LOGINโดนแค่นี้ทำเป็นสำออย อย่าคิดว่าฉันพิศวาสนายนะ นายมันก็แค่เครื่องบำบัดความใคร่ตอนฉันเงี่ยนเท่านั้นแหละ จำใส่หัวนายไว้เลย ตั้งแต่นี้ต่อไปนายคือทาสของฉัน ฉันอยากทำตอนไหน เวลาไหน นายก็ต้องมานอนอ้าขาให้ฉันเอา
View Moreแล้วก็มีเสียงสวรรค์ที่เข้ามาช่วยชีวิตทิชาไว้ ป้าอุ่นที่เห็นว่าเด็กสองคนยังไม่ออกจากห้องน้ำ ก็กลัวจะเล่นน้ำไม่สบายเลยมาเคาะประตูห้องน้ำเรียก“คุณหนูคะ หนูทิชา อาบน้ำกันเสร็จหรือยัง อย่าเล่นน้ำนานนะ เดี๋ยวจะไม่สบายเป็นหวัดได้ค่ะ”“กำลังจะเสร็จครับป้าอุ่น”คุณหนูของบ้านตะโกนออกไป แต่สายตาก็ยังจ้องคาดโทษคนตรงหน้า แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้“นายเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม เจ้าทาส”ทิชาพยักหน้า พยายามจะกลั้นไม่ตัวเองสะอึกสะอื้น ฉัตรเดินไปล้างตัวแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาพันรอบเอวแล้วเดินออกจากห้องน้ำไป ส่วนทิชาก็ไปล้างตัวแล้วเดินตามหลังออกมา“มามะมาแต่งตัวกันได้แล้ว เดี๋ยวป้าอุ่นจะเช็ดหัวให้นะคะ จะได้ไม่เป็นหวัด แล้วไปทานข้าวกัน” ฉัตรมองไปที่ป้าอุ่นที่ถือเสื้อผ้าตัวเก่าของเขาที่ไม่ได้ใส่แล้ว เก็บเตรียมไว้จะเอาไปบริจาคมาให้ทิชาใส่“ป้าอุ่นนั่นมันเสื้อของน้องฉัตร ป้าอุ่นเอามาให้มันใส่ทำไม” “คุณหนูขา คุณหนูของป้าอุ่นพูดจาไม่น่ารักเลย อย่าเรียกน้องทิชาว่ามันสิคะ และเสื้อตัวนี้คุณหนูก็ไม่ได้ใส่แล้ว เราเตรียมไว้บริจาค ก็ถือว่าบริจาคให้น้องนิชานะคะ คุณหนูก็จะได้บุญ น้องทิชาจะได้มีเสื้อผ้าใส่ด้วยนะคะ”ป้า
ป้าอุ่นเดินจูงมือเด็กชายสองคนมาที่ห้อง ระหว่างทางก็เจอกับสายรุ้งหลานสาวตัวป่วนของตนเองที่พาอยู่ด้วย แล้วคุณวิทวัสเจ้าของบ้านก็ใจดีส่งให้เรียนจนจบมัธยมต้น“นี่ป้าจะพาคุณหนูไปไหนอ่ะ แล้วแม่หนูน้อยคนนี้คือใครหรือจ๊ะ”ทิชารีบยกมือไหว้“สวัสดีครับ ผมชื่อทิชาครับ”“โอ๊ย.. น่ารักจัง หน้าตาเหมือนเด็กผู้หญิงเลย พี่ชื่อพี่รุ้งนะจ๊ะ”สายรุ้งเอื้อมมือไปจับแก้มเด็กน้อย แล้วก็มีมือเล็กอีกมือมาปัดออก ป้าอุ่นได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหัวเบาๆ กับอาการคุณหนูนายน้อยของบ้าน“คุณหนูไม่อยากให้พี่รุ้งจับแก้มน้องทิชาหรือคะ งั้นพี่รุ้งขอจับแก้มคุณหนูแทนนะคะ”สายรุ้งแกล้งเอื้อมมือจะไปจับแก้มคุณหนูของบ้าน ฉัตรรีบเอียงหน้าหลบหนี“ป้ายังไม่บอกเลยว่าป้าจะพาสองหนุ่มไปไหน”“พาไปอาบน้ำน่ะ เจอเอ็งก็ดีแล้ว รุ้งเอ็งพาหนูทิชาไปอาบน้ำที เดี๋ยวข้าจะพาคุณหนูไปอาบน้ำข้างบน”“ได้จ้ะป้า”สายรุ้งไปจูงมือทิชาตามที่ป้าอุ่นบอก แต่แล้วนายน้อยของบ้านก็พูดโพล่งขึ้นมา“ไม่ พี่รุ้งไม่ต้องอาบให้มัน”ป้าอุ่นทำเสียงดุใส่นายน้อยของตนเบาๆ“คุณหนูขา คุณหนูไม่ดื้อสิคะ”“ก็ฉัตรไม่อยากให้ใครไปยุ่งกับมันนี่ครับ ฉัตรอาบน้ำที่ห้องป้าอุ่นได้นะครับ”ป้าอุ่น
