จากนั้นลูกน้องก็ยื่นกระเป๋าให้หลิวซินหน่าหลินจืออี้บอกรหัสปลดล็อคอย่างรวดเร็วหลิวซินหน่าดูเนื้อหาทั้งหมดบนโทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ นอกจากงานแล้วเธอก็แค่คุยเล่นเท่านั้น ไม่มีคลิปหรือรูปถ่ายเลยเธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ยังคงไม่เชื่อหลินจืออี้ตัดเชือกด้วยเศษกระเบื้องใต้น้ำพลางเปลี่ยนหัวข้อสนทนาต่อไป “คุณหลิว ถ้าคุณคิดว่าฉันยังมีเรื่องปิดบังอยู่ งั้นคุณก็สามารถหาคนที่คุ้นเคยกับคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือได้”ได้ยินดังนั้น หลิวซินหน่าก็ทําแบบนี้จริงๆเมื่อเห็นแถบความคืบหน้าบนหน้าจอคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือกระพริบ หลินจืออี้ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกโทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ของเธอเต็มไปด้วยเอกสารการออกแบบและต้นฉบับที่เรียนมหาวิทยาลัยมาสี่ปี การค้นหาเลยค่อนข้างลําบากไม่น้อยมีเวลาให้เธอตัดเชือกพอดีแต่ในขณะที่เธอกําลังจะตัดเชือก การค้นหาก็สิ้นสุดลง“คุณหนู ไม่มีครับ”หลิวซินหน่าคว้าโทรศัพท์ของหลินจืออี้ไปอย่างไม่เชื่อในขณะนี้ อารมณ์ความซับซ้อนก็ปรากฏขึ้นในใจของหลินจืออี้ต้องขอบคุณกงเฉินที่ลบหลักฐานในโทรศัพท์ของเธออย่างละเอียดขนาดนี้“เป็นคงไม่รอด!”หลิวซินหน่าดึงหลินจือ
หลินจืออี้กัดฟัน พยายามทําให้ตัวเองสงบลง"ประกอบเหรอ? ซ่งหว่านชิวบอกคุณเหรอ ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมคุณถึงถูกเธอหลอกจนไม่เหลืออะไรเลย ที่แท้คุณก็หลอกง่ายขนาดนี้นี่เอง”"แก! ดูเหมือนว่าถ้าไม่สั่งสอนแกสักหน่อย แกคงคิดว่าฉันล้อเล่นกับแกจริงๆ สินะ การปรับปรุงความปลอดภัยในเขตนี้เป็นพ่อฉันดูแลอยู่ ขอเพียงฉันพยักหน้า ในโลกนี้ก็จะไม่มีเธอหลินจืออี้อีกต่อไปแล้ว”“ที่แท้พ่อของคุณก็เป็นข้าราชการแบบนี้ ดูเหมือนว่าตระกูลหลิวของคุณจะมีเรื่องชั่วร้ายอยู่เบื้องหลังไม่น้อยเลยนะ” หลินจืออี้ยิ้มหยันได้ยินดังนั้น ใบหน้าของหลิวซินหน่าก็ฉายแววอํามหิต“โยนมันลงไป!”หลินจืออี้ถูกโยนลงไปในสระว่ายน้ำที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นอีกครั้ง เธอถูกโยนลงไปซ้ำไปซ้ำมาจนกระทั่งเธอเกือบจะจมน้ำตายเมื่อดึงเธอขึ้นมาอีกครั้ง ลมหายใจของเธอก็อ่อนลงเป็นอย่างมากแล้ว แต่สายตาที่มองหลิวซินหน่ายังคงเต็มไปด้วยความดื้อรั้นดั่งตอนแรกหลิวซินหน่ารู้สึกหงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ถูกไม่ถูก "คลิปอยู่ที่ไหน นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่ฉันจะให้แกแล้ว”หลินจืออี้กวาดสายตาไปรอบๆ และถามกลับไปว่า “ฉันก็อยากรู้มากเหมือนกันว่า ทําไมเป็นคุณมาหาฉัน? ใครเป็นค
