33

วันนี้หลี่เล่อเยียนอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เธอยิ้มหัวเราะระหว่างทำงานจนคนรอบข้างรู้สึกหวั่นๆ กับท่าทางของเธอ

'จะร่าเริงอะไรกัน ร้อนจะตายชัก'

ส่วนอี้หยางนั้น เมื่อได้ซาลาเปาของเล่อเยียนก็ทำให้เขาอิ่มไปทั้งวัน จนแม่เฒ่าเว่ยอดเป็นห่วงลูกชายไม่ได้ด้วยกลัวว่าเขานั้นจะไม่สบายจนกินอะไรไม่ลง

ช่วงพักเที่ยงเล่อเยียนเดินไปลางานกับคณะกรรมการเธอกลัวว่าจะทำขนมไม่ทัน ต้องไปหากล่องใส่ขนม อีกทั้งต้องหาซื้อแม่พิมพ์สำหรับใส่ขนมเพราะเธอมีแค่ 2 อันเท่านั้น หากจะทำทีละ 2 อันเกรงว่าอาจจะต้องใช้เวลาครึ่งเดือนกว่าจะเสร็จถึงแม้ว่าเธอจะมีมิติสำหรับเก็บขนมก็ตามทีเถอะ

หลังจากที่ลางานเสร็จแล้วเธอก็ออกเดินทางทั้งที่แดดยังแรงอยู่ ช่วงเที่ยงแดดนั้นร้อนที่สุดแล้ว แต่คงไม่สู้ใจของเธอที่ตอนนี้ร้อนยิ่งกว่า สงสัยคงต้องหาจักรยานไว้ใช้สักคัน เธอเดินแบบนี้ไม่ไหวแน่ แต่ต้องใช้คูปองมหาศาลแค่ไหนกันนะ

โชคดีที่ระหว่างทางมีเกวียนของคนในหมู่บ้านกำลังจะเข้าเมืองพอดี เธอจึงได้ขอติดไปด้วยและไม่ลืมถามเวลากลับจากนั้นก็ให้ค่าจ้างไป 1 หยวน แต่คุณลุงใจดีท่านนั้นไม่รับ เล่อเยียนจึงแอบหยิบซาลาเปาในมิติให้ไป 2 ลูก

เมื่อถึงในเมืองหลี่เล่อเยียนเดินไปดูของที่ร้านสหกรณ์ เธอซื้อน้ำผึ้งป่ามา 2 ไห ราคาทั้งหมด 8 หยวน ช่วยไม่ได้ใกล้จะเข้าหน้าหนาวแล้ว มีน้ำผึ้งกินมันดีต่อสุขภาพมาก อีกอย่างน้ำผึ้งในยุคนี้ไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นของปลอมเพราะของแท้แน่นอน เธอซื้อกระดาษไขสำหรับวางรองขนมอีก 6 ม้วน นำไปตัดแบ่งคิดว่าน่าจะพอ กระดาษไขม้วนละ 5 เหมา ทั้งหมดเป็นเงิน 3 หยวน แต่พวกกล่องใส่ขนมหรือแม้กระทั่งแม่พิมพ์ทำขนม เธอไม่มีคูปองจึงต้องไปเดินหาซื้อที่ตลาดมืด

เมื่อลับตาคนเล่อเยียนนำของใส่เข้าไปเก็บไว้ในมิติก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังตลาดมืด เพราะนั่งเกวียนมาจึงใช้เวลาไม่มากในการเดินทาง ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายโมงยังพอมีเวลา

เล่อเยียนถือโอกาสขายพวกน้ำมันและซอสปรุงรส ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันทำกำไรได้มหาศาล เนื่องจากบรรจุภัณฑ์ของมันนั้นแปลกตา แม้ว่าเธอจะลอกเอาสติกเกอร์ออกแล้วก็ตาม

น้ำมันถั่วเหลืองชั้นดีเธอขายไปทั้งหมด 2 โหล โดยขายขวดละ 12 หยวน เห็นราคาที่ขายก็ปวดใจแต่ยุคนี้ถือว่าราคาโหดมากพอแล้ว อีกทั้งยังขายซอสปรุงรสได้ทั้งหมด 3 โหล เธอขายไปในราคาขวดละ 10 หยวน แม่บ้านที่เคยซื้อเนื้อกับเธอครั้งก่อนจำหน้าได้พวกเขาไม่มีข้อกังขาสำหรับคุณภาพ และไม่ต่อราคาเลยสักเหมาเดียว

