ตอนที่ 3 ไช่ลี่เฉินผู้ไร้น้ำใจ

ตอนที่ 3

ไช่ลี่เฉินผู้ไร้น้ำใจ

ยามที่จอมมารหลานต้าตัวระเบิดไปต่อหน้าต่อตา มี่มี่มีอายุเพียงเก้าขวบเท่านั้น หลังจากนางที่เป็นลูกคนโตขึ้นครองตำแหน่งจอมมารของโลกปีศาจนางก็ได้พลังงานของบิดาหลังจากร่างระเบิดมาครอบครองทันที หรืออาจเรียกว่าเป็นการสืบทอดจากพ่อไปสู่ลูกก็ว่าได้

มี่มี่เลี้ยงดูพวกเด็กๆ ของนางมาเป็นเวลาสี่ปีได้ ยามนี้พวกนางอายุสิบสามปี ยกเว้นเพียงแต่โจวเฉินที่สมองอาจตามหลังมาช้าหนึ่งปี ถึงแม้ว่าทั้งสี่จะเข้าไปอยู่ในเปลือกหอยพร้อมกัน แต่นิสัยของน้องชายคนเล็กนางก็ราวกับเด็กน้อยมาจนถึงทุกวันนี้อยู่ดี

วันหนึ่งมี่มี่ตั้งใจจะเดินทางออกไปส่องดูลาดเลาของโลกภายนอก นางพาลูกสมุนปีศาจไปด้วยแค่สองตัวกับสัตว์เลี้ยงที่ตัวเล็กเท่าฝ่ามือ แต่พลังกลับมหาศาลติดตามไปด้วย

สัตว์เลี้ยง ของมี่มี่สร้างมาจากเลือดของนางเอง และเวลามันหลับจะชอบอาศัยเลือดที่ไหลเวียนในร่างกายของมี่มี่เป็นที่พักพิง หรือพูดอีกอย่างก็คือมันคือส่วนหนึ่งในเลือดของนางนั่นเอง

“เอาล่ะ อากัว ง่วงก็ไปพักก่อนเถอะ ถึงแล้วข้าจะเรียกเจ้าออกมาดูโลกมนุษย์เอง” มี่มี่ยกสองมือขึ้นมาใกล้ๆ ใบหน้าตนเอง แล้วกล่าวเสียงเล็กเสียงน้อยกับบางอย่างอยู่

หลานกัว ได้ยินคำสั่งจากผู้เป็นนายก็รีบสลายตัวเข้าไปในผิวหนังของมี่มี่ทันที ตอนเข้าไปแรกๆ มันจะดิ้นพล่านในร่างกายนางอยู่พักใหญ่ หลังจากนั้นมันก็จะนิ่งสงบในที่สุด

มี่มี่ออกเดินทางเป็นเวลาสามวันกว่าจะหลุดออกมาจากโลกปีศาจได้ นางตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมากกับภาพผู้คนที่เดินเบียดเสียดกันไปมาตามท้องถนน

“อากัว ถึงแล้วล่ะ”

นางกล่าวเสร็จ ก็รู้สึกร้อนผ่าวทั่วร่าง ก่อนที่หลานกัวจะทะลุออกมาจากผิวหนังแล้วพรางตัวมันนั่งพาดบ่ามี่มี่ราวกับมนุษย์ผิวแดงตัวจิ๋ว

หลานกัวเป็นสัตว์ที่มาจากเลือดของมี่มี่ บิดาของนางคือจอมปีศาจส่วนมารดานั้นเป็นมนุษย์ ดังนั้นลักษณะของหลานกัวจึงแปลงสภาพเป็นได้ทั้งสัตว์ปีศาจสี่ขาและสองขาแบบมนุษย์ตามเลือดในกายของผู้เป็นนาย

จอมมารหญิงหลานเฟยพาลูกสมุนเดินเล่นไปทั่วเมืองมนุษย์ จนในที่สุดนางก็ขยับเข้าใกล้สำนักสิงซู่ของพรรคธรรมะมากขึ้นเรื่อยๆ

ก่อนออกมาจากดินแดนเว่ยต้า เพื่อความปลอดภัยของพวกนาง มี่มี่จึงให้ผู้เฒ่าของพรรคอธรรมซึ่งเป็นปีศาจเต่านั้นปิดกลิ่นอายปีศาจบนร่างให้นางและลูกสมุน

สำนักสิงซู่ยามนี้กำลังรับศิษย์ใหม่เข้ามาจำนวนมาก ไม่แบ่งแยกชนชั้น ว่าผู้ใดจะมาจากไหน หรือเป็นใครมาก่อน ขอแค่ประพฤติตัวให้มีคุณธรรมตามความต้องการอันดับแรกของสำนัก และศิษย์ที่เข้ามาใหม่นั้นก็รวมไปถึง ไช่ลี่เฉิน ที่เป็นบุตรชายคนเดียวของหัวหน้าพรรคธรรมะด้วย