ณ.หมู่บ้านสุดหรูรถเก๋งคันสีดำหรูได้เลี้ยวเข้าไปจอดในบ้านหลังที่ใหญ่ที่สุดของหมู่บ้านหรู เด็กน้อยที่นั่งคู่กับคนขับรถมาที่เบาะด้านหน้า มีสีหน้าแววตาตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการซุกซนตามวัยเหมือนเด็กทั่วไป เด็กน้อยนั่งนิ่งเหมือนตุ๊กตาที่ถูกจับวางไว้ไม่มีผิด ทิชาไม่เคยได้นั่งรถเก๋งคันหรูติดแอร์เย็นฉ่ำขนาดนี้ เพราะปกติก็จะอาศัยรถโดยสารประจำทาง มีอยู่หนึ่งครั้งที่เด็กน้อยจำได้ ครั้งที่ทิชาป่วย ทัดดาวผู้เป็นแม่ได้พาทิชาขึ้นแท็กซี่คันเก่าของลุงข้างบ้านไปหาหมอที่โรงพยาบาลตอนดึก นั่นคือความทรงจำที่ทิชาจำได้“ถึงแล้วครับ”“นี่บ้านลุงหรือครับ ทำไมใหญ่เหมือนวังเลย”“ทิชารู้จักวังด้วยเหรอ”“ทิชาเคยดูในโทรทัศน์ครับ”วิทวัสเอื้อมมือมาปลดล็อคเซฟตี้เบล์ให้เด็กน้อย แล้วเดินออกจากรถมาเปิดประตูอีกฝั่งอุ้มทิชาลงมา วิทวัสยังคงอุ้มทิชาเดินเข้ามาในบ้าน ทันใดนั้นก็มีสายตาของเด็กผู้ชายอีกคนจ้องมาที่เขา ด้วยสีหน้าไม่พอใจ“พ่อนี่ใคร ทำไมพ่อต้องอุ้มเขาด้วย”วิทวัสวางทิชาลงแต่ยังคงจูงมือทิชาอยู่ แล้วพากันเดินเข้าไปหาลูกชาย“ฉัตร นี่ทิชานะลูก ทิชาจะมาอยู่กับเราสักพักนึงนะครับ”“สวัสดี เราชื่อทิชา”“ไม่
ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง“อาการเป็นอย่างไรบ้างหมอ”วิทวัสเดินเข้ามาหาคุณหมอเจ้าของไข้ที่เปิดประตูห้องฉุกเฉินออกมา หลังจากที่เขาพึ่งจะไปให้ปากคำกับเจ้าหน้าทีตำรวจเสร็จ เขายอมรับกับตำรวจว่าเขาเป็นคนขับรถชนหญิงสาวคนนี้เอง และจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลจนกระทั่งหญิงสาวนี้หายดี และจะมีค่าทำขวัญให้ด้วย เขาลงบันทึกประจำวันไว้ตามนั้น“อาการหนักอยู่ หลังออกจากห้องฉุกเฉิน คงต้องพักในไอซียูอีกพักใหญ่ แล้วเป็นไงมาไง นายถึงขับรถไปชนเขาได้หล่ะ”คุณหมอหนุ่มเอ่ยปากถาม “วิทวัส” นักธุรกิจหนุ่มเพื่อนรักของเขาที่ตอนนี้สภาพดูแทบไม่ได้เลย เสื้อผ้าเปอะเปื้อนเลอะไปด้วยคราบเลือด“ก็มีมอเตอร์ไซค์มาตัดหน้า เราเลยหักหลบแล้วเสียหลักไปชนเขานะสิ เฮ้อ..ขอให้เขาไม่เป็นอะไรมากและหายเร็วๆ ด้วยนะ ฝากนายด้วยแล้วกันหมอ”“อือ.. นายลืมอะไรไปอีกอย่างหรือเปล่า” หมอหนุ่มถาม“เรื่องเด็กคนนั้นนะหรือ ทางตำรวจเขากำลังตามหาญาติอยู่ ดูเหมือนว่าจะมีกันแค่สองคนแม่ลูก”วิทวัสพูดแล้วส่ายหัวเบาๆ สีหน้าบ่งบอกถึงความเครียดแล้วพูดต่อว่า“ถ้าเขามีกันแค่สองแม่ลูกจริงๆ ฉันจะเอาเขาไปเลี้ยงก่อน จะปล่อยให้เด็กตัวนิดเดียวที่กำลังเสีย