ของในมิติมีปริมาณที่เหลือเยอะเกินแปดส่วน ถ่ายเทของออกบ้างเป็นบางครั้งคงไม่เป็นไร จากนั้นจึงเดินตามหากล่องใส่ขนมเมื่อเจอขนาดที่ถูกใจ ถึงแม้ว่าจะไม่สวยมาก แต่พอรับได้เธอได้มาในราคาใบละ 3 เหมา ซึ่งถือว่าแพงมากเพราะหากซื้อข้างนอกราคาแค่เพียง 1 เหมาเท่านั้น แต่หลี่เล่อเยียนมีหรือจะยอมถูกเอาเปรียบ เธอต่อราคาจนนาทีสุดท้ายเหลือใบละ 2 เหมา ซื้อไปทั้งหมด 300 ใบ เหลือดีกว่าขาด อีกทั้งยังซื้อแม่พิมพ์มาเพิ่มอีก 10 อันเป็นเงิน 10 หยวน

สรุปแล้ววันนี้เธอขายของในมิติได้เงินมาทั้งหมด 648 หยวน ซื้อของไปทั้งหมด 76 หยวนกำไรวันนี้คือ 572 หยวนถือว่าเยอะมากเลยทีเดียว ทำงานที่ค่ายนั้นกี่ปีกันถึงจะได้เงินจำนวนนี้มา แค่คิดก็มีความสุขมากแล้ว

เมื่อได้ของครบตามที่ต้องการ เล่อเยียนจึงมายืนรอตรงจุดนัดพบ ไม่ลืมที่จะหยิบของออกมา ตอนนี้เวลา 15.30 น. ไปถึงหมู่บ้าน น่าจะถึงก่อนที่คนงานกำลังใกล้จะเลิกงาน เธอไม่อยากต้องแบกของทั้งหมดกลับเข้าบ้านหรอกนะ

ลุงเซี่ยเจ้าของเกวียนช่วยเธอยกของก็อดแปลกใจไม่ได้ปัญญาชนคนนี้เธอใช้เงินยังกับกระดาษแบบนี้ได้อย่างไร ดูจากของที่เธอซื้อมาช่างสิ้นเปลืองเสียจริง แต่ช่างเถอะไม่ใช่เรื่องของเขาสักหน่อย

กลับมาถึงหมู่บ้านเล่อเยียนวานให้ลุงเซี่ยขับเกวียนไปส่งที่หน้าบ้าน ทั้งยังยัดเงินใส่มือลุงไป 1 หยวน แล้วก็หิ้วของเข้าบ้านทันที ถึงอย่างไรลุงแกก็มีน้ำใจไม่น้อย เพราะถ้าหากเธอเดินมาคงไม่มีคนเชื่อแน่ว่าเธอซื้อของมามากมายขนาดนี้ถือกลับอย่างไรไหว

" เล่อเยียน ทำไมช่วงบ่ายฉันไม่เห็นเธอเลยล่ะ " หมี่เมี่ยนหน้างอเพราะหาเล่อเยียนไม่เจอ เธอคิดว่าหล่อนเป็นลมที่กลางทุ่งนาไปเสียแล้ว

" พอดีฉันมีธุระที่ในเมืองน่ะ เลยขอลาครึ่งวัน อีกอย่างพวกเธอเข้ามาใกล้ๆ สิ " ประโยคหลังเล่อเยียนพูดเสียงกระซิบ หม่ายวี่ไท่และเหอหมี่เมี่ยนรีบเดินเข้าไปใกล้ๆ

" ฉันทำขนมตัวอย่างให้ลูกชายของคุณป้าเว่ยไปชิม เมื่อวานเขากลับมาบ้าน แล้วก็มาบอกเรื่องยอดสั่งจองขนม " เล่อเยียนเล่าไปพร้อมกับหยุดดูท่าทีของเพื่อนทั้งสองคน

" แล้วอย่างไรต่อหรือฉันไม่เข้าใจ " หม่ายวี่ไท่ขมวดคิ้วหนักขึ้นด้วยความสงสัย

" พอพนักงานที่โรงงานชิมเลยอยากจะสั่งกันบ้าง แต่ปัญหาคือยอดสั่งค่อนข้างเยอะพอสมควร ตอนนี้มีมากถึง 200 กล่องแล้ว " หมี่เมี่ยนตาโตเท่าไข่ห่าน โรงงานมีคนงานกี่คนกันทำไมยอดถึงมากเพียงนี้

" ฉันทำคนเดียวไม่ไหว อีกอย่างเรื่องนี้ฉันอยากให้มีคนรู้เรื่องน้อยที่สุด " ทั้งสองคนเข้าใจความหมายในทันที

" พวกเราจะช่วยเธอเอง แต่จะทำอย่างไรเพื่อไม่ให้เหมยเหมยและฮุ่ยหลินรู้เรื่องนี้ ฉันคิดไม่ออก " หมี่เมี่ยนคิดไม่ตกกับสองคนนั้น