LOGINShare
บทที่ 77
Latest chapter
เกิดใหม่ครานี้ ข้าขอถีบอาจารย์ผู้ลำเอียงทิ้ง บทที่ 78
“เกี่ยวอันใดกับเจ้า?”ดวงตาเย็นชาดุจน้ำค้างแข็งของอวี้หลานชิงกวาดไปทางจี้ฝูเหยาจี้ฝูเหยาหดไหล่ไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ฝืนสงบใจแล้วเอ่ยปากตอบว่า “เรื่องนี้เกิดจากการที่ทุกคนพูดถึงอาจารย์ของท่านกับข้า ย่อมต้องเกี่ยวกับข้าด้วย”“เหอะ” อวี้หลานชิงเบื่อหน่ายกับท่าทีเสแสร้งของจี้ฝูเหยามานานแล้ว แค่นเสียงเย็นทีหนึ่งตัดบทคำพูดที่ยังกล่าวไม่จบของนางไปจี้ฝูเหยาหดไหล่อีกรอบหนึ่งวันนี้นางสวมกระโปรงยาวสีเขียวนที เมื่อเทียบกับสีเขียวครามบนร่างของอวี้หลานชิงแล้ว ยามมองครั้งแรกยังคล้ายกันอยู่บ้าง ทว่าเพิ่มความคล่องแคล่วสดใสเข้ามาเล็กน้อยบนผมที่เกล้าขึ้นทั้งสองข้างยังมัดด้วยแถบผ้าผูกผมที่เป็นสีเดียวกับกระโปรงไว้ ทำให้ทั่วทั้งร่างยิ่งดูน่ารักมีชีวิตชีวา จนทำให้ผู้คนลืมไปชั่วขณะว่าทั้งสองนั้นอยู่ในวัยเดียวกันเมื่อพบว่าสายตาของท่านอาจารย์ที่อยู่กลางอากาศได้ย้ายจากอวี้หลานชิงกลับมาที่ตนแล้ว จี้ฝูเหยาก็แอบถอนใจอย่างโล่งอก ในก้นบึ้งของดวงตามีประกายน้ำตาวาบผ่านเดิมผู้ฝึกตนแซ่จินยังหวาดกลัวต่อปราณกระบี่อันน่าเกรงขามของอวี้หลานชิงอยู่บ้าง แต่บัดนี้ความรู้สึกในการผดุงความยุติธรรมสายหนึ่งได้ผุดขึ้นมาจา
เกิดใหม่ครานี้ ข้าขอถีบอาจารย์ผู้ลำเอียงทิ้ง บทที่ 77
เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความกริ่งเกรงที่อีกฝ่ายมีต่อเขานี่ทำให้เขายิ่งอยากรู้ว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังอำนาจที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเช่นนี้‘กระบี่’ ที่ยืนหยัดไม่งอเล่มนั้น จะยอมค้อมกายลงหรือไม่ระดับสร้างฐานกับระดับเทพจุติระหว่างสองระดับนี้ขั้นกลางไปด้วยการหลอมแก่นปราณ ก่อกำเนิดทารกวิญญาณ และการถอดวิญญาณที่ห่างไกลกันดุจดั่งระยะขวางกั้นระหว่างสวรรค์กับมนุษย์ปรมาจารย์กระบี่ฉางยวนมิได้ใช้พลังจิตกดดันนาง เพียงแต่มิได้เก็บพลังรอบกายของตนไปเท่านั้น แรงกดดันอันบางเบาของผู้แข็งแกร่งระดับเทพจุติสายนั้น ก็ทำให้อวี้หลานชิงบังเกิดความหวาดกลัวและชะงักฝีเท้าที่จะก้าวไปเบื้องหน้าแล้วเมื่อถูกปรมาจารย์กระบี่ฉางยวนจับจ้อง ปฏิกิริยาตอบสนองแรกในใจของอวี้หลานชิงคือการหลบเลี่ยงนางอยากไปจากที่นี่แต่คำดูแคลนและใส่ร้ายป้ายสีเหล่านั้นก็ลอยเข้ามาในหูดูหมิ่นนาง นางไม่สนใจแต่หากดูหมิ่นอาจารย์ นิดเดียวนางก็ไม่อาจทน!เพลิงโทสะลุกช่วงโชติขึ้นภายในหัวใจ สายตาที่อวี้หลานชิงทอดมองไปยังด้านล่างของเขาถูกเก็บกลับมาทันที นางพยายามสะกดกั้นความหวาดกลัวสายนั้นไว้ในใจ กัดฟันเชิดคอมองไปบนฟ้าในชั่วพริบตาเดียว เ
เกิดใหม่ครานี้ ข้าขอถีบอาจารย์ผู้ลำเอียงทิ้ง บทที่ 76
