บทที่ 2 หมอนี่คือ ‘หมิง’ สินะ

ร่างสูงโปร่งที่เพิ่งส่งคู่ค้า ซึ่งนักเจรจาทางธุรกิจเสร็จมาหมาด ๆ กำลังเดินทอดน่องด้วยความรู้สึกเหนื่อยอ่อน คู่ค้าคนนี้เคี้ยวยากมากถ้าไม่ติดว่าเขาทุนหนาละก็นะ จ้างให้เขาก็ไม่ลดตัวลงไปคุยเล่นด้วยหรอก

“เปา...บ่ายนี้มีนัดอะไรอีกหรือเปล่า?” เขาเอ่ยถามคนสนิทที่เดินตามหลังมา ทำหน้าที่เป็นทั้งเลขาฯ และบอดี้การ์ดแม้อย่างหลังไม่จำเป็นด้วยซ้ำ แต่คนทางบ้านสั่งให้มาค่อยคุ้มกันจึงเลี่ยงไม่ได้

“ไม่มีแล้วครับ”

“อืม งั้นกลับไปเถอะ เดี๋ยวฉันว่าจะแวะไปตัดผมซะหน่อย”

“ครับ” เปาตอบรับอย่างว่าง่าย เป็นเพราะรู้ดีว่าเจ้านายของเขาไม่ชอบให้พูดซ้ำ หากบอกให้กลับก็ต้องกลับห้ามตั้งคำถาม

ครืดด

แต่ยังไม่ทันได้ขยับไปไหนโทรศัพท์ที่เปาใส่มันไว้ในกระเป๋ากางเกงก็เกิดอาการสั่น เมื่อหยิบขึ้นก็พบว่ามีข้อความจากเลขาฯท่านประธานส่งเข้ามาแจ้งกำหนดการเสริมที่จะเกิดขึ้นในช่วงค้ำ

“ท่านประธานเชิญคุณหมิงกลับไปทานข้าวเย็นที่บ้านครับ”

“จิ๊! เอาอีกแล้วตาแก่” เขาสบถพลางครุ่นคิดถึงจุดประสงค์ที่นัดหมายคงหนีไม่พ้นเรื่องแต่งงาน

‘หมิง’ ทายาทธุรกิจอสังหาฯเพียงคนเดียวที่มีชื่อเสียงในเรื่องของรูปร่างหน้าตาซึ่งมีความหล่อเหล่าแถมยังมีหัวด้านธุรกิจ เขาได้ร่วมหุ้นกับเพื่อนสนิทอีกสามคนเปิดบริษัทผลิตภาพยนตร์ ซีรีส์ และดูแลศิลปินด้วย

แม้ด้านการงานจะรุ่งโรจน์ ทว่าเขากลับอับโชคในเรื่อง ความรัก

เดิมทีเขามีแฟนหนุ่มคนหนึ่งที่อายุน้อยกว่ามีชื่อว่า ‘ลี’ เป็นเด็กที่ร่าเริงยิ้มง่าย และพวกเขาต่างรักกันมาก เพียงแต่ด้วยฐานะของคนทั้งสองที่แตกต่างกันทำให้ถูกครอบครัวกีดกัน จนสุดท้ายลีก็เป็นฝ่ายขอเลิกรากับเขาไป ซึ่งนั่นสร้างความเจ็บปวดให้เขาเป็นอย่างมาก

หมิงไล่ให้เปากลับไปส่วนตัวเขานั้นกลับเข้าไปในร้านตัดผมตามเดิม พลันเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งที่มีแผ่นหลังคุ้นตากำลังยืนพูดคุยกับเจ้าของร้านด้วยท่าทีเป็นกันเอง และเมื่อเขาหันมาก็ทำให้หนุ่มนักธุรกิจรูปหล่อถึงกับแปลกใจ

‘หมอนั่นมันไอ้เฟยไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไมถึงดูเป็นคนละคนเลยล่ะ’

เขาแทบจะไม่เชื่อสายตา เพราะเท่าที่เขารู้จักกันมาไม่มีทางที่เจ้าตัวจะมายืนคุยกับคนอื่นด้วยท่าทางสบาย ๆ เช่นนี้เป็นแน่

ภาพที่หมอนั่นเคยพูดจาเหยียดหยาม ทั้งทำร้าย ใส่ความให้ลีเสียหายยามที่ชายหนุ่มมาฝึกงานที่บริษัทของตนยังคงติดตาอยู่..

