18

" หืม... ปกติจะสั่งเนื้อต้องไปสั่งร้านข้างๆ สหกรณ์น่ะค่ะ แต่เพียงต้องจองล่วงหน้า 1 วัน ทางร้านจะได้จัดสรรให้ " คุณนายซ่งตอบออกไปยิ้มๆ แต่ภายในใจเธอนั้นเต้นระส่ำนี่อย่าบอกนะว่าพวกเขากำลังสงสัยที่มาที่ไปของเนื้อพวกนี้

" แล้วคนที่ เอ่อ ผมหมายถึงคนที่เป็นธุระให้คุณนายซ่งเธอทำงานที่นั่นด้วยหรือเปล่าครับ " หยางหมิงเฉิงไม่ละความพยายาม วันนี้จะต้องรู้ให้ได้ว่าใช่เล่อเยียนคนเดียวกันหรือไม่

"ใช่จ้ะ เธอทำงานที่นั่นแต่ทำวันนี้วันสุดท้ายแล้ว สามีเธอป่วยจึงต้องลาออกไปดูแล " ซ่งเยว่ซินไม่รู้จะตอบยังไงต่อตัดบทไปแบบนี้เลยแล้วกัน

" สามีอย่างนั้นหรือ คุณแน่ใจนะว่าเธอมีสามีแล้ว สามีเธอชื่ออะไรครับ ตกลงว่าเธอแซ่อะไรหรือครับ " หยางหมิงเฉิงพอรู้ว่าเธอมีสามีก็หน้าซีดไป แต่เพียงครู่เดียวกลับทำหน้าเขียวใส่ อารมณ์แปรปรวนเหมือนไปกินรังแตนที่ไหนมา

" แน่ใจสิจ๊ะ แต่แซ่อะไรนั้นฉันก็จำไม่ได้หรอกค่ะ รู้จักแค่ชื่อเธอเท่านั้นเพราะเคยสั่งเนื้อกับเธอ 2-3 ครั้ง หากคุณต้องการเนื้อเพียงแค่มีคูปองไปจองก็ได้แล้วล่ะค่ะ

ขอตัวก่อนนะคะพอดีต้องไปดูความเรียบร้อยข้างใน ไม่ส่งนะคะ " ซ่งเยว่ซินไม่รอคำตอบพูดจบเธอรีบเข้าไปยังบ้านตัวเองทันที

ทางด้านหยางหมิงเฉิงได้แต่เก็บความคับข้องใจไว้ภายใน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยตามไปสืบดูที่ร้านขายเนื้อแล้วกัน

“ มีสามีอย่างนั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นคงจะไม่ใช่คนเดียวกันแน่ " แต่พรุ่งนี้คงต้องไปดูให้เห็นกับตา

ทางด้านหลี่เล่อเยียนที่กลับมาถึงก็ลงมือทำอาหารเลี้ยงคนในบ้าน ถูกแล้วล่ะเธอแบ่งซี่โครงผัดเปรี้ยวหวานให้สองสาวได้กินด้วย

" อร่อยมากเลยเล่อเยียน รสชาติกลมกล่อมมาก ฉันไม่เคยกินซี่โครงที่อร่อยเท่านี้มาก่อนเลย " เหอหมี่เมี่ยนเมื่อได้ชิมก็เอ่ยปากชมด้วยใจจริง มันอร่อยจนเธอแทบจะกลืนลิ้นตัวเองลงไปด้วย ส่วนผสมทุกอย่างช่างเข้ากันดีจริงๆ

" ใช่ๆ อร่อยจนเปิดร้านได้เลยล่ะ " หม่ายวี่ไท่พูดขึ้นบ้าง ถึงแม้ว่าตัวเธอนั้นจะไม่เคยกินอาหารตามร้านอาหารแต่เธอมั่นใจว่าซี่โครงจานนี้สู้ร้านใหญ่ๆ ได้แน่นอน

" กินกันเถอะจ้า จะได้พักผ่อนสู้กับงานพรุ่งนี้ เรื่องขายอาหารคงไม่มีวี่แววว่าจะได้ขายเวลานี้หรอก เป็นไปได้ยากมากถ้าเรายังอยู่ในค่ายแห่งนี้ " หลี่เล่อเยียนตอบแบบยิ้มๆ เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะแอบขายอาหารยังพื้นที่ห่างไกลแห่งนี้ เฮ้อ..

" หนูเล่อเยียนจ๊ะ หนูเล่อเยียนอยู่ไหมจ๊ะ "

" ใครกันมาตะโกนเรียกเล่อเยียนที่หน้าบ้าน " แล้วทั้งสามคนก็ออกจากในครัวเพื่อไปดูว่าใครที่เป็นคนเรียก

" สวัสดีค่ะคุณป้าเว่ย มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าคะ " เมื่อเดินไปถึงหน้าบ้านจึงพบว่าเป็นแม่เฒ่าเว่ยนี่เองที่มาตะโกนเรียกเธอ

" เอ่อ ..พอดีลูกชายป้ากลับมาจากในเมือง ซื้อขนมเปียะเจ้าดังมาฝาก เห็นบอกว่าร้านนี้ต้องสั่งจองถึงจะได้ นึกถึงสาวๆ ก็เลยตั้งใจเอามาให้ลองชิมดูน่ะจ้ะ"

แม่เฒ่าเว่ยตั้งใจพูดถึงลูกชายที่ก่อนหน้านั้นได้บอกไปแล้วว่าเขาจะกลับมาทุก ๆ ช่วงสิ้นเดือนแต่เดือนนี้จู่ ๆ เขาก็มาเยี่ยมกลางเดือนก่อนซะนี่ ไม่เรียกวาสนาหนุนนำจะเรียกอะไรได้อีก

" ขอบคุณมากนะคะป้าเว่ย ถ้าอย่างนั้นคุณป้ารอเดี๋ยวนะคะหนูจะไปตักซี่โครงเปรี้ยวหวานมาให้ " ผู้ใหญ่ให้ของสมควรรับไว้ หลี่เล่อเยียนจึงแสดงความมีน้ำใจ แบ่งซี่โครงผัดเปรี้ยวหวานให้ เนื่องจากเธอทำเยอะเพราะอากาศแบบนี้เก็บของสดไว้ไม่ได้นาน

" โอ้ ...ขอบใจมากๆ เลย เนื้อนี่คงแพงมากไม่เห็นต้องลำบาก " เฒ่าเว่ยรับมาด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้ว่าจะพยายามไม่แสดงออกว่าดีใจแค่ไหน แต่ก็ปิดไม่มิดเนื่องจากนางปลื้มปริ่มในใจ

" ไม่แพงหรอกค่ะ พอดีวันนี้หนูเข้าไปในเมืองเลยซื้อติดมือมาบ้าง ไปเถอะค่ะเดี๋ยวหนูเดินไปส่ง " หลี่เล่อเยียนอาสาไปส่งแม่เฒ่าด้วยกลัวว่าเธอจะเป็นลมกลางแดดแบบวันนั้นอีก