เกมแค้น กับดักหัวใจ의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 10

สิบห้าปีก่อน ปัง เสียงปืนที่ดังมาจากห้องทำงานในคฤหาสน์หลังใหญ่โตที่กินเนื้อที่กว่าห้าไร่ ทำให้ทุกคนในบ้านต่างสะดุ้งตื่นตกใจกับเสียงที่ได้ยินคุณหญิงนวลปรางรีบลงมาเปิดประตูห้องทำงานของสามีทันทีที่ได้ยินเสียงปืน "คุณเทพ" เสียงของคุณหญิงนวลปรางตะโกนเรียกสามีด้วยความตกใจและช็อคกับภาพตรงหน้าที่เห็นว่าสามีนั้นนอนจมกองเลือดอยู่กลางห้องทำงาน เมื่อได้สติก็วิ่งไปกอดร่างสามีไว้แน่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลราวทำนบแตก"ฮือออออ เกิดอะไรขึ้นคุณเทพทำแบบนี้ทำไม ทำไม" เสียงคร่ำครวญร่ำไห้ปานจะขาดใจพร่ำถามว่าทำไมสามีถึงทำแบบนี้ภายในศาลาที่ตั้งบำเพ็ญศพของนายวรเทพ พิมุกเดชา เต็มไปด้วยความโศกเศร้าของคุณหญิงนวลปรางผู้เป็นภรรยา ขณะนั้นเองได้มีชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งแต่งกายด้วยชุดดำเดินเข้ามายังศาลาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ในดวงตาคมเข้มกลับแดงกร่ำอย่างคนที่ร้องไห้มาอย่างหนัก ชายหนุ่มผู้นั้นคือ ภารัน พิมุกเดชา ชายหนุ่มวัยสิบแปดปีลูกชายเพียงคนเดียวของคุณวรเทพและคุณหญิงนวลปราง พิมุกเดชา หลังจากทราบข่าวที่ช็อคหัวใจตัวเองว่าพ่อของเขานั้นยิงตัวตาย ชายหนุ่มผู้ที่กำลังศึกษาต่ออยู่ที่ต่างประเทศก็รีบหาไฟล์บินที่เร็วที่สุดเพื่อ

หลังจากกินขนมและพูดคุยกับเพื่อนสาวเสร็จ หญิงสาวก็มาขึ้นรถเตรียมตัวกลับ แต่ก่อนกลับหญิงสาวได้แวะห้างสรรพสินค้าเพื่อแวะซื้อของใช้ส่วนตัวก่อน “ลุงชอบแวะห้างข้างหน้าให้พายหน่อยนะค่ะ พายจะแวะซื้อของหน่อยค่ะ” หญิงสาวแจ้งความประสงค์กับคนขับรถด้วยน้ำเสียงไพเราะ“ได้ครับคุณหนู” เมื่อได้ยินความประสงค์ของคุณหนูแสนสวย นายชอบก็รีบแวะห้างสรรพสินค้าตามที่นายสาวต้องการทันที“เอาไงต่อครับคุณรัน” ดินเอ่ยถามเจ้านายที่นั่งนิ่งอยู่ด้านหลังรถยนต์คันหรู เมื่อเห็นว่ารถยนต์คันที่ตนเองขับตามมานั้นกำลังเลี้ยวเข้าไปบริเวณชั้นจอดรถของห้างสรรพสินค้าชื่อดังด้านหน้า “ตามไป” ชายหนุ่มเอ่ยบอกลูกน้องคนสนิทด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเฉยชา แต่ผิดกับแววตาที่ร้อนแรงพร้อมจะแผดเผาสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้แหลกเป็นจุน“ครับ” ดินรับคำสั่งเจ้านายพร้อมกับขับรถตามต่อไป“ลุงชอบรอพายแถวนี้ก่อนนะค่ะ พายคงไปไม่นาน”“ได้ครับคุณหนู ลุงจะรออยู่แถวนี้ ถ้ามีอะไรโทรบอกลุงนะครับ”"ได้ค่ะ" เมื่อเดินเข้ามาด้านในของห้างสรรพสินค้า หญิงสาวก็เดินไปในโซนที่ตนเองต้องการทันที“เฮ้ออ ทำไมสูงจัง” บ่นกับตัวเองเบาๆ หลังจากที่เอื้อมหยิบของที่อยู่สูงกว่าตนเองมาสักพัก