“บี๋ว่าคุณเฟยเหมาะกับลุคนี้มากเลยนะคะ ตะ...แต่ไม่ใช่ว่าลุคก่อนหน้าจะไม่ดีนะคะ คือแบบดูดีคนละแบบน่ะค่ะ แฮะ ๆ”

เจ้าร้านพยายามเอ่ยชมกับเฟยที่เพิ่งปรับลุคใหม่โดยไม่ทำให้อีกคนเกิดความรู้สึกขุ่นเคืองใจ ทว่าเจ้าตัวกลับแสดงสีหน้าต่างออกไปไม่เพียงแต่จะยิ้มรับในคำพูดของคุณเจ้าของร้าน เขายังล้อเลียนการแต่งตัวของตัวเองก่อนหน้านั้นด้วย

“ผมว่าลุคก่อนดูรุ่มร่ามมากกว่าน่ะครับ ไม่รู้ว่าทนไว้ผมยาวขนาดนั้นได้ยังไง”

เจ้าของร้านเลิกคิ้วพลางยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างนึกเกรงใจเพราะก่อนหน้านั้นก็เป็นเฟยนี่แหละที่บอกว่าลุคนั้นเหมาะ และดูดีที่สุด

“จะลุคไหนก็ดูไม่เข้ากับมึงทั้งหมดนั่นแหละ อื้ม! แต่อันนี้ดูสบายตาดีนะ ทำไมล่ะพอถูกทิ้งเข้าหน่อยก็ตัดผมประชดชีวิตเลยงั้นเหรอ?”

หมิงเป็นฝ่ายเข้าไปเหน็บแนมเฟยก่อน ทว่าคนที่ถูกกล่าวหาว่าตัดผมประชดชีวิตรัก กลับหันมามองหน้าเขาราวกับไม่รู้จักอีกฝ่าย

“เอ่อ คุณหมิงสวัสดีค่ะ มาตัดผมเหรอคะ?” บี๋เจ้าของร้านเห็นท่าไม่ดีจึงรีบพุ่งตัวเข้าไปขวาง เนื่องจากครั้งล่าสุดที่สองคนนี้เจอหน้ากันที่ร้านก็ทำลายข้าวของของเขาจนเละเทะไปหมด

เฟยที่พอได้ยินชื่อจากปากเจ้าของร้านก็พลันนึกขึ้นได้ว่าถ้าหากคนคนนี้ชื่อหมิงแล้วล่ะก็ เช่นนั้นเขาก็คือพระรองของซีรีส์เรื่องนี้นี่หว่า

“มันหนักหัวมึงหรือไงครับ ถึงได้ปากยื่นปากยาวเที่ยวว่าคนอื่นเขาไปทั่วน่ะ”

เท่าที่เฟยจำได้สองคนนี้ไม่ถูกกัน สืบเนื่องมาจากเฟยคนก่อนชอบรังแกอดีตแฟนหนุ่มของอีกคน ทว่าตอนนี้เขาไม่ใช่เฟยคนนั้นการต่อปากต่อคำจำเป็นต้องใช้สมองมากกว่าร้องโวยวายด้วยความโกรธ

“หึ ปากดีนี่ ก็นะไม่แปลกใจ ว่าทำไมไอ้หยางถึงได้ทิ้ง”

“เฮอะ จะปากดี หรือจะถูกทิ้งมันก็ไม่ใช่เรื่องของมึงหรือเปล่าวะ เก็บแรงที่สอดปากเรื่องชาวบ้านไปตามง้อแฟนเก่าไม่ดีกว่าเหรอ หื้ม?”