ความสนใจของหลิวซินหน่าอยู่ที่หลี่ฮวนตลอดทั้งคืน ตอนนี้ถึงพบว่าซ่งหว่านชิวกับผู้หญิงในคลิปแต่งตัวแบบเดียวกันฃ“เธอ......” เธอขมวดคิ้วและจ้องมองซ่งหว่านชิวซ่งหว่านชิวพูดอย่างหวาดกลัวว่า “เธอคงไม่ได้สงสัยฉันอยู่หรอกนะ? ฉันคบกับคุณชายสามอยู่นะ”ดวงตาของหลิวซินหน่าเต็มไปด้วยความเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งหลี่ฮวนทิ้งก้นบุหรี่และเหยียบอย่างเรี่ยวแรงหลายครั้ง "ดูเหมือนว่าเป้าหมายคือคุณซ่งนะ ซินหน่าแค่ถูกหลอกใช้เท่านั้น คุณซ่ง ช่วงนี้ไปขัดใจใครหรือเปล่าครับ?”ซ่งหว่านชิวแกล้งทําเป็นหลุบตาครุ่นคิด “นี่......เป็นจืออี้เหรอเนี่ย”“แม้ว่าเราจะขัดแย้งกันอยู่หลายครั้ง แต่เธอก็ไม่ควรหลอกใช้ซินหน่า ไม่แน่ว่าในมือของเธอยังมีคลิปพวกบืมมุมกล้องแบบนี้นะ”“ถ้าโพสต์ออนไลน์แล้วเราจะทำยังไงกันล่ะ?”พูดไป ดวงตาเธอก็แดงขึ้นมาหลิวซินหน่าถลึงตาด้วยความโกรธ “มันกล้าก็ลองดูสิ!”ซ่งหว่านชิวพูดเกลี้ยกล่อมว่า “อย่าอารมณ์เสียเพราะฉันเลย พวกเธอสองคนแค่แก้ความเข้าใจผิดก็พอแล้ว เธอรีบกลับไปเถอะ”หลิวซินหน่าไม่ได้พูดอะไรและหันหลังเดินจากไปซ่งหว่านชิวและหลี่ฮวนยิ้มให้กัน“กล้องวงจรปิดของบาร์ถูกลบไปแล้ว ไม่สามารถ
“คุณหลินเรียกแท็กซี่กลับไปแล้วครับ นี่คือกล้องวงจรปิด”“พรุ่งนี้” กงเฉินกล่าวอย่างเย็นชา“ครับ”……เมื่อหลินจืออี้กลับถึงบ้าน เธอก็หมดแรงสนิท พออาบน้ำเสร็จก็ล้มลงบนเตียงแต่พอหลับตา หางตาก็ควบคุมหยดน้ำไม่ได้เลยเธอฝังแก้มของเธอลงในหมอน และไม่นาน หมอนก็เริ่มเปียกความเจ็บปวดที่พุ่งขึ้นราวกับเข็มที่ปักแน่นเข้าไปในหัวใจ มันทําให้เธอต้องกําหมอนไว้แน่นถึงจะควบคุมอาการสั่นได้ทันใดนั้น อุณหภูมิรอบตัวเธอก็ลดลงอย่างกะทันหัน เธอลุกขึ้นอย่างหวาดกลัวและพบว่าเงาดําที่อยู่ข้างหลังเธอค่อยๆ กดทับลงมา"ใคร?"“ผมเอง”เมื่อได้ยินเสียง หลินจืออี้ก็อาศัยแสงสลัวจากโคมไฟยามค่ำคืน และมองเห็นคนชายที่อยู่ปลายเตียงได้อย่างชัดเจนเป็นกงเฉินด้วยความตกใจ เธอจึงคว้าหมอนฟาดลงไป"ไสหัวไป! อาเล็กเข้ามาได้ยังไง? นี่มันผิดกฎหมายนะ ผมสามารถแจ้งตํารวจจับอาได้”พอพูดจบ ชายคนนั้นก็โยนโทรศัพท์ที่เธอทิ้งไว้บนโต๊ะลงบนผ้าห่ม“โทรสิ”หลินจืออี้มองโทรศัพท์ที่สว่างอยู่ ทันใดนั้นก็เข้าใจอะไรบางอย่าง“อาเล็กมาลบคลิปอีกแล้วเหรอ? ไม่วางใจขนาดนี้เชียวเหรอ? ต้องปกป้องคู่หมั้นของอาด้วยตัวเองแบบนี้”“อาชอบโดนสวมเขาขนาด
หลิวซินหน่าถูกขวางไว้นอกห้องทํางาน ทําให้เกิดความวุ่นวายขึ้นทุกคนต่างก็พากันมุงดูหลินจืออี้รู้สึกเพียงว่าเงาร่างตรงหน้าพลิ้วไหว เมื่อตั้งสติได้ กงเฉินก็มุ่งหน้าไปทางที่ซ่งหว่านชิวอยู่ตั้งนานแล้วเขาเดินไปพลาง มองเฉินจิ่นไปด้วย เหมือนกําลังกําชับอะไรบางอย่างฝีมือของเฉินจิ่นดีมาก เขาคงจะกังวลว่าจะมีคนทําร้ายซ่งหว่านชิวเมื่อมองดูเงาที่จากไป หลินจืออี้ก็ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างทนไม่ไหวอีกต่อไปจนกระทั่งได้ยินเสียงฝั่งนั้นคึกคักขึ้นเรื่อยๆ เธอจึงเช็ดหน้าอย่างแรงแล้วลุกขึ้นเดินไปนอกห้องทํางานของหลี่ฮวน มีสัญญาณเตือนภัยจริงๆ หลิวซินหน่าเพิ่งเดินเข้าไปใกล้ห้องทํางาน สัญญาณเตือนภัยก็ดังขึ้น เธอรีบวิ่งเข้าไปอย่างไม่หยุดหย่อน ใครจะรู้ว่าถูกรปภ.ขวางไว้"เรียกนังสารเลวนั่นออกมา กล้าดียังไงมายั่วยวนผู้ชายของฉัน?”เสียงเคลื่อนไหวดังมาจากในห้องทํางาน หลิวซินหน่าได้ยินก็ยิ่งพลุกพล่านมากขึ้น รปภ.ไม่กล้าใช้กําลังมากเกินไปเนื่องจากสถานะของเธอหลินจืออี้ยืนอยู่ข้างฝูงชนมองทุกอย่างอย่างเย็นชาหลิวซินหน่าไม่พอใจกับการขัดขวางของรปภ. เธอยกมือขึ้นและตบหน้าเขาแกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? รู้ไหม
ความเผ็ดร้อนยังไม่เข้าคอ มือที่หลังก็ค่อยๆ ขยับ ร่างกายก็ถูกรวบเข้าไปในอกของผู้ชายมือที่เพิ่งยกขึ้นถูกผู้ชายโอบรอบคอเธอ จูบที่โหมซัดสาดกดลงไปลึกๆ เรียกร้องเหล้าแรงในปากของเธออย่างละโมบแม้ว่าเหล้าจะหมดแล้ว แต่จูบของเขาก็ยังคงครอบงําอย่างบ้าคลั่งจนกระทั่งหลินจืออี้หายใจไม่ออกจึงคลายออกนิ้วของเขากดลงบนริมฝีปากของเธอ ทําให้เธอไม่สามารถพูดอะไรได้ เขาพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า "นี่ก็มืออาชีพไม่เบาไม่ใช่เหรอ?"มือของหลินจืออี้ที่วางอยู่บนไหล่เขาออกแรงบีบลงไป ส่งสัญญาณให้เขาปล่อยตัวเองแต่เขาไม่เจ็บไม่คัน คว้ามือของเธอมาบีบเบาๆ ที่ฝ่ามือหลินจืออี้ด่าเขาอย่างไร้เสียงว่าเป็นคนบ้า!ไม่นึกเลยว่าเขาอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะ......กงเฉินไม่สนใจและมองไปที่ลูกค้าโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า "มีอะไรอีกไหม?"ลูกค้ายิ้มอย่างเขินอาย "ไม่มีครับ"“ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว ก็เซ็นสัญญาซะ” กงเฉินมองไปที่เฉินจิ่นที่ยืนอยู่ข้างหลังอย่างเงียบๆ เฉินจิ่นเปิดสัญญาและกดปากกาแล้วยื่นให้ลูกค้าเหลือบมองสัญญาและกอดผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ด้วยรอยยิ้ม "คุณชายสาม มันไม่เหมาะที่จะพูดพูดเกี่ยวกับงานชาตินี้เลยนะครับ คุณท่านเองก็ไม่ได