บทที่ 5

เมื่อคนได้ยินดังนั้น พวกเขาจึงรีบตรงไปที่ร่างของชายผู้ต้องสงสัยผู้นั้นทันที และเมื่อไปถึงที่เกิดเหตุก็พบว่า ศพของชายผู้นั้นมีสภาพตาเหลือกโปนน้ำลายฟูมปาก อย่างคนถูกยาพิษร้ายแรงจริงๆ บุรุษทุกคนที่อยู่ ณ ที่นี้ ล้วนเคยได้ในฝึกวรยุทธในสนามรบ และเรียนรู้วิธีเอาตัวรอดในสถานการณ์ต่างๆ ที่สามารถเกิดขึ้นได้อยู่ตลอดเวลา อย่างวิธีการซ่อนยาพิษเอาไว้ในปากเช่นนี้ จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อคนผู้นั้นได้รับภารกิจสำคัญเท่ากับชีวิตของพวกเขา

เมื่อใดที่ภารกิจที่เขาแบกรับอยู่ ถูกผู้ใดก็ตามล่วงรู้เขา เมื่อนั้นเขาจะต้องจบชีวิตตนเอง ด้วยการเคี้ยวยาพิษที่ซ่อนเอาไว้ในปากทันที เพื่อเป็นการปิดเส้นทาง การสาวไปถึงตัวบุคคลที่อยู่เบื้องหลัง และการที่ชายผู้นี้รีบจบชีวิตตนเองด้วยวิธีนี้ นั่นก็แสดงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ มีคนจงใจให้เกิดขึ้นอย่างที่หั้วชินอ๋อง คาดเดาเอาไว้จริงๆ

“บุตรสาวของเจ้า นางมีศัตรูหรือ” 

 “ไม่มี นางไม่เคยมีศัตรูที่ใด นางเป็นที่รักในสังคมคุณหนูด้วยกัน และด้วนิสัยของนางแล้ว นางไม่เคยโกรธเกลียดผู้ใด นอกเสียจากข้าและ…”

ขณะที่แม่ทัพชวี่กำลังกล่าวอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัวของเขา ผู้ที่อินเอ๋อร์โกรธเกลียดนอกจากตัวเขาแล้ว ก็มีอนุเหลียนและซื่อเอ๋อร์ แต่โดยปกติภายในจวน พวกนางแทบจะไม่ได้พบหน้ากันเลยด้วยซ้ำ หากไม่มีเรื่องจำเป็น แม้จะมีคำพูดค่อนขอดกันยามพบหน้า แต่ก็ไม่เคยเลยเถิดไปถึงขั้นทำร้ายร่างกายกัน จะมีเหตุผลร้ายแรงอันใด ที่ทำให้อนุเหลียนและซื่อเอ๋อร์ ต้องถึงขั้นวางแผนการชั่วช้านี้ขึ้นมากัน

หั้วชินอ๋องที่รู้ดีว่าแม่ทัพชวี่เองนั้น แต่เดิมก็มีความหัวไวมากอยู่แล้ว การนิ่งไปเช่นนี้ของเขา บ่งบอกได้ว่าสหายของตน คงจะสามารถจับต้นชายปลาย กับเรื่องที่เกิดขึ้นกับบุตรสาวของตนเองได้ขึ้นมาบ้างแล้ว

“เจ้ารู้แล้วหรือ ว่าใครเป็นคนทำ”