เฟยเลิกคิ้วสูงมองอีกคนพลางแสยะยิ้มเย้ยหยัน ทำเอาคนถูกสวนกลับว่าชอบสอดปากเกิดอารมณ์เดือดพล่านจนทำอะไรไม่ถูก

‘ไอ้หมอนี่มันไม่เคยสวนกลับแบบนี้นี่หว่า แล้วนี่ทำไม...’

อีกทั้งท่าทีที่เขาแสดงออกมาเมื่อได้ยินหมิงเอ่ยถึงอดีตคู่หมั้นก็ดูไม่ร้อนรนแบบเมื่อก่อนเลยสักนิด มันราวกับว่าเขาตัดใจจากเพื่อนของหมิงได้แล้วอย่างไรอย่างนั้น

“หึ ดูท่ามึงไม่ร้อนใจเลยนะที่อยู่ ๆ ไอ้หยางก็ถอนหมั้นแล้วหันไปคบกับเด็กฝึกงานน่ะ” หมิงจึงลองเอ่ยถึงเรื่องที่เป็นฉนวนในการเลิกราของอีกฝ่ายกับเพื่อนสนิทเขาอีกครั้ง อยากดูปฏิกิริยาว่าเจ้าตัวจะมีท่าทีเช่นไร

“ถ้าสองคนนั้นประกาศว่าคบกันจริง คนแถวนี้ก็คงไม่มายืนพูดหน้าระรื่นอยู่แบบนี้หรอก” ไม่เพียงแต่จะดูไม่ร้อนใจ กลับมีแสดงสีหน้าสงสัยในตัวเขาพร้อมทั้งถามกลับมาอีกต่างหาก

นั่นเป็นเพราะเฟยรู้อยู่แล้วว่าลีกับหยางยังไม่ประกาศว่าทั้งคู่คบกันในช่วงนี้อย่างแน่นอน เพราะนั่นอาจส่งผลกระทบต่อหุ้นในบริษัทการที่จู่ ๆ หยางประกาศถอนหมั้นไปนั้นแต่เดิมก็สร้างความไม่พอใจให้กับผู้ร่วมลงขันก่อตั้งบริษัทเช่นพี่สาวของเขาอยู่แล้ว เพราะเธอคือคนที่ลงทุนในบริษัทนี้เยอะมากที่สุดเรียกได้ว่าเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่เลยก็ว่าได้

“อ้าวหมิง มึงมาตัดผมที่นี่งั้นเหรอ?” ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังตีฝีปากกันจนพนักงานทั้งร้านนั่งเกร็งกันไปหมด เฟียก็กลับเข้ามาซึ่งนั่นเป็นเพราะคุณเจ้าของร้านโทรตามให้มาช่วยกู้สถานการณ์ก่อนที่จะเกิดเรื่องบานปลายไปมากกว่านี้

“อ๋อ อืมพอดีเย็นนี้มีนัดกินข้าวกับที่บ้านน่ะ”

“หื้ม? คุณลุงเรียกแกไปคุยเรื่องนั้นอีกแล้วสินะ” เฟียว่าพร้อมกับหัวเราะถึงจุดประสงค์ที่ตาแก่ หรือพ่อของหมิงตั้งใจเชิญลูกชายคนเดียวไปทานมื้อเย็นวันนี้

เฟยที่บัดนี้กำลังยืนอยู่ระหว่างกลางคนทั้งสอง ซึ่งพูดด้วยบทสนทนาราวกับว่ารู้กันได้แต่มองพวกเขาด้วยความสงสัย หากแต่ก็ไม่ได้เปิดปากถามเพราะไม่คิดจะอยากรู้เรื่องพวกนั้นเลยสักนิด

