บทที่ 0388

หลินจืออี้ก้มหน้าก้มตาเก็บกระดาษที่อยู่บนพื้นขึ้นมา แล้วก็ชะงักอยู่ที่เดิมทันที

หลี่ฮวนไม่เข้าใจ "ทําไมยืนบื้ออยู่อย่างนี้ล่ะ?"

หลินจืออี้คลี่กระดาษสองแผ่นในมือออกให้เขา “คุณดูสิ”

เดิมทีหลี่ฮวนก็ไม่ได้ใส่ใจ เขากวาดตามองอย่างลวกๆ ก่อนที่ตัวเองจะตกตะลึงเช่นกัน

"เบอร์นี้เป็นของใครกัน? ทําไมลายมือเหมือนผมเลยล่ะ?”

ตัวเลย 9 และ 6 แล้วก็ 1 บนกระดาษมีหางหมด เหมือนเครื่องหมายเฉพาะของตัวเองเลย

ไม่น่าแปลกใจที่หลินจืออี้รู้สึกคุ้นเคยหลังจากเห็นกระดาษที่พี่โจวให้มา

ที่แท้เธอเคยเห็นในประวัติทางการแพทย์ของหลี่ฮวนนี่เอง

ทันใดนั้น หลินจืออี้ก็นึกถึงคําพูดของพี่โจวขึ้นมา ผู้ชายที่เธอได้รับการแนะนําดูตัวก็เป็นหมอเหมือนกัน

เธอเงยหน้าขึ้นมองหลี่ฮวน "คุณกําลังนัดบอดอยู่เหรอ? อีกฝ่ายนามสกุลโจวหรือเปล่า?”

หลี่ฮวนตะลึงเล็กน้อย "คุณรู้ได้ยังไง? แต่ผมยังไม่ว่างที่จะพบเขาเลย ผม......”

ทั้งสองมองตากันและกัน ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างออก

หลี่ฮวนพูดด้วยความโกรธเล็กน้อยว่า "หลี่เฮ่อสอบได้คะแนนไม่ดีเมื่อเขายังเป็นเด็ก หลังจากถูกพ่อของผมตี เขาก็เริ่มเลียนแบบลายมือของพ่อแม่ของผมก่อนที่จะเซ็นชื่อ ต่อมาการเลีย