บทที่ 1 ขอเปลี่ยนลุคซะหน่อย

หนึ่งสัปดาห์แล้วที่เฟยหลุดเข้ามายังโลกของซีรีส์วายเรื่องหนึ่ง ซึ่งมีชื่อว่า ‘รักร้ายนายเสเพล’ โดยเขาได้เข้ามาอยู่ในร่างของ ‘เฟย’ อีกคนที่เป็นหนึ่งในตัวละครสำคัญเรื่อง ชายหนุ่มที่มีนิสัยเอาแต่ใจชอบใช้เงิน และอำนาจที่ครอบครัวมีให้ในการรังแกคนที่ตนไม่ชอบหน้า หรือคนที่เข้ารุ่มร่ามคู่หมั้นของเขา

“เจ๊เฟียครับ วันนี้พาเฟยไปช็อปปิ้งหน่อยได้ไหมอะ...พอดีจำทางไม่ได้แล้วน่ะ”

เมื่อเริ่มชินกับสภาพความเป็นอยู่ของที่นี่ได้สักพัก เฟยจึงคิดขึ้นได้ว่าหากจะต้องอยู่ที่นี่ต่อไป งั้นเขาก็คงต้องเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบสักหน่อย เริ่มจากเสื้อผ้าหน้าผมที่เป็นอยู่ตอนนี้เลยดีกว่าแล้วกัน

เฟยคนก่อนไว้ผมยาวประบ่าทำสีบลอนด์ ในตอนแรกที่ได้เห็นเขาเองก็ยังตกใจเอาเรื่องเลยทีเดียว ไหนจะเสื้อผ้าถึงแม้ว่าจะเป็นทรงที่ผู้ชายสามารถใส่ได้ แต่กลับแหวกหน้าแหวกหลังไม่ก็เอวลอยจนเขาไม่กล้าที่จะหยิบมาใส่

“ช็อปปิ้ง?”

หญิงสาวกำลังนั่งสไลด์มือถือเพื่ออัปเดตข่าวสารต่าง ๆ ก็พลันหันมามองน้องชายอย่างตั้งคำถาม คนอย่างเฟยเนี่ยนะจะออกไปช็อปปิ้งด้วยตนเอง ปกติต้องให้ร้านส่งเสื้อผ้าเข้ามาให้เลือกนี่นา

“ครับ”

“ให้ที่ร้านเขาส่งมาให้ก็ได้นะ ทำไม..”

“อ๋อ เฟยจะออกไปเดินเล่นด้วยนะ แล้วก็จะไปตัดผมซะหน่อย”

คำพูดของเฟยทำให้พี่สาวคนนี้ประหลาดใจ หลังจากวันที่เจ้าตัวอกหักช้ำรักเพราะถูกอดีตคู่หมั้นอย่างหยางถอนหมั้นแบบฟ้าผ่ากลางออฟฟิศ เฟยก็ไปกินเหล้าเมาจนถึงขั้นล้มพับ และต้องแบกกลับมา

แต่บัดนี้คนตรงหน้าราวกับคนละคนที่เธอรู้จัก น้องชายผู้เย่อหยิ่ง เอาแต่ใจชอบการเอาชนะตอนนี้หายไปไหนแล้ว

“อืม ๆ ไปก็ไป เจ๊ก็ว่าจะไปเติมโคนซะหน่อย” ถึงจะแปลกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของน้องชาย แต่อีกใจเธอก็กลับรู้สึกดีที่เฟยไม่มีความร้ายกาจหลงเหลือให้เธอเห็นอีก

˜

ณ ห้างสรรพสินค้า

พอมาถึงเฟยก็ขอให้พี่สาวพาเขาไปยังร้านเสื้อผ้าสำหรับผู้ชาย ซึ่งเจ้าหล่อนด้วยความที่ตามใจน้องชายเป็นทุนเดิมจึงพาเขามายังร้านเสื้อผ้าบุรุษที่ทันสมัย และแฟชั่นที่สุดในย่านนั้น

เฟยบอกจุดประสงค์ของการมาช็อปปิ้งในครั้งนี้ว่าตนเองต้องการเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวใหม่ ตั้งแต่หัวจรดเท้าโดยอ้างว่าแค่อยากทำอะไรใหม่ ๆ ให้ตัวเองดูบ้าง

“เอาทั้งหมดนี่เลยค่ะส่งไปที่บ้านได้เลยนะคะ” เฟียชี้นิ้วไล่ตั้งแต่เสื้อผ้าตัวแรกของแถวยาวไปถึงตัวสุดท้ายของร้าน เพื่อให้พนักงานจัดการห่อของพวกนั้นทีเดียวแล้วส่งกลับไปที่บ้าน