“เออ! แล้วทำไมแกไม่เอาใครสักคนไปอ้างว่าเป็นแฟนดูล่ะ”

จู่ ๆ เฟียก็เสนอไอเดียออกมาทำเอาหมิงที่ก่อนหน้ามีท่าทีเบื่อโลกเริ่มรู้สึกคล้อยตาม และเห็นด้วยในความคิดของเพื่อนสาว

“แต่จะเอาใครไปล่ะ ก็รู้อยู่ว่าตาแก่นั่นสแกนภูมิหลังของคนพวกนั้นได้หมด”

ทันใดนั้นเองเฟียก็คว้าแขนน้องชายของเธอพร้อมกับออกแรงดึงให้เฟยเดินหน้าเข้ามายังวงสนทนาของเธอ

“ทำไมจะไม่มีล่ะ”

“เจ๊!”

“ไอ้หมอนี่เนี่ยนะ!?”

หมิงกับเฟยแทบจะเอ่ยออกมาพร้อมกัน ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เจ้าหล่อนมีความคิดเช่นนี้ออกมากันนะ

“มึงก็รู้ว่าคุณลุงเอ็นดูน้องกูจะตาย”

“แต่ตาแก่นั่นก็รู้อยู่แล้วนี่นาว่าเฟยมันเพิ่งถูกไอ้หยางถอนหมั้น”

“หึ! มึงไม่รู้อะไรเลยสินะ...คุณลุงอยากได้เฟยไปเป็นลูกสะใภ้จะตาย เผลอ ๆ จะเลิกพูดเรื่องที่จะจับคู่มึงกับลูกบ้านอื่นไปเลยด้วยซ้ำ”

หมิงคิดตามที่เพื่อนสาวว่า จริงอยู่ที่ตาแก่ของเขาเอ็นดูน้องชายเพื่อนสนิทเธอมากแต่ก็ไม่นึกว่าจะอยากได้มาเป็นสะใภ้จริง ๆ

“เดี๋ยวนะ! เจ๊...ถามเฟยหรือยัง?” คนที่นิ่งดูสถานการณ์อยู่นานเอื้อมมือไปแตะแขนพี่สาว แล้วเอ่ยแทรกบทสนทนาที่กำลังเข้มข้นระหว่างสองคนนั้นทันทีพลางชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง

“เอาน่าช่วยเพื่อนเจ๊หน่อยไม่ได้เหรอ อีกอย่างนี่ก็คนคุ้นเคยกัน”

ใจจริงแล้วเฟียอยากจะจับคู่น้องชายเธอกับเพื่อนหมิงมาตั้งนานแล้ว เพียงแต่ก่อนหน้านั้นเฟยดันไปตกหลุมรักหยางแบบหัวปักหัวปํา ขนาดเธอเตือนว่าหมอนั่นเป็นพวกคนเจ้าชู้ก็ยังไม่สนใจ ผิดกับหมิงที่เป็นคนซื่อสัตย์ หากไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันมานานแล้วละก็เธอคงจะยกมดลูกของตัวเองให้อีกฝ่ายไปแล้ว

แน่นอนว่าเธอรับรู้ปัญหาระหว่างหมิงกับคุณลุงเป็นอย่างดีซึ่งนี่ก็เป็นจังหวะดีที่เธอจะจับคู่ให้ทั้งสองได้ลงเอยกัน

“ทำไม หรือกลัวไอ้หยางรู้เข้าแล้วจะเลิกสนใจมึง”

“ใครกลัว!?”

“ถ้าไม่กลัวงั้นกล้า ๆ หน่อยสิ”

ถึงหมิงเองแม้ไม่ชอบหน้าเฟยอยู่ก็ตาม แต่ทางออกที่จะทำให้ตาแก่ของเขาเลิกตอแยเรื่องงานแต่งงานก็มีแต่ทางนี้เท่านั้น..

โปรดติดตามตอนต่อไป..