ร่างอวตารของปรมาจารย์กระบี่ฉางยวนก็เหมือนดั่งตัวจริงของเขาคิ้วและนัยน์ตาเย็นชา เนตรดั่งดาราอันหนาวเหน็บยามดวงตาอันเฉยเมยคู่นั้นกวาดมองมา ร่างกายของอวี้หลานชิงก็แข็งทื่ออย่างไม่อาจควบคุมเสมือนนึกย้อนกลับไปอีกครั้ง ในเสี้ยววินาทีที่กระบี่หลิงเซียวแทงทะลุหัวใจของตนบนลานประลองมือที่ตกห้อยอยู่ข้างกายพลันกำแน่น อวี้หลานชิงด่าตนเองอยู่ในใจประโยคหนึ่ง “ขี้ขลาด!”กลับมาเกิดใหม่นานขนาดนี้แล้ว นางยังคงหวาดกลัวภาพเหตุการณ์ในตอนนั้นอยู่อีก เพียงได้เห็นฉางยวนก็อดปลุกความขลาดกลัวที่อยู่ในก้นลึกของจิตใจสายนั้นขึ้นมาไม่ได้ แล้วหลบตา เลี่ยงการสบสายตากับอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัวนี่ช่างขี้ขลาดเกินไปแล้ว!นางรังเกียจตนเองที่เป็นเช่นนี้ในเวลาเดียวกับที่อวี้หลานชิงเบี่ยงสายตาไปนั่นเอง สายตาของปรมาจารย์กระบี่ฉางยวนก็ตกลงบนตัวนางราวกับมีจิตวิญญาณจริง ๆศิษย์หญิงที่เรือนร่างเพรียวบาง คิ้วตาราวน้ำค้างแข็ง ทว่าบุคลิกดั่งกระบี่ แค่ยืนอยู่ตรงนั้นก็มีฉายบุคลิกที่เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ ยอมหักไม่ยอมงอ บุคลิกเช่นนี้เขาเคยเห็นบนตัวคนอีกผู้หนึ่งมาก่อนคนจำนวนไม่น้อยมองไปตามสายตาของปรมาจารย์กระบี่ฉางยวน แล้วสังเกตเ
เกิดใหม่ครานี้ ข้าขอถีบอาจารย์ผู้ลำเอียงทิ้ง บทที่ 75
อวี้หลานชิงกลับเล่นอย่างทุ่มเทนักในตอนที่ผู้อาวุโสซู่ซินมอบผีผาให้นั้น ก็ได้ผนึกท่วงทำนองดนตรีไว้ท่อนหนึ่งหลังซือเหยาเจินเหรินได้ฟังก็แนะนำว่า นั่นเป็นบทเพลง ‘โหมกระหน่ำ’ เดิมใช้ในการสร้างแรงบันดาลใจและเพิ่มความฮึกเหิมในการรบวิถีกระบี่ของอวี้หลานชิงนั้นมีการโจมตีและเก็บกลับอย่างลื่นไหลและทรงพลัง บทเพลงโหมกระหน่ำนี้จึงค่อนข้างถูกใจนาง คาบเรียนวิชาดนตรีสองคาบเมื่อเร็ว ๆ นี้ ผู้ที่ไปเข้าเรียนเหลือนางเพียงคนเดียวเท่านั้น นางจึงหัดบรรเลงเพลงนี้น่าจะเล่นพอใช้ได้อยู่บ้างเนื่องจากหลังเรียนคาบที่แล้วเสร็จ อวี้หลานชิงยังตั้งใจถามซือเหยาเจินเหรินด้วย อีกฝ่ายกล่าวว่าการบรรเลงดนตรีของนางค่อนข้างมีเอกลักษณ์เป็นของตนเองหากมิใช่เพราะได้รับการยอมรับจากซือเหยาเจินเหริน นางก็คงไม่กล้าแสดงความขายหน้าต่อหน้าอาจารย์บทเพลงจบลงแล้ว อวี้หลานชิงมองไปทางอาจารย์ด้วยสีหน้าวาดหวังเมื่อประสานเข้ากับสายตาคาดหวังของศิษย์ เสิ่นหวยจั๋วอ้าปาก ทว่าชั่วขณะกลับกล่าวสิ่งใดไม่ออกหากวิจารณ์ตามความเป็นจริง ยันต์ดอกไม้ไฟไม่กี่ใบที่ล้มเหลวไปเมื่อครู่นั้นไม่นับเป็นกระไรเลย อย่างมากก็ระเบิดเพียงเส้นผมเท่านั้น ใช้ค
เกิดใหม่ครานี้ ข้าขอถีบอาจารย์ผู้ลำเอียงทิ้ง บทที่ 74