“ไม่ ข้ายังไม่แน่ใจ ก่อนหน้าที่ข้าจะมาที่เรือนของอินเอ๋อร์ ที่เรือนของซื่อเอ๋อร์ ก็ได้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นไปก่อนแล้ว เพียงแต่บุรุษที่ปีนเข้าห้องนอนของนาง คือ มิใช่คนร้ายเหมือนที่นี่ แต่เป็นคู่มั่นของอินเอ๋อร์ เมื่อครู่ที่เจ้าถามว่าอินเอ๋อร์ของข้า มีศัตรูที่ไหนหรือไม่นั้น หากว่าการที่นางเกลียด อนุเหลียนและซื่อเอ๋อร์บุตรสาวคนเล็กของข้าที่เกิดกับนาง นั่นก็นับว่าเป็นศัตรูได้กระมัง แต่ถึงอย่างนั้น นอกจากการกระทำที่แสดงออกว่าไม่อยากอยู่ร่วมกันแล้ว อินเอ๋อร์ก็ไม่เคยเข้าไปทะเลาะ หรือตบตีกับพวกนางเลยสักครั้ง ข้าไม่คิดว่าเรื่องเพียงเท่านั้น จะทำให้พวกนางสองแม่ลูกคิดการใหญ่ ทำร้ายอินเอ๋อร์ได้ขนาดนี้”

“แต่เจ้าก็เองก็ไม่ได้อยู่กับพวกนางตลอดเวลามิใช่หรือ อีกอย่าง ความคิดและการกระทำของสตรีนั้นช่างซับซ้อน สิ่งที่เจ้าไม่เห็นมิใช่ว่าจะไม่มี อีกอย่าง...”

“อะไรหรือ”

“ตอนที่เจ้าแนะนำอนุเหลียนและบุตรสาวแก่ข้า เจ้าบอกว่านางคือหลานสาวของกู้ชินอ๋องมิใช่หรือ”

แม่ทัพชวี่สีหน้าเคร่งเครียดยิ่งกว่าเก่า เมื่อได้ฟังข้อสันนิษฐานจากสหาย เป็นเรื่องจริงที่อนุเหลียนหรือชวี่ชุนเหลียน เป็นหลานสาวของกู้ชินอ๋อง พระอนุชาในฮ่องเต้แคว้นหลู นางเป็นบุตรสาวคนเล็ก ของบุตรสาวของกู้ชินอ๋อง ที่ออกเรือนไปกับขุนนางน้ำดีในราชสำนักคนหนึ่ง การมีครอบครัวที่มีอำนาจอยู่เบื้องหลัง หากอนุเหลียนปรารถนาจะทำสิ่งใด เพียงแค่เอ่ยปากออกไป ทุกสิ่งก็สามารถเกิดขึ้นได้

 โดยที่นางไม่จำเป็นต้องลงมือ ให้ตนเองมีความเสี่ยงที่จะถูกสาวมาถึงตนเองก็ย่อมได้ ประกอบกับเรื่องที่เรือนของชวี่หนิงซื่อ ที่เกิดเหตุการณ์คล้ายกันไปก่อนหน้านี้ บุรุษที่เข้าไปทำเรื่องเช่นนั้นกับนาง คือเพ่ยเหยาซ่าง คู่หมั้นของอินเอ๋อร์ที่เดิมทีก็ประพฤติตัวดีมาตลอด ทั้งสุภาพและอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่เคยออกลายเป็นคุณชายเจ้าสำราญมาก่อนแม้แต่ครั้งเดียว

 ทุกครั้งยามที่เพ่ยเหยาซ่างร่วมวงดื่มสุรา ชายหนุ่มก็สามารถยับยั้งตนเองไม่ให้ขาดสติอยู่เสมอ เรื่องการขาดสติจนปีนเข้าหาชวี่หนิงซื่อนั้น แม้จะเกิดขึ้นแล้วแต่ก็ยังมีสิ่งที่น่าแคลงใจอยู่หลายส่วน ดังนั้น เมื่อไตร่ตรองและวิเคราะห์ เรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ถี่ถ้วนอีกครั้ง บุตรสาวทั้งสองของเขาจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกัน แต่ทว่าชวี่หนิงซื่อนั้น กลับมีความได้เปรียบกว่าฉือฟางอินอยู่มาก เพราะเพ่ยเหยาซ่างเป็นถึงบุตรชายของคหบดีที่มั่งคั่ง แม้ในคืนนี้นางจะกลายเป็นสตรีที่เสียเกียรติไปแล้ว แต่ในอนาคตนางก็จะได้แต่งเข้าจวนคหบดี มีชีวิตที่สุขสบาย