ตระกูลไช่เป็นตระกูลเก่าแก่ที่สืบทอดพรรคธรรมะมาเป็นเวลาหลายร้อยปี หัวหน้าตระกูลหรือหัวหน้าพรรคมีหน้าที่เป็นแม่ทัพหน่วยประจิม คอยรับใช้บ้านเมืองและอยู่ใต้อาณัติของฮ่องเต้สืบเนื่องกันมาเป็นทอดๆ

ยามไช่ลี่เฉินเดินทางออกจากจวนตระกูลไช่ เขาอายุเพียงสิบห้าปีเท่านั้น ก่อนออกไปยังกราบไว้บรรพบุรุษตระกูลเพื่อรับปากว่าจะเข้าเป็นศิษย์ของสำนักสิงซู่ให้ได้

หนุ่มน้อยแวะทานอาหารเช้าที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง ก่อนจะขึ้นเขาเพื่อเข้าเป็นศิษย์ในสำนักธรรมะเขาก็ต้องเตรียมความพร้อมสำหรับการคัดเลือกเสียก่อน

ทันทีที่ตักโจ๊กธัญพืชเข้าปากได้ไม่เท่าไหร่ หัวคิ้วเขาก็ขมวดเป็นปมขึ้นมาทันที ยังไม่ทันจะได้กล่าวคำใดออกมา ก็ได้ยินเสียงเล็กดังแทรกมาแทน

“โจ๊กของพวกท่านอร่อยเป็นบ้าเลย!”

ไช่ลี่เฉินยังไม่ได้รีบหันไปทันที แต่หางตาก็แอบชำเลืองมองนิดๆ ก่อนจะเห็นเด็กหญิงตัวน้อยผิวพรรณขาวผ่องนั่งอยู่ด้านหลังเขาด้วยระยะห่างกันแค่โต๊ะเดียว

จู่ๆ หญิงวัยกลางคนก็พุ่งออกมาจากโรงครัว ใบหน้าอมยิ้มไม่ขาดไปสักนิด “แม่หนู เจ้าพูดจริงหรือ”

มี่มี่พยักหน้ารัวๆ อมยิ้มจนแก้มที่เริ่มมีน้ำมีนวลนูนขึ้นมาราวกับก้อนแป้ง ประดับไปด้วยสีชมพูอ่อนๆ ปรากฏขึ้น ครานี้ไช่ลี่เฉินหันไปมองได้เต็มตาแล้ว เขาเพิ่งรู้ว่า ถูกมนต์สะกดตราตรึง เป็นอย่างไรก็วันนี้นี่เอง

“จริงเจ้าค่ะ เป็นฝีมือเถ้าแก่เนี้ยหรือเจ้าคะ”

เถ้าแก่เนี้ย ที่วิ่งออกมาจากในครัวก็พยักหน้าตอบอย่างดีใจ “แม่หนู นอกจากจะปากหวานแล้วยังตาถึงอีก มาเถิด มื้อนี้ข้าไม่คิดเงินเจ้าสักอีแปะ!”

มี่มี่ยิ้มอย่างอ่อนหวาน ทว่าในใจกลับหัวเราะเจ้าเล่ห์มิบอกใครเชียว ไม่เสียแรงที่เคยอ่านนิยายมา จึงรู้ว่าพอไช่ลี่เฉินกล่าวหาว่าโจ๊กธัญพืชถ้วยนี้ไม่อร่อยด้วยถ้อยคำที่ร้ายแรง เถ้าแก่เนี้ยของโรงเตี๊ยมก็โมโหเป็นฟืนเป็นไฟจนโวยวายกลายเป็นเรื่องใหญ่โต

ทันใดนั้นพระเอกคู่หลักก็จะผ่านมาและต่อว่าไช่ลี่เฉินว่าไร้น้ำใจ ไม่มองเรื่องราวให้ดีเสียก่อนว่าเถ้าแก่เนี้ยเพิ่งหัดทำเป็นครั้งแรกก็ไปกล่าวหานางด้วยคำพูดที่ไร้น้ำใจเสียแล้ว เขาผิดหวังที่ไช่ลี่เฉินจะไปกราบไหว้เป็นศิษย์ในสำนักสิงซู่อยู่แล้ว แต่ทำไมถึงยังคิดไม่ได้

สุดท้ายก็ต้องเป็นแม่ทัพไช่ออกโรงช่วยโน้มน้าวให้เจ้าสำนักรับเขาเป็นศิษย์

แต่มี่มี่ไม่ได้คิดอยากจะช่วยเขาสักนิด นางเพียงช่วยเลี้ยงปากท้องของนางกับลูกสมุนและสัตว์เลี้ยงเท่านั้น แม้ครั้งนี้นางช่วยหยุดสถานการณ์ไร้น้ำใจของเขาไว้ได้ แต่ครั้งหน้าเขาก็ยังคงมีเรื่องผิดพลาดอีกแน่นอน จนกว่าคู่หมั้นของเขาจะเข้าบท เขาถึงกลายเป็นผู้เป็นคนขึ้นมา!