‘ชีวิตคนรวยเป็นอย่างนี้สินะ’ เฟยได้แต่คิดในใจ

ในตอนแรกเขาตั้งใจจะมาซื้อเพียงแค่ 4-5 ชุดเท่านั้นแต่พี่สาวคนใหม่ของเขาเล่นชี้ทั้งร้านแบบนี้ทำเอาเขาก็ตกใจอยู่ไม่หน่อย

“เอ่อ...ผมขอชุดหนึ่งนะครับ จะใส่กลับไปเลยน่ะ” เฟยหยิบเสื้อผ้าจากราวแขวนมาชุดหนึ่ง พลางบอกกับพนักงานเพื่อให้นำทางตนไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า

ไม่นานพอเฟยออกมาคนเป็นพี่ก็ถึงกลับตกตะลึงเพราะน้องชายของเธอสวมใส่ชุดนี้แล้วดูหล่อขึ้นเป็นกอง

“เสื้อเก่าที่บ้านแกจะเอายังไง?”

“โละออกเลยครับ” ในเมื่อเธอซื้อทั้งร้านให้เขาเช่นนี้แล้ว เสื้อผ้าที่บ้านยังจำเป็นที่จะต้องอยู่ในตู้ต่อไปอีกทำไม ไม่สู้โละมันทิ้งไปซะให้หมด เฟียที่ได้ยินดังนั้นก็โทรหาแม่บ้านเพื่อสั่งงานทันที

เฟียมักจะทำตามใจน้องชายแทบทุกอย่าง เนื่องจากเธอเป็นพี่สาวที่รักน้องชายมาก เนื่องจากพ่อแม่ของทั้งคู่จากไปตั้งแต่เธอกับเฟยยังเด็ก และนั่นจึงทำให้เธอเหลือเฟยเป็นญาติเพียงคนเดียว

เฟียจึงเลือกที่จะสปอยน้องทุกอย่างขอแค่ไม่ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใครก็พอ ทว่าการที่เธอทำเช่นนี้กลับทำให้เฟยเสียนิสัยเอามาก ๆ ถึงขนาดก่อความวุ่นวายเพียงเพราะความหึงหวง

คั้นจะโทษแต่น้องเธอคนเดียวก็ไม่ได้ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะความไม่รู้จักพอของหยางที่ริอ่านมีใจให้กับเด็กฝึกงานนั่นด้วย..

“นี่ถามจริง ทำไมอยู่ ๆ แกก็ลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองซะล่ะ?”

ที่เธอถามไม่ใช่อะไรเธอกลัวว่าถ้าเฟยทำไปเพราะอยากประชดผู้ชายหรอกนะ แต่เกรงว่าจะทำไปเพราะต้องการเรียกร้องความสนใจจากอีกคนซะมากกว่า

“ก็แค่อยากเปลี่ยนเฉย ๆ น่ะครับ เฟยรู้สึกว่าที่มีอยู่มันโป๊ไปน่ะ”

โป๊ไป!? เธอแทบไม่อยากจะเชื่อว่าน้องชายจะพูดแบบนี้ออกมา ทั้งที่ก่อนหน้านี้เจ้าตัวเป็นคนออกปากกับเธอแท้ ๆ ว่ามีของดีก็ต้องโชว์ให้ทุกคนได้เห็น

“ไปเจ๊พาเฟยไปตัดผมด้วย”

“แน่ใจนะว่าจะตัด?” เธอถามน้องชายอีกครั้งเพราะเกรงว่าหากตัดไปแล้วจะมานึกเสียใจทีหลังก็สายเกินไป

“ทำไมอะ?”

“แกเองไม่ใช่เหรอที่บอกเจ๊ว่าจะไว้ยาวอะ”

“มันร้อนอะเจ๊ แล้วเฟยก็รำคาญด้วยตัดออกไปเถอะ...นี่ก็ว่าจะย้อมกลับด้วยนะ”

นี่เธอจะต้องตกตะลึงกับความเปลี่ยนไปของน้องชายอีกกี่ครั้งกัน ผมนั่นเขาอุตส่าห์เลี้ยงมันจนยาว ทั้งทะนุถนอมเสียทั้งค่าทำทรีตเมนต์ทำสีทำสปา แต่ไหงจู่ ๆ นึกจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนเลยเสียอย่างนั้น

˜

สุดท้ายเธอก็ยอมพาคนน้องไปยังร้านทำผมจนได้ ช่างทำผมประจำตัวของน้องชายในตอนแรกที่ได้ยินว่าอีกคนอยากย้อมกลับสีเดิมพลันตัดมันให้สั้น ก็ตกใจไม่แพ้พี่สาวของเฟยเช่นกัน ทว่าก็ไม่สามารถเอ่ยเช่นไรได้เพราะในเมื่อเจ้าตัวตั้งใจที่จะทำเช่นนั้นก็อย่าได้ไปขัดใจเขาเลย