ดังคำกล่าวที่ว่า การบ่มเพาะศิษย์ควรปรับให้เหมาะกับลักษณะของแต่ละคนพวกอวิ๋นไห่กับจวีหยางไม่เข้าใจลูกศิษย์ตัวน้อยของเขานั้น ตัวเองสู้สุดชีวิตมากพออยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องให้เขาไปเร่งรัดอีก ตัวเขาที่เป็นอาจารย์ควรพานางไปเล่นสนุก ช่วยผ่อนคลายนางจึงจะถูกในขณะที่เสิ่นหวยจั๋วกำลังครุ่นคิดว่าหลังผ่านวันนี้ไป ก็จะเอาดอกไม้ม่วง ๆ แดง ๆ ในสวนออกไปเพื่อไม่ให้พวกมันที่เสร็จสิ้นภารกิจแล้ว แย่งเวลาของลูกศิษย์ไปอีกนั่นเองก็เห็นลูกศิษย์ของตนหิ้วสุราสองไหเหาะเข้ามาสีสันแห่งรัตติกาลค่อยๆ เข้มขึ้น ดวงจันทราเต็มดวงลอยอยู่กลางฟ้าภายในสวนไผ่เขียวที่ยามปกติจะเงียบเหงา วันนี้กลับมีเสน่ห์อย่างประหลาดต้นไม้ใหญ่ที่บดบังแผ่นฟ้าไว้ถูก‘ย้าย’ไปด้านข้าง โต๊ะหินหยกขาวถูกวางไว้ข้างดอกไม้วิญญาณ บนโต๊ะจัดวางสุราดอกกุ้ยฮวาที่อวี้หลานชิงตั้งใจซื้อมาจากตลาดเป็นพิเศษ นอกจากนี้ยังมีผลไม้และขนมอีกนับสิบจานในสวนมิได้จุดกำยาน ยิ่งดึกกลิ่นหอมของดอกไม้ก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ กลิ่นนั้นไม่แสบจมูกแต่มีกลิ่นหอมหวานอ่อน ๆ ที่ทำให้คนรู้สึกสบายและผ่อนคลายแทนเสิ่นหวยจั๋วยกจอกขึ้นจิบเหล้าดอกกุ้ยฮวา เพียงคำเดียวก็ชิมออกว่า
เกิดใหม่ครานี้ ข้าขอถีบอาจารย์ผู้ลำเอียงทิ้ง บทที่ 73
แต่ก็มิได้ละเลยการฝึกกระบี่ทุกวันนอกจากไปฟังการคาบเรียนที่หอหกศาสตร์แล้ว ยังแบ่งเวลาสองชั่วยามมาทำสมาธิ ฝึกกระบี่ และดูแลของที่เพิ่งเพิ่มเข้ามาอยู่ในยอดเขาชิงจู๋พวกนั้นบังเอิญที่ช่วงก่อน นางได้เข้าถึงเจตจำนงกระบี่ในค่ายกลกระบี่ที่เจินเหรินหญิงหลายท่านนั้นวางไว้ไม่น้อย ช่วงนี้ยามฝึกกระบี่ จึงนำเจตจำนงกระบี่ที่ตระหนักได้พวกนั้นมาผสานเข้าด้วยกัน ทำให้วิชากระบี่ที่ไม่ก้าวหน้ามานาน จึงดูคล้ายจะก้าวหน้าไปสองสามส่วนส่วนการดูแลสิ่งต่าง ๆ บนยอดเขาชิงจู๋ก็ก็หาได้เป็นการเสียเวลาไม่จากมุมมองของอวี้หลานชิงแล้ว นี่เดิมก็เป็นสิ่งที่นางควรทำยิ่งไปกว่านั้น ในตอนที่ท่านอาจารย์คัดเลือกเจ้าดอกไม้วิญญาณและรูปสลักพวกนั้น จะต้องใช้ความตั้งใจเช่นกันแน่อวี้หลานชิงสามารถรับรู้ได้ว่า ในตอนที่ตนดูแลดอกไม้วิญญาณและขัดถูรูปปั้นพวกนั้นอย่างมีสมาธิไร้ความว่อกแว่ก สภาวะจิตก็ค่อย ๆ มั่นคงขึ้นมาและการเล่นสนุกกับเจ้ากวางน้อยที่เรียกได้ว่าซุกซนสองตัวนั้นที่เชิงเขา ก็ทำให้นางสัมผัสถึงความผ่อนคลายสบายใจที่ไม่ได้สัมผัสมานานสภาพของนางก็จะดีขึ้นกว่าวันก่อนหน้าทุกวันแม้เวลาที่ใช้ในการฝึกฝนจะน้อย แต่ผลลัพธ์กลับม
You may also like
เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย
มูมูมิ808 viewsสาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง
เซเรีย796 viewsอาณาจักรรักอสรพิษ l THE BEAST X SERPENT
ฮอฮัน567 viewsสวาทรักข้ามสายพันธ์ุ
เซนโด้504 viewsบันทึกของเจ้าหญิงผู้ลืมเลือน
Aesmech184 viewsOMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค72 viewsนักสืบจากต่างแดน
ตะวันสีเพลิง1.4K viewsเมื่อฉันถูกพระเอกธงดำในเกมจีบหนุ่มคลั่งรัก! (NC 18+)
Peach Poyy600 views
