เมื่อมาถึงในวังหลวงรถม้าก็หยุด อ๋องโม้เทียนลงไปก่อนเขายื่นมือให้ไป่หลันจับลงรถม้าไป่หลันก็ยื่นมือจับตามหน้าที่ลงมายืนได้มั่นคงแล้วก็เดินตามอ๋องเข้าไปในงาน
สายตาของพวกขุนนางทั้งหลายแหล่มองมาจ้องดูทั้งสองเดินเข้างานด้วยความสนใจ เพราะตั้งแต่แต่งเข้าจวนท่านอ๋อง นี้คืองานแรกที่หลินไป่หลันออกงานพร้อมกับอ๋องโม้เทียนหลง ชุดที่ใส่ก็พ่อบ้านกงกงหามาให้ไป่หลันไม่ใช่คนเรื่องมากใส่อะไรก็ได้ แต่ดูเหมือนชุดวันนี้จะเป็นชุดเข้าคู่กันทั้งสองคน เข้าไปถึงในงานก็เดินไปนั่งตามลำดับญาติของเชื้อพระวงศ์อ๋องโม้เทียนนั่งต่ำรองจากฮ้องเต้เพราะเป็นน้องชายคนเดียวขององค์ฮ้องเต้ ไป่หลันก็นั่งลงข้างกับท่านอ๋องและอีกฝั่งคือขุนนางทั้งหลายไป่หลันมองเห็นท่านราชครูหลินตงให่ก็ก้มหัวให้กับพ่อของเจ้าของร่างเดิม ท่านราชครูมองดูบุตรสาวอยากเข้าไปหาและถามไถ่ว่าไม่เห็นลูกสาวเข้ามาเยี่ยมบ้านเก่าตั้งแต่แต่งออกไป เขาไม่ได้อยากให้หลินไป่หลันแต่งให้ท่านอ๋องโม้เทียนหลงเลยแต่เขารู้ว่าลูกสาวหลงรักท่านอ๋องมานานและเขาก็ขัดราชโองการของฮ้องเต้ไม่ได้ ที่อยากได้ลูกสาวคนเดียวของเขาไปเป็นน้องสะใภ้เขาจึงเหมือนคนน้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ได้ แต่เขาก็เคยร้องขอต่อองค์ฮ้องเต้ว่าถ้าลูกสาวเขาอยู่กับท่านอ๋องไม่ได้เขาจะขอให้ลูกสาวกลับคืนสู่จวนราชครูอย่างเดิม นั่งไม่นานเสียงขันทีร้องฮ่องเต้เสร็จ เสียงของขุนนางร้องขึ้นพร้อมเพียงกัน ขอพระองค์อายุยั้งยืนเป็นหมื่นๆปี ไป่หลันคิดในใจ100ปีก็ให้รอดเถอะช่างกล้าขอให้มีอายุเป็นหมื่นปีคนดูแลมันต้องอายุเท่าไรตลกจริงแฮะแต่ถึงอย่างนั้นพอมานั้งตรงนี้เสียงก็กังวานดูขลังมากจริงๆไป่หลันคินในใจ ฮ้องเต้หนุ่มเสด็จมาพร้อมฮองเฮาไปหลันมองดูคนทั้งสองหล่อสวยกันจริง แต่คนที่นี้เห็นแต่งตัวองค์ทรงเครื่องแล้วรู้สึกหนักหัวแทนจริงๆเลย ฮ้องเต้นั้งลงบัลลังค์ทองลายมังกรก็โบกพระหัตถ์เบาๆก่อนจะพูดเปิดงาน "ตามสบายทุกคนวันนี้มางานฉลองวันเกิดฮองเฮาทุกคนมีการแสดงอะไรก็ให้เชิญเริ่มงานได้เลย" พอฮ้องเต้เปิดงานจบการแสดงก็เริ่มขึ้นเสียงดนตรีการฟ้อนรำที่อวยพรฮองเฮา อาหารการกินก็ทยอยเข้ามาเสริฟเรื่อยๆ ไป่หลันลองชิมทุกอย่างที่บนโต๊ะเธอมองการแสดงอย่างสนใจลองดื่มสุราโบราณสักจอกดูสิรสชาติจะเหมือนของเรามั้ยนะ ไป่หลันจึงเทสุราลงจอกแล้วลองยกชิมดูโอ้!