21.00 น. หลังจากรับประทานอาหารเสร็จชายหนุ่มก็ขับรถมาส่งหญิงสาวที่เดิมเหมือนตอนมารับ“ขอบคุณสำหรับอาหารนะครับ” ชายหนุ่มหันไปพูดกับหญิงสาวข้างกาย“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้มันเทียบไม่ได้เลยกับที่พี่รันต้องเจ็บตัวช่วยพาย”“หลังจากนี้เรายังจะได้เจอกันอีกไหม” ชายหันไปถามหญิงสาวข้างกายทันที“ถ้าพี่รันอยากเจอพาย พายก็อยากเจอพี่รันค่ะ” หญิงสาวตอบกลับชายหนุ่มด้วยท่าทางเอียงอาย หญิงสาวยอมรับว่ารู้สึกหวั่นไหวกับชายหนุ่มข้างกาย อาจเป็นเพราะเขาช่วยชีวิตเธอไว้ จึงทำให้เธอหวั่นไหวกับเขาง่ายอีกทั้งชายหนุ่มยังสุภาพอ่อนโยนเวลาอยู่ด้วยทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย“พายพูดจริงใช่ไหม พายไม่รังเกลียดที่จะมาเจอคนจนๆ อย่างพี่ใช่ไหม”“ทำไมพี่รันพูดแบบนั้นละค่ะ” หญิงสาวเอียงคอถามกลับไป เมื่อฟังเสียงเศร้าๆ ของชายหนุ่ม“ถ้าเทียบกัน พายเป็นถึงลูกคุณหนู พี่ก็แค่พนักงาน...”ชายหนุ่มยังไม่ทันพูดจบหญิงสาวก็ขัดขึ้นสะก่อน“พายไม่เคยมองคนที่ฐานะเลยนะค่ะ พายมองคนที่จิตใจมากกว่าค่ะ” เมื่อได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็ยิ้มออกมาทันทีที่หญิงสาวไม่ได้รังเกลียดเขา“แล้วถ้าพี่จะมารับพายไปกินข้าวบ้างจะได้ไหม”“ได้สิค่ะ ถ้าพี่รันมารับพายก็จะไ

หลังจากที่ไปปรึกษาแสนหวานวันนั้นแล้ว หญิงสาวก็ตัดสินใจว่าจะลองเปิดใจให้ชายหนุ่มดู ก็ในเมื่อเธอกับเขาคิดเหมือนกันแล้วทำไมถึงจะไม่ให้โอกาสเขาล่ะ“สวัสดีค่ะพี่รัน พายโทรมารับกวนหรือป่าวค่ะ” หญิงสาวกรอกเสียงหวานๆ ไปตามสาย“สำหรับพายไม่มีคำว่ารบกวนสำหรับพี่หรอกครับ”“คือว่าพรุ่งนี้ตอนเย็นพี่รันว่างไหมค่ะ”“ว่างครับ พายมีอะไรหรือป่าว” ชายหนุ่มถามออกไปทั้งที่รู้จุดประสงค์ของหญิงสาวอยู่แล้ว“คือพายอยากเจอพี่รันค่ะ”“ได้สิครับ งั้นพรุ่งนี้พี่ไปรับที่บ้านนะครับ”“ได้ค่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะค่ะ” หลังจากวางสายชายหนุ่มก็เดินออกไปนอกระเบียงห้องเพื่อสูดอากาศ พลางคิดในใจว่าอีกไม่นานหรอก ครอบครัวคนที่ทรยศจะต้องได้รับความเจ็บปวดอย่างที่เขาเคยได้รับ18.00 น. ริมรั้วคฤหาสน์หลังใหญ่ ชายหนุ่มจอดรถรอหญิงสาวที่เดิมที่เคยมารับครั้งก่อน เมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกมาจากประตูรั้วชายหนุ่มก็ลงจากรถเพื่อไปเปิดประตูรถให้หญิงสาวได้ขึ้นมานั่ง พร้อมกับที่ตัวเขาอ้อมมาขึ้นฝั่งคนขับ ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นสถานที่ที่ชายหนุ่มพาหญิงสาวมา เมื่อทั้งคู่สั่งอาหารเสร็จ ชายหนุ่มก็เริ่มบสนทนาทันที“พายมีอะไรจะคุยกับพี่เหรอ” ชายหนุ่

สนามบินนานาชาติภูเก็ต สองหนุ่มสาวเดินจูงมือกันออกจากสนามบินด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุข โดยที่ชายหนุ่มได้จูงมือหญิงสาวไปขึ้นรถที่เขาได้ทำการเช่าไว้ก่อนที่จะเดินทางมา“พี่รันเช่ารถไว้ด้วยเหรอค่ะ”“ครับ”“พี่รันรอบคอบจัง” แล้วชายหนุ่มก็พาหญิงสาวมาที่โรงแรมที่ขึ้นชื่อเรื่องความสวยงามของบรรยากาศติดอันดับต้นๆ ของภูเก็ต“โอ้โห วิวสวยมากเลยค่ะ แต่ว่าที่นี่แพงมากเลยนะค่ะ ความจริงพี่รันไม่น่าจะเช่าโรงแรมที่แพงขนาดนี้เลย เปลืองเงินพี่รันเปล่าๆ”“พี่อยากทำให้พายประทับใจมากที่สุดและพี่ก็อยากให้พายจดจำเรื่องของเราไว้ตลอดไป ต่อให้แพงกว่านี้พี่ก็พร้อมจ่ายเพื่อพายของพี่” พูดจบชายหนุ่มก็เดินมาสวมกอดหญิงสาวไว้จากทางข้างหลัง พร้อมกับเอาคางเกยไว้ที่ไหล่ของหญิงสาว หลังจากชื่นชมธรรมชาติและความสวยงามของท้องทะเล ชายหนุ่มก็พาหญิงสาวลงไปหาอะไรกินในส่วนของร้านอาหารของโรงแรมที่อยู่ติดกับชายหาด“พายอยากกินอะไรสั่งได้เต็มที่เลยนะ” หญิงสาวยิ้มรับพร้อมกับหันไปสั่งอาหารกับพนักงานที่ยืนรอรับออเดอร์อยู่ โดยอาหารส่วนใหญ่ที่สั่งเป็นอาหารที่ชายหนุ่มชอบทั้งนั้น ซึ่งเมื่อเห็นอาหารที่มาเสิร์ฟชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นมามองหญิ