“ไม่รู้! คุณพูดออกมาได้ยังไงว่าไม่รู้” ชายหนุ่มตะคอกถามพลางจ้องมองหญิงสาวร่างบางที่ระยะหลังดูมีน้ำมีนวลจนเขาเองยังเอ่ยปากชมว่าหล่อนดูอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือของเขาดีนัก แต่เมื่อทราบสาเหตุที่ทำให้หล่อนเป็นเช่นนั้นกลับทำให้เขาแทบช็อก
เดือนอ้ายมองเขาตาค้าง แววตาคู่งามเต็มไปด้วยความน้อยใจและผิดหวัง เดิมทีนั้น หล่อนคิดว่าเขาอาจจะดีใจอยู่บ้างแม้จะไม่เคยเตรียมใจรับเรื่องนี้มาก่อนก็ตาม เพราะไม่เคยมีใครคาดคิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ทว่าตอนนี้หล่อนกลับรู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าแรงสูงฟาดเข้าอย่างจัง ควรตายไปแล้ว แต่หล่อนก็ยังอยู่ และเกิดคำถามตามมาว่า...เขารักหล่อนบ้างไหม ที่เคยแสดงออกมาทั้งหมดมันคืออะไร ท่าทางเอาอกเอาใจ หวงแหนนั้นไม่ใช่ความรักหรอกหรือ...
“อ้ายไม่รู้จริงๆ อ้ายกินยาคุมทุกวัน ไม่ผิดพลาดอะไร” หญิงสาวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าและแผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบมาจากที่ไกลๆ
ดวงตาสีเข้มที่เคยมีเสน่ห์ล้ำลึกวาวโรจน์ขึ้นทันทีที่หญิงสาวตอบกลับมา
“ไม่ผิดพลาดแล้วมันจะเป็นแบบนี้เหรอ!”
โทนเสียงเข้มจัดที่ตะคอกออกมาทำให้หญิงสาวสะดุ้ง พาทิศไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เขาไม่เคยอารมณ์เสียใส่หล่อนเลยสักครั้ง แม้ว่าในบางครั้งหล่อนจะทำผิดพลาดไปบ้าง แต่เขาก็ยังคอยปลอบใจเสมอมา ทว่าวันนี้ เวลานี้ เมื่อรู้ว่าหล่อนตั้งท้อง เขาก็เปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว
หญิงสาวมองเขาน้ำตาคลอ ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเข้าหากันแน่น จากนั้นน้ำตาก็ไหลรินจนต้องรีบยกมือเรียวขึ้นเช็ดมันออกจากนวลแก้ม พาทิศมองหยาดน้ำตาที่รินไหลแล้วใจกระตุกไปบ้างเหมือนกัน ดวงหน้าคมคายที่เคร่งเครียดค่อยๆ คลายออกเล็กน้อย ความรู้สึกผิดเกิดขึ้นวูบหนึ่ง แต่เรื่องที่ได้รับรู้นั้นเกินกว่าจะรับได้จริงๆ
เขายังไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อหรือสามีของใครทั้งนั้น อนาคตที่เคยวางเอาไว้ยังห่างไกลโดยเฉพาะผู้หญิงร่างบางตรงหน้า หล่อนอาจเป็นคู่นอนที่ดี น่ารัก น่าใคร่ แต่คงไม่เหมาะที่จะเป็นภรรยาของเขานัก เพราะคนที่เขาต้องการให้เดินเคียงคู่ในอนาคตจะต้องมีทุกอย่างเทียบเคียงอย่างไม่น้อยหน้ากัน ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่มีใครเคยรู้จักคนนี้
แต่แล้วเรื่องที่เขาไม่เคยผิดพลาดกับใครมาก่อนก็เกิดขึ้นกับผู้หญิงหน้าหวานนัยน์ตาเศร้าตรงหน้า
ความสับสนกลับคืนมาอีกครั้ง ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น ริมฝีปากเม้มสลับคลายออก ขบคิดอย่างหนักหน่วงว่าเขาพลาดที่ตรงไหน เพราะอะไรจึงพลาด...
