะ”“ใช่ค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ” สโรชาตอบปลายสายไปตามที่ผู้ช่วยหนุ่มหล่อบอกเธอ โดยตอนแรกเธอก็ยัง งง ว่าชายหนุ่มรู้ได้ไงว่าแสนหวานจะต้องติดต่อมา และก็ติดต่อมาจริงๆ หรือว่าสองคนนี้จะมีอะไรนอกเหนือจากเรื่องเช่าสถานที่โรงแรม แต่เธอก็ไม่กล้าถามเพราะดินแดนเป็นถึงคนสนิทเจ้าของโรงแรมที่เธอทำงานอยู่“ไม่เป็นไรค่ะ เดียวหวานติดต่อคุณดินแดนเองค่ะ ขอบคุณนะค่ะ” หลังจากวางสายหญิงสาวก็ได้แต่ถอนหายใจว่าทำไมมันซวยอย่างนี้ ทั้ง ๆ ที่เธอคิดว่าจะไม่ต้องติดต่อไอ้บ้านั่นหลังจากทำเรื่องซ่อมรถเสร็จแล้วแท้ๆเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ดินแดนต้องเงยหน้าขึ้นจากเอกสารตรงหน้า แต่พอเห็นชื่อที่ปรากฏก็อมยิ้มทันที แต่แทนที่ชายหนุ่มจะรีบรับกลับปล่อยให้สายมันตัดไป โดยที่เขามั่นใจว่ายังไงปลายสายต้องโทรมาอีกรอบแน่และมันก็เป็นแบบนั้นจริง
หลังจากที่ไปปรึกษาแสนหวานวันนั้นแล้ว หญิงสาวก็ตัดสินใจว่าจะลองเปิดใจให้ชายหนุ่มดู ก็ในเมื่อเธอกับเขาคิดเหมือนกันแล้วทำไมถึงจะไม่ให้โอกาสเขาล่ะ“สวัสดีค่ะพี่รัน พายโทรมารับกวนหรือป่าวค่ะ” หญิงสาวกรอกเสียงหวานๆ ไปตามสาย“สำหรับพายไม่มีคำว่ารบกวนสำหรับพี่หรอกครับ”“คือว่าพรุ่งนี้ตอนเย็นพี่รันว่างไหมค่ะ”“ว่างครับ พายมีอะไรหรือป่าว” ชายหนุ่มถามออกไปทั้งที่รู้จุดประสงค์ของหญิงสาวอยู่แล้ว“คือพายอยากเจอพี่รันค่ะ”“ได้สิครับ งั้นพรุ่งนี้พี่ไปรับที่บ้านนะครับ”“ได้ค่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะค่ะ” หลังจากวางสายชายหนุ่มก็เดินออกไปนอกระเบียงห้องเพื่อสูดอากาศ พลางคิดในใจว่าอีกไม่นานหรอก ครอบครัวคนที่ทรยศจะต้องได้รับความเจ็บปวดอย่างที่เขาเคยได้รับ18.00 น. ริมรั้วคฤหาสน์หลังใหญ่ ชายหนุ่มจอดรถรอหญิงสาวที่เดิมที่เคยมารับครั้งก่อน เมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกมาจากประตูรั้วชายหนุ่มก็ลงจากรถเพื่อไปเปิดประตูรถให้หญิงสาวได้ขึ้นมานั่ง พร้อมกับที่ตัวเขาอ้อมมาขึ้นฝั่งคนขับ ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นสถานที่ที่ชายหนุ่มพาหญิงสาวมา เมื่อทั้งคู่สั่งอาหารเสร็จ ชายหนุ่มก็เริ่มบสนทนาทันที“พายมีอะไรจะคุยกับพี่เหรอ” ชายหนุ่