“เรียบร้อยแล้วค่ะ” ช่างประจำตัวเป็นหนุ่มหล่อแต่ท่าทีตุ้งติ้งเอ่ยพลางเก็บผ้าคลุมเศษผม

“หืม? เปลี่ยนลุคแล้วดูเป็นคนละคนเลยนะ” เฟียวางโทรศัพท์ลงดวงตาจ้องมองไปยังลุคใหม่ของน้องชายอย่างเป็นประกาย ครั้งแรกเลยที่เธอมองว่าเฟยดูหล่อเหลาเอามาก ๆ ถึงแม้เมื่อก่อนจะสวยแซ่บไม่แพ้กัน แต่ลุคนี้จัดว่ากระชากใจสาว ๆ และหนุ่ม ๆ ได้เลยล่ะ

“ใช่ค่ะ คุณเฟยเปลี่ยนลุคแล้วหล่อมากกก” เสียงลูกคู่ของช่างประจำตัวในร้าน คนโดยรอบมองมายังร่างสูงของเฟยเป็นตาเดียว ทำเอาเจ้าตัวเริ่มรู้สึกขัดเขินขึ้นมาเล็กน้อย

ก็แหงละ เพราะแม้ในชาติก่อนเขาจะถูกชมว่าหน้าตาดีเป็นปกติอยู่แล้วก็ตาม แต่ไม่กล้าที่จะลุกขึ้นมาแต่งตัวเสริมหล่อได้เท่านี้มาก่อน เนื่องจากต้องประหยัดเงินไว้เป็นค่ากินค่าอยู่สำหรับนักศึกษาทุนที่พ่อแม่ไม่มีฐานะ

“ยังมีอะไรที่อยากทำอีกป่ะ?” เฟียถามน้องชายเธออีกครั้งเพื่อเช็กให้แน่ใจว่าได้ทำทุกอย่างที่เขาต้องการแล้ว

“เหลือนี่อะครับ” เฟยชูสิบนิ้วให้หญิงสาวดูเป็นเล็บที่ผ่านการทาสี และตกแต่งจนสวยงามทำเอาพี่สาวที่เห็นก็อดเสียดายแทนไม่ได้

“ช่วยล้างออกให้หน่อยได้ไหมครับ” เขาหันไปบอกกับช่างด้วยรอยยิ้มหวานทำใจของคนในร้านอ่อนไหวยวบยาบ บ้างก็อดที่จะแอบคิดไม่ได้ชายแต่งสวยคนก่อนหน้าที่เย่อหยิ่งจองหองคนนั้นหายไปไหนแล้ว

“งั้นแกทำไปก่อนนะ เจ๊ขอตัวไปดูเครื่องสําอางร้านตรงข้ามหน่อย” เฟียเห็นว่าคงอีกสักพักเธอจึงบอกกับน้องชายแล้วจากนั้นก็รีบเดินข้ามไปยังร้านเป้าหมาย

“คุณเฟยเชิญนั่งก่อนนะครับ” ช่างประจำตัวแจ้งให้คนหนุ่มนั่งรอที่เก้าอี้ทำเล็บสักครู่ เพื่อที่เขาจะได้เป็นหยิบเอาอุปกรณ์สำหรับทำความสะอาดเล็บมาจัดการให้อีกคน ส่วนเฟยที่นั่งรออยู่จึงใช้โอกาสนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อเสิร์ชหาข้อมูลต่าง ๆ ในโลกนี้

เฟยพบว่าโลกที่หลุดเข้ามาไม่ต่างจากโลกปัจจุบันที่เขาเคยอยู่เท่าไรนัก เพียงแต่นี่ที่จะมีการแบ่งชนชั้นวรรณะตามเพศสภาพตั้งแต่เพศหลักไปจนถึงเพศรอง

‘อะไรคือเพศรอง?’ เท่าที่เขาดูมาในเรื่องมาไม่มีการเอ่ยถึงอะไรแบบนี้สักหน่อย แล้วไหงตอนนี้ดันมีเรื่องนี้เข้ามาได้ เฟยจึงค้นหาต่อถึงที่มาเลยได้รู้ว่าสิ่งนั้นถูกแยกเป็น 4 จำพวกหลัก ๆ คือ อัลฟ่า โอเมก้า เบต้า และอันที่ดูจะเหนือกว่าเพศรองอื่น ๆ ที่กล่าวมานั่นก็คือ อีนิกม่า

โปรดติดตามตอนต่อไป..