ผิดกับฉือฟางอินที่หากเมื่อครู่นี้ฉือหย่งหลิง ไม่บังเอิญเดินหลงทางมาพบกับกับนาง นางก็คงจะต้องกลายเป็นภรรยาของบุรุษ ที่มีสภาพไม่ต่างไม่จากโจรป่าผู้นี้ อินเอ๋อร์จะต้องเสียทั้งหน้า เสียทั้งเกียรติของคุณหนูใหญ่แห่งจวนขุนนางใหญ่ ไม่มีหน้าไปสู้หน้าใครได้อีก

“อนุเหลียน...บุรุษที่มีดีทั้งฐานะและอุปนิสัยมีอยู่มากมายในแคว้นหลูแห่งนี้ แต่นาง...  แค่เพื่อที่จะให้ซื่อเอ๋อร์ได้แต่งงานกับเพ่ยเหยาซ่าง นางต้องทำกับอินเอ๋อร์ถึงขนาดนี้เชียวหรือ... ข้าจะไปเอาเลือดชั่วนางออก!”

“ช้าก่อนอาโหลว!” หั้วชินอ๋องรับร้องห้ามพร้อมกับเอาตัวมายืนขวางสหายเอาไว้ ก่อนที่แม่ทัพชวี่จะได้ทำอะไรบุ่มบ่ามลงไป

“อาหั้ว เจ้าถอยไป วันนี้นางกับข้าจะต้องได้เห็นดีกัน”

“อาโหลวเจ้าใจเย็นๆ ก่อน”

“นางทำกับอินเอ๋อร์ขนาดนี้ เจ้ายังจะมาบอกให้ข้าใจเย็นอีกอย่างนั้นหรือ หากว่าแม่ทัพหนุ่มผู้นี้ไม่หลงทางมา อินเอ๋อร์ของข้าก็จะต้องทุกข์ใจไปจนตาย ถึงตอนนี้จะปลอดภัย แต่ทว่า นางชั่วช้าคนนั้นจะต้องหาทางให้เรื่องนี้แดงขึ้นมาแน่ๆ ไม่ได้ ข้าจะให้มันเป็นเช่นนั้นไม่ได้”

“แต่หากเจ้าบุ่มบ่ามไปเอาเรื่องอนุเหลียนตอนนี้ โดยที่เจ้าไม่มีหลักฐาน กู้ชินอ๋องคงไม่ปล่อยเจ้าเอาไว้แน่ๆ และไม่ใช่แค่เจ้าคนเดียว บุตรสาวของเจ้าก็เช่นกัน คิดดูสิว่า ขนาดเจ้ายังอยู่ในจวน นางยังกล้าลงมือถึงขนาดนี้ แล้วลองนึกถึงวันที่ไม่มีเจ้าอยู่ดูเสีย แม่นางฟางอินจะตกอยู่ในสภาพเช่นไร ใจเย็นและตั้งสติให้ดี แล้วมาแก้ปัญหาตรงหน้านี้ก่อนเถิด”

          แม่ทัพชวี่ได้แต่ขบกรามแน่น และข่มอารมณ์โกรธแค้นเอาไว้ เพราะสิ่งที่สหายอย่างหั้วชินอ๋องกล่าวมานั้น ล้วนถูกต้องทุกอย่าง แม่ทัพชวี่จึงหลับตาลงอย่างใช้ความคิด ผ่านไปเพียงครู่ เขาก็พบวิธีที่จะจัดการกับเรื่องนี้ โดยที่ยังคงรักษาเกียรติ์และศักดิ์ศรี ของบุตรสาวคนโตเอาไว้ได้

“อาหั้ว เรื่องนี้ ข้าคงต้องรบกวนเจ้าแล้ว”

“ว่ามาเถิด ข้ายินดีช่วยเหลือเจ้า”

“ดี ดีมาก เมื่อเจ้ายินดี เช่นนั้น ก็ช่วยจัดงานแต่งงานระหว่างแม่ทัพฉือหย่งหลิง กับอินเอ๋อร์ของข้าขึ้นด้วยเถิด”