ตอนที่ 4 มี่มี่แฝงตัวเข้าสำนักสิงซู่!

ตอนที่ 4

มี่มี่แฝงตัวเข้าสำนักสิงซู่!

ไช่ลี่เฉินเริ่มกระจ่างขึ้นมาบ้างแล้ว หากเขาเอ่ยถ้อยคำทำร้ายจิตใจเถ้าแก่เนี้ยเข้า อาจจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเป็นแน่ เช่นนั้นก็ต้องขอบคุณแม่นางน้อยผู้นี้จริงๆ

หลังจากพากันทานอาหารจนอิ่มแล้วนั้น มี่มี่ก็ขอบคุณเถ้าแก่เนี้ยยกใหญ่ ก่อนที่จะขอตัวออกมา

“แม่นาง...ประเดี๋ยวก่อน” ไช่ลี่เฉินกลัวจะไม่ทันการณ์จึงรีบวางเงินไว้สองตำลึงแล้ววิ่งออกมาตามหลังมี่มี่ทันที

มี่มี่เดิมทีไม่อยากให้สถานการณ์เป็นเช่นนี้ แต่ก็ต้องทำใจแข็งหันหน้ามาหาเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“คุณชายมีอะไรรึเจ้าคะ”

ไช่ลี่เฉินพบว่ายิ่งได้มองดูสตรีผู้นี้ใกล้นางก็ยิ่งงดงามมากขึ้นราวกับเซียนดอกไม้ในภาพวาด

“คือ...เมื่อครู่ขอบคุณเจ้ามาก”

“ขอบคุณอันใดกันเจ้าคะ ข้าไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ”

ไช่ลี่เฉินพบว่าตนกล่าวโดยไร้เหตุผล “หากเมื่อครู่เจ้าไม่พูดแทรกขึ้นมา ข้าอาจกล่าวหาเถ้าแก่เนี้ยด้วยถ้อยคำโหดร้าย ดังนั้นขอบคุณเจ้ามาก เจ้าพูดขึ้นมาจึงได้เตือนสติข้า”

มี่มี่ร้องอ้อออกมาทันที “หากเป็นเรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ ข้าเองก็แค่ชื่นชมนางด้วยใจจริงเท่านั้น”

หาได้หวังสิ่งตอบแทนที่เป็นอาหารโดยไม่ได้รับการคิดเงินเสียหน่อย!

“จริงสิ เจ้าเดินทางมาถึงตีนเขาลูกนี้ คงไม่ได้จะไปคัดเลือกเป็นศิษย์ในสำนักสิงซู่กระมัง”

มี่มี่คิดไม่ถึงจริงๆ กับแผนการนี้!

อยู่ๆ ดวงตาใสกระจ่างงดงามก็เบิกกว้าง เผยให้เห็นประกายระยิบระยับในบริเวณม่านตานาง “ใช่ ข้าเดินทางมาถึงนี้ก็เพื่อจะคัดเลือกเป็นศิษย์ของสิงซู่จริงๆ”

เยี่ยม! ครานี้ก็เข้าไปได้อย่างเปิดเผยมิใช่หรือ นางจะได้รู้ว่าพวกเขามีแผนการจะปะทะกับพรรคอธรรมหรือเปล่าโดยไม่ต้องเปลืองแรงแล้ว

ไช่ลี่เฉินยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร

“ถ้าไม่รังเกียจก็เดินทางไปพร้อมกันเถิด” เขากล่าวไปได้สักพักก็เหลือบมองไปด้านหลังนาง “แต่ว่าขึ้นไปได้แค่ตัวเจ้าเท่านั้น บ่าวรับใช้ส่งกลับจวนไปเถอะนะ ทางด้านสำนักเขาไม่ให้นำบ่าวรับใช้ตามไปด้วย”

เรื่องมากเสียจริง! แต่ก็ดีแล้วล่ะ หากไปคนเดียวอาจจะทำอะไรสะดวกมากขึ้น ยามหนีค่อยมารับลูกสมุนก็แล้วกัน

“เสี่ยวหยี เสี่ยวอวี่ พวกเจ้ากลับจวนไปก่อนนะ หากข้าผ่านการเป็นศิษย์ของสิงซู่ได้สำเร็จก็จะมีวันหยุดพักเป็นของตนเอง ถึงยามนั้นข้าจะไปเยี่ยมพวกเจ้าที่จวนเอง”

แต่ความจริงมี่มี่กลับไม่ได้พูดตามที่กล่าวออกมา นางส่งกระแสจิตไปให้ลูกสมุนเงียบๆ

‘อาผิง อาหยาง พวกเจ้ารอข้าอยู่โรงเตี้ยมของเถ้าแก่เนี้ยเมื่อครู่ห้ามไปไหน หากเสร็จสิ้นจะมาเรียกพวกเจ้าเอง’

ลูกสมุนของนางสตรีหนึ่งบุรุษหนึ่ง ฝ่ายสตรีเป็นปีศาจแมวชื่อ หลานผิง ส่วนอีกตัวเป็นปีศาจนกนาม หลานหยาง ดูแลรับใช้นางมานานตั้งแต่ยามเล็ก จึงพยักหน้ารับอย่างเชื่อฟัง

