ตอนที่ 2 พวกเด็กดื้อของมี่มี่

ตอนที่ 2

พวกเด็กดื้อของมี่มี่

มี่มี่เติบโตขึ้นมาในโลกของปีศาจที่เรียกว่า ดินแดนเว่ยต้า นางโตขึ้นมาอย่างสมบูรณ์และได้รับความรักจากบิดามารดามาอย่างเต็มเปี่ยม และ...โตขึ้นมาท่ามกลางความริษยาของอนุทั้งสามของบิดากับพี่น้องของนางเอง

ยามที่นางสองขวบเปลือกหอยที่ห่อหุ้มนางมาเป็นเวลาสองปีได้อ้าออกเป็นคนแรกนางเลยได้ชื่อว่าเป็นพี่ใหญ่ของบรรดาบุตรที่เหลือแห่งจอมมารหลานต้าหรือบิดาของนางนั่นเอง

หลังจากที่บิดาใช้พลังของปีศาจดึงนางขึ้นมาจากน้ำ เขาก็วางนางบนพื้นหญ้าใกล้ทะเลที่พวกนางหลับใหลอยู่ พอเท้าอันเล็กบางของทารกอย่างนางแตะลงบนผืนหญ้า นางก็ก้าวเดินได้อย่างคล่องแคล่วแล้ว แต่ความจริงนางอยากจะหนีออกไปจากโลกปีศาจต่างหาก!

แต่! ไม่ว่าจะไปทางใดก็ถูกคนจับกลับมาได้เช่นเดิมซ้ำๆ เสมอ...

“ฮ่าๆๆ ดูสิอีอีลูกของเราวิ่งได้ไวเพียงนี้เชียว ใบหน้าผุดผ่องอ่อนหวาน ทั้งยังซน แถมยังน่ารักน่าชังเช่นนาง ข้าจะให้นามรองนางว่า เฟยมี่มี่ ก็แล้วกัน!”

“เฟยมี่มี่ เป็นชื่อที่ดีเจ้าค่ะท่านพี่” หลงอีอีก็พอใจกับชื่อรองที่สามีตั้งให้ลูกเช่นกันจึงพยักหน้าตอบ

ต่อมาบุตรที่อนุจางอุ้มท้องก็ได้ถือกำเนิดขึ้น นามว่า หลานไห่ เป็นเด็กชาย นามรองคือ ไห่จาง คนที่สามมาจากอนุหลี่เป็นเด็กหญิงชื่อ หลานเจีย นามรอง เจียหลี่ คนสุดท้องกลับเป็นเด็กชายที่น่าสงสารที่สุดเกิดมาจากอนุเฉิน แค่เกิดมาเขาก็ไม่ร้องไม่พูดสักแอะ นามว่า หลานโจว นามรอง โจวเฉิน

หลังจากนั้นไม่นานอนุเฉินก็จากไปเพราะร่างกายอ่อนแรงไร้พลังงาน ก่อนที่บิดาจะตรวจพบว่าอนุเฉินใช้พลังปีศาจกับครรภ์ของโจวเฉินมากเกินไปจนเขากลายเป็นเหมือนเด็กปัญญาอ่อนและไม่พูดมาจนถึงทุกวันนี้

ถัดจากนั้นมาบิดามารดาของนางก็ออกเดินทางจากโลกปีศาจ เพราะว่าตั้งใจที่จะไปสานสัมพันธ์กับพรรคธรรมะ ไม่เป็นศัตรูกันเพราะพวกเขาเป็นห่วงมี่มี่ที่กำลังเติบโต แต่กลับกลายเป็นว่าทั้งสองถูกลอบสังหาร ร่างถูกส่งกลับมายังโลกปีศาจโดยไร้วิญญาณ จากนั้นร่างของจอมมารก็ระเบิดหายไปต่อหน้าต่อตามี่มี่เพราะว่าบิดานั้นคือปีศาจ ส่วนมารดานั้นมี่มี่ขอให้พวกคนรับใช้นำนางไปฝังท้ายเมืองแล้วสร้างป้ายหลุมศพให้นาง...

แน่นอนว่าตามประเพณีของโลกปีศาจหากคลอดลูกให้ผู้ใดก็ย่อมแสดงว่ามีเลือดเขาไหลเวียนอยู่ในนั้น แม้พวกนางจะไม่ได้ร่วมหลับนอนกับจอมมารหลานต้าแต่เขาก็ใช้วิธีการกัดเพื่อสืบทอดเลือดเนื้อเชื้อไข อนุที่เหลืออยู่จึงสิ้นลมแล้วร่างระเบิดตามบิดาไปเช่นกัน

มี่มี่ร้องไห้จะเป็นจะตายอยู่หลายวันหลายคืน แม้นางจะรู้ว่าบิดามารดาของจอมมารหลานเฟยจะต้องตาย แต่นางกลับไม่คิดว่าจะเร็วและเป็นการตายเพราะทำเพื่อนางเช่นนี้...