ทัดดาวมองเห็นแววตาเป็นประกายของเด็กน้อย ก็เผลอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข อิ่มเอมหัวใจ เพราะเธอเข้าใจดีว่า ชีวิตผู้ปกครองที่หาเช้ากินค่ำนั้นเป็นอย่างไร ตัวเธอเองก็ไม่ได้ต่างอะไรกับพวกเขาหาเช้ากินค่ำเหมือนกัน วันไหนขายหมดวันนั้นได้เงิน ถ้าวันไหนป่วยหรือฝนตกออกไปขายไม่ได้ วันนั้นก็จะไม่มีเงิน ทำให้ต้องดึงเงินออมที่มีอยู่น้อยนิดออกมาใช้“สวัสดีครับแม่ทัด”เสียงเด็กผู้ชายตัวเล็ก ถือกระเป๋านักเรียนใบโตวิ่งเข้ามาหา พุ่งตรงไปกอดผู้หญิงร่างบางที่กำลังยืนปิ้งลูกชิ้นอยู่“สวัสดีครับ ว่าไงคะคนเก่งของแม่ หิวมั้ย”“ไม่หิวเลยจ้ะ ทิชาพึ่งกินนมโรงเรียนมาจ้ะแม่”“อ้าวมาแล้วรึเจ้าทิชา มานี่มา มาเอาขนมถ้วยเอาไปกิน กินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ”ป้าอ้วนแม่ค้าขายขนมหวานยื่นกล่องขนมถ้วยส่งให้เด็กผู้ชายตัวน้อย เด็กน้อยรับไว้ แล้วยกมือไว้อย่างสวยงาม“ขอบคุณครับป้าอ้วน ทิชาชอบกินขนมถ้วยของป้าอ้วนมากที่สุดเลยครับ ขนมถ้วยของป้าอ้วนเป็นขนมถ้วยที่อร่อยที่สุดในโลกเลย”“เออ.. เออ .. ทิชาเอ็งนี่ปากหวานเข้าใจพูดนะ โตขึ้นไปเนี่ยหัวกะไดบ้านท่าจะไม่แห้ง สาวสาวผุดเข้าผุดออกเป็นแน่”ทิชามองหน้าป้าอ้วนตาแป๋ว“หัวกะไดบ้านแปลว่าอะไรหรือ
กลางดึกที่บ้านหลังใหญ่ในหมู่บ้านหรูใจกลางเมือง“โดนแค่นี้ทำเป็นสำออย อย่าคิดว่าฉันจะพิศวาสนายนะ นายก็แค่เครื่องบำบัดความใคร่ตอนที่ฉันเงี่ยนเท่านั้นแหละ แล้วก็อย่าคิดที่จะเอาไปพูดต่อล่ะ ไม่งั้นนายกับแม่นายไม่มีวันได้นั่งชูคอมีความสุขอย่างทุกวันนี้หรอก จำไว้”“อ้อ.. แล้วถ้าฉันอยากทำเมื่อไหร่ ตอนไหน ที่ไหน นายก็ต้องมา จดจำใส่สมองนายไว้ด้วยว่า ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันคือเจ้าชีวิตของนาย ช่วยทดแทนบุญคุณ ค่าข้าว ค่าที่พักให้สมกับที่พ่อฉันเลี้ยงดูนายกับแม่นายด้วย”เสียงประตูปิดดังปังพร้อมกับร่างลูกชายเจ้าของบ้านที่เดินจากไปโดยไม่หันมาเหลียวแล ปล่อยให้อีกคนนอนร้องไห้สะอึกสะอื้นเนื้อตัวสั่นเทาจมกับกองน้ำตาบนเตียงที่ย่นยับ ท่ามกลางกลิ่นคาวและคราบขาวขุ่น ทั้งของฉัตรและของเขาที่ทิ้งร่องรอยไว้ จากการเสพสมกันมาเกือบครึ่งคืน“ทิชา” เจ็บทั้งกายและปวดทั้งใจหลังจากโดน “ฉัตร” ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของบ้าน ขืนใจเป็นเวลาหลายชั่วโมง ตอนนี้ร่างกายของเขามันบอบช้ำมาก และที่เจ็บไปกว่านั้นก็คือ ที่อกข้างซ้ายของเขาที่ทั้งถูกต่อว่า เหยียดหยาม และดูถูกตลอดเวลา เขาเคยคิดว่าฉัตรนั้นไม่ชอบขี้หน้าเขา แต่ก็ไม่คิดว่า
Comments