มี่มี่หันมายิ้มตาหยีให้ไช่ลี่เฉิน “ไปกันเถอะเจ้าค่ะ”

ไช่ลี่เฉินไม่เคยคิดเลยว่ายามนี้เขากำลังเดินเคียงคู่หญิงงามที่หาได้ยากผู้หนึ่ง หลังจากสนทนากันไปมาระหว่างเดินทางเขาถึงพบว่านางอายุเพียงสิบสามปีเท่านั้น แต่ท่าทางที่สุขุมและท่วงท่ากิริยาที่แสดงออกมากลับเกินอายุนางมากนัก

เมื่อทั้งคู่เดินมาจนถึงประตูทางเข้าสำนัก มี่มี่เกิดกลัวขึ้นมาว่าถ้าฝ่ายธรรมะจับได้นางจะทำอย่างไรเล่า ดังนั้นก่อนจะผ่านประตูอาคมนางก็เตรียมความพร้อมทั้งสติและร่างกายอยู่เสมอจนในที่สุดก็ผ่านเข้ามาได้ด้วยดี

มี่มี่หันหลังไปมองประตูอาคมก็พบว่ามันยังอยู่ดี ไม่มีไฟฟ้าระเบิดร่างนาง อาคมตรงประตูก็ไม่ได้ดีดนางออกไป

ความสามารถของปีศาจเต่าก็นับว่าดีเหลือเกิน!

ระหว่างเดินเข้าไปในสนามคัดเลือก มี่มี่ก็นึกอะไรได้ “คุณชายไช่ ท่านรู้หรือไม่ว่าเขามีหัวข้อในการคัดเลือกอะไรบ้าง”

“ไม่มีหัวข้อแน่นอน ฟัน แทง ยิง ระบำ นับเป็นความสามารถได้หมด รวมไปถึงการถกหัวข้อตำราเรียนยังมีเลย” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ “แล้วคุณหนูเฟยคิดแล้วหรือยังว่าจะใช้สิ่งได้ในสนามคัดเลือก”

มี่มี่พยักหน้านิ่งๆ “ท่านเล่า”

ไช่ลี่เฉินตอบโดยไม่คิด “ข้าคิดว่าจะยิงธนูกระมัง”

“ยิงธนูเฉยๆ น่ะรึ” มี่มี่เห็นอีกฝ่ายพยักหน้า ก็ส่ายหัวแล้วเอ่ยต่อ “มันธรรมดาไปหรือไม่ เป็นข้าหากมีวิชาควบคุมน้ำ ก็จะใช้น้ำยิงธนู ถ้าหากมีไฟ...ก็ใช้ธนูที่มีไฟยิงทะลวงเป้านั่น”

ไช่ลี่เฉินเห็นปลายนิ้วเรียวชี้ไปทางเป้าฟางที่ถูกทาสีแดงไว้ในระยะไกลตั้งอยู่ เขาก็เกิดความคิดบางอย่าง

ไช่ลี่เฉินทำการคัดเลือกโดยการยิงธนู โดยอาคมในร่างของเขาคือสามารถจุดเปลวไฟได้ เขาจึงเลือกยิงธนูไฟเพื่อรอปรมาจารย์สักคนมาเลือกเขาเป็นศิษย์

จากนั้นร่างโปร่งแสงของบุรุษผู้หนึ่งก็ลอยเข้ามา มี่มี่เห็นเพียงครั้งแรกก็รู้เลยว่าบุรุษผู้นี้จะเป็นผู้ใดไปไม่ได้นอกจาก เหอตี้! พระเอกคู่หลักในนิยายเรื่องนี้

ร่างของเหอตี้มาหยุดอยู่ตรงกลางสนามคัดเลือก เขากวาดตามองไช่ลี่เฉินอย่างถี่ถ้วน ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ “ข้าเลือกเขา”

อาจารย์อาวุโสได้ยินดังนั้นก็ตกใจเล็กน้อย คัดเลือกมาหลายปีตั้งแต่เหอตี้ได้ตำแหน่งปรมาจารย์ยังไม่เคยได้ยินเขาคัดเลือกศิษย์คนใดเลยนอกจาก ตงขงอวี่

“ปรมาจารย์เหอ หากเลือกครั้งนี้ท่านจะไม่มีสิทธิ์เลือกศิษย์คนใดในปีนี้แล้วนะ” อาจารย์อาวุโสกล่าว

เหอตี้ประเมินไช่ลี่เฉินโดยละเอียดแล้วก็พยักหน้าในที่สุด

ไช่ลี่เฉินหันหน้าไปยิ้มอย่างยินดีกับมี่มี่โดยไม่รู้ตัว เขารู้สึกว่าตั้งแต่ได้เจอนาง ทุกอย่างก็ราบรื่นไปหมด

มี่มี่รู้ดีว่าไช่ลี่เฉินมีความสามารถมากมาย แต่ในนิยายเขากลับพลาดให้เหอตี้ไม่ชื่นชอบขึ้นมา พอยามนี้เขาได้มาอยู่ในสนามคัดเลือกนางก็แค่เสนอความคิดเห็นไปนิดหน่อย บางทีอาจจะเปลี่ยนตอนจบของนางไม่ให้ตัวเองถูกไช่ลี่เฉินฆ่าก็ได้