Share
บทที่ 40
Related chapters
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 41
แววตาของเฉินมู่นั้นเต็มไปด้วยความคาดหวัง ในมือถือขนมคุกกี้ ริมฝีปากฉีกรอยยิ้มสดใสที่แฝงไว้ด้วยความนัยฮั่วหยุนเซียวมองออก เบื้องหลังความพยายามขอคืนดีนี่ยังมีเรื่องอะไรบางอย่างอยู่อีก มิเช่นนั้นสาวน้อยที่ไม่กลัวฟ้ากลัวดินกับเย็นชาไม่สนอะไรคนนี้คงไม่เสียเวลามาพยายามทำเรื่องพวกนี้หรอกแต่ว่าเธอก็ใช้เวลากับความพยายามอย่างลำบากลำบนเพื่อมาง้อเขา ดังนั้นฮั่วหยุนเซียวจึงมีความสุขเป็นอย่างมากเขาพยักหน้าตอบ “ก็นับว่าใช่”เฉินมู่ถอนลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง ฮั่วหยุนเซียวถือคุกกี้ชิ้นนั้นไว้ในมือแล้วถามอีก “ขั้นต่อไปล่ะ?”เฉินมู่มือสั่น “ขั้นต่อไปอะไรเหรอคะ?”ฮั่วหยุนเซียวขมวดคิ้วมองเธอ “คุณมาขอคืนดี บางทีอาจเพื่อหลอกให้ผมมีความสุข? ถ้าขอคืนดีสำเร็จแล้ว ขั้นตอนต่อไปจะจัดการกับผมยังไงต่อดีล่ะ?”เฉินมู่รู้สึกอึดอัดที่ถูกเขาเปิดโปงความคิดตัวเอง ตอนนี้เธอไม่สามารถพูดออกมาได้ว่าขั้นตอนต่อไปก็คือ การขอให้คุณช่วยคืนซิงอวี่มีเดียที่ซื้อมาโดยไม่ระบุชื่อนั่นให้ฉันหน่อยจะได้ไหมคะ?หลังจากนั้นฮั่วหยุนเซียวแค่ใช้หัวเข่าคิดก็ยังรู้ได้เลยว่าแฮ๊กเกอร์มหรัศจรรย์คนนั้นก็คือเธอเฉินมู่วางคุกกี้ชิ้นนั้นลง หยิบ
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 42
“บอสครับ ไปโรงพยาบาลแทนไหมครับ?” ฮานเฉิงขอคำสั่งดวงตาของฮั่วหยุนเซียวเต็มไปด้วยเส้นเลือด เขาขบกรามแน่น “ไม่ ไปจับคนร้ายก่อน!”เขาต้องรู้ให้ได้ แฮ็กเกอร์ที่สามารถท่องไปรอบ ๆ โลกได้อย่างคล่องแคล่วที่จริงแล้วจะเป็นคนแบบไหน!ทันทีที่พูดจบ หน้าจอแท๊บเล็ตก็ดับพรึบ ฮานเฉิงตกใจจนหน้าถอดสี “บอสครับ...สัญญาณขาดไปแล้ว...”จากนั้นฮั่วหยุนเซียวก็ทนไม่ไหวและหมดสติลงไปที่เบาะด้านหลังในที่สุด“ไปโรงพยาบาล! เร็วเข้า!” ฮานเฉิงรีบสั่งให้คนขับรถหันกลับทันทีตัดภาพมาที่ออฟฟิศชั้นบนสุด เฉินมู่ทุบคีย์บอร์ดอย่างแรง!บ้าเอ้ย! สัญญาณหายไปแล้ว! สัญญาณของอีกามันติด ๆ ดับ ๆ เหมือนอยู่ในภูเขาที่กันดาร เธอยังระบุตำแหน่งที่ถูกต้องไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!เฉินมู่ปิดคอมพิเตอร์อย่างหงุดหงิด ล็อคประตูและลงบันไดไปช่วงเวลาที่รถคันสีดำหันหัวกลับ หญิงสาวในชุดกระโปรงสีขาวก็ได้เดินออกมาจากทางประตูของตึกสูงพวกเขาคลาดกันอย่างพอดิบพอดีเฉินมู่คอตกกลับบ้านตระกูลเฉินอย่างหดหู่ ตอนเย็นยังต้องไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณนายลู่อีกด้วย ครั้งนี้เธอเองก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เฉินมู่เปิดพลิกดูชุดในตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดราตรีสีน้ำเงิน
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 43