มี่มี่ร้องไห้จะเป็นจะตายอยู่หลายวันหลายคืน แม้นางจะรู้ว่าบิดามารดาของจอมมารหลานเฟยจะต้องตาย แต่นางกลับไม่คิดว่าจะเร็วและเป็นการตายเพราะทำเพื่อนางเช่นนี้

นางตั้งใจจะเปลี่ยนแปลงโลกปีศาจ แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม จึงรับน้องชายและน้องสาวของนางมาเลี้ยงอยู่ในตำหนักตัวเองหลังจากเกิดเหตุการณ์สูญเสียบิดามารดา

โดยนางตั้งใจว่าจะเป็นคนปรับปรุงนิสัยเดิมในนิยายของพวกเขาให้เป็นคนที่จิตใจดีไม่คิดร้ายอิจฉาริษยาผู้อื่นตามเนื้อเรื่อง!

แม้ว่าคราแรกพวกเด็กๆ จะเปลี่ยนนิสัยดื้อรั้นและริษยายากไปเสียหน่อย แต่ด้วยความพยายามทั้งหมดที่มีมี่มี่จึงตั้งใจเลี้ยงน้องๆ ให้ดีที่สุดและผลก็ออกมาดีเกินความคาดหมาย

สุดท้ายมี่มี่ก็ได้ดำรงตำแหน่งจอมมารหลานเฟยที่ มนุษย์ชอบลือกันนักกันหนาว่านางนั้นร้ายกาจที่สุดในพรรคอธรรมแล้ว!

แต่มี่มี่ในวัยสิบสามปีก็มักจะครุ่นคิดเสมอว่าอยากออกไปจากโลกปีศาจใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง มีเรื่องราวเป็นของตัวเองไม่ใช่รอให้ฝ่ายธรรมะมาฆ่านางเพราะข่าวลือต่างๆ นาๆ เหมือนเนื้อเรื่องในนิยายที่นางไปหลงชอบพระเอกคนที่สามของเรื่องจนจับเขามาเป็นตัวประกัน จนตัวเองถูกฆ่าตายอย่างอนาถ!

แม้ท่านยมบาลติงชย่าจะบอกว่าเป็นโลกที่สร้างให้นางใหม่ แต่ว่ายังไงเนื้อเรื่องก็มาจากนิยายเรื่อง สามบุรุษแห่งพรรคคุณธรรม อยู่ดี ไม่ว่าจะด้วยเรื่องข่าวลือว่านางเป็นอะไร ร้ายแรงแค่ไหนก็ยังคงเป็นอยู่เช่นนั้นไม่ต่างอะไรจากรอวันตายเลย

“พี่ใหญ่ๆ ข้านึกออกแล้ว!” อยู่ๆ ประตูเรือนพักก็ถูกผลักเข้ามาจนเผยให้เห็นร่างหนุ่มน้อยที่อายุไล่เลี่ยกับนาง

“คิดอะไรได้อีกแล้ว อาไห่ ข้าบอกกี่ครั้งว่าให้เคาะสามทีก็พอ ประตูมันก็เปิดของมันเองได้ หากพังขึ้นมาข้าก็ต้องเบิกคลังพลังงานของท่านพ่อเพื่อหาคนงานมาซ่อมอีก!”

หลานไห่ยกมือปิดหูขึ้นก่อนนางจะพูดขึ้นมาเสียอีก เขารู้ดีว่าพี่สาวจะต้องบ่นอะไรออกมาหลังจากเขาผลักประตูเข้ามาแน่ๆ “จบยัง”

มี่มี่เท้าเอวถอนหายใจด้วยใบหน้าเรียบเฉย “เอามือออก!”

หลานไห่เอามือออกอย่างว่าง่าย ก่อนที่จะเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง “ข้านึกออกแล้วพี่ใหญ่ ที่จะทำยังไงให้เสี่ยวโจวพูด”

จู่ๆ ดวงตามี่มี่ก็เป็นประกายขึ้นมา “ว่ามา”

หลานไห่เท้าเอวยึดอกขึ้นอย่างผู้มีความคิดเหนือกว่าใคร “ในเมื่อเปลือกหอยของเสี่ยวโจวนั้นเปิดช้ากว่าพวกเราหนึ่งปีและอาจเป็นไปได้ว่ายามนี้สมองเขาจะยังคงเทียบเท่าเด็กสามขวบเหมือนยามที่เปลือกหอยอ้าออก พี่ใหญ่ก็แค่หาเพื่อนเล่นที่เป็นเด็กสามขวบมาเล่นกับเขา ไม่แน่เขาอาจจะยอมพูดก็ได้!”

มี่มี่ตบกลางกบาลของน้องชายไปหนึ่งที ก่อนจะไล่เขาออกจากห้องไปพร้อมกับเปิดสมุดบัญชีมาทำต่อเช่นเดิม เจ้าน้องคนนี่นี้ เสี่ยวโจวของนางแค่โตช้าไม่ใช่อายุสามขวบตลอดสิบสองปีเสียเมื่อไหร่!