แล้วสายตาของเขาก็หลุบมองตรงบริเวณกลางลำตัวของหญิงสาว เขานิ่งเงียบไปอึดใจใหญ่ก่อนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่กดให้สงบลงอย่างยากเย็น
“กี่เดือนแล้ว”
เดือนอ้ายยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาอีกครั้ง พลางสูดจมูกเบาๆ แล้วเงยหน้าขึ้นสบตาคมเข้มและขรึมจัดก่อนตอบ
“สิบสองสัปดาห์แล้วค่ะ”
ได้ฟังคำตอบของหญิงสาวเขาก็บดกรามแน่น ก่อนจะคิดย้อนไปเมื่อสิบสองสัปดาห์ก่อนว่าตอนนั้นเขาอยู่ที่ไหนกับใคร แล้วเผลอทำอะไรไปบ้างจนทำให้วันนี้เดือนอ้ายตั้งท้อง แต่จนแล้วจนรอดเขาก็คิดไม่ออก ชายหนุ่มมองหน้าหวานๆ และกลางลำตัวของหญิงสาวสลับกันไปมา นัยน์ตาของเขาบ่งบอกว่าไม่อยากเชื่อ และนั่นทำให้หญิงสาวน้ำตาไหลออกมาอย่างคนใจสลาย ก่อนจะรีบเมินหน้าหนีเมื่อเห็นดวงตาวาววาบที่ดูเหมือนไม่สบอารมณ์ของเขาเข้า
พาทิศไม่เชื่อ... ไม่เชื่อว่าเด็กในท้องของหล่อนเป็นลูกของเขา ไม่เชื่อว่าเขาจะพลาดทำหล่อนท้อง หญิงสาวคิดอย่างเสียใจ ทั้งที่หล่อนรักษาเนื้อรักษาตัวเป็นอย่างดี และมีเขาเป็นคนแรกในชีวิตสาว เขาเองก็รู้เรื่องนั้นดี ทว่าพาทิศในวันนี้กลับมองหล่อนด้วยสายตาดูแคลน ทั้งยังหยามเกียรติกันอย่างไม่น่าให้อภัย
มือเรียวที่วางบนตักขยำเนื้อผ้าบริเวณนั้นเอาไว้แน่น ริมฝีปากขบเม้มเพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นหลุดลอดออกมาให้คนใจร้ายใจดำได้ยิน ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่กล่องทิชชูแล้วเช็ดน้ำตาของตนเองจนแห้งเหือด
พาทิศมองตามร่างบางอย่างครุ่นคิด ก่อนจะถอนหายใจพรืดแล้วบอก
“ผมไม่พร้อมแต่งงานกับใคร ไม่พร้อมจะมีเมียและไม่พร้อมจะมีลูก”
คำตอบของเขาทำเอาคนที่น้ำตาแห้งลงหมาดๆ นั้น น้ำตาคลอออกมาอีก ไม่อยากเชื่อว่า นี่คือคำพูดของผู้ชายที่หล่อนหลงใหลได้ปลื้มทั้งรักทั้งบูชา
หญิงสาวหันกลับมาสบตาคนพูดแล้วนิ่งเงียบเหมือนคนหาเส้นเสียงตัวเองไม่เจอไปชั่วขณะ เป็นนานจึงเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาว่า
“แล้วจะให้อ้ายทำยังไงคะ” เดือนอ้ายอยากรู้ว่าเขาจะเลวได้ยิ่งกว่านี้อีกไหม เช่นว่า บังคับให้หล่อนไปทำแท้งเหมือนที่เคยได้ยินเรื่องของคู่รักคู่อื่นมาบ้าง
พาทิศจ้องตาคู่สวยที่เวลานี้แดงก่ำและบวมช้ำนิ่ง นานราวกับกำลังตัดสินใจ ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า
“ผมอยากให้คุณอยู่เงียบๆ รอจนกว่าจะคลอด”