เฉินมู่ชะงัก “เรียกฉัน? เรียกฉันเนี่ยนะ?”บริกรหญิงพยักหน้า “ใช่ค่ะ เชิญคุณขึ้นไปด้านบนเลยค่ะ”เฉินมู่วางแชมเปญลง พร้อมยัดมีดตัดเค้กลงในกระเป๋าถืออย่างเบามือ จากนั้นเธอก็ออกจากห้องจัดเลี้ยงแล้วตามบริกรหญิงไป จนกระทั่งมาถึงที่ห้องชั้นบนบริกรหญิงเคาะประตูครู่หนึ่ง เสียงของคุณนายลู่ก็ดังมาจากหลังประตู “เข้ามา”เฉินมู่ถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอคิดว่าเฉินชิงเสวี่ยจะเล่นพิเรนทร์อะไรกับเธอแล้วเสียอีกเฉินมู่ดันประตูออกแล้วเดินเข้าไป คุณนายลู่กำลังแต่งหน้าทำผมอยู่บนโซฟา เมื่อหล่อนมองเห็นเฉินมู่ก็เผยรอยยิ้มหวาน “เสี่ยวมู่ รีบเข้ามาเร็ว!”เฉินมู่นั่งลงข้าง ๆ คุณนายลู่แล้วถามอย่างสุภาพเรียบร้อย “คุณป้ามีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?”คุณนายลู่กุมมือเฉินมู่ไว้ ก่อนจะหยิบกำไลหยกออกมาจากด้านหลัง หล่อนยิ้มแล้วพูดว่า “นี่เป็นของที่แม่สามีป้ามอบให้ตอนแต่งงานเข้าตระกูลลู่ ตอนนี้ป้ายกมันให้หนู ที่เรียกหนูมาก็เพื่อจะบอกหนูว่า หนูคือลูกสะใภ้เพียงคนเดียวของตระกูลลู่นะ!”พูดจบก็ทำท่าจะสวมกำไลข้อมือให้เฉินมู่ แต่เฉินมู่กลับชักแขนออกมาตามสัญชาตญาณทันที มือของคุณนายลู่จึงค้างอยู่กลางอากาศอย่างกระอักกระอ่วน “เสี่ยว
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 44
มันน่ามองตรงไหนกัน? ถึงนังเฉินมู่จะสวมชุดที่ดูดีแค่ไหน! มันก็ยังเป็นนังอัปลักษณ์อยู่ดี!ซู่หรูหลานมองเฉินชิงเสวี่ยอย่างไม่พอใจ ทั้ง ๆ ที่วันนี้นังเฉินมู่เป็นได้แค่ตัวประกอบที่เสริมให้พวกเธอดูเด่นขึ้นแท้ ๆ แต่ทำไมถึงได้ไปอยู่ข้างกายของคุณนายลู่ได้ล่ะ!แขกเหรื่อในงานต่างซุบซิบนินทาขึ้นมาทันที เรื่องงานถอนหมั้นของตระกูลลู่คราวก่อนดังกระฉ่อนไปทั่ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณนายลู่จะกำหนดชัดเจนแล้วว่าเลือกเฉินมู่!คุณนายลู่มองลู่ซีเจ๋อที่ยืนอยู่กับเฉินชิงเสวี่ยพลางยิ้มอย่างสง่างาม “ซีเจ๋อ ลูกมานี่ มาตัดเค้กเป็นเพื่อนแม่กับเสี่ยวมู่หน่อย”ลู่ซีเจ๋อเดินเข้าไปหาทั้งสองคนโดยที่ไม่รู้ตัว เขามองหน้าเฉินมู่แบบไม่ละสายตา งดงามไร้ที่ติจริง ๆ ช่างสวยอะไรขนาดนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่...ที่เธอสวยขึ้นขนาดนี้?เฉินมู่ดึงมือคุณนายลู่อย่างอึดอัดใจ “คุณป้าคะ หนู...”“เอาน่า ป้าไม่ฝืนใจหนูให้แต่งงานแล้ว ช่วยไว้หน้าป้าสักนิดนึงนะ ไม่เต็มใจแม้แต่จะช่วยป้าตัดเค้กเลยเหรอ?” คุณนายลู่แสร้งทำเป็นน้อยใจ “เมื่อก่อนตอนวันเกิดป้า ก็เป็นแม่ของหนูที่ตัดเค้กเป็นเพื่อนป้ามาโดยตลอด”แม้แต่เรื่องของแม่ก็ยกขึ้นมาพูด เฉินมู่จึงไ
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 45