แรงเหมือนกันแฮะ อ๋องหนุ่มมองชายาดื่มสุราจึงเตือน "อย่าดื่มเยอะเดียวจะเมา" ไป่หลันมองท่านอ๋อง "ห้ามทุกอย่างหม่อมไม่ใช่เด็กสักหน่อยขอเป็นคนแก่สักวันนะเพคะท่านอ๋อง" ไป่หลันตอบอย่างไม่ใส่ใจเขาจะกินจะทำไม ฮองเฮามองเห็นไป่หลันก็กวักมือให้ไปหลันขยับมาใกล้ๆ "วันนี้เจ้าไปที่ตำหนักข้าดีกว่านะไป่หลันข้ามีเรื่องอยากคุยกับเจ้าเยอะแยะเลย" ไป่หลันตอบ "เพคะฮองเฮา" ถึงแม้ในใจเขาจะงงๆว่าไป่หลันไปรู้จักฮองเฮาได้อย่างไรตายแล้วเราจะโป๊ะแตกมั้ยเนี้ย จากนั้นก็มีการแสดงของคุนหนูจวนขุนนางใหญ่ทั้งหลายรวมทั้งแม่นางโจเหลียนสวี่หวานใจของท่านอ๋องโม้เทียนด้วย พอคุนหนูโจแสดงจบฮองเฮาก็ให้รางวัลจากนั้นคุนหนูโจก็มองมาที่ไป่หลันและพูดขึ้นอย่างท้าทายไป่หลัน "ไม่ทราบว่าวันนี้พระชายาหลินไป่หลันจะแสดงอะไรให้อวยพรฮองเฮาเพคะ" ไป่หลันมองบนเล็กหันมองท่านอ๋องแล้วพูดเบาๆ "เหอะว่าแม่ดอกบัวขาวของท่านคงต้องการในหม่อมฉันแข่งกับนางนี้เอง" อ๋องโม้เทียนหวังไม่ตอบรับอะไรเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าพระชายาจะแก้ปัญหาอย่างไร ไป่หลันตอบว่า "ข้าไม่ถถัดการแสดงเสียเท่าไรข้าไม่ชอบอ่อนหวานให้คนดูแลข้าชอบต่อยตีมากกว่า" ไป่หลันตอบยี่ยวนกวนแม่ดอกบัวขาวเล็กน้อย โจเหลียนสวี่ก้มหน้าน้ำตาคลอเหมือนโดนรังแกและตอบเสียงสั่น "หม่อมฉันก็แค่อยากรู้ว่าพระชายาเตรียมการแสดงอะไรให้กับฮองเฮาก็เลยถามดูไม่ได้เจตนาพูดหาเรื่องนะเพคะ" "สำหรับฮองเฮาข้าต้องมีของพิเศษอยู่แล้ว" ไป่หลันเรียกพี่สาวลู่ซิงนำเค้กวันเกิดเข้ามาที่เธอเอาออกมาจากมิติก้อนใหญ่มาก9ปอนด์ได้ จากนั้นเธอจึงจุดเทียนเท่าอายุของฮองเฮาและเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้ฮองเฮาเสียงร้องแปลกใหม่แต่ไพเราะสนุกสนานและเหมือนไม่ใช่ภาษาของที่นี้ พอร้องเพลงจบลงจากนั้นหลินไป่หลันก็บอกฮองเฮาอธิฐานขอพรแล้วก็เป่าเทียน หลินฮองเฮาตื่นเต้นมากที่ไป่หลันทำให้เธอคิดไม่ถึงว่าญาติคนนี้จะทำให้เธอประหลาดใจได้ขนาดนี้และเธอค่อนข้างชื่นชอบทีเดียวและเธอทำตามที่ไป่หลันบอกทันทีเป่าเทียนและหลับตาอธิษฐาน จากนั้นก็ตัดเค้กให้ฮ้องเต้ก่อนคนแรกและท่านอ๋องโม้เทียนหลง พอทุกคนได้ชิมเค้กก็ร้องขึ้นว่า "อร่อยมากซื้อมาจากร้านไหนหรือพระยาชาหลินไป่หลัน" ขุนนางคนหนึ่งถามขึ้น หลินไป่หลันตอบด้วยรอยยิ้ม "ข้าทำเอง" จากนั้นฮองเฮาก็ตบรางวัลอย่างงามเพราะชอบใจมากหลังจากนั้นก็ชวนไป่หลันไปตำหนักกันสองคน ฮ้องเต้ก็กลับตำหนักไปกับน้องชาย ไป่หลันขอฮองเฮาไปบอกท่านพ่อก่อนว่าลูกจะไปหาท่านที่จวนวันหน้าและค้างคืนด้วยหลายวัน "หม่อมฉันขออนุญาตไปบอกธุระท่านพ่อประเดี๋ยวแล้วหม่อมฉันจะรีบตามไปเพคะ" "ได้" ฮองเฮาตอบอย่างใจดี โปรดติดตามตอนต่อไปวันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกในวันนี้หลินไป่หลันกลับมาจากชายแดนได้เกือบปี มาถึงเมืองหลวงไป่หลันตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้วสร้างความดีใจให้กับสามีจนร้องให้ด้วยความดีใจในที่สุดเขาก็ปั้นก้อนแป้งสำเร็จ ท้องของเธอใหญ่โตจนคิดว่าในท้องของเธอมีเด็กอยู่หลายคนตามที่หมอหลวงมาตรวจ"เส้นมงคลของพระชายาหลายสายมากพระย่ะค่ะท่านอ๋อง" เธอจึงไม่ต้องทำอะไรนอกจากกินและนอนและเดินออกกำลังกาย งานการก็ยกให้สวามีกับพี่สาวทั้งสองดูแลไปส่วนแม่นมอยู่ข้างกายไม่ห่างกายต่อจากสามีผู้หน้ารัก หลังออกไปดูแลงานก็จะเป็นแม่นมดูแลต่อไม่ห่างส่วนพี่ทั้งสองก็แต่งให้กับองครักษ์คนสนิทของท่านอ๋องทั้งสองคนเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลังจากกลับมาถึงเมืองหลวงได้หนึ่งเดือนส่วนตอนนี้ทางท่านพ่อก็ส่งจดหมายมาเป็นประจำพร้อมของท่านแม่และพี่ชายและเพื่อนสาวว่าตอนนี้ทั้งสองสาวได้ตั้งท้องได้สามเดือนแล้ว สร้างดีใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมากท่านพ่อก็น้ำยาดีใช่ย่อยแฮะทำน้องได้สำเร็จจนได้พี่ชายก็เก่งเหมือนกัน ทั้งสี่คนจะขึ้นมาในอีกหนึ่งเดือนมาดูแลลูกสาวที่จะคลอดในอีกเดือนกว่าๆเท่านั้นไป่หลันนั่งอ่านจดหมายในห้องนอนให้สามีฟังด้วยที่ห้องนอนตอนนี้เธอเดินลำบากเพราะท
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันแต่งงานของท่านพ่อกับพี่ชายก็มาถึง ไป่หลันนำเห็ดหลินจือที่เก็บไว้ในมิติออกมายี่สิบดอกโสมคนอีกยี่สิบหัวไข่มุกในหอยน้ำจืดที่เก็บไว้ในมิติอีกคนละห้าสิบเม็ดเงินตำลึงทองสองแสนตำลึงทองทองคำอีกสิบหีบและแหวนเพรชสองวงให้องค์หญิงทั้งสอง และเครื่องเพรชครบชุดอีกสองชุดแลชุดเครื่องทองอีกสองชุดและสร้อยทองที่สลักรูปของท่านพ่อและพี่ชายสองเส้นใหญ่สวมใส่ที่คอให้ทั้งสองสาวรวมทั้งผลไม้ในมิติทุกอย่างขนมาเป็นสินสอดให้ท่านพ่อกับพี่ชายสร้างความฮือฮาให้กับขุนนางเป็นอย่างมาก ตั้งแต่เห็นเห็ดและโสมคนทั้งที่บ้านเมืองแห้งแล้งแต่พระชายากับมีของล้ำค่าไว้ในครอบครองอย่างมากมายฮ้องเต้ทรงพอพระทัยเป็นอย่างมากจะให้กลับไปเอาของที่จวนของท่านพ่อก็อยู่ไกลเกินไปจึงขนเอาของในมิตินี้ละง่ายดีไป่หลันคิดเราเป็นคนแต่งงานให้ท่านพ่อกับพี่ชายนะนี้ไม่เป็นไรวันหน้าจะขอคืนมาใช้ก็ได้ถ้าเธอจนขึ้นมาหึๆส่วนแม่ทัพก็ขนสินสอดในค่ายมาเติมจนเต็มเหมือนกันไม่น้อยหน้าน้องสาว"ขอบใจมากลูกกลับเมืองหลวงไปลูกก็ไปขนในคลังของพ่อคืนนะ" ท่านราชครูบอกลูกสาวเขาไม่คิดว่าการชายแดนพร้อมกันกับลูกสาวครั้งนี้ทำให้ได้เมียรักกลับไปด้วยจึงไม่ได้เอ
และแล้วกองทัพของอ๋องอี้ถูก็มาประชิดเมืองกำลังทหารนับแสนจากที่มันบังคับลูกผัวใครไม่สนขอแค่บังคับให้รบเพื่อตัวเองก็พอ ใครขัดขืนฆ่าทิ้งให้หมดแม้แต่คนในแคว้นของตัวเองมันยังไม่ละเว้นเพราะว่าอยากจะเป็นฮ้องเต้ซะเองแต่ชอบใช้กำลังข่มเหงประชาชนตาตาดำๆกองทัพตั้งท่ารอคำสั่งแม่ทัพใหญ่อี้ถูว่าจะให้ลงมือยามใด หลินไป่หลันอ๋องโม้เทียนหลงแม่ทัพฝูทรงใช้ปืนไรเฟิลเล็งหัวแม่ทัพอี้ถูและกุนชือและรองแม่ทัพมันคนละกระบอกเตรียมยิงทันทีจะไม่มีการให้เสียเลือดเนื้อชาวบ้านและทหารที่โดนบังคับมาเด็ดขาดทุกคนเล็งหัวของพวกมันได้แล้วรอให้มันยกมือส่งสัญญาญก็จะยิงพร้อมกันทันทีฟากฝั่งชายแดนของค่ายทหารใหญ่แม่ทัพฝูทรงรองแม่ทัพใหญ่เฟยหลงก็เอาปืนเล็งหัวแม่ทัพของฝ่ายตรงข้ามเหมือนกันรวมทั้งกุนชือใหญ่ด้วย ส่วนทหารทั้งหลายก็เตรียมธนูที่ใส่ระเบิดขี้ค้างคาวเรียงหน้ากระดานบนกำแพงค่ายทหารรอแค่คำสั่งรองแม่ทัพเท่านั้นการรบเหมือนกับที่วางแผนเอาไว้กับท่านแม่ทัพฝูทรงทุกอย่างและไม่ประมาทอย่างเด็ดขาดไป่หลันส่งสัณญาณมือยกขึ้นและบอกให้ยิงทันทีพร้อมกันที่เห็นมือของท่านอ๋องยกขึ้น ให้บุกเข้ากำแพงเมือง ลูกปืนยิงแสกหน้าผากของอ๋องอี้ถูและคนสนิททั้ง
ในเวลาสองอาทิตย์ที่ข้าศึกจะมาถึงเมืองหลวงฮ้องเต้ได้เกณฑ์ชาวบ้านที่อยู่ทางที่ข้าศึกจะผ่านให้ไปหลบภัยบนภูเขาที่สร้างเป็นที่หลบภัยชั่วคราวทุกหมู่บ้านและเตรียมรับมืออย่างแข็งแกร่งในทุกวันหลินไป่หลันก็ออกไปช่วยหารทำระเบิดและแปรรูปอาหารแห้งให้เพียงพอและยังมีสัตว์ที่ดักได้ขนลงมาเลี้ยงขยายพันธุ์อีก ส่วนปลานำมาตากแดดทำปลาร้าปลาส้มกุ้งจ๋อมปลาจ๋อมไว้กินกับข้าวสวยร้อนๆและรมควันปลาย่างไว้อีกเยอะแยะส่วนท่านแม่ของเธอก็ไปช่วยลูกสะใภ้ปรุงยาทุกวันเหมือนกันแต่ทุกเย็นต้องกลับมาเสวยมื้อเย็นที่เรือนรับรองจนดึกทุกคืนจึงจะกลับไปตำหนักของตัวเอง ส่วนกลางวันก็กลับไปเสวยกับบิดาและมารดาเพื่อที่พวกท่านจะวางใจไม่เป็นห่วงเวลาไปช่วยงานพระชายาและไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงส่วนบิดาของเธอที่เดินทางมาถึงแคว้นเว่ยตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ในวันที่ท่านแม่วิ่งเข้ากอดท่านพ่อคนหล่อในตอนค่ำที่มาถึงและเรียกท่านพ่อว่าท่านพี่ ไป่หลันอยากหัวเราะดังๆท่านพ่อตกใจจนหน้าซีดที่องค์หญิงลี่อิงฮวากอดและเรียกท่านว่าท่านพี่ ทั้งยังกอดเขาร้องให้และเล่าเรื่องราวที่อยู่ด้วยกันและตั้งชื้อลูกก่อนจะเกิดว่าให้ชื่ออะไรบ้าง บิดาตกใจและเรียกองค์หญิงว่าเป็นน้
หลินไป่หลันตั้งสติและจับมือองค์หญิงลี่อิงและตบหลังมือเบาๆ"ใจเย็นก่อนเพคะองค์หญิงลี่อิงฮวาค่อยๆเล่าเพคะหม่อมฉันรับฟังทุกอย่างที่องค์หญิงจะเล่าให้ฟังเพคะ"หลังจากสงบใจอยู่พักหนึ่งองค์หญิงลี่อิงก็เริ่มเล่าเรื่องของเธอกับหลินไป่หลันหลินฟางเซียนคือชื่อของเธออดีตคือภรรยาของท่านราชครูหลินตรงให่และเสียชีวิตตอนลูกสาวได้10ขวบ"วันนั้นแม่เข้าวังไปงานเลี้ยงกับบิดาของเจ้าโดนวางยาพิษโดยไม่รู้ตัวจึงล้มป่วยและเสียชีวิตในที่สุด คนที่วางยาพิษคือคนที่หลงรักบิดาของเจ้าแต่บิดาเจ้าไม่รักตอบกลับมาแต่งงานกับแม่ทำให้นางเสียใจและอาฆาตแค้นโดยที่แม่ไม่รู้เลยว่านางเข้ามาแก้แค้นและวางยา คิดว่าแม่ตายไปบิดาของลูกจะรับนางมาเป็นเมียอีกคนแต่ดีที่บิดาของลูกมั่นคงในความรักกับแม่จึงไม่รับรักนางตอบ นางจึงโกรธมากพูดเหมือนคนเสียสติบิดาถึงรู้ว่าแม่โดนวางยามันไม่ออกฤทธิ์ทันทีมันค่อยๆกัดกินที่ละน้อยกว่าจะรู้ก็สายแม่จึงเสียชีวิตจากลูกทั้งสอง" องค์หญิงเล่าไปน้ำตาก็ไหลไปและเอามือลูบแก้มไป่หลันไปด้วยความรัก"แล้วคนที่วางยาท่านแม่ละเจ้าค่ะท่านพ่อทำอย่างไร" กับนางไป่หลันถามมารดาต่อด้วยความอยากรู้"บิดาของเจ้าก็จับนางกรอกยาพิษแบบเดี
หลินไป่หลันสอนทหารที่ขึ้นเขาให้รู้จักผักป่าที่กินได้เห็ดป่าเถามันเทศมันฝรั่งและสอนทำที่ดักปลาอยู่หนึ่งอาทิตย์ ส่วนหลุมดักสัตว์เป็นคนสนิทของท่านอ๋องที่สอนทั้งทำที่ดักและบอกวิธีดักสัตว์ใส่รอบดักปลาพาเก็บผักบุ้งมาผัดกินกันอย่างอร่อยส่วนแม่ทัพฝูทรงก็ขึ้นเขาไปช่วยองค์หญิงลี่จูไปเก็บสมุนไพรเหมือนเดิมอยู่หนึ่งอาทิตย์เหมือนกันและพากันไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงหนักเข้าไม่กลับมากินข้าวกับน้องสาวเลย ขลุกอยู่กับองค์หญิงทั้งคืนเพื่อเร่งปรุงยาให้ได้เยอะที่สุด กลับมาก็นั่งยิ้มตาหวานในตอนเช้ากับน้องสาวไป่หลันบอกเย้ายอกพี่ชายเหม็นกลิ่นความรักจึงได้เจอแจกค้อนจากพี่ชายในวันนั้นมาส่วนวันนี้ทุกคนหยุดเพื่อจะวางแผนรบและฟังสายข่าวที่ไปสืบความว่าอ๋องอี้ถูนำทหารมาถึงไหนแล้วจะได้เตรียมรับมือถูก"ไม่เกินสองอาทิตย์ขบวนทหารจะถึงชายแดนฝั่งแม่ที่แม่ทัพฝูทรงดูแลขบวนหนึ่งและขบวนที่ท่านอ๋องนำมาเองคือมุ่งสู่วังหลวงพะย่ะค่ะฝ่าบาท" ม้าเร็วเข้ามารายงานในท้องพระโรงฮ้องเต้จึงปรึกษาแม่ทัพใหญ่ของพระองค์เองพร้อมทั้งอ๋องโม้เทียนหลงและแม่ทัพใหญ่ฝูทรงต่อในห้องส่วน"พระองค์หม่อมฉันวางแผนเอาไว้กับแม่ทัพของพระองค์แล้วพ่ะย่ะค่ะ" แม่ทัพฝ