คนฟังโล่งอกกับสิ่งที่ได้ยิน ไม่ว่าเขาจะเผยธาตุแท้ออกมาว่าคิดเช่นไร แต่ก็ยังไม่ถึงกับมีความคิดเลวๆ ที่จะบังคับให้หล่อนไปทำแท้งอย่างที่นึกหวั่น ทว่าสิ่งที่เขากล่าวออกมาทำให้คิ้วเรียวงามขมวดมุ่นอย่างนึกสงสัย
“คุณจะให้อ้ายลาออกจากงานเหรอคะ”
สามปีต่อมา ช่วงหลังเลิกงาน ร่างสูงในชุดทำงานขาดแต่สูท เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มพับแขน แต่แทนที่เขาจะอยู่บ้านกลับนั่งรอผลการตรวจร่างกายของภรรยาในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง จนเกือบสิบห้านาที นางพยาบาลจึงเดินออกมาเรียกเดือนอ้ายไปพบแพทย์ ชายหนุ่มผุดลุกและเดินตามภรรยาไปติดๆ หลังจากนั้นอีกแค่สิบนาทีสองสามีภรรยาก็ก้าวออกมาพร้อมรอยยิ้มสมใจของพาทิศ และสายตาค้อนคมของเดือนอ้าย “ถ้าน้องปราณกับน้องปริมรู้ว่ากำลังจะมีน้องอีกคน เด็กๆ จะต้องดีใจแน่ๆ” เขารวบเอวนุ่มของภรรยาเข้าไปกอดด้วยสีหน้าสดชื่น ท่าทางดีใจจนออกนอกหน้า ในขณะที่คนเป็นภรรยาทำหน้าตูม เพราะเขาเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาปั๊มลูกคนแล้วคนเล่า... “พี่พริก เราพอแค่คนนี้ได้ไหมคะ อ้ายเหนื่อยแล้วนะคะ” หญิงสาวซบหน้ากับท่อนแขนแกร่งเมื่อเข้ามานั่งภายในรถยนต์กับสามีผู้เป็นคนขับ ชายหนุ่มหลุบตามองหญิงสาวยิ้มๆ แล้วบอก “อันที่จริงพี่ตั้งใจมีสักห้าคน” คำตอบของพาทิศทำเอาคุณแม่ลูกสองในท้องอีกหนึ่งถึงกับเบิกตาโต “บ้าสิพี่พริก! อ้ายไม่ใช่แม่พันธุ์นะคะ” อุทานด้วยความตกใจ ก่อนจะผละออกมาจากสามีด้วยท่าทีปั้นปึ่ง ทำเอาพาทิศถึง
เนื้อแน่นหนั่นนุ่มตึงถูกลูบไล้หนักมือพร้อมเสียงตบเพียะเบาๆ จากฝ่ามือแกร่ง จากนั้นกลีบสาวสีหวานก็ถูกโลมเล้าด้วยปลายนิ้วและฝ่ามือเรียวยาว เขาสอดปลายนิ้วแหย่เข้าไปในช่องทางคับแคบ ขยับขยุกขยิกเข้าๆ ออกๆ จนหญิงสาวร้องครวญครางสูดปาก “พี่พริก อือ...” พาทิศแสบร้อนสมชื่อ เขาทำให้หล่อนร้อนราวกับถูกไฟสุมไปทั้งร่าง ทั้งเสียวซ่านกับการเล้าโลมอย่างผู้เชี่ยวชาญ จากนั้นหญิงสาวต้องสะดุ้ง เมื่อกลีบกุหลาบที่แย้มเยิ้มถูกปลายลิ้นกวาดเลียหยาดน้ำเชื่อม แล้วสอดลึกแหย่เย้าราวจะหยอกเอิน ยิ่งเพิ่มความกระสันเป็นทวีคูณเมื่อเขาสอดเสือกปลายนิ้วเรียวยาวเข้าออก แล้วบดบี้จุดกระสันจนเสียวปราดไปทั้งร่าง “อ๊าส์ โอ๊ย พะ...พี่พริกขา อ้าย อ้ายไม่ไหวแล้วนะคะ อ๊า!” พาทิศดูดกลีบสาวดังจ๊วบ ตวัดเลียถี่ยิบจนท่อนขาอวบงามที่สั่นระริกแทบทรงกายไม่อยู่ แต่ก่อนที่ร่างแน่งน้อยของเมียรักจะอ่อนยวบลงกับเตียง เขาก็ดึงใบหน้าออกห่างแล้วขยับกายเข้าประชิด ประคองแก่นกายพองใหญ่ที่รอบเรือนลำห้อมล้อมด้วยเส้นเลือดปูดโปน บ่งบอกถึงความกำหนัดพรักพร้อมที่จะปะทุเต็มที แล้วพุ่งกายเสือกใส่สู่ช่องทางล้ำลึกในคราเดียว
บทส่งท้ายบริเวณบ้านรัตนบัญชานั้นกว้างขวาง จึงถูกเนรมิตให้เป็นสถานที่จัดเลี้ยงงานมงคลสมรสขึ้นอย่างงดงามไม่แพ้ภายในโรงแรมหรู เพราะได้นักออกแบบชื่อดังมาจัดสถานที่ให้ ทุกอย่างตระการตาจนเดือนอ้ายในชุดเจ้าสาวเรียบหรูสีชมพูอ่อนงดงามเกินคำบรรยายเริ่มไม่มั่นใจขึ้นมาเสียดื้อๆ พาทิศสังเกตเห็นอาการตื่นเต้นของภรรยาจึงก้าวเข้าไปหาแล้วกอดหล่อนแรงๆ หนึ่งทีพร้อมกับกดจูบลงหน้าผากมนแผ่วเบา “ตื่นเต้นเหรอ” หญิงสาวยิ้มเจื่อน พร้อมพยักหน้าเบาๆ “ตอนแรกอ้ายคิดว่าจะเป็นแค่งานเล็กๆ รู้กันแค่ภายในไม่กี่คน แต่ทำไม...” พาทิศยิ้มกว้าง พลางมองเดือนอ้ายด้วยสายตารักใคร่ วันนี้หล่อนสวยมากเหลือเกิน สวยจนเขามองตาค้าง ยิ่งนานวันความรักความต้องการยิ่งเผยตัวมันออกมาจากแววตาของพาทิศ เขาไม่คิดถนอมความรู้สึกที่มีต่อหล่อนเลยสักนิด เพราะเมื่อรู้ตัวว่ารัก เขาจะรักหล่อนให้ผู้หญิงทั้งโลกต้องอิจฉา... “แต่งงานครั้งเดียว จะให้ทำเล็กๆ ได้ยังไง อีกอย่าง พวกหนุ่มๆ จะได้รู้ว่าอ้ายมีสามีมีลูกแล้ว ห้ามแหยมเด็ดขาด” เขากระซิบ จนริมฝีปากเกือบชนกัน ทว่าเป็นเดือนอ้ายที่ดันหน้าเขาออ
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะหนูอ้าย พริก พาน้องไปพักผ่อนเสียก่อนสิ” คุณพัฒนาบอกกับลูกชาย แล้วหันไปสั่งสาวใช้ที่ยืนยิ้มแป้นเพราะความดีใจให้ช่วยกันขนกระเป๋าของเดือนอ้ายและพาทิศขึ้นไปไว้บนห้อง เมื่อลูกชายถูกแย่งไปดูแลโดยคุณปู่และคุณย่า หญิงสาวก็ถูกพาตัวแยกไปอีกทางหนึ่ง ร่างบางนิ่งอึ้งขณะยืนอยู่ที่หน้าห้องของพาทิศ เมื่อเขาเปิดประตูกว้างหญิงสาวก็น้ำตาคลอ จู่ๆ ก็เกิดรู้สึกน้อยใจขึ้นมาอีกเมื่อคิดถึงครั้งหนึ่งที่เขาชี้หน้าประกาศไม่ให้หล่อนเหยียบเข้าไปในห้องของเขาอีก เจ้าของห้องหยุดนิ่งและมองหล่อนเมื่อหญิงสาวไม่ยอมขยับเท้าเข้าไปข้างในด้วยกัน แต่เมื่อเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำเขาก็ให้คิดถึงครั้งหนึ่งที่เคยทำร้ายจิตใจหล่อนอย่างเจ็บแสบ อ้อมแขนที่โอบกอดลงมาทำให้น้ำตาหยดแหมะ นั่นเองหญิงสาวจึงรู้ตัวรีบยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา ทว่าต้องอุทานด้วยความตกใจเมื่อถูกชายหนุ่มช้อนอุ้มแล้วพาก้าวเข้าไปด้านในห้อง พร้อมประตูที่ปิดลงและกดล็อก “ขอต้อนรับสู่โลกของฉัน” เขาวางหล่อนลงบนเตียงกว้าง แล้วทิ้งตัวทาบทับลงมา กดริมฝีปากลงบนหน้าผากนวล เลื่อนไล้จูบซับน้ำตาด้วยสัมผัสบ
เดือนอ้ายหลุบตาลง คล้ายยังไม่แน่ใจนักกับการกระทำของเขาในวันนี้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาอีกครั้ง “นี่ไม่ใช่การฝืนใจใช่ไหม” เอ่ยถามให้แน่ใจว่าการตัดสินใจของเขาในวันนี้ ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความจำใจเช่นครั้งก่อน พาทิศส่ายหน้า เขายิ้มให้หล่อนแล้วก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มนุ่ม “คราวนี้ฉันไม่ได้ถูกบังคับ แต่จะเป็นฝ่ายบังคับแทน ถ้าเธอไม่ยอมแต่งกับฉัน” เดือนอ้ายหัวเราะเบาๆ พลางหันไปมองลูกชายที่ลืมตาแป๋วมองไปรอบๆ อย่างสนใจ “คุณหลิน” เพราะมัวแต่วุ่นวายอยู่กับเรื่องของตนเอง และเขาก็มาวุ่นวายอยู่กับหล่อนนานหลายวัน ทำให้หญิงสาวลืมฮุ่ยหลินไปชั่วคราว หรือความจริงแล้ว หล่อนพยายามลืมคนอื่นต่างหาก จะบอกว่ากำลังหลอกตัวเองอีกครั้งก็ย่อมได้ ขอแค่ได้อยู่กับเขาอีกสักครั้ง ต่อให้แกล้งทำเป็นลืมว่าเขายังมีผู้หญิงอีกคนที่ตั้งใจร่วมชีวิตด้วยก็ยอม พาทิศลูบแก้มหล่อนเบาๆ แล้วสอดฝ่ามือเข้าไปใต้กลุ่มผม ก้มลงจูบริมฝีปากอุ่นอีกครั้ง ซอนไซ้ ดูดดื่ม นานหลายอึดใจจึงยอมผละ “ฉันกับฮุ่ยหลินจบกันด้วยดี ตอนนี้มีแค่เธอกับลูกเท่านั้น” หัวใจดวงน้อยที่เคยช้ำกระตุกวาบ ม
เสียงคลื่นซัดสาดคลืนๆ ในยามเช้าตรู่ ส่งเสียงดังขึ้นไปถึงห้องพักของพาทิศภายในโรงแรมหรู ชายหนุ่มยืนกอดอกอยู่ที่ระเบียงกว้าง มือหนึ่งถือแก้วกาแฟ ดวงหน้าคมคายวันนี้แจ่มกระจ่างกว่าทุกวัน ร่างกายสดชื่นกระปรี้กระเปร่า ก่อนหันไปมองด้านหลังแล้วยิ้มอ่อน หมุนตัวตรงไปหาคนบนเตียง นั่งลงข้างๆ คนที่หลับใหล ในอ้อมแขนมีคนตัวเล็กหลับพริ้ม ริมฝีปากจิ้มลิ้มเผยอน้อยๆ ชายหนุ่มก้มลงจูบแก้มยุ้ยของลูกชาย ก่อนเลื่อนจูบหน้าผากมนของคนที่มีผ้าห่มคลุมจนชิดลำคอ เมื่อวานเขาพาสองแม่ลูกมานอนค้างที่ห้องนี้ ดวงตาสีเข้มเลื่อนมองท่อนแขนเปลือยของเดือนอ้าย ก่อนก้มลงกดจูบและขบเม้มผิวเนื้อนุ่มหอมกรุ่นเบาๆ ทว่ากลับปลุกให้คนที่หลับไปพร้อมกับความอ่อนเพลียแสนสุขสมรู้สึกตัวตื่นและลืมตาขึ้น เมื่อสบตาคมเข้มที่มองมาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนปนล้อเลียน หญิงสาวก็กระชับผ้าห่มเอาไว้แน่น เนื้อตัวเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มตอกย้ำว่าค่ำคืนที่ผ่านมานั้นเกิดอะไรขึ้นกับหล่อนบ้าง พาทิศหลุบสายตามองนวลแก้มแดงก่ำ ระเรื่อยลงมายังลาดไหล่ละมุน แล้วลดใบหน้าลงจูบเบาๆ จนหญิงสาวต้องเบี่ยงไหล่หนีด้วยความจักจี้ “คุณพริก” ปรามเขาเบา