เฉินมู่กำหมัดแน่นแล้วพูดเสียงเย็น “ลู่ซีเจ๋อ ความอดทนของฉันมีขีดจำกัดนะ อย่าคิดว่าพ่อแม่คุณอยู่ที่นี่แล้วฉันจะไม่กล้าตบคุณนะ!”ลู่ซีเจ๋อยังไม่เชื่อว่าเฉินมู่จะกล้าตบหน้าเขาต่อหน้าผู้คน เฉินมู่น่ะเป็นคนนิสัยนุ่มนิ่มจะตายไป!เขาได้ยินเสียงผู้ชายในสายพูดว่าไปโรงพยาบาลอะไรนี่แหละ พอคิดว่าเฉินมู่มีผู้ชายคนอื่นอยู่ข้างนอกมานานแล้ว มันจะต่างอะไรกับการสวมเขาให้ตัวเขากันล่ะ?ลู่ซีเจ๋อโกรธมาก “เฉินมู่ คุณกล้าทำแต่ไม่กล้ารับอย่างนั้นเหรอ? ผมเคยคิดว่าคุณเป็นคนที่ใสสะอาดคนหนึ่ง ที่เรื่องถอนหมั้นโกลาหลวุ่นวายขนาดนี้ ก็เพื่อไอ้คนป่วยกระเสาะกระแสะในโรงพยาบาลใช่ไหม!”เฉินมู่ไม่เสียเวลาคิด ยกมือขึ้นตบไปที่หน้าของลู่ซีเจ๋อ เสียงสะท้อนที่ดังกึกก้องเรียกความสนใจผู้คนทั้งหมดให้หันมาทางนี้ต้นเสียงในพริบตาลู่ซีเจ๋อไม่อยากจะเชื่อ นี่เธอเป็นเฉินมู่ตัวจริงเหรอ? เฉินมู่ที่ตั้งแต่เล็กจนโตเชื่อฟังเขาทุกอย่าง? เมื่อสักครู่...ตบเขาเหรอ?“ซีเจ๋อ!” เฉินชิงเสวี่ยรีบวิ่งเข้ามาหา เธอมองใบหน้าอีกด้านของลู่ซีเจ๋อที่แดงระเรื่องอย่างปวดใจ “ไม่เป็นไรใช่ไหม? ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?”ลู่ซีเจ๋อใช้ดวงตาคู่นั้นจ้องไปที่เฉินมู
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 46
คำพูดขาดหายไปทันที ตอนเช้าเธอส่งเค้กกับคุกกี้ให้ฮั่วหยุนเซียวด้วยความปลื้มปลิ่ม และฮั่วหยุนเซียวก็กินเข้าไปตั้งหลายชิ้น หรือจะพูดว่า…โอวจินยื่นบันทึกการทดลองทางการแพทย์ให้กับเฉินมู่ แล้วพูดด้วยเสียงจริงจังอย่างหาได้ยาก “หยุนเซียวหมดสติไปเพราะเลือดออกในกระเพาะอาหาร เราได้ทำการตรวจเอ็กซ์เรย์และล้างกระเพาะอาหารไปแล้ว ไม่ได้อันตรายถึงชีวิต วันนี้เขาทานไปแค่อย่างเดียว นั่นก็คือของหวานที่คุณหนูเฉินส่งมา”“ผมทดสอบตัวอย่างของขนมหวานนั่นแล้ว ในคุกกี้มีส่วนประกอบของสารเคมีที่ใช้ทางอุตสาหกรรมปนอยู่เล็กน้อย มันสามารถเอามาใช้เป็นยาพิษสูตรดั้งเดิมได้ ด้วยปริมาณที่มีน้อย จึงไม่ได้ทำให้เสี่ยงอันตรายจนถึงชีวิต”เฉินมู่เปิดรายงานผลการทดสอบ ด้านบนเนืองแน่นไปด้วยศัพท์ทางการแพทย์ที่อ่านไม่เข้าใจ แต่ว่าคำพูดของโอวจินนั้นเธอฟังออกชัดทุกถ้อยคำดังนั้น เพราะของหวานที่เธอส่งไป ทำให้ฮั่วหยุนเซียวกินแล้วต้องเข้าโรงพยาบาล“ฉัน...” เฉินมู่อ้าปาก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปดีทั้งพยานหลักฐานและพยานวัตถุก็มีพร้อม เธออธิบายไปก็จะมีแต่ยิ่งทำให้คำพูดดูไร้น้ำหนักสีหน้าโอวจินดูเอาจริงเอาจัง จากนั้นจึงถอนหายใจออกมา
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 47
เฉินมู่ขยี้ผมไปมาเชิงหัวเสีย “วางแผนฆาตกรรม! คุณเชื่อหรือเปล่าล่ะ?”ฮั่วหยุนเซียวหัวเราะเบา ๆ “โอวจินไม่ได้บอกคุณเหรอ? ปริมาณยามันน้อยเกินไป ไม่เพียงพอที่จะคร่าชีวิตคนได้”เฉินมู่ถลึงตาใส่เขากลับ “นี่คุณเชื่อจริง ๆ เหรอคะ! ฆ่าคุณไปแล้วฉันจะได้อะไรขึ้นมา?”ฮั่วหยุนเซียวไม่ได้ตอบกลับ เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงช้า ๆ “เทน้ำให้ผมหน่อย”เฉินมู่ลุกขึ้นเดินไปเทน้ำแล้วยื่นแก้วไปให้ฮั่วหยุนเซียว พอเห็นเขานั่งพิงอย่างไม่สบายตัว ก็เลยหยิบหมอนใบหนึ่งขึ้นมายัดไว้ด้านหลังของฮั่วหยุนเซียวให้ชายหนุ่มขยับตัวให้เข้าที่เข้าทาง เขายิ้มบาง ๆ “ช่างรู้ความจริง ๆ”เฉินมู่นั่งลงพลางถามกลับ “คุณวางใจเถอะค่ะ ฉันจะหาให้ได้ว่าใครเป็นคนวางยา จะไม่ปล่อยให้คุณเจ็บตัวฟรี ๆ แน่”ฮั่วหยุนเซียวตะลึงงัน คำพูดที่กล้าหาญนี้ออกมาจากปากของเฉินมู่เล่นเอาเขาทึ่งไปเลยตั้งแต่เด็กจนโต เขาเป็นผู้มีอำนาจควบคุมทุกอย่างในตระกูลฮั่ว แต่ไหนแต่ไรก็เป็นเขาที่ต้องคอยปกป้องตระกูลฮั่ว ปกป้องคนอื่น ๆแต่ตอนนี้ มีสาวน้อยคนหนึ่งที่เครื่องสำอางค์ลอกออกแทบจะหมดหน้านั่งอยู่ข้างเตียงของเขาด้วยท่าทีของคนที่กำลังกึ่งง่วงงุนกึ่งมีสติ แถมยังพู
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 48
เฉินมู่ส่ายหน้า “ฉันยังมีธุระต้องที่ต้องกลับไปทำอยู่ อีกอย่างจะให้ฉันใส่ชุดราตรีเดินไปเดินมาตลอดเวลาก็คงไม่ได้ รอฉันทำธุระเสร็จก่อนแล้วคืนนี้จะมาอีกนะคะ”ฮั่วหยุนเซียวพยักหน้า “เดินทางระวัง ๆ”จากนั้นเฉินมู่ก็เดินออกไปจากห้องผู้ป่วยโอวจินยื่นมือโบกไปมาตรงหน้าเพื่อนสนิทพร้อมพูดหยอกล้อ “คนน่ะไปแล้ว! ไม่ต้องมองตาละห้อยขนาดนั้นก็ได้ไหม?”ฮั่วหยุนเซียวถอนสายตากลับมา “ฉันจะออกจากโรงพยาบาลได้ตอนไหน?”โอวจินที่อยู่บนโซฟาพูดตอบ “อยู่เพิ่มอีกสักสองวันไม่ดีเหรอ? นายจะได้มีเหตุผลให้เฉินมู่มาเยี่ยมทุกวันไง”ฮั่วหยุนเซียว “.....”พูดได้สมเหตุสมผลดีนี่!โอวจินกระตุกยิ้ม “พี่ชาย ฉันไม่เคยพูดเหรอว่าแต่ไหนแต่ไร นายเป็นคนที่ไม่กินของหวานเลย แต่นี่กลับซัดคุกกี้ไปตั้งหนึ่งกล่องใหญ่ นี่นายกลัวว่าตัวเองจะตายช้าลงหรืออะไร?”“เฉินมู่เป็นคนทำเองกับมือใช่ไหม? หรือว่าโตขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยกินของหวานที่ผู้หญิงทำเหรอ?”“คุณบอสฮั่วครับ ถ้าครั้งนี้ไม่ได้ไหวพริบอันรวดเร็วของผม เรื่องนี้จะต้องสร้างปัญหาให้กับตระกูลฮั่วของพวกนายแน่ แล้วถ้าเป็นอย่างนั้น เฉินมู่คงจะมานั่งพูดคุยกับนายอยู่ตรงนี้ได้หรอก? มีหวังคน
Latest chapter
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 255
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 254
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 253
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 252
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 251
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 250
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 249